Παρασκευή 21 Δεκεμβρίου 2018

Η Χριστουγεννιάτικη ανακοίνωση του ΔΣ του Συλλόγου και οι συνέπειες της

Καθώς φαίνεται μετά τις ευχές του ΔΣ του Συλλόγου, η Διοίκηση αποφάσισε να μας δώσει την εθιμική άδεια που καταχρηστικά μας είχε στερήσει τότε που είχε (ξανα)θυμώσει μαζί μας. 


Νομίζουν ίσως ότι έτσι θα καταφέρουν να κάνουν τα στόματα να κλείσουν. 

(Και σε αυτό) μακριά νυχτωμένοι: Καθόλου δεν ξεχνάμε την μικροψυχία. Αντίθετα θυμώνουμε ακόμη περισσότερο για την κουτοπονηριά.  


Όσο για το ανακοινωθέν τύπου "ΑΧΤΟΥΝΓΚ, ΑΧΤΟΥΝΓΚ!!", περί της "φηφιοποίησης",  "όποιος σπέρνει ανέμους, θερίζει θύελλες" λένε στα χωριά μας, όπου ελπίζουμε όλοι και όλες να περάσουμε καλές γιορτές και να γυρίσουμε ορεξάτοι και ορεξάτες για ανυπακοή.


Ακολουθεί η ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ανακοίνωση του Συλλόγου

Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2018

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ

Η συνάντηση του Σωματείου στο Υπουργείο Υγείας αναβλήθηκε από τη μεριά του κ. Βαρδαρού για την Πέμπτη 13 Δεκεμβρίου.
Δεν γνωρίζουμε τους λόγους της αναβολής αυτής.
Γνωρίζουμε όμως τι πρέπει κατά τη γνώμη μας να ειπωθεί χωρίς περιστροφές και φιοριτούρες:

Σάββατο 8 Δεκεμβρίου 2018

ΠΑΝΝΑΤΤΙΚΗ ΣΤΑΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ

Το σωματείο μας συμμετέχει στην πρωτοβουλία των σωματείων από το χώρο της υγείας που οργανώνουν την παναττική στάση εργασίας την Δευτέρα. 
Αλλά ενώ συμμετέχει στα χαρτιά (όπως φαίνεται και στη αφίσα), όχι μόνο δεν έχει ενημερώσει τους συναδέλφους, όχι μόνο δεν έχει κινητοποιήσει ιδιαίτερα τους εργαζόμενους με ελαστικές σχέσης εργασίας (γιατροί, φύλακες, καθαρίστριες),  δεν έχει καν προκηρύξει ακόμη (και είναι Σάββατο...) στάση εργασίας ώστε να μπορέσουμε όσοι και όσες θέλουμε να συμμετάσχουμε στην κινητοποίηση.

Από τη μεριά μας καλούμε έστω και την τελευταία στιγμή το ΔΣ του Συλλόγου να δώσει τη δυνατότητα στους συναδέλφους να συμμετάσχουν και να δραστηριοποιηθεί στην ουσία και όχι στα χαρτιά στον αγώνα 
  • για να καταργηθούν οι ελαστικές σχέσεις εργασίας στον ΟΚΑΝΑ (που δεν είναι λίγες, το αντίθετο μάλιστα) 
  • να καλυφθούν όλα τα κενά που υπάρχουν, ώστε οι μονάδες να λειτουργούν με το απαραίτητο προσωπικό
  • να αυξηθούν οι μισθοί μας και να μας γυρίσουν πίσω όσα μας άρπαξαν τα τελευταία δέκα χρόνια
  • για δημόσια και δωρεάν υγεία.

Ακόμη κι αν το σωματείο δεν μας καλύψει η πορεία στη βουλή μάλλον θα γίνει μετά το τέλος του ωραρίου γεγονός που μας επιτρέπει να συμμετάσχουμε τουλάχιστον σε αυτή. 

Συνάδελφοι/ισσες μόνο η συμμετοχή μας στους αγώνες μπορεί να μας οδηγήσει στο να ξανακερδίσουμε αυτά που έχουμε χάσει. Τίποτα δεν μας χαρίσθηκε και ούτε πρόκειται να μας χαριστεί...





Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2018

Κοίτα ποιος μιλάει για καλοπιστία

Μας άρεσε πολύ η αναφορά στην "καλόπιστη άσκηση οποιουδήποτε συνδικαλιστικού δικαιώματος", που περιλαμβάνεται στην δεύτερη ανακοίνωση του "ο θεός να το κάνει" ΔΣ του Οργανισμού (και θα εξηγήσουμε παρακάτω για ποιο λόγο χρησιμοποιούμε αυτόν τον βλάσφημο χαρακτηρισμό).
Επιτρέψτε μας, λοιπόν, να δημοσιεύσουμε απόσπασμα από το σκεπτικό της απόφασης που δικαιώνει την δεύτερη ομάδα συναδέλφων σχετικά με τον τρόπο υπολογισμού του μισθού μας. Αναφέρεται όπως θα δείτε στην καλόπιστη άσκηση του διευθυντικού δικαιώματος.







Τι λέει αυτό το απόσπασμα; 
Ότι ναι μεν έχεις διευθυντικό δικαίωμα, κε Διευθυντά, αλλά δεν μπορείς να το εξασκείς χωρίς καλή πίστη. (Για όσους από τη Διοίκηση ακούνε "διευθυντικό δικαίωμα" και νοιώθουν ύποπτη απόλαυση, αλλά και για όσους εργαζόμενους νοιώθουν αναίτιο φόβο: Και οι αστυνόμοι έχουν δικαίωμα να οπλοφορούν, αλλά δεν έχουν δικαίωμα να πυροβολούν δεξιά και αριστερά σαν πιστολέρο. Στοιχειώδες, Γουάτσον). 

Εν προκειμένω τώρα: μπορούν να εξηγήσουν, οι τον Οργανισμό Διοικούντες σε κάποιον καλόπιστο από τους εργαζόμενους (γιατί εμείς έτσι κι αλλιώς οφείλουμε να είμαστε και δύσπιστοι και κακόπιστοι ως συνδικαλιστές), τι "καλόπιστο" έχει η εγκύκλιος που μας έστειλαν; Αν έλαβαν καθόλου υπόψη τους "τις περιστάσεις, τα δικαιολογημένα συμφέροντα και τις δικαιολογημένες προσδοκίες του άλλου μέρους";
  • Τι καλόπιστο υπάρχει στο να υποχρεώνεις ανθρώπους που εργάζονται επί 20 και πλέον χρόνια σε έναν από τους πιο απαξιωμένους και απαξιωτικούς χώρους υγείας, να "χτυπάνε κάρτα", και μάλιστα κάθε φορά που μπαίνουν και βγαίνουν, σαν να είναι σε εργοστάσιο, την εποχή που η εργασία "απελευθέρωνε"; 
    • Τι καλόπιστο έχει η απόφαση αυτή να αρχίζει να εφαρμόζεται 23 χρόνια (!!!!) μετά από την έναρξη λειτουργίας των θεραπευτικών προγραμμάτων του Οργανισμού; Ο Πρόεδρος και ο Αντιπρόεδρος, οι οποίοι εργάσθηκαν στον ΟΚΑΝΑ χωρίς να χτυπάνε κάρτα, εργάσθηκαν αναποτελεσματικά; Ο Αντιπρόεδρος, αν υπήρχε η κάρτα, θα πήγαινε πιο συχνά και θα δούλευε πιο σκληρά στο πρόγραμμα στο Ρέθυμνο; Ο Πρόεδρος θα άλλαξε το δόγμα που υποστήριζε ως υπεύθυνος της μονάδας της Καποδιστρίου, ότι δηλαδή οι γιατροί πρέπει να δουλεύουν "το πολύ τρεις ώρες ημερησίως";  
  • Τι καλόπιστο υπάρχει στην αναίτια προσβολή που εκτοξεύουν σε καταξιωμένους επιστήμονες (γιατρούς, ψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς, νοσηλευτές κλπ), οι οποίοι στη συντριπτική τους πλειοψηφία εργάζονται με αποτελεσματικότητα και ευσυνειδησία. Όπως οι ίδιοι αρέσκονται να παινεύονται  στις ανακοινώσεις τους, ΚΑΠΟΙΑ πράγματα γίνονται στον ΟΚΑΝΑ. Άρα ΚΑΠΟΙΟΙ/ΕΣ τα κάνουν. 
    • Εκτός αν νομίζουν πως όσα γίνονται, γίνονται από τους ίδιους, τον Πρόεδρο, τον Αντιπρόεδρο, και τον Γενικό Διευθυντή, ο οποίος, ειρήσθω εν παρόδω, είναι αμφίβολο αν έχει μείνει στον ίδιο χώρο με εξαρτημένο άτομο των προγραμμάτων ή της "πιάτσας", για διάστημα μεγαλύτερο το δεκαλέπτου. Θα ήταν χρήσιμο όμως να το κάνει. Για να καταμετρήσει τη συχνότητα με την οποία θα χρειαστεί να χτυπάει και να ξαναχτυπάει την κάρτα του, για να μπορεί να βγαίνει, να παίρνει αέρα και να ξαναγυρνάει. Το ίδιο ισχύει φυσικά και για τα υπόλοιπα μέλη του ΔΣ. Ειδικά ο καθηγητής ψυχίατρος που είναι μέλος του ΔΣ, γιατί δεν ζητάει να χτυπάνε κάρτα και στο Πανεπιστήμιο; Πως υπογράφει ανακοινώσεις με bold απειλές για την κάρτα ως τον "μοναδικό τρόπο πιστοποίησης της παρουσίας" μας; Ο ίδιος χτυπάει κάρτα εκεί που δουλεύει; Η μήπως εκεί είναι αλλουνού θεού πιστοί, πιο χαρισματικοί από εμάς τους απλούς θνητούς, και μπορούνε να αποδώσουν χωρίς κάρτα; Κι αν δεν συμφωνεί να χτυπάνε κάρτα οι συνάδελφοι του γιατροί, γιατί το συναποφάσισε; Το να σε βάζουν σε μια θέση ΔΣ δεν είναι μόνο τιμητικό. Έχει και κάποιες υποχρεώσεις. Όπως το να λες τη γνώμη σου και να αναλαμβάνεις την ευθύνη της. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο, στην αρχή του κειμένου αναφερόμαστε στο "ο θεός να το κάνει ΔΣ".
Ας ξαναγυρίσουμε όμως στα "καλόπιστα": Μας άρεσε πολύ αυτός ο όρος, γιατί ενώ χρησιμοποιήθηκε για να απειλήσει τους συνδικαλιστές, ώστε να τρομάξουν οι υπόλοιποι εργαζόμενοι, αναδεικνύει την ουσιαστική κακοπιστία της Διοίκησης του Οργανισμού, και όχι μόνο στο θέμα των καρτών. Έχουμε και λέμε λοιπόν:
  • Τι καλόπιστο υπάρχει στο γεγονός ότι ο Πρόεδρος και ο Αντιπρόεδρος αρνήθηκαν τη Δευτέρα να δούνε και να συνομιλήσουν με τους εργαζόμενους; 
    • Το εθιμικό δίκαιο του Οργανισμού (και για να μην ξεχνιόμαστε, το εθιμικό δίκαιο είναι και αυτό "δίκαιο", ας το λάβουν υπόψη και αυτοί που χαίρονται με το "διευθυντικό δικαίωμα" και αυτοί που φοβούνται χωρίς λόγο),  λέει ότι όταν οι εργαζόμενοι ως Γενική Συνέλευση ζητάνε να συναντηθούν με τη Διοίκηση του Οργανισμού, κατεβαίνουμε όλοι μαζί στην Αίθουσα των Κεντρικών Υπηρεσιών και λέγονται όλα μπροστά σε όλους τους εργαζόμενους, ώστε να μη μπορεί κανένας μετά να λέει τα δικά του. Ούτε η Διοίκηση. Ούτε οι συνδικαλιστές. Αυτό έχει γίνει με ΟΛΕΣ τις προηγούμενες Διοικήσεις. Αν πράγματι λοιπόν, όλα γίνονται για την "φηφιοποίηση" (τόση η βιασύνη και η ....πρεμούρα), γιατί δεν κατέβηκαν να το εξηγήσουν, να μας πούνε πόσα ξόδεψαν, και για ποιο λόγο, τι θα κερδίσει τελικά ο Οργανισμός. Να μας εξηγήσουν σε ποια δεδομένα βασίστηκαν για να εφαρμόσουν αυτό το σύστημα σε δομές ψυχικής υγείας, για πρώτη φορά. Γιατί προτίμησαν να ξοδέψουνν αυτά τα λεφτά για να πάρουν μηχανήματα και κάρτες και όχι για να πάρουν εμβόλια και αντιδραστήρια κλπ, κλπ. Πως θα βοηθήει αυτό τους θεραπευόμενους και το έργο του Οργανισμού. Να μας πούνε εν τέλει την αλήθεια τους. Καλόπιστα. 
Σε αυτό το σημείο επιτρέψτε μας μια "κακοπιστία": Δεν καταδέχτηκαν να μιλήσουν στους εργαζόμενους, γιατί η αλήθεια τους δεν είναι η "φηφιοποίηση". Η αλήθεια τους είναι η ανάγκη να καθυποτάξουν και να τρομοκρατήσουν τους εργαζόμενους.  Δεν μας ενδιαφέρουν οι προσωπικοί λόγοι που αναγκάζουν αυτούς τους ανθρώπους στην καταναγκαστική αναζήτηση του αισθήματος παντοδυναμίας. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να γίνει κατανοητό από όλους μας ότι έτσι εξασκείται η εξουσία σε όλες τις κοινωνίες που θεωρούν τους εργαζόμενους εχθρούς.
  
Αυτό που διαφοροποιεί την αριστερά (και εν πολλοίς αποτελεί σημαντικό στοιχείο του "ηθικού" της πλεονεκτήματος) είναι ότι καταδικάζει τη λούφα, την αδιαφορία για τους ωφελούμενους, το φακελάκι  κλπ, κλπ. Στον καταναγκαστικό τρόπο ελέγχου των εργαζομένων, στην αξιολόγηση με βάση την υποταγή, την υπακοή και την τυπολατρεία, η αριστερά (ακόμη και αυτή η αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ, μέχρι να γίνει εξουσία τουλάχιστον) αντιτάσσει την ελευθερία και τη δημοκρατία, που αποδεδειγμένα αυξάνουν την αποδοτικότητα των εργαζομένων και φυσικά το όφελος των εξυπηρετούμενων. Προτιμά την αξιολόγηση με βάση της εκπλήρωση στόχων και όχι με βάση τις ώρες παρουσίας στον εργασιακό χώρο. Και αυτό ισχύει πολύ περισσότερο σε χώρους παροχής θεραπείας, χώρους δηλαδή "εντάσεως εργασίας", όπου ο εργαζόμενος δεν έχει νόημα να είναι συνέχεια στη θέση του σαν εξάρτημα της μηχανής για να μη σπάσει η αλυσίδα της παραγωγής. Ο εργαζόμενος πρέπει να είναι εκεί ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ (και όχι μηχανικά ή συμβολικά), για να προσφέρει με όρεξη και αποτελεσματικότητα τις γνώσεις και κομμάτια του ίδιου του του εαυτού. Ψιλά γράμματα για τύπους που ανακάλυψαν όψιμα τον νεοφιλελευθερισμό και χαίρονται με διαδραστικούς πίνακες που δεν λένε τίποτα και με άχρηστα ISO. 

Η μαζικότητα με την οποία απαντήσαμε στην επίθεση που δεχτήκαμε θα μπορούσε να οφείλεται στη διεκδίκηση της λούφας. (Και ίσως για κάποιους εργαζόμενους να είναι έτσι. Να θυμάστε όμως ότι οι λουφαδόροι συνήθως δεν εκτίθενται. Περιμένουν να περάσει η μπόρα για να βρούνε έναν νέο τρόπο να λουφάρουν...). Η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων αντιδρά με υγεία στην προσβολή που δέχεται από τη Διοίκηση του Οργανισμού. 
Μπορούμε να καταφέρουμε να μας σέβονται και να μας ακούνε. Και αν καταφέρουμε αυτό, τότε θα έχουμε κάνει τον μεγαλύτερο δρόμο για την διεκδίκηση και άλλων αιτημάτων που είναι καίρια, όπως η μείωση του ωραρίου εργασίας.
Είναι πολύ αστείο να αναρωτιούνται μισοαπειλητικά, μισοειρωνικά "μήπως επιθυμούμε τη διαπραγμάτευση του ωραρίου εργασίας". Φυσικά και επιθυμούμε την διαπραγμάτευση του ωραρίου. Φυσικά και ζητάμε μείωση στο 35ωρο  για όλους, χωρίς μείωση των αποδοχών. Μόνο ανιστόρητοι και άσχετοι με τον συνδικαλισμό θα μπορούσαν να νομίζουν ότι θα μας φοβερίσουν με αυτό: Πάντα οι εργαζόμενοι διαπραγματεύονται για το ωράριο. Για αυτό φτάσαμε στο 8ωρο. Αλλιώς θα ήμασταν ακόμη στο 12ωρο επίσημα.

Βέβαια θα ήταν ακόμη πιο υγιές αν μπορούσαμε να πετύχουμε ανάλογη κινητοποίηση για να μην έρθουν τα ιδιωτικά συνεργεία να αναλάβουν τον έλεγχο των Κέντρων Πρόληψης, για να καταργηθούν οι ελαστικές σχέσεις εργασίας και για να υπογράψουμε επιτέλους ΣΣΕ με αξιοπρεπείς οικονομικούς και θεσμικούς όρους εργασίας.

Ο δρόμος είναι μακρύς.
Το βέβαιο είναι ότι οι μόνοι σίγουρα χαμένοι αγώνες είναι αυτοί που δεν δόθηκαν ποτέ.




  


Τρίτη 4 Δεκεμβρίου 2018

Δεν θα ξαναδούμε το χαμόγελο της Μορφούλας. Θα τη θυμόμαστε όμως....

Η συνάδελφος Οικονόμου Ευμορφία  έχασε την μάχη με την επάρατη νόσο. Η εξόδιος  ακολουθία θα πραγματοποιηθεί σήμερα Τρίτη 4 Δεκεμβρίου και ώρα 15:30 στον ιερό ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου (Θεομήτορος) στο Άνω Καλαμάκι.(θεομήτορος 21). Καλό σου ταξίδι Μορφούλα.

Κυριακή 2 Δεκεμβρίου 2018

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΚΑΙ ΤΗ ΣΤΑΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ


        Η εγκύκλιος με θέμα: «Έναρξη εφαρμογής ηλεκτρονικού συστήματος ωρομέτρησης», σύμφωνα με την οποία από τη Δευτέρα 3/12/2014 αρχίζει η πιλοτική εφαρμογή των καρτών, αποδεικνύει για άλλη μια φορά, με το ύφος και το περιεχόμενο της, την εμμονή της διοίκησης – στην οποία δυστυχώς συγκαταλέγονται και κάποιοι πρώην συνάδελφοι μας- στην τυπολατρία, τον έλεγχο και την αυστηρότητα χωρίς ουσία.

Η ανάγκη των διοικούντων να απολαύσουν το αίσθημα της «παντοδυναμίας», τους οδηγεί στο να ξεχνούν όχι μόνο τα δικά τους «ωράρια» εργασίας, αλλά και το γεγονός ότι σε καμία δομή ψυχικής υγείας δεν εφαρμόζεται παρόμοιο σύστημα, και μάλιστα με αυτό τον τρόπο που περιγράφεται στην εγκύκλιο. Και ο λόγος που αυτό γίνεται έχει να κάνει με την ιδιαιτερότητα του χώρου, με τις υψηλές πιέσεις που δέχεται το προσωπικό, με τη συνεχή ματαίωση που απειλεί καθημερινά τους εργαζόμενους και φυσικά με την πρόληψη του συνδρόμου επαγγελματικής εξουθένωσης. 
Είναι γνωστό ότι ο Γενικός Διευθυντής δεν έχει καμία εμπειρία και γνώση πάνω σε αυτά τα θέματα. Μπορεί να νομίζει ότι «διευθύνει» αλυσίδα παραγωγής και χορήγησης take home. Οι τον Οργανισμό όμως Διοικούντες εκ των παλαιών συναδέλφων, όφειλαν ως επαγγελματίες ψυχικής υγείας να γνωρίζουν τις ιδιαιτερότητες του χώρου, και τις επιπτώσεις που παρόμοιες αποφάσεις μπορούν να φέρουν στην ουσιαστική «αποδοτικότητα» του προσωπικού και στην εν τέλει αποτελεσματικότητα των προγραμμάτων. Αλλά ακόμη κι αν αυτά είναι «ψιλά» γράμματα (δηλαδή η τελική αποτελεσματικότητα των προγραμμάτων και η σχέση της με την ικανοποίηση του προσωπικού, την δημοκρατία και την ελευθερία), ακόμη κι αν έχουν ξεχάσει τι λέει η βιβλιογραφία και η διεθνής εμπειρία, σίγουρα οι Διοικούντες–πρώην εργαζόμενοι, δεν μπορεί να έχουν ξεχάσει τα δικά τους ιδιαιτέρως πενιχρά ωράρια εργασίας. Και αν αυτοί θέλουν να τα ξεχάσουν,δυστυχώς για αυτούς τα θυμούνται πολύ καλά όσοι και όσες έχουν εργαστεί στις ίδιες μονάδες με αυτούς. Είναι πράγματι εξοργιστικό....   

Είναι όμως η ουσία οι κάρτες, η ώρα προσέλευσης και αποχώρησης και το αν ο εργαζόμενος θα πάει να αγοράσει τυρόπιτα ή όχι; Όχι βέβαια. 
Μέσα σε αυτή την εγκύκλιο, πίσω από το σαδιστικό της ύφος, καταγράφεται με σαφήνεια η πραγματική «ουσία», που δεν είναι άλλη από την προσπάθεια να καθυποταχτούν οι εργαζόμενοι. Η προσπάθεια να επιβληθεί το δόγμα «εμείς διοικούμε, εμείς αποφασίζουμε, εμείς είμαστε τα αφεντικά και δεν σας πέφτει λόγος».
Ε λοιπόν στις δικές τους ανάγκες για παντοδυναμία και αυταρχισμό, εμείς (πρέπει να) θα αντιτάξουμε τη δική μας πραγματικότητα και τις δικές μας ανάγκες.
Οι δομές αιμορραγούν, οι μονάδες στερούνται γιατρών, λειτουργούν χωρίς τις απαραίτητες εξετάσεις λόγω έλλειψης αντιδραστηρίων για μήνες. Συνεχίζει να μη διανέμεται ο απαραίτητος αριθμός συρίγγων, να μη γίνονται εξετάσεις για ηπατίτιδες και HIV/AIDS, να μην προχωράει κανένα πρόγραμμα εξάλειψης της ηπατίτιδας, να μη λειτουργούν τα πολλάκις προεξαγγελθέντα υπνωτήρια, να μη γίνονται νέα προγράμματα στις φυλακές, να μη μοιράζονται σύριγγες στις φυλακές, να μην.., να μην…
Και ενώ όλα αυτά συμβαίνουν, η διοίκηση ασχολείται με τις κάρτες και μάλιστα με αυτό τον σαδιστικό τρόπο, που περιγράφεται στην εγκύκλιο που μας έστειλαν. Σαδιστές απέναντι στους εργαζόμενους, που παλεύουν να προσφέρουν «υψηλού επιπέδου υπηρεσίες» από το περίσσευμα των εξαντλημένων ψυχικών δυνάμεων τους. Απέναντι σε εργαζόμενους που ενώ είναι έμπειροι, επαρκώς καταρτισμένοι και εκπαιδευμένοι δέχονται διαρκώς παρεμβάσεις άνωθεν για το έργο τους.
Η εγκύκλιος που μας έστειλαν, με το ύφος και το περιεχόμενο της, είναι το κερασάκι στην τούρτα των διώξεων των εργαζομένων «…..διότι δε συνεμορφώθησαν προς τας υποδείξεις». Βρίσκεται σε πλήρη αρμονία με τις πρόσφατες επιλογές σε θέσεις ευθύνης με αποκλειστικό κριτήριο την πίστη και την αφοσίωση στα πρόσωπα που διοικούν τον Οργανισμό (προσέξτε στα «πρόσωπα» όχι στον σκοπό που πρέπει να υπηρετεί ο Οργανισμός). Είναι ακόμη μια στοχευμένη προσπάθεια αποξένωσης των εργαζομένων από τη δουλειά τους, δηλαδή από τους θεραπευόμενους και τη θεραπεία.  

Μπορεί να νομίζουν ότι το δόγμα «η εργασία απελευθερώνει» είναι αρκετό για να "διοικήσουν" έναν οργανισμό, που πρέπει να προσφέρει υπηρεσίες φροντίδας και θεραπείας. Είναι μακρυά νυχτωμένοι: όλα τα δεδομένα, επιστημονικά και ιστορικά δείχνουν ότι για να έχει αποτέλεσμα η δουλειά μας δεν αρκεί να «βρισκόμαστε» στον χώρο εργασίας μας.
Οι εργαζόμενοι είναι αναγκασμένοι να δίνουν το περίσσευμα της ψυχής τους κάθε μέρα για να σταθούν οι ίδιοι και οι θεραπευόμενοι τους όρθιοι, σε μια καθημερινότητα που ζητά και από τους δυο να σκύψουν το κεφάλι και να υποταχτούν. 

Η αντίσταση στην υποταγή είναι ο βασικός λόγος για να συμμετάσχουμε στη στάση εργασίας τη Δευτέρα και όχι η διεκδίκηση της λούφας: Αυτοί που λουφάρουν σήμερα με τις ευλογίες της Διοίκησης, είναι βέβαιο ότι θα συνεχίσουν να λουφάρουν και αύριο. Πάλι με τις ευλογίες της Διοίκησης.

Η αντίσταση στην υποταγή, η διεκδίκηση της δικής μας αξιοπρέπειας ταυτίζεται με τη διεκδίκηση της ποιότητας των προγραμμάτων του ΟΚΑΝΑ, ταυτίζεται εν τέλει με τη διεκδίκηση και της αξιοπρέπειας των θεραπευομένων μας.