Τρία ερωτήματα για τη συγκυρία

Ερώτημα Α. Είμαστε εμείς που βλέπουμε το ποτήρι μισοάδειο ή όντως είναι;

 Διαβάζοντας την ενημέρωση στο site του Συλλόγου για τη συνάντηση με τον Υπουργό ανακουφιστήκαμε και χαλαρώσαμε επιτέλους λιγάκι μετά την ένταση των ημερών. Όχι για πολύ. Γρήγορα αναρωτηθήκαμε εάν έγινε δεύτερη συνάντηση ή αναφέρονται στην ίδια συνάντηση όπου είμασταν κι εμείς.

Μάλλον αναφέρονται στην ίδια.

Πράγματι, αν διαβάσει κανείς πιο προσεκτικά τις απαντήσεις στα ερωτήματα που τέθηκαν, εκτός ίσως από την ένταξη των γιατρών στο ειδικό μισθολόγιο όπου ο υφυπουργός ήταν λίγο πιο θερμός, σε όλα τα άλλα η απάντηση είναι “Δεν αφορά το Νόμο, αλλά θα το δούμε/ θα ρωτήσουμε/ θα περιμένουμε”

Λείπει όμως (όχι τυχαία) το γενικότερο κλίμα της συνάντησης: η εντυπωσιακή άνεση με την οποία ο υφυπουργός υποτιμούσε συστηματικά, για παράδειγμα, τους εργαζόμενους στους άλλους φορείς – με λόγια που, πραγματικά, ντρεπόμαστε να αναπαράγουμε. Βέβαια, αντίστοιχα υποτίμησε κι εμάς μιλώντας με τους άλλους – να μην έχουμε παράπονο.(Στοιχειώδες: και τα μικρά παιδάκια καταλαβαίνουν πως αν ο Γιωργάκης “θάβει” όταν είσαστε οι δυό σας το φίλο σας τον Κωστάκη δεν είναι φίλος σου -  τα ίδια θα λέει και στον Κωστάκη για σένα.).

Λείπει και η  γλώσσα: ο υφυπουργός τα είπε “χύμα και τσουβαλάτα”. “Μπουρδέλο η κατάσταση”, κι έρχεται να βάλει τάξη.

“Μπουρδέλο”. Σαφέστατος.

Σαφέστατος ήταν και σε ότι αφορά το προσχέδιο που κυκλοφορεί. “Αυτό είναι, αλλά μέχρι να φτάσει να ψηφιστεί θ'άλλάξει πέντε φορές”. “Γιατί δε σας ρώτησα προηγουμένως; Τι να ρωτήσω; Αυτά είναι πολιτικές αποφάσεις. Ορίστε, σας ρωτάω τώρα. Πείτε μου”

Εμείς όμως δεν του λέμε. Περιμένουμε να δούμε, λέμε, το τελικό κείμενο γιατί “ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες “ λέει ο Πρόεδρός μας.

Β. Ερώτημα Β. Τελικά, τι λέει αυτό το νομοσχέδιο; κρύβεται καλά ο διάβολος στις λεπτομέρειες;

Είναι καλό για μας;

Αν “εμείς” είμαστε η διοίκηση του ΟΚΑΝΑ και οι στενοί της φίλοι, μάλλον είναι μια χαρά (τουλάχιστον για όσο στους στενούς φίλους περιλαμβάνεται και ο υφυπουργός υγείας). Εάν “εμείς” είμαστε οι εργαζόμενοι στον ΟΚΑΝΑ και στους άλλους φορείς ή οι εξαρτημένοι, δε χρειάζεται να περιμένουμε τις λεπτομέρειες. Αρκεί η μεγάλη εικόνα για να καταλάβουμε:

 Β1. Τα πάντα όλα – από τον Εθνικό Συντονισμό μέχρι τις μικρές περιφερειακές δομές – εντάσσονται σ' ένα ενιαίο τεράστιο γραφειοκρατικό οργανισμό όπου τα πάντα όλα περνάνε από το χέρι του Προέδρου (διορισμένου, πάντα, από το υπουργείο). Υπάρχουν δύο Αντιπρόεδροι, ένα ΔΣ και ένα Επιστημονικό Συμβούλιο αλλά όλοι αυτοί ορίζονται μετά από εισήγηση του Προέδρου, συζητούν πάνω στα θέματα που εισηγείται ο Πρόεδρος και αποφασίζουν μαζί με τον Πρόεδρο (με διπλή ψήφο για τον Πρόεδρο, σε περίπτωση ισοψηφίας). Γενικός Διευθυντής δεν προβλέπεται καν. Ούτε Εθνικός Συντονιστής υπάρχει. Για να μη μπερδευόμαστε, χρέη Εθνικού Συντονιστή ασκεί ο Πρόεδρος.

Και, προφανώς, το πρόβλημα δεν είναι ποιος θα είναι αυτός ο superman. Το πρόβλημα είναι η συγκέντρωση υπερεξουσιών με “απευθείας ανάθεση” σ' έναν μόνο άνθρωπο – που θ' αλλάζει κιόλας  κάθε φορά που αλλάζει η κυβέρνηση. Χωρίς να ελέγχεται από κανέναν, μια που τώρα δεν θα υπάρχει και καμιά άλλη προϊσταμένη αρχή / πρόγραμμα/ κάτι άλλο.

(Να θυμίσουμε εδώ ότι πάγια θέση του συλλόγου δεν είναι το ότι “είμαστε με τον ενιαίο φορέα” όπως διατυμπανίζει ο Πρόεδρός μας αλλά ότι “απαιτούμε να σταματήσει το καθεστώς διορισμού του ΔΣ και του Προέδρου του ΟΚΑΝΑ από το Υπουργείο” ή θα φανούμε πιο γραφικοί κι από τη Σαντορίνη;)

Β2. Όσον αφορά στις δομές θεραπείας, ο διάβολος δεν κρύβεται καθόλου: Πουθενά δεν γράφεται ότι εξασφαλίζεται η συνέχιση λειτουργίας των διαφορετικών δομών και υπηρεσιών, ο θεραπευτικός πλουραλισμός που αποτελούσε ως τώρα μια χρήσιμη και θεραπευτική “ανορθογραφία” του ελληνικού παραδείγματος, οι ξεχωριστές δράσεις.  Ούτε η πολυμορφία των διαφόρων προγραμμάτων, ούτε η ύπαρξη διαφόρων δομών ανά νομό και υγειονομική περιφέρεια, ούτε η επαρκής χρηματοδότηση και στελέχωσή τους. Ποιος θα τα ρυθμίζει αυτά; μα το ΔΣ (δηλαδή ο Πρόεδρος)

-        χάριν συντομίας, όπου θα έπρεπε να υπάρχει κάποια διαδικασία στρατηγικού σχεδιασμού, αξιολόγησης, δημιουργίας ή κλεισίματος δομών, ελέγχου κοκ δε θα γράφουμε ποιος το κάνει. Θα συμπληρώνετε νοερά “ο Πρόεδρος” -

Οι καλοπροαίρετοι μπορεί να σκεφτούν πως και τώρα το ίδιο γίνεται. Κακώς – και πάντα επιτρέπεται να ζητάμε από ένα νέο νόμο να είναι καλύτερος από ότι συνέβαινε πριν. Επίσης, η απουσία οποιασδήποτε δικλείδας ασφαλείας κι ελέγχου αναμένεται να πολλαπλασιάσει γεωμετρικά τα προβλήματα, την αυθαιρεσία και την “ό,τι του φανεί του Λωλοστεφανή” στρατηγική μας.

Επίσης οι ίδιοι καλοπροαίρετοι θα αντιτάξουν πως ένας νόμος – πλαίσιο δε μπαίνει σε λεπτομέρειες. Τα επί μέρους θέματα θα αναδυθούν και θα επιλυθούν στην πορεία. Όμως εδώ πρόκειται για ένα “νοικοκύρεμα” (ο Θεός να το κάνει!) μετά από τριανταπέντε χρόνια λειτουργίας των πρώτων δομών. Δεν μπορεί να ξεκινά από το μηδέν αγνοώντας, με την αλαζονεία του νέου (ή του ηλιθίου), όλη τη συσσωρευμένη εμπειρία.

 Επειδή σ' εμάς ο υφυπουργός δεν είπε πολλά πράγματα για τους “άλλους” (εκτός από το ότι, ως γνωστόν, δε δουλεύουν...) να δούμε τι είπε για την υποκατάσταση για να πάρουμε μια ιδέα:

·         “εσείς θα συνεχίσετε να κάνετε τη δουλειά σας. Δε με νοιάζει”

·         “Η σωματική αποτοξίνωση από την ηρωίνη; το πιο εύκολο πράγμα. Τον κλειδώνεις σ' ένα δωμάτιο και τον αφήνεις μόνο του. Μετά  είναι το θέμα”

·         “ Θα πάμε στο γερμανικό μοντέλο. Θα πάρω την ηρωίνη από τις κατασχέσεις και θα τη δίνουμε” - Ξέρετε, αυτό το μοντέλο δεν πολυλειτουργεί, ωστόσο - “Ε, καλά. Ούτως ή άλλως, σε λίγα χρόνια η ηρωίνη θα είναι extinct”

·         “Έχετε ξεχάσει ποιός είναι ο ρόλος του ΟΚΑΝΑ. Δεν είναι να έχει προγράμματα αλλά να εποπτεύει”

 Τι είπε για το σκοπό του νέου νόμου;

“Γίνεται για τη σωματική αποτοξίνωση. Θα πάρουμε κρεβάτια στις πανεπιστημιακές κλινικές, από 4-5, και θα γίνονται οι αποτοξινώσεις. Μετά ο συντονιστής θα βλέπει που υπάρχει κρεβάτι για τον ξηρό απεθισμό και θα κάνει άμεσα την παραπομπή”.

Δηλαδή το πρώτο σχέδιο που είχε ειπωθεί (με 3 κρεβάτια ανά νομαρχιακό νοσοκομείο) εγκαταλείφθηκε – πολύ σοφά μια που στα μισά νομαρχιακά νοσοκομεία ακυρώνονται χειρουργεία γιατί δεν υπάρχουν αναισθησιολόγοι και το σύνολο των νοσοκομείων της χώρας (πλην των πανεπιστημιακών) βρίσκεται στο τέλος της εφημερίας γεμάτο ράντζα. Οπότε 3 κρεβάτια με παθολόγο και αναισθησιολόγο ανά νοσοκομείο μάλλον κρίθηκαν υπερβολή, και η “μεγάλη ιδέα” προσγειώθηκε σε μερικές δεκάδες κρεβάτια. Στον επόμενο τόνο, αν μπουν στον κόπο να ρωτήσουν για τα αποτελέσματα των προγραμμάτων σωματικής αποτοξίνωσης (τα οποία σαφώς και πρέπει να επεκταθούν, αλλά αυτό δε γίνεται μ'΄ενα άρθρο αλλά με προσλήψεις) και για τις λίστες (μικρής ως πολύ μικρής) αναμονής θα αντιληφθούν ότι η μεγάλη ιδέα δεν θα πολυεφαρμοστεί και, ούτως ή άλλως, πλέον προσπαθούμε να βελτιώσουμε τη συγκράτηση κι όχι να μειώσουμε τις αναμονές.

Τι είπε για τα τρέχοντα προβλήματα πχ την τεράστια άνοδο της χρήσης αμφεταμινών, την αύξηση των θανάτων, τη νέα επιδημία HIV ;

Τίποτα.

Β3. Για τους ιδιώτες: Το “άνοιγμα” σε “φυσικά ή νομικά πρόσωπα” που θέλουν να παρέμβουν στο χώρο ενισχύεται με την αντικατάσταση του άρθρου 58 του προηγούμενου νόμου από το άρθρο 55 όπου, ενώ προηγουμένως οριζόταν κάπως πιο σαφώς ότι οι ενδιαφερόμενοι θα πρέπει να είναι δήμοι, εκκλησίες, ΑΕΙ τώρα αυτό αφήνεται πιο φιλελεύθερο και χαλαρό – υποθέτουμε σκοπίμως κι όχι εκ παραδρομής.

 Β4. Για τα Κέντρα Πρόληψης: με μεγαλύτερη σαφήνεια απ' ότι για όλους τους υπόλοιπους, ο υφυπουργός ξεκαθάρισε πως  (με τα δεδομένα εκείνης της ημέρας, δηλ πριν από τη συνάντηση με την ΚΕΔΚΕ) οι μεν εργαζόμενοι περνούν αυτόματα στο νέο φορέα με τη σύμβαση που έχει ο καθένας, όμως καμία από τις δράσεις, από το περιεχόμενο της εργασίας των συναδέλφων, δεν είναι βέβαιο ότι θα συνεχιστεί.

 Συνοψίζοντας, μάλλον δεν πρόκειται για ποτήρι μισογεμάτο ή μισοάδειο αλλά για οδοστρωτήρα που έρχεται κατά πάνω μας ενώ εμείς παραμένουμε κολλημένοι στη λάσπη (που δημιουργείται από την ανάμιξη του σκόνης με τα σάλια).

 Ερώτημα Γ. Συμφωνούμε, μετά από όλα αυτά με τον Πρόεδρό μας που λέει σε όλους τους τόνους και πριν καν κάποιος ενδιαφερθεί να ρωτήσει ότι “εμείς, το 70% των εργαζομένων, είμαστε υπέρ”;

 Και αν δε συμφωνούμε, τι πρέπει να κάνουμε;

Στο τελευταίο ΔΣ (24/11/23) όπου συζητήθηκαν τα παραπάνω, επειδή θεωρούμε ότι η περίοδος είναι πραγματικά κρίσιμη κι ο καθένας οφείλει να τοποθετηθεί ή στη μεριά της διοίκησης και του υπουργείου ή στο πλάι των εργαζομένων, των εξαρτημένων και των οικογενειών τους και, κάποια στιγμή, να κριθεί για τις επιλογές του, κι επειδή εμείς δε διστάζουμε ούτε να διαλέξουμε πλευρά ούτε να το πούμε δημόσια, ζητήσαμε:

1.    οι συνεδριάσεις του ΔΣ από δω και πέρα να είναι ανοιχτές σε όλους και η συνεδρίαση (γίνεται μέσω zoom) να καταγράφεται ώστε να μπορούν να τις βλέπουν οι υπόλοιποι εργαζόμενοι. Στις ενημερώσεις για τις αποφάσεις του ΔΣ να αναγράφεται εάν η απόφαση ήταν ομόφωνη ή κατά πλειοψηφία. Να γίνει άμεσα συζήτηση με τους τοπικούς συμβούλους. Να γίνουν άμεσα γενικές συνελεύσεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.

           Η πλειοψηφία συμφώνησε στην καταγραφή...

2.    Ο σύλλογος να προσφύγει στον ΟΜΕΔ ώστε να ελεγχθεί εάν οι αποφάσεις για πολλές μετακινήσεις συναδέλφων συνιστούν κακόπιστη και καταχρηστική ερμηνεία της σύμβασής μας. Η πλειοψηφία συμφώνησε να ερωτηθεί ο νομικός σύμβουλος του σωματείου.

3.    Ο σύλλογος να συμμετέχει ως συνδιοργανωτής στο επιστημονικό συνέδριο όπου θα συμμετέχουν όλοι οι υπόλοιποι εργαζόμενοι στο πεδίο για να συζητήσουν το περιεχόμενο της δουλειάς μας, τη δικτύωση και τις καλές πρακτικές. (Όντως, κρίμα που δεν το κάναμε νωρίτερα αλλά ποτέ δεν είναι αργά, έτσι δεν είναι;). Η πλειοψηφία επιφυλάχθηκε...

ΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥ ΤΗΣ ΑΡΣΥ ΣΤΟ ΔΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ –

 

Αναγκαία διόρθωση: Η γραπτή ενημέρωση από τον Πρόεδρο του Συλλόγου προς το Τοπικό συμβούλιο δεν αναφέρει ομόφωνη απόφαση του ΔΣ, (φυσικά δεν αναφέρει και τις διαφοροποιήσεις που υπήρξαν και οι οποίες ήταν σημαντικές και για αυτό θα έπρεπε να αποτελούν κομμάτι της ενημέρωσης). Θέλουμε να πιστεύουμε πως και η προφορική ενημέρωση ήταν το ίδιο ασαφής και δεν υπονόησε ότι όλοι συμφωνούμε στην απόφαση τους. Λυπούμαστε που δεν είχαμε το χρόνο να διασταυρώσουμε προηγουμένως τουλάχιστον το τι γράφτηκε. Λυπούμαστε ακόμα περισσότερο που σε μια τόσο κρίσιμη στιγμή, ακριβώς τώρα που χρειαζόμαστε ένα σύλλογο να μας οργανώσει και να μας εμπνεύσει, υπάρχει μια τόσο διάχυτη και τόσο δικαιολογημένη καχυποψία για το ΔΣ του Συλλόγου.

ΟΡΘΗ ΕΠΑΝΑΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ της ΔΗΛΩΣΗΣ

Επειδή μας μεταφέρθηκε από συναδέλφους πως ο πρόεδρος του Συλλόγου τους ενημέρωσε για την δήθεν «ΟΜΟΦΩΝΗ»  απόφαση του ΔΣ που αφορά τη στάση εργασίας, παραθέτουμε τα γεγονότα ακριβώς όπως συνέβησαν:

Στη Γενική Συνέλευση στη Θεσσαλονίκη την Πέμπτη 9/11 συζητήθηκε σειρά περιστατικών εργασιακού εκφοβισμού και αποφασίστηκε να γίνει στάση εργασίας ώστε να δοθεί με σαφήνεια το μήνυμα της συλλογικής αντίθεσης των εργαζομένων σε κάθε εκφοβισμό.

Στο ΔΣ του Συλλόγου στις 14/11 έθεσα το ζήτημα υλοποίησης της απόφασης, και ο Πρόεδρος του ΔΣ απάντησε πως, αφού θα γίνει νέα συνέλευση στην Αθήνα  μέσα στο επόμενο δεκαήμερο, το θέμα θα τεθεί και στην Αθήνα ώστε να γίνει πανελλαδική στάση.

Στο ΔΣ στις 17/11, και αφού ήταν σαφές πως δεν προλαβαίνει να γίνει νέα συνέλευση  άμεσα λόγω των νέων επειγόντων προβλημάτων της επικαιρότητας (νόμος), έθεσα ξανά το ζήτημα. Ζήτησα να πάρει απόφαση το ΔΣ για πανελλαδική στάση εργασίας με θέμα τον εργασιακό εκφοβισμό μέσα στις επόμενες λίγες μέρες. Πανελλαδική γιατί το θέμα μας αφορά όλους (άλλωστε και στην Αθήνα αναφέρθηκαν περιστατικά  κατάχρησης του διευθυντικού δικαιώματος, μεροληψίας και απειλών, και στην περιφέρεια υπάρχουν αντίστοιχες καταγγελίες). Άμεση γιατί ακριβώς όταν αλλάζουν τα δεδομένα  (με το νέο φορέα) πρέπει να αναδειχθούν οι παθογένειες και να απαιτήσουμε να γίνουν τα πράγματα αλλιώς. Η «ομερτά» όχι μόνον δε βοηθά αλλά μπορεί, σε ένα γιγαντιαίο φορέα, να  γιγαντώσει αντίστοιχα τα φαινόμενα αυταρχισμού.

Υπέρ της πρότασης της πανελλαδικής στάσης  επιχειρηματολόγησαν η Ε. Σταθακοπούλου (Ενωτική Συνεργασία) και ο Θ. Σταυρόπουλος (Ανεξάρτητη Φωνή) – μάλιστα ο Θ. Σταυρόπουλος πρότεινε η πανελλαδική στάση εργασίας να γίνει συμβολικά την ώρα της συνάντησης του Συλλόγου με τον Υπουργό (όπου ήδη άλλα σωματεία έχουν αποφασίσει παράσταση). Τονίστηκε δε πως η τοπική κινητοποίηση αντί να ενοποιεί τα αιτήματα και να προστατεύσει τους συναδέλφους κινδυνεύει να τους στοχοποιήσει περισσότερο, ως να είναι αυτοί οι «περίεργοι» που αντιλαμβάνονται τα πράγματα διαφορετικά από την πλειοψηφία των εργαζομένων.

Κατά τοποθετήθηκε ο πρόεδρος του Συλλόγου και κάποια μέλη της πλειοψηφίας – οπότε προκρίθηκε (από την πλειοψηφία, παρά τις σαφείς και εκφρασμένες αντιρρήσεις τριών μελών του ΔΣ)  η πρόταση να υποστηρίξει το ΔΣ τοπική στάση εργασίας στη Θεσσαλονίκη για τον εργασιακό εκφοβισμό όταν και όπως αυτή οργανωθεί από το τοπικό συμβούλιο της Θεσσαλονίκης.

Οι καιροί είναι πραγματικά κρίσιμοι – ίσως περισσότερο από κάθε άλλη φορά στην ιστορία του Οργανισμού. Οπότε θα επαναλάβω γραπτώς το ερώτημα που έθεσαν εργαζόμενοι στη συνέλευση της Θεσσαλονίκης: «Μέχρι πότε ο Σύλλογος σκοπεύει να  είναι το δεκανίκι της Διοίκησης;»

Έμμυ Κουτσοπούλου, μέλος του ΔΣ για την ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΟΚΑΝΑ

 

ΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥ ΤΗΣ ΑΡΣΥ ΣΤΟ ΔΣ ΤΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

Επειδή μας μεταφέρθηκε από συναδέλφους πως ο πρόεδρος του Συλλόγου τους ενημέρωσε για την δήθεν "ΟΜΟΦΩΝΗ" απόφαση του ΔΣ που αφορά τη στάση εργασίας, παραθέτουμε τα γεγονότα ακριβώς όπως συνέβησαν:

Στη Γενική Συνέλευση στη Θεσσαλονίκη την Πέμπτη 9/11 συζητήθηκε σειρά περιστατικών εργασιακού εκφοβισμού και αποφασίστηκε να γίνει στάση εργασίας ώστε να δοθεί με σαφήνεια το μήνυμα της συλλογικής αντίθεσης των εργαζομένων σε κάθε εκφοβισμό.

Στο ΔΣ του Συλλόγου στις 14/11 έθεσα το ζήτημα υλοποίησης της απόφασης, και ο Πρόεδρος του ΔΣ απάντησε πως, αφού θα γίνει νέα συνέλευση στην Αθήνα  μέσα στο επόμενο δεκαήμερο, το θέμα θα τεθεί και στην Αθήνα ώστε να γίνει πανελλαδική στάση.

Στο ΔΣ στις 17/11, και αφού ήταν σαφές πως δεν προλαβαίνει να γίνει νέα συνέλευση  άμεσα λόγω των νέων επειγόντων προβλημάτων της επικαιρότητας (νόμος), έθεσα ξανά το ζήτημα. Ζήτησα να πάρει απόφαση το ΔΣ για πανελλαδική στάση εργασίας με θέμα τον εργασιακό εκφοβισμό μέσα στις επόμενες λίγες μέρες. Πανελλαδική γιατί το θέμα μας αφορά όλους (άλλωστε και στην Αθήνα αναφέρθηκαν περιστατικά  κατάχρησης του διευθυντικού δικαιώματος, μεροληψίας και απειλών, και στην περιφέρεια υπάρχουν αντίστοιχες καταγγελίες). Άμεση γιατί ακριβώς όταν αλλάζουν τα δεδομένα  (με το νέο φορέα) πρέπει να αναδειχθούν οι παθογένειες και να απαιτήσουμε να γίνουν τα πράγματα αλλιώς. Η «ομερτά» όχι μόνον δε βοηθά αλλά μπορεί, σε ένα γιγαντιαίο φορέα, να  γιγαντώσει αντίστοιχα τα φαινόμενα αυταρχισμού.

Υπέρ της πρότασης της πανελλαδικής στάσης  επιχειρηματολόγησαν η Ε. Σταθακοπούλου (Ενωτική Συνεργασία) και ο Θ. Σταυρόπουλος (Ανεξάρτητη Φωνή) – μάλιστα ο Θ. Σταυρόπουλος πρότεινε η πανελλαδική στάση εργασίας να γίνει συμβολικά την ώρα της συνάντησης του Συλλόγου με τον Υπουργό (όπου ήδη άλλα σωματεία έχουν αποφασίσει παράσταση). Τονίστηκε δε πως η τοπική κινητοποίηση αντί να ενοποιεί τα αιτήματα και να προστατεύσει τους συναδέλφους κινδυνεύει να τους στοχοποιήσει περισσότερο, ως να είναι αυτοί οι «περίεργοι» που αντιλαμβάνονται τα πράγματα διαφορετικά από την πλειοψηφία των εργαζομένων.

Κατά τοποθετήθηκε ο πρόεδρος του συλλόγου και κάποια μέλη της πλειοψηφίας – οπότε προκρίθηκε (από την πλειοψηφία, παρά τις σαφείς και εκφρασμένες αντιρρήσεις τριών μελών του ΔΣ)  η πρόταση να υποστηρίξει το ΔΣ τοπική στάση εργασίας στη Θεσσαλονίκη για τον εργασιακό εκφοβισμό όταν και όπως αυτή οργανωθεί από το τοπικό συμβούλιο της Θεσσαλονίκης.

Οι καιροί είναι πραγματικά κρίσιμοι – ίσως περισσότερο από κάθε άλλη φορά στην ιστορία του Οργανισμού. Οπότε θα επαναλάβω γραπτώς το ερώτημα που έθεσαν εργαζόμενοι στη συνέλευση της Θεσσαλονίκης: «Μέχρι πότε ο Σύλλογος σκοπεύει να  είναι το δεκανίκι της Διοίκησης;»

Έμμυ Κουτσοπούλου, 

Μέλος ΔΣ Συλλόγου Εργαζομένων ΟΚΑΝΑ, 

για την ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

Τι έγινε στις Συνελεύσεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, τι πρέπει να κάνουμε για το νομοσχέδιο που ετοιμάζεται για μας χωρίς εμάς και την κατάσταση στον Οργανισμό

Εν όψει της σύστασης με fast track διαδικασίες του Εθνικού (Υπερ)Οργανισμού Πρόληψης και Αντιμετώπισης Εξαρτήσεων που με χαρά και παρρησία ανακοίνωσε το Υπουργείο Υγείας, έγιναν την Τρίτη 7 και την Πέμπτη 9/11 οι Γενικές Συνελεύσεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη (μετά από πάρα πολύ καιρό).

1. Η Γενική Συνέλευση του Συλλόγου μας την Τρίτη στην Αθήνα ήταν η μαζικότερη των τελευταίων χρόνων με τους συμμετέχοντες και τις συμμετέχουσες να επιδεικνύουν μεγάλο ενδιαφέρον για τα τελευταία τεκταινόμενα στον ΟΚΑΝΑ (ο οποίος βέβαια πνέει τα λοίσθια) τις διεργασίες και τον πολιτικό διάλογο.

Διεργασίες και πολιτικός διάλογος που καταδεικνύουν ότι ο Σύλλογος μένει αδρανής όλο αυτόν τον καιρό (που μεταθέτονται συναδέλφισσες εν μια νυκτί, διαλύονται ολόκληρες μονάδες, εκφοβίζονται συνάδελφοι) με ευθύνη όχι του ίδιου του Συλλόγου, αλλά του Δ.Σ. μας, του οποίου Δ.Σ. την πλειοψηφία μονοπωλεί τα τελευταία, πέτρινα χρόνια της αφάνειας μια συγκεκριμένη παράταξη.

Πριν τη Γενική Συνέλευση, το Δ.Σ. είχε συναντηθεί με τον Πρόεδρο (του Οργανισμού, όχι τον δικό μας) και ενημερώθηκε για τις λεπτομέρειες του νομοσχεδίου που το Υπουργείο ετοιμάζει και θα φέρει στη Βουλή προς ψήφιση μέχρι το τέλος του χρόνου, έτσι ώστε από 1 Ιανουαρίου ο νέος Υπερ-Οργανισμός να λειτουργεί ήδη. Στη Γ.Σ. λοιπόν, ο Πρόεδρος (ο δικός μας, όχι του Οργανισμού) περιορίστηκε σε ανακοίνωση των ενημερώσεων του Προέδρου (του άλλου Προέδρου) και στη διαβεβαίωση πως δε θα υπάρξει διασάλευση των σχέσεων εργασίας και του μισθολογίου μας (τουλάχιστον τυπική), ενώ εξήγγειλε και τη διευθέτηση κάποιων επί μέρους διεκδικήσεων του Συλλόγου μας με τον νέο φορέα (που σε γενικές γραμμές θα έπρεπε ήδη να είχαν επιλυθεί και μαζεύουν σκόνη στα συρτάρια της Διεύθυνσης).

Εμείς, ως Αριστερή Συσπείρωση Εργαζομένων, θέσαμε το θέμα της μη διαβούλευσης της δημιουργίας του νέου φορέα καταρχάς με τις εργαζόμενες και τους εργαζόμενους των (υπό συγχώνευση) φορέων οι οποίοι κατεξοχήν κατέχουν την επιστημονική και εργασιακή γνώση του αντικειμένου στο οποίο εργάζονται, φορείς με μεγάλη θεραπευτική επίδραση στο ανοικτό κοινωνικό ζήτημα των εξαρτήσεων (θεραπευτική επίδραση που θα ήταν ακόμη μεγαλύτερη εάν στηριζόμασταν περισσότερο από το κράτος). Επισημάναμε επίσης την ξεχωριστή υπόσχεση που δίνει καθώς φαίνεται ο υφυπουργός σε όλους τους φορείς ότι δε θα αλλάξει τίποτα για αυτούς και αυτοί που θα επηρεαστούν είναι οι άλλοι Οργανισμοί.

Στη συνέλευση της Αθήνας η ΑρΣυ πρότεινε να γίνει ψηφοφορία πάνω στην πρόταση της, το Προεδρείο της Συνέλευσης αποτελούμενο από το Προεδρείο του ΔΣ (πρωτότυπο!) δεν συμφώνησε να γίνει ψηφοφορία. Καθώς είπαν δε χρειάζεται γιατί «όλοι συμφωνούμε». Διατηρούμε τις επιφυλάξεις μας αν πράγματι συμφωνούν ή απλά δεν ήθελαν να γίνει ψηφοφορία για να μην αναγκαστούν να ψηφίσουν οι ίδιοι κάτι με το οποίο ουσιαστικά διαφωνούν, αλλά ντρέπονται να το ομολογήσουν. 

Πάντως η δική μας πρόταση ήταν:

• Για μεν το περιεχόμενο του Νομοσχεδίου επιφυλασσόμαστε να τοποθετηθούμε μέχρι να δούμε το κείμενο, ωστόσο
• Καταγγέλλουμε τη διαδικασία σύνταξής του «εν κρυπτώ», χωρίς καμία συζήτηση, ούτε καν ενημέρωση, των εργαζομένων στο πεδίο και των εξυπηρετούμενων.
• Ενάντια στην τακτική της διάσπασης και της επιλεκτικής ενημέρωσης, κινητοποιούμαστε μαζί με τα υπόλοιπα σωματεία και πρωτοβουλίες του χώρου της πρόληψης και θεραπείας των εξαρτήσεων, αρχής γενομένης από την υπογραφή κοινού δελτίου τύπου και αιτήματος κοινής συνάντησης με το υπουργείο.
• Απαιτούμε σε οποιαδήποτε αλλαγή της υπάρχουσας κατάστασης να εξασφαλιστεί ο δημόσιος και δωρεάν χαρακτήρας των υπηρεσιών, η υψηλή ποιότητα και η πολυμορφία τους. Απαιτούμε στο νέο προϋπολογισμό να εξασφαλιστεί η χρηματοδότηση όλων των επιμέρους δράσεων.
• Απαιτούμε άμεση μονιμοποίηση όλων των εργαζομένων ανεξάρτητα από την ισχύουσα σχέση εργασίας τους (εργολαβικοί, επικουρικοί, ΕΣΠΑ, ΔΠΥ…).
• Απαιτούμε να εξομαλυνθούν οι όποιες μισθολογικές ανισότητες μεταξύ εργαζομένων και φορέων με εξίσωση όλων των μισθών προς τα πάνω και να δοθούν αυξήσεις που να υπερκαλύπτουν τη συνεχή αύξηση του κόστους ζωής

1. Η συνέλευση της Θεσσαλονίκης επικύρωσε τα παραπάνω και, επιπλέον, αποφάσισε (με ψηφοφορία) Στάση Εργασίας για να διαμαρτυρηθούμε για τα κλεισίματα μονάδων, τις επιλεκτικές μετακινήσεις, το bullying και τα προβλήματα στην ασφάλεια ασθενών και εργαζομένων.

Και στις δύο συνελεύσεις τέθηκαν πολλά προβλήματα που αφορούν την λειτουργία νέων και παλιών δομών. Ενδεικτικά:

• Το αιφνιδιαστικό κλείσιμο μονάδων χωρίς επαρκή ή έστω λογικοφανή εξήγηση με ότι αυτό σημαίνει για την καθημερινότητα των θεραπευόμενων και των εργαζόμενων
• Η μετακίνηση του προσωπικού ανεξαρτήτως όχι μόνο των υποκειμενικών επιθυμιών τους αλλά και των αντικειμενικών αναγκών των μονάδων (διευκρίνιση: η μετακίνηση μέσα στον ίδιο νομό είναι αναμφίβολα νόμιμη και με αυτή την έννοια αποτελεί «διευθυντικό δικαίωμα». Ο τρόπος όμως που εξασκείται το εν λόγω «διευθυντικό δικαίωμα» αφορά τα εργασιακά μας δικαιώματα και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να παραβαίνει την ισχύουσα εργατική νομοθεσία, το ισχύον εθιμικό δίκαιο αλλά και την κοινή λογική και το περί δικαίου αίσθημα. Με άλλα λόγια το «νόμιμο» για την εκάστοτε διοίκηση και τους κολλητούς της δεν είναι απαραίτητα και νόμιμο για τους εργαζόμενους, πολύ δε περισσότερο δεν είναι και ηθικό.  Έτσι οι επιλεκτικές μετακινήσεις, τα «ντόμινο» ώστε κάποιοι να εξυπηρετηθούν και κάποιοι να ταλαιπωρηθούν, οι απειλές πως «αν δε σ’ αρέσει εκεί, υπάρχει και το υπνωτήριο να κάνεις νύχτες», η χρησιμοποίηση των δομών άμεσης πρόσβασης ως φόβητρο – όλα αυτά, είναι εργασιακή κακοποίηση (κοινώς bullying για τους πιο εκλεπτυσμένους), οι δε μετακινήσεις σε πολλές περιπτώσεις στοιχειοθετούν «βλαπτικές μεταβολές» ή «εκδικητικές μεταθέσεις», θα αρκούσε ένα σοβαρό σωματείο για να βοηθήσει τους εργαζόμενους που τα έχουν υποστεί να διεκδικήσουν το δίκιο τους…
• Οι επιλεκτικοί έλεγχοι για την τήρηση του ωραρίου, των φακέλων και εγγράφων κοκ (Νέα διευκρίνιση: οι προϊστάμενοι δικαιούνται, φυσικά, να ελέγχουν όλα τα παραπάνω. Όμως η στοιχειώδης ευγένεια απαιτεί να εξηγείς με ποια δικαιοδοσία ελέγχεις τι, να μην εξευτελίζεις συναδέλφους απαιτώντας να σου δώσουν δείγμα υπογραφής για να φανεί αν όντως υπέγραψαν αυτό που λένε ότι υπέγραψαν, να μη χαρακτηρίζεις κάποιον «άχρηστο» ή «τεμπελχανά» πολύ περισσότερο όταν δε μπορεί λόγω ιεραρχίας να σου απαντήσει στον ίδιο τόνο, να μη χαρακτηρίζεις όποια δομή «γαμοδομή» κοκ.)
• Η λειτουργία των δομών Μείωσης της Βλάβης χωρίς σαφές πλαίσιο, χωρίς σαφές καθηκοντολόγιο, χωρίς συνεχή εκπαίδευση και εποπτεία – κάποιες φορές χωρίς ούτε πυρασφάλεια (Χωρίς διευκρίνιση: όταν κινδυνεύουν εργαζόμενοι και ωφελούμενοι, η Βλάβη αυξάνεται, δεν  μειώνεται).

Επιπρόσθετα αυτό που χαρακτήρισε τις συνελεύσεις και στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη ήταν η σαφής, πλειοψηφική αποδοκιμασία της στάσης του Προεδρείου του Συλλόγου απέναντι στη Διοίκηση του Οργανισμού. 

• «Μέχρι πότε θα είστε δεκανίκι του Προέδρου;» «Γιατί δε διαμαρτύρεστε γι’ αυτή τη διοίκηση, ενώ στην προηγούμενη βγάζατε ανακοινώσεις για ψύλλου πήδημα;» «Τι έκανε (ο πρόεδρος του Συλλόγου) σωστό ενώ οι άλλοι κάνουν λάθος κι έγινε υπεύθυνος;/ και δεν έχει μετακινηθεί παρά ελάχιστα;». «Γιατί δε γίνονται συνελεύσεις/ γιατί δε λειτουργούν τα τοπικά συμβούλια/ η ΕΠΕΣΥ/ η επιτροπή Υγιεινής και Ασφάλειας;»

Ο Πρόεδρος του Συλλόγου πιέστηκε να τοποθετηθεί και υποχρεώθηκε να πει (με «εδεσσαϊκό» τρόπο είναι αλήθεια) πως η τοποθέτηση του σε θέση ευθύνης είναι (και αυτή) νόμιμη γιατί και άλλοι εργαζόμενοι έχουν γίνει υπεύθυνοι χωρίς να είναι γιατροί και μόνο οι νοσηλευτές δεν μπορούσαν να γίνουν, αλλά ο Κοκκώλης (τον οποίο είχανε αναγάγει σε υπ΄ αριθμόν ένα εχθρό τα προηγούμενα χρόνια) είχε γράψει στην εισήγηση του ότι θα μπορούσαν να γίνουν και οι νοσηλευτές, αλλά ο Καφετζόπουλος το έβγαλε και τώρα ο κ. Θεοχάρης κάπου βρήκε αυτή την εισήγηση και παρατήρησε ότι δεν περιλαμβάνονται οι νοσηλευτές και διόρθωσε το λάθος και έτσι ο Πρόεδρος του σωματείου έγινε ο πρώτος υπεύθυνος νοσηλευτής σε μονάδα υποκατάστασης (!!!). Και δεν ντράπηκε κανένας…(Αλλά μάλλον «αυτοί είναι»). Και για να δικαιολογήσει τα λιβάνια ένθεν κακείθεν ο Πρόεδρος του Σωματείου είπε πως αυτή η διοίκηση «έχει κάνει πολλά καλά – μας έδωσε το burn out και τις επιταγές για τα δώρα των παιδιών μας». Όσο για όλα όσα ακούστηκαν, «το ΔΣ δεν ήξερε τίποτα» (και ούτε πρόκειται να μάθει ποτέ γιατί δεν θέλει. Η προσθήκη δική μας)

Εν κατακλείδι: Οι καιροί είναι κρίσιμοι. Για μας είναι ξεκάθαρο πως οι εργαζόμενοι, ακόμα κι αν έχουν πλέον μειωμένες ψυχικές αντοχές ώστε να ανέχονται οτιδήποτε, έχουν πάντα  διάθεση για δουλειά που να τους κάνει υπερήφανους και να τους επιτρέπει να ζουν με αξιοπρέπεια – έχουν όμως και κριτική ικανότητα. Θα πρέπει και το προεδρείο του Συλλόγου να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να οργανώσει τον αγώνα – ή να παραμερίσει και να μη βάζει τρικλοποδιές σε όσους και όσες θέλουν να αγωνιστούν. Έτσι, εμείς οι υπόλοιποι ίσως μπορέσουμε να κάνουμε το Σύλλογο να δουλέψει όπως πρέπει κι όπως χρειαζόμαστε. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ε

 

ΜΙΑ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΗ ΚΙ ΕΝΑ ΕΡΩΤΗΜΑ για τη συγκυρία εντός ΟΚΑΝΑ

Ανακοινώθηκε ότι με απόφαση του ΔΣ του ΟΚΑΝΑ από τις 26/10 ο πρόεδρος του Συλλόγου μας γίνεται υπεύθυνος της Μονάδας όπου εργάζεται.

ΝΤΡΟΠΗ!

Θα έπρεπε να ντρέπονται αυτοί που αποφασίζουν χωρίς να τηρούν τον ισχύοντα εσωτερικό κανονισμό (που λέει ότι σε μονάδα υποκατάστασης ο υπεύθυνος πρέπει να είναι γιατρός), ούτε καν τον επόμενο, που θέλουν να τον αντικαταστήσει (που λέει ότι γίνεται προκήρυξη των θέσεων ευθύνης – να μη μιλήσουμε καθόλου για τις διατυπωμένες αντιρρήσεις των γιατρών που κάποιοι καλόπιστοι πίστευαν ότι  θα συζητιούνταν). Που αποφασίζουν χωρίς, φυσικά, να υπάρχει καμία έκτακτη περίσταση (το προφορικό επιχείρημα που κυκλοφόρησε ότι η μονάδα δεν έχει κάθε μέρα γιατρό είναι, φυσικά, σαθρό – πολλές μονάδες δυστυχώς δεν έχουν γιατρό αλλά κανείς δε σκέφτηκε ότι αυτό που κυρίως τους λείπει είναι ο υπεύθυνος). Θα έπρεπε να ντρέπονται κι αυτοί που δέχονται μια ειλημμένη απόφαση που κατάφωρα παραβιάζει ό,τι ισχύει χωρίς να τολμήσουν να διατυπώσουν, (έτσι, για τα μάτια του κόσμου!) μία μικρούλα, διακριτική αντίρρηση.

Θα έπρεπε να ντρέπεται, βέβαια, κι αυτός που (επιδίωξε και) αποδέχθηκε τη συνδιαλλαγή. Όχι για τον εαυτό του – ο καθένας μας πράττει σύμφωνα με τις αξίες του και κρίνεται για τις πράξεις του. Όμως μας εκπροσωπεί – και τη θέση αυτή δεν την πήρε για τις ικανότητες ή τα τυπικά του προσόντα. Την πήρε (υποθέτουμε) χάρις στην τοποθέτηση του Συλλόγου “στη σωστή πλευρά της ιστορίας”. Για το νέο εσωτερικό κανονισμό που μεθοδεύθηκε η σύνταξή του ερήμην των εργαζομένων. Για τα Δελτία τύπου του συλλόγου που είναι πιο διαφημιστικά της διοίκησης κι απ' αυτά που συνάσσονται από την ίδια τη διοίκηση. Για το ότι “ο σύλλογος” λειτουργεί έτσι ώστε να απορροφά τους κραδασμούς και να μην ακούγεται παραέξω η κριτική για την “ό,τι του φανεί του λολοΣτεφανή” στρατηγική, για τις απευθείας αναθέσεις. Να μη “βγαίνει”  η δυσαρέσκεια για το κλείσιμο των μονάδων, για τις μετακινήσεις, για τους πίνακες των προσλήψεων που αλλάζουν. Να μην ακούγονται παραέξω τα επεισόδια βίας, το burn out του προσωπικού. Κι έτσι, αυτή η πράξη μας λερώνει όλους. Λερώνει όσους εργάζονται στον ΟΚΑΝΑ και προσπαθούν να έχουν άποψη για τη δουλειά τους, όσους είναι μέλη του συλλόγου, όσους συμμετέχουν στα κοινά για “τα κοινά” και όχι για την πάρτη τους.

Το ερώτημα δεν είναι αν ντρέπονται ή όχι. Προφανώς όχι.

Το ερώτημα είναι αν θα το ανεχτούμε. Αν μπορούμε να έχουμε, αυτή την κρίσιμη στιγμή για τον ΟΚΑΝΑ (δηλαδή για τις θέσεις εργασίας μας, το μισθό μας, τις συνθήκες εργασίας, το Δημόσιο και Δωρεάν χαρακτήρα, την ποιότητα των προγραμμάτων) έναν ισχυρό σύλλογο ικανό να εμπνεύσει, να οργανώσει  και να διεκδικήσει με αξιώσεις το καλύτερο. Ή αν, αντίθετα,  ο καθένας μόνος θα μετρήσει τι αντέχει και αντίστοιχα θα πράξει: θα προσπαθήσει να γίνει πιο φίλος του προέδρου (του ¨δικού μας”, δε χρειάζεται του άλλου) και να βολευτεί, θα  κρυφτεί ελπίζοντας ότι θα περάσει απαρατήρητος, ή θα παραιτηθεί.

Την Τρίτη έχουμε συνέλευση στην Αθήνα. Θα είμαστε όλοι και όλες εκεί.