ΤΡΙΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ, ΜΕΡΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΑ

Γεγονός 1ο:


Την Τετάρτη 7/9/2011 έγινε η πρώτη στάση εργασίας στα πλαίσια των κινητοποιήσεων ενάντια στην περικοπή του προϋπολογισμού του ΟΚΑΝΑ και για την διασφάλιση της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών στις νέες μονάδες "φαρμακευτικής υποστήριξης" που πρόκειται να λειτουργήσουν στα νοσοκομεία. Το τμήμα Προσωπικού του ΟΚΑΝΑ ειδοποίησε τηλεφωνικά όλες (;) τις μονάδες να καταγράψουν τους εργαζόμενους που θα κάνουν στάση εργασίας "γιατί υπάρχει πιθανότητα να γίνει περικοπή μισθού όσων συμμετέχουν".

• Το θέμα δεν είναι ποιος έδωσε την εντολή (ο Γενικός ή η Υπεύθυνη του τμήματος από μόνη της), ούτε αν πρόκειται για μια σχεδιασμένη προσπάθεια τρομοκράτησης και εκφοβισμού των εργαζομένων ή για απλή τυπολατρία του τμήματος Προσωπικού (που όλως παραδόξως εμφανίσθηκε αυτή την περίοδο...). Το θέμα είναι ότι έτσι κι αλλιώς είναι αναποτελεσματικό:
• Μπορεί κάποιοι πράγματι να φοβήθηκαν και να μην έκαναν στάση, αλλά υπήρξαν αρκετοί  σχετικά αδιάφοροι που έγιναν  πιο μαχητικοί και αποφασισμένοι.

Γεγονός 2ο:
Την ίδια μέρα η Πρόεδρος και ο Γενικός Διευθυντής επισκέφθηκαν (τυχαίο; δεν νομίζω...) την μονάδα του Πειραιά. Παρόλο που η Πρόεδρος επαναλάμβανε ότι δεν πήγε  να ελέγξει ποιος είναι εκεί και ποιος όχι, επανειλημμένως ρωτούσε και σχολίαζε την κατάσταση παρουσίας του προσωπικού. Στην συνάντηση μεταξύ άλλων διαβεβαίωσε τους εργαζόμενους ότι οι θέσεις εργασίας στις νέες μονάδες πρώτα θα στελεχωθούν από εργαζόμενους του ΟΚΑΝΑ και μετά -εφόσον υπάρχουν κενά- θα ζητηθεί προσωπικό των νοσοκομείων.
Στο μεταξύ πληροφορούμεθα ότι σε ορισμένα νοσοκομεία, στα οποία πρόκειται να ανοίξουν μονάδες , αρκετοί εργαζόμενοι των νοσοκομείων "διατάσσονται" να συνδράμουν εθελοντικά, ενώ σε κάποιους άλλους ανακοινώνεται ότι μεταξύ των καθηκόντων τους πλέον συμπεριλαμβάνεται και η ενασχόληση με τα εξαρτημένα άτομα επιπρόσθετα των καθημερινών δραστηριοτήτων τους, (με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών προς όλους - χρήστες και μη).

• Αν όντως αυτό συμβαίνει ποιες θέσεις θα μείνουν για να καλυφθούν από εργαζόμενους του ΟΚΑΝΑ;
• Στους εντελώς πονηρούς καιρούς που ζούμε (εφεδρείες, απολύσεις κοκ) είναι παρανοϊκό να φοβάται κανείς ή μήπως είναι αφελές να εφησυχάζει;
• Οι υπεύθυνοι των μονάδων που έχουν εμπλακεί στην εκπαίδευση των εργαζόμενων των νοσοκομείων (και όχι μόνον) ανησυχούν μήπως ουσιαστικά εκπαιδεύουν αυτούς που πρόκειται να μας αντικαταστήσουν, διευκολύνοντας με αυτό τον τρόπο τις απολύσεις μας; Μήπως τελικά η "προθυμία" τους να "βοηθήσουν" στην πραγματοποίηση αυτής της "επανάστασης" τους τυφλώνει τόσο ώστε δεν βλέπουν πια παρά μόνο τον εαυτό τους, στεφανωμένο με τις δάφνες της Διοίκησης;

Γεγονός 3ο:


Την Παρασκευή 9/9/2011 και ενώ η ταχύρρυθμη εκπαίδευση των "εθελοντών" των νοσοκομείων είχε ήδη αρχίσει, ο Πρόεδρος του Συλλόγου εργαζομένων ΟΚΑΝΑ ζήτησε συνάντηση με την Πρόεδρο του Οργανισμού. Η Πρόεδρος δεν "βγήκε" καν στο τηλέφωνο, ενώ μέσω της Γραμματείας της διεμήνυσε ότι δεν έχει να πει τίποτε περισσότερο από όσα έχει ήδη πει και παρέπεμψε το σωματείο στους υπεύθυνους των μονάδων για περαιτέρω διευκρινήσεις.

•  Ανεξάρτητα από το ότι η συνάντηση με το προεδρείο του ΔΣ του Συλλόγου είναι θεσμική υποχρέωση της Διοίκησης του ΟΚΑΝΑ και δεν εξαρτάται από την "διάθεση" κανενός. Ανεξάρτητα από το ότι σε έναν οργανισμό που παρέχει θεραπεία η "ομαλή" επικοινωνία με τους εργαζόμενους ακόμη και σε καιρούς κρίσης (ή μήπως ιδιαίτερα τότε;) είναι "εκ των ων ουκ άνευ", υπάρχει ένα τεράστιο αναπάντητο ερώτημα: Ποια από όλα από όσα "έχει ήδη πει" η Πρόεδρος ισχύουν άραγε;
• θα κλείσουν οι μονάδες που ήδη λειτουργούν ή δεν θα κλείσουν;
• αν κλείσουν, θα κλείσουν όλες; πότε θα κλείσουν; πριν απορροφηθεί ή λίστα ή μετά;
• αν "μεταφερθούν" ή "μεταλλαχθούν" σε μονάδες "φαρμακευτικής υποστήριξης" στα πλαίσια του ΕΣΥ με ποιο πλαίσιο θα λειτουργούν; Πώς θα εξασφαλισθεί ότι έστω και στοιχειωδώς θα υπάρχει "κάπου" ένας χώρος που θα λειτουργεί με ένα στοιχειώδες πλαίσιο θεραπείας, που θα δίνει την δυνατότητα σε κάποιον εξαρτημένο, που θέλει να μην λαμβάνει μόνο το θαυματουργό φάρμακο, να προχωρήσει σε θεραπεία της εξάρτησης και -γιατί όχι- σε απεξάρτηση και από το ίδιο το υποκατάστατο;
• τι θα γίνει το προσωπικό τους (εννούμε ΟΛΟ το προσωπικό τους: ιατρικό (ψυχίατροι και παθολόγοι), θεραπευτικό, διοικητικό, φυλακτικό, καθαρισμού κλπ), που υπερβαίνει το "ελάχιστο" προσωπικό με το οποίο θα λειτουργήσουν οι νέες μονάδες, καθώς λέει όπου σταθεί και όπου βρεθεί ο Παντοδύναμος υπουργός και οι υφυπουργοί του, διαφημίζοντας την "μαγική" του ικανότητα να επιλύει χωρίς κόστος όλα τα προβλήματα που δεκαετίες τώρα βασανίζουν τον ελληνικό λαό;
• παρεπιμπτόντως οι υπέυθυνοι των μονάδων ξέρουν άραγε ότι υποκαθιστούν την Διοίκηση όσο αφορά την ενημέρωση των εργαζομένων ή είναι μακριά νυχτωμένοι; - όπερ και πιθανότερο...

Συνάδελφοι,
ο αγώνας που δίνουμε ενοχλεί ακριβώς επειδή δεν είναι συντεχνιακός. Ακριβώς επειδή αναδεικνύει ότι η υπεράσπιση του δικαιώματος των εξαρτημένων ατόμων για αξιοπρεπή θεραπεία διασφαλίζεται μόνο μέσα από την υπεράσπιση του δικαιώματος των εργαζομένων για αξιοπρεπή εργασία.
Σε έναν κόσμο όπου πρωθυπουργός, υπουργοί (με προεξάρχοντα τον Λοβέρδο για λόγους που παραμένουν προς το παρόν ανεξιχνίαστοι) και όλοι οι παρατρεχάμενοι της εξουσίας "βαφτίζουν το ψάρι κρέας"  με περισσή ευκολία υποτιμώντας την νοημοσύνη μας, ΕΝΟΧΛΟΥΜΕ γιατί επαναφέρουμε στο προσκήνιο με όρους διεκδίκησης το ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ:

• Προγράμματα αντιμετώπισης της εξάρτησης με ποιότητα και αποτελεσματικότητα για τα εξαρτημένα άτομα δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν χωρίς εργασιακή ασφάλεια και αξιοπρέπεια για τους εργαζόμενους