Παρασκευή 21 Δεκεμβρίου 2018

Η Χριστουγεννιάτικη ανακοίνωση του ΔΣ του Συλλόγου και οι συνέπειες της

Καθώς φαίνεται μετά τις ευχές του ΔΣ του Συλλόγου, η Διοίκηση αποφάσισε να μας δώσει την εθιμική άδεια που καταχρηστικά μας είχε στερήσει τότε που είχε (ξανα)θυμώσει μαζί μας. 


Νομίζουν ίσως ότι έτσι θα καταφέρουν να κάνουν τα στόματα να κλείσουν. 

(Και σε αυτό) μακριά νυχτωμένοι: Καθόλου δεν ξεχνάμε την μικροψυχία. Αντίθετα θυμώνουμε ακόμη περισσότερο για την κουτοπονηριά.  


Όσο για το ανακοινωθέν τύπου "ΑΧΤΟΥΝΓΚ, ΑΧΤΟΥΝΓΚ!!", περί της "φηφιοποίησης",  "όποιος σπέρνει ανέμους, θερίζει θύελλες" λένε στα χωριά μας, όπου ελπίζουμε όλοι και όλες να περάσουμε καλές γιορτές και να γυρίσουμε ορεξάτοι και ορεξάτες για ανυπακοή.


Ακολουθεί η ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ανακοίνωση του Συλλόγου

Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2018

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ

Η συνάντηση του Σωματείου στο Υπουργείο Υγείας αναβλήθηκε από τη μεριά του κ. Βαρδαρού για την Πέμπτη 13 Δεκεμβρίου.
Δεν γνωρίζουμε τους λόγους της αναβολής αυτής.
Γνωρίζουμε όμως τι πρέπει κατά τη γνώμη μας να ειπωθεί χωρίς περιστροφές και φιοριτούρες:

Σάββατο 8 Δεκεμβρίου 2018

ΠΑΝΝΑΤΤΙΚΗ ΣΤΑΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ

Το σωματείο μας συμμετέχει στην πρωτοβουλία των σωματείων από το χώρο της υγείας που οργανώνουν την παναττική στάση εργασίας την Δευτέρα. 
Αλλά ενώ συμμετέχει στα χαρτιά (όπως φαίνεται και στη αφίσα), όχι μόνο δεν έχει ενημερώσει τους συναδέλφους, όχι μόνο δεν έχει κινητοποιήσει ιδιαίτερα τους εργαζόμενους με ελαστικές σχέσης εργασίας (γιατροί, φύλακες, καθαρίστριες),  δεν έχει καν προκηρύξει ακόμη (και είναι Σάββατο...) στάση εργασίας ώστε να μπορέσουμε όσοι και όσες θέλουμε να συμμετάσχουμε στην κινητοποίηση.

Από τη μεριά μας καλούμε έστω και την τελευταία στιγμή το ΔΣ του Συλλόγου να δώσει τη δυνατότητα στους συναδέλφους να συμμετάσχουν και να δραστηριοποιηθεί στην ουσία και όχι στα χαρτιά στον αγώνα 
  • για να καταργηθούν οι ελαστικές σχέσεις εργασίας στον ΟΚΑΝΑ (που δεν είναι λίγες, το αντίθετο μάλιστα) 
  • να καλυφθούν όλα τα κενά που υπάρχουν, ώστε οι μονάδες να λειτουργούν με το απαραίτητο προσωπικό
  • να αυξηθούν οι μισθοί μας και να μας γυρίσουν πίσω όσα μας άρπαξαν τα τελευταία δέκα χρόνια
  • για δημόσια και δωρεάν υγεία.

Ακόμη κι αν το σωματείο δεν μας καλύψει η πορεία στη βουλή μάλλον θα γίνει μετά το τέλος του ωραρίου γεγονός που μας επιτρέπει να συμμετάσχουμε τουλάχιστον σε αυτή. 

Συνάδελφοι/ισσες μόνο η συμμετοχή μας στους αγώνες μπορεί να μας οδηγήσει στο να ξανακερδίσουμε αυτά που έχουμε χάσει. Τίποτα δεν μας χαρίσθηκε και ούτε πρόκειται να μας χαριστεί...





Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2018

Κοίτα ποιος μιλάει για καλοπιστία

Μας άρεσε πολύ η αναφορά στην "καλόπιστη άσκηση οποιουδήποτε συνδικαλιστικού δικαιώματος", που περιλαμβάνεται στην δεύτερη ανακοίνωση του "ο θεός να το κάνει" ΔΣ του Οργανισμού (και θα εξηγήσουμε παρακάτω για ποιο λόγο χρησιμοποιούμε αυτόν τον βλάσφημο χαρακτηρισμό).
Επιτρέψτε μας, λοιπόν, να δημοσιεύσουμε απόσπασμα από το σκεπτικό της απόφασης που δικαιώνει την δεύτερη ομάδα συναδέλφων σχετικά με τον τρόπο υπολογισμού του μισθού μας. Αναφέρεται όπως θα δείτε στην καλόπιστη άσκηση του διευθυντικού δικαιώματος.







Τι λέει αυτό το απόσπασμα; 
Ότι ναι μεν έχεις διευθυντικό δικαίωμα, κε Διευθυντά, αλλά δεν μπορείς να το εξασκείς χωρίς καλή πίστη. (Για όσους από τη Διοίκηση ακούνε "διευθυντικό δικαίωμα" και νοιώθουν ύποπτη απόλαυση, αλλά και για όσους εργαζόμενους νοιώθουν αναίτιο φόβο: Και οι αστυνόμοι έχουν δικαίωμα να οπλοφορούν, αλλά δεν έχουν δικαίωμα να πυροβολούν δεξιά και αριστερά σαν πιστολέρο. Στοιχειώδες, Γουάτσον). 

Εν προκειμένω τώρα: μπορούν να εξηγήσουν, οι τον Οργανισμό Διοικούντες σε κάποιον καλόπιστο από τους εργαζόμενους (γιατί εμείς έτσι κι αλλιώς οφείλουμε να είμαστε και δύσπιστοι και κακόπιστοι ως συνδικαλιστές), τι "καλόπιστο" έχει η εγκύκλιος που μας έστειλαν; Αν έλαβαν καθόλου υπόψη τους "τις περιστάσεις, τα δικαιολογημένα συμφέροντα και τις δικαιολογημένες προσδοκίες του άλλου μέρους";
  • Τι καλόπιστο υπάρχει στο να υποχρεώνεις ανθρώπους που εργάζονται επί 20 και πλέον χρόνια σε έναν από τους πιο απαξιωμένους και απαξιωτικούς χώρους υγείας, να "χτυπάνε κάρτα", και μάλιστα κάθε φορά που μπαίνουν και βγαίνουν, σαν να είναι σε εργοστάσιο, την εποχή που η εργασία "απελευθέρωνε"; 
    • Τι καλόπιστο έχει η απόφαση αυτή να αρχίζει να εφαρμόζεται 23 χρόνια (!!!!) μετά από την έναρξη λειτουργίας των θεραπευτικών προγραμμάτων του Οργανισμού; Ο Πρόεδρος και ο Αντιπρόεδρος, οι οποίοι εργάσθηκαν στον ΟΚΑΝΑ χωρίς να χτυπάνε κάρτα, εργάσθηκαν αναποτελεσματικά; Ο Αντιπρόεδρος, αν υπήρχε η κάρτα, θα πήγαινε πιο συχνά και θα δούλευε πιο σκληρά στο πρόγραμμα στο Ρέθυμνο; Ο Πρόεδρος θα άλλαξε το δόγμα που υποστήριζε ως υπεύθυνος της μονάδας της Καποδιστρίου, ότι δηλαδή οι γιατροί πρέπει να δουλεύουν "το πολύ τρεις ώρες ημερησίως";  
  • Τι καλόπιστο υπάρχει στην αναίτια προσβολή που εκτοξεύουν σε καταξιωμένους επιστήμονες (γιατρούς, ψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς, νοσηλευτές κλπ), οι οποίοι στη συντριπτική τους πλειοψηφία εργάζονται με αποτελεσματικότητα και ευσυνειδησία. Όπως οι ίδιοι αρέσκονται να παινεύονται  στις ανακοινώσεις τους, ΚΑΠΟΙΑ πράγματα γίνονται στον ΟΚΑΝΑ. Άρα ΚΑΠΟΙΟΙ/ΕΣ τα κάνουν. 
    • Εκτός αν νομίζουν πως όσα γίνονται, γίνονται από τους ίδιους, τον Πρόεδρο, τον Αντιπρόεδρο, και τον Γενικό Διευθυντή, ο οποίος, ειρήσθω εν παρόδω, είναι αμφίβολο αν έχει μείνει στον ίδιο χώρο με εξαρτημένο άτομο των προγραμμάτων ή της "πιάτσας", για διάστημα μεγαλύτερο το δεκαλέπτου. Θα ήταν χρήσιμο όμως να το κάνει. Για να καταμετρήσει τη συχνότητα με την οποία θα χρειαστεί να χτυπάει και να ξαναχτυπάει την κάρτα του, για να μπορεί να βγαίνει, να παίρνει αέρα και να ξαναγυρνάει. Το ίδιο ισχύει φυσικά και για τα υπόλοιπα μέλη του ΔΣ. Ειδικά ο καθηγητής ψυχίατρος που είναι μέλος του ΔΣ, γιατί δεν ζητάει να χτυπάνε κάρτα και στο Πανεπιστήμιο; Πως υπογράφει ανακοινώσεις με bold απειλές για την κάρτα ως τον "μοναδικό τρόπο πιστοποίησης της παρουσίας" μας; Ο ίδιος χτυπάει κάρτα εκεί που δουλεύει; Η μήπως εκεί είναι αλλουνού θεού πιστοί, πιο χαρισματικοί από εμάς τους απλούς θνητούς, και μπορούνε να αποδώσουν χωρίς κάρτα; Κι αν δεν συμφωνεί να χτυπάνε κάρτα οι συνάδελφοι του γιατροί, γιατί το συναποφάσισε; Το να σε βάζουν σε μια θέση ΔΣ δεν είναι μόνο τιμητικό. Έχει και κάποιες υποχρεώσεις. Όπως το να λες τη γνώμη σου και να αναλαμβάνεις την ευθύνη της. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο, στην αρχή του κειμένου αναφερόμαστε στο "ο θεός να το κάνει ΔΣ".
Ας ξαναγυρίσουμε όμως στα "καλόπιστα": Μας άρεσε πολύ αυτός ο όρος, γιατί ενώ χρησιμοποιήθηκε για να απειλήσει τους συνδικαλιστές, ώστε να τρομάξουν οι υπόλοιποι εργαζόμενοι, αναδεικνύει την ουσιαστική κακοπιστία της Διοίκησης του Οργανισμού, και όχι μόνο στο θέμα των καρτών. Έχουμε και λέμε λοιπόν:
  • Τι καλόπιστο υπάρχει στο γεγονός ότι ο Πρόεδρος και ο Αντιπρόεδρος αρνήθηκαν τη Δευτέρα να δούνε και να συνομιλήσουν με τους εργαζόμενους; 
    • Το εθιμικό δίκαιο του Οργανισμού (και για να μην ξεχνιόμαστε, το εθιμικό δίκαιο είναι και αυτό "δίκαιο", ας το λάβουν υπόψη και αυτοί που χαίρονται με το "διευθυντικό δικαίωμα" και αυτοί που φοβούνται χωρίς λόγο),  λέει ότι όταν οι εργαζόμενοι ως Γενική Συνέλευση ζητάνε να συναντηθούν με τη Διοίκηση του Οργανισμού, κατεβαίνουμε όλοι μαζί στην Αίθουσα των Κεντρικών Υπηρεσιών και λέγονται όλα μπροστά σε όλους τους εργαζόμενους, ώστε να μη μπορεί κανένας μετά να λέει τα δικά του. Ούτε η Διοίκηση. Ούτε οι συνδικαλιστές. Αυτό έχει γίνει με ΟΛΕΣ τις προηγούμενες Διοικήσεις. Αν πράγματι λοιπόν, όλα γίνονται για την "φηφιοποίηση" (τόση η βιασύνη και η ....πρεμούρα), γιατί δεν κατέβηκαν να το εξηγήσουν, να μας πούνε πόσα ξόδεψαν, και για ποιο λόγο, τι θα κερδίσει τελικά ο Οργανισμός. Να μας εξηγήσουν σε ποια δεδομένα βασίστηκαν για να εφαρμόσουν αυτό το σύστημα σε δομές ψυχικής υγείας, για πρώτη φορά. Γιατί προτίμησαν να ξοδέψουνν αυτά τα λεφτά για να πάρουν μηχανήματα και κάρτες και όχι για να πάρουν εμβόλια και αντιδραστήρια κλπ, κλπ. Πως θα βοηθήει αυτό τους θεραπευόμενους και το έργο του Οργανισμού. Να μας πούνε εν τέλει την αλήθεια τους. Καλόπιστα. 
Σε αυτό το σημείο επιτρέψτε μας μια "κακοπιστία": Δεν καταδέχτηκαν να μιλήσουν στους εργαζόμενους, γιατί η αλήθεια τους δεν είναι η "φηφιοποίηση". Η αλήθεια τους είναι η ανάγκη να καθυποτάξουν και να τρομοκρατήσουν τους εργαζόμενους.  Δεν μας ενδιαφέρουν οι προσωπικοί λόγοι που αναγκάζουν αυτούς τους ανθρώπους στην καταναγκαστική αναζήτηση του αισθήματος παντοδυναμίας. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να γίνει κατανοητό από όλους μας ότι έτσι εξασκείται η εξουσία σε όλες τις κοινωνίες που θεωρούν τους εργαζόμενους εχθρούς.
  
Αυτό που διαφοροποιεί την αριστερά (και εν πολλοίς αποτελεί σημαντικό στοιχείο του "ηθικού" της πλεονεκτήματος) είναι ότι καταδικάζει τη λούφα, την αδιαφορία για τους ωφελούμενους, το φακελάκι  κλπ, κλπ. Στον καταναγκαστικό τρόπο ελέγχου των εργαζομένων, στην αξιολόγηση με βάση την υποταγή, την υπακοή και την τυπολατρεία, η αριστερά (ακόμη και αυτή η αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ, μέχρι να γίνει εξουσία τουλάχιστον) αντιτάσσει την ελευθερία και τη δημοκρατία, που αποδεδειγμένα αυξάνουν την αποδοτικότητα των εργαζομένων και φυσικά το όφελος των εξυπηρετούμενων. Προτιμά την αξιολόγηση με βάση της εκπλήρωση στόχων και όχι με βάση τις ώρες παρουσίας στον εργασιακό χώρο. Και αυτό ισχύει πολύ περισσότερο σε χώρους παροχής θεραπείας, χώρους δηλαδή "εντάσεως εργασίας", όπου ο εργαζόμενος δεν έχει νόημα να είναι συνέχεια στη θέση του σαν εξάρτημα της μηχανής για να μη σπάσει η αλυσίδα της παραγωγής. Ο εργαζόμενος πρέπει να είναι εκεί ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ (και όχι μηχανικά ή συμβολικά), για να προσφέρει με όρεξη και αποτελεσματικότητα τις γνώσεις και κομμάτια του ίδιου του του εαυτού. Ψιλά γράμματα για τύπους που ανακάλυψαν όψιμα τον νεοφιλελευθερισμό και χαίρονται με διαδραστικούς πίνακες που δεν λένε τίποτα και με άχρηστα ISO. 

Η μαζικότητα με την οποία απαντήσαμε στην επίθεση που δεχτήκαμε θα μπορούσε να οφείλεται στη διεκδίκηση της λούφας. (Και ίσως για κάποιους εργαζόμενους να είναι έτσι. Να θυμάστε όμως ότι οι λουφαδόροι συνήθως δεν εκτίθενται. Περιμένουν να περάσει η μπόρα για να βρούνε έναν νέο τρόπο να λουφάρουν...). Η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων αντιδρά με υγεία στην προσβολή που δέχεται από τη Διοίκηση του Οργανισμού. 
Μπορούμε να καταφέρουμε να μας σέβονται και να μας ακούνε. Και αν καταφέρουμε αυτό, τότε θα έχουμε κάνει τον μεγαλύτερο δρόμο για την διεκδίκηση και άλλων αιτημάτων που είναι καίρια, όπως η μείωση του ωραρίου εργασίας.
Είναι πολύ αστείο να αναρωτιούνται μισοαπειλητικά, μισοειρωνικά "μήπως επιθυμούμε τη διαπραγμάτευση του ωραρίου εργασίας". Φυσικά και επιθυμούμε την διαπραγμάτευση του ωραρίου. Φυσικά και ζητάμε μείωση στο 35ωρο  για όλους, χωρίς μείωση των αποδοχών. Μόνο ανιστόρητοι και άσχετοι με τον συνδικαλισμό θα μπορούσαν να νομίζουν ότι θα μας φοβερίσουν με αυτό: Πάντα οι εργαζόμενοι διαπραγματεύονται για το ωράριο. Για αυτό φτάσαμε στο 8ωρο. Αλλιώς θα ήμασταν ακόμη στο 12ωρο επίσημα.

Βέβαια θα ήταν ακόμη πιο υγιές αν μπορούσαμε να πετύχουμε ανάλογη κινητοποίηση για να μην έρθουν τα ιδιωτικά συνεργεία να αναλάβουν τον έλεγχο των Κέντρων Πρόληψης, για να καταργηθούν οι ελαστικές σχέσεις εργασίας και για να υπογράψουμε επιτέλους ΣΣΕ με αξιοπρεπείς οικονομικούς και θεσμικούς όρους εργασίας.

Ο δρόμος είναι μακρύς.
Το βέβαιο είναι ότι οι μόνοι σίγουρα χαμένοι αγώνες είναι αυτοί που δεν δόθηκαν ποτέ.




  


Τρίτη 4 Δεκεμβρίου 2018

Δεν θα ξαναδούμε το χαμόγελο της Μορφούλας. Θα τη θυμόμαστε όμως....

Η συνάδελφος Οικονόμου Ευμορφία  έχασε την μάχη με την επάρατη νόσο. Η εξόδιος  ακολουθία θα πραγματοποιηθεί σήμερα Τρίτη 4 Δεκεμβρίου και ώρα 15:30 στον ιερό ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου (Θεομήτορος) στο Άνω Καλαμάκι.(θεομήτορος 21). Καλό σου ταξίδι Μορφούλα.

Κυριακή 2 Δεκεμβρίου 2018

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΚΑΙ ΤΗ ΣΤΑΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ


        Η εγκύκλιος με θέμα: «Έναρξη εφαρμογής ηλεκτρονικού συστήματος ωρομέτρησης», σύμφωνα με την οποία από τη Δευτέρα 3/12/2014 αρχίζει η πιλοτική εφαρμογή των καρτών, αποδεικνύει για άλλη μια φορά, με το ύφος και το περιεχόμενο της, την εμμονή της διοίκησης – στην οποία δυστυχώς συγκαταλέγονται και κάποιοι πρώην συνάδελφοι μας- στην τυπολατρία, τον έλεγχο και την αυστηρότητα χωρίς ουσία.

Η ανάγκη των διοικούντων να απολαύσουν το αίσθημα της «παντοδυναμίας», τους οδηγεί στο να ξεχνούν όχι μόνο τα δικά τους «ωράρια» εργασίας, αλλά και το γεγονός ότι σε καμία δομή ψυχικής υγείας δεν εφαρμόζεται παρόμοιο σύστημα, και μάλιστα με αυτό τον τρόπο που περιγράφεται στην εγκύκλιο. Και ο λόγος που αυτό γίνεται έχει να κάνει με την ιδιαιτερότητα του χώρου, με τις υψηλές πιέσεις που δέχεται το προσωπικό, με τη συνεχή ματαίωση που απειλεί καθημερινά τους εργαζόμενους και φυσικά με την πρόληψη του συνδρόμου επαγγελματικής εξουθένωσης. 
Είναι γνωστό ότι ο Γενικός Διευθυντής δεν έχει καμία εμπειρία και γνώση πάνω σε αυτά τα θέματα. Μπορεί να νομίζει ότι «διευθύνει» αλυσίδα παραγωγής και χορήγησης take home. Οι τον Οργανισμό όμως Διοικούντες εκ των παλαιών συναδέλφων, όφειλαν ως επαγγελματίες ψυχικής υγείας να γνωρίζουν τις ιδιαιτερότητες του χώρου, και τις επιπτώσεις που παρόμοιες αποφάσεις μπορούν να φέρουν στην ουσιαστική «αποδοτικότητα» του προσωπικού και στην εν τέλει αποτελεσματικότητα των προγραμμάτων. Αλλά ακόμη κι αν αυτά είναι «ψιλά» γράμματα (δηλαδή η τελική αποτελεσματικότητα των προγραμμάτων και η σχέση της με την ικανοποίηση του προσωπικού, την δημοκρατία και την ελευθερία), ακόμη κι αν έχουν ξεχάσει τι λέει η βιβλιογραφία και η διεθνής εμπειρία, σίγουρα οι Διοικούντες–πρώην εργαζόμενοι, δεν μπορεί να έχουν ξεχάσει τα δικά τους ιδιαιτέρως πενιχρά ωράρια εργασίας. Και αν αυτοί θέλουν να τα ξεχάσουν,δυστυχώς για αυτούς τα θυμούνται πολύ καλά όσοι και όσες έχουν εργαστεί στις ίδιες μονάδες με αυτούς. Είναι πράγματι εξοργιστικό....   

Είναι όμως η ουσία οι κάρτες, η ώρα προσέλευσης και αποχώρησης και το αν ο εργαζόμενος θα πάει να αγοράσει τυρόπιτα ή όχι; Όχι βέβαια. 
Μέσα σε αυτή την εγκύκλιο, πίσω από το σαδιστικό της ύφος, καταγράφεται με σαφήνεια η πραγματική «ουσία», που δεν είναι άλλη από την προσπάθεια να καθυποταχτούν οι εργαζόμενοι. Η προσπάθεια να επιβληθεί το δόγμα «εμείς διοικούμε, εμείς αποφασίζουμε, εμείς είμαστε τα αφεντικά και δεν σας πέφτει λόγος».
Ε λοιπόν στις δικές τους ανάγκες για παντοδυναμία και αυταρχισμό, εμείς (πρέπει να) θα αντιτάξουμε τη δική μας πραγματικότητα και τις δικές μας ανάγκες.
Οι δομές αιμορραγούν, οι μονάδες στερούνται γιατρών, λειτουργούν χωρίς τις απαραίτητες εξετάσεις λόγω έλλειψης αντιδραστηρίων για μήνες. Συνεχίζει να μη διανέμεται ο απαραίτητος αριθμός συρίγγων, να μη γίνονται εξετάσεις για ηπατίτιδες και HIV/AIDS, να μην προχωράει κανένα πρόγραμμα εξάλειψης της ηπατίτιδας, να μη λειτουργούν τα πολλάκις προεξαγγελθέντα υπνωτήρια, να μη γίνονται νέα προγράμματα στις φυλακές, να μη μοιράζονται σύριγγες στις φυλακές, να μην.., να μην…
Και ενώ όλα αυτά συμβαίνουν, η διοίκηση ασχολείται με τις κάρτες και μάλιστα με αυτό τον σαδιστικό τρόπο, που περιγράφεται στην εγκύκλιο που μας έστειλαν. Σαδιστές απέναντι στους εργαζόμενους, που παλεύουν να προσφέρουν «υψηλού επιπέδου υπηρεσίες» από το περίσσευμα των εξαντλημένων ψυχικών δυνάμεων τους. Απέναντι σε εργαζόμενους που ενώ είναι έμπειροι, επαρκώς καταρτισμένοι και εκπαιδευμένοι δέχονται διαρκώς παρεμβάσεις άνωθεν για το έργο τους.
Η εγκύκλιος που μας έστειλαν, με το ύφος και το περιεχόμενο της, είναι το κερασάκι στην τούρτα των διώξεων των εργαζομένων «…..διότι δε συνεμορφώθησαν προς τας υποδείξεις». Βρίσκεται σε πλήρη αρμονία με τις πρόσφατες επιλογές σε θέσεις ευθύνης με αποκλειστικό κριτήριο την πίστη και την αφοσίωση στα πρόσωπα που διοικούν τον Οργανισμό (προσέξτε στα «πρόσωπα» όχι στον σκοπό που πρέπει να υπηρετεί ο Οργανισμός). Είναι ακόμη μια στοχευμένη προσπάθεια αποξένωσης των εργαζομένων από τη δουλειά τους, δηλαδή από τους θεραπευόμενους και τη θεραπεία.  

Μπορεί να νομίζουν ότι το δόγμα «η εργασία απελευθερώνει» είναι αρκετό για να "διοικήσουν" έναν οργανισμό, που πρέπει να προσφέρει υπηρεσίες φροντίδας και θεραπείας. Είναι μακρυά νυχτωμένοι: όλα τα δεδομένα, επιστημονικά και ιστορικά δείχνουν ότι για να έχει αποτέλεσμα η δουλειά μας δεν αρκεί να «βρισκόμαστε» στον χώρο εργασίας μας.
Οι εργαζόμενοι είναι αναγκασμένοι να δίνουν το περίσσευμα της ψυχής τους κάθε μέρα για να σταθούν οι ίδιοι και οι θεραπευόμενοι τους όρθιοι, σε μια καθημερινότητα που ζητά και από τους δυο να σκύψουν το κεφάλι και να υποταχτούν. 

Η αντίσταση στην υποταγή είναι ο βασικός λόγος για να συμμετάσχουμε στη στάση εργασίας τη Δευτέρα και όχι η διεκδίκηση της λούφας: Αυτοί που λουφάρουν σήμερα με τις ευλογίες της Διοίκησης, είναι βέβαιο ότι θα συνεχίσουν να λουφάρουν και αύριο. Πάλι με τις ευλογίες της Διοίκησης.

Η αντίσταση στην υποταγή, η διεκδίκηση της δικής μας αξιοπρέπειας ταυτίζεται με τη διεκδίκηση της ποιότητας των προγραμμάτων του ΟΚΑΝΑ, ταυτίζεται εν τέλει με τη διεκδίκηση και της αξιοπρέπειας των θεραπευομένων μας.


Σάββατο 3 Νοεμβρίου 2018

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΥΓΕΙΑΣ


Η ενημέρωση του Συλλόγου, που ακολουθεί σχετικά με τη συνάντηση με τον Αν. Γραμματέα του Υπ. Υγείας κο Βαρδαρό, είναι σε γενικές γραμμές ακριβής. Επιτρέψτε μας να επισημάνουμε δυο - τρια σημεία που συζητήθηκαν και έχουν ενδιαφέρον αλλά δεν συμπεριλαμβάνονται στην ενημέρωση:

  1. Δεν υπάρχουν εργαζόμενοι δυο ταχυτήτων αλλά τριών: Δεν πρέπει να ξεχνάμε τους εργαζόμενους που προσλαμβάνονται για πρώτη φορά και πληρώνονται με το ενιαίο. Για τους εργαζόμενους αυτούς δεν υπάρχει δυνατότητα νομικής προσφυγής και κανένα "μαξιλαράκι"  για να τους κρατήσει. Άρα η μόνη ελπίδα είναι η ΣΣΕ για την οποία ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ πρέπει να παλέψουμε, και για την οποία άλλη μια φορά καλέσαμε τη Διοίκηση να πάψει να κρύβεται. (Σημ: Εννοείται ότι οι ταχύτητες των εργαζομένων αυξάνονται αν προσθέσουμε τα ΔΠΥ και τους εργολάβους. Αλλά αυτά δεν τέθηκαν αυτή τη φορά στο Υπουργείο, είναι αλήθεια...)
  2. Στη συζήτηση ιδιαίτερα θίχτηκε από τη μεριά μας το θέμα των γιατρών: Τόσο όσο αφορά τη δυνατότητα νομικής ρύθμισης στο πλαίσιο του επερχόμενου νομοσχεδίου για το ΕΣΥ, όπου θα μπορούσε να συμπεριληφθεί διάταξη με την οποία οι θέσεις των γιατρών του ΟΚΑΝΑ να θεωρούνται άγονες (όπως πχ. το Καστελλόριζο) και να αμείβονται ανάλογα, όσο και αναφορικά με τα ανεκδιήγητα που ακούγονται ότι οι μονάδες μπορούν να λειτουργούν χωρίς γιατρούς κλπ. Από τα βλέμματα καταλάβαμε ότι το Υπουργείο είναι ενήμερο για το πρόβλημα, αλλά δεν υπήρξε καμία δέσμευση, παρά μόνο "αυτό θα μπορούσαμε να το δούμε..." και σημειώσεις στο τετραδιάκι. Η εκτίμηση μας είναι ότι η συγκυρία για ρύθμιση ΟΛΩΝ των θεμάτων που αφορούν τους γιατρούς είναι καλή και πρέπει να την εκμεταλλευτούμε. Το ΔΣ του Συλλόγου πρέπει να ζητήσει νέα συνάντηση με παρούσα επιτροπή των γιατρών, όπου θα τεθούν ΟΛΑ τα θέματα και κυρίως η αναζήτηση κινήτρων για την προσέλευση νέων γιατρών και η κατάργηση των αντικινήτρων που οδηγούν σε παραιτήσεις γιατρών (πχ η κατάργηση των ΔΠΥ, η αύξηση των μισθών και η εν γένει αντιμετώπιση από τη μεριά της Διοίκησης). 
  3. Στο τέλος της συζήτησης (από τη μεριά μας και όχι από τη μεριά της Διοίκησης όπως θα ήταν το λογικό...), ζητήσαμε από το Υπουργείο να μεριμνήσει ώστε να προμηθευτούν οι μονάδες αντιγριπικά εμβόλια για τα μέλη, δεδομένου ότι έχει αποδειχτεί έμπρακτα ότι οποιαδήποτε άλλη προσέγγιση (πχ. συνταγογράφηση) δεν λειτουργεί το ίδιο αποτελεσματικά. Έδειξαν ενδιαφέρον αλλά φυσικά αν η Διοίκηση δεν κινητοποιηθεί και τζάμπα να μας τα δώσουν δεν πρόκειται τα εμβόλια να φτάσουν στους ασθενείς...
  4. Τέλος μια πολύ ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια: Στη διάρκεια της συζήτησης και επειδή επανερχόταν διαρκώς ο φόβος του Προέδρου και Αντιπροέδρου ότι μπορεί να κατηγορηθούν ως έχοντες ίδιο συμφέρον καθώς συμπεριλαμβάνονται στους εργαζόμενους που έχουν κερδίσει την αγωγή, ακούστηκε μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα πρόταση: Να παραιτηθούν από την αγωγή. Αλήθεια αν αυτός ο φόβος είναι ο κύριος λόγος που δεν εφαρμόζουν την απόφαση και δεν πληρώνουν τους εργαζόμενους σύμφωνα με τον Νόμο επιμένοντας στην εφαρμογή της εγκυκλίου του Λογιστηρίου του Κράτους, γιατί δεν πληρώνουν τον εαυτό τους με αυτό τον τρόπο ώστε να θωρακιστούν; Αυτό θα ήταν μια πραγματικά τίμια λύση από τη μεριά τους. Και δεν την είπαμε εμείς. Από τη μεριά των εκπροσώπων του Υπουργείου ακούστηκε..... Χαριτολογώντας προφανώς... Αλλά και πάλι...
Ακολουθεί η ενημέρωση από το ΔΣ του Συλλόγου


Ενημέρωση για τη χθεσινή κινητοποίηση και τη διεκδίκηση των επιδομάτων εορτών και αδείας
Στα πλαίσια των κινητοποιήσεων που πραγματοποίησε ο Σύλλογος Εργαζομένων ΟΚΑΝΑ χθες Τετάρτη 31 Οκτωβρίου έγινε συνάντηση των μελών του Δ.Σ. του Συλλόγου με τον Αν. Γραμματέα του Υπουργείου Υγείας κ. Βαρδαρό, παρουσία του Προέδρου του ΟΚΑΝΑ κ. Καφετζόπουλου. Στην συνάντηση αναπτύχθηκαν όλες οι πτυχές της κατάστασης που έχει διαμορφωθεί μετά την έκδοση της Πρωτόδικης απόφασης για τον τρόπο ένταξης στο ενιαίο μισθολόγιο. Από τη μεριά του Υπουργείου Υγείας κατατέθηκε η πρόταση για παραπομπή του θέματος για γνωμοδότηση στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους και όσο καιρό εκκρεμεί η γνωμοδότηση να συνεχιστεί η καταβολή της μισθοδοσίας σύμφωνα με την απόφαση των ασφαλιστικών μέτρων, δηλαδή όπως γινόταν μέχρι σήμερα. Τα μέλη του Δ.Σ. του Συλλόγου αντιπρότειναν πρώτον την άμεση καταβολή της μισθοδοσίας με βάση όσα προβλέπει η πρωτόδικη απόφαση (δηλαδή όσα αναφέρει ο νόμος 4024/2011) όπου δικαιώνεται η προσφυγή των εργαζομένων. Kαι μάλιστα να επεκταθεί το μέτρο σε όλους τους εργαζόμενους για να μην συνεχίσει η απαράδεκτη κατάσταση να υπάρχουν δύο κατηγορίες μισθοδοσίας εργαζομένων στον Οργανισμό. Παράλληλα να προσφύγει το Υπουργείο στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους για να υπάρχει γνωμοδότηση σχετικά και τελικά να κατατεθεί τροπολογία στη Βουλή, όπως έχει γίνει και στο παρελθόν τόσο με τον ΟΚΑΝΑ όσο και με τα Κέντρα Πρόληψης, για να διευθετηθούν νομοθετικά τα τυχόν ποσά αναδρομικών που μπορεί να οφείλονται. Και αυτό γιατί αυτά ποσά δεν οφείλονται με ευθύνη των εργαζομένων αλλά επειδή εφαρμόστηκε η απόφαση του δικαστή των ασφαλιστικών μέτρων. Ο κ. Βαρδαρός ανέφερε ότι βούληση του Υπουργείου Υγείας είναι να μην υπάρξουν επιπλέον περικοπές και ότι θα συζητηθούν και οι δύο προτάσεις και σύντομα θα υπάρχει ενημέρωση για την τελική λύση που θα δοθεί στο θέμα. 

Τρίτη 30 Οκτωβρίου 2018

ΑΥΡΙΟ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΣΤΑΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ


ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΣΤΑΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ!

ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΜΠΡΟΣΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΥΓΕΙΑΣ!! 

ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΟΝΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΟΥΜΕ ΟΣΑ ΜΑΣ ΚΛΕΒΟΥΝ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ!!!



Η Διοίκηση του ΟΚΑΝΑ έκανε τελικά έφεση στην πρωτόδικη απόφαση, με την οποία δικαιώθηκε η πρώτη ομάδα των 235 συναδέλφων, που είχαν προσφύγει για τον τρόπο ένταξής στο ενιαίο μισθολόγιο. Αντί να εφαρμόσει τα από τον νόμο προβλεπόμενα, κρύβεται πίσω από την γνωστή εγκύκλιο του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, και επιβάλλει αλλεπάλληλες και αθροιστικές μειώσεις στους μισθούς μας. Και όλα αυτά ενώ Πρόεδρος και Αντιπρόεδρος συμπεριλαμβάνονται στους εργαζόμενους που δικαιώνονται από την δικαστική απόφαση, ενώ παρά την έφεση ομολογούν ότι οι εργαζόμενοι είναι αυτοί που θα δικαιωθούν τελικά και ότι οι εγκύκλιοι υπερισχύουν των νόμων. Μια τόσο αντιφατική και αναξιόπιστη Διοίκηση δεν μπορεί παρά να λειτουργεί ως απλή εντολοδόχος της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Υγείας. Για αυτό η λύση για το θέμα δεν μπορεί παρά να είναι πολιτική: Πρέπει να δοθεί εντολή προς τη Διοίκηση του ΟΚΑΝΑ για άμεση εφαρμογή της δικαστικής απόφασης που δικαιώνει τους εργαζόμενους και για παραίτηση της Διοίκησης από τα ένδικα μέσα στα οποία ήδη έχει προσφύγει. 

Αυτό άλλωστε έχει υποσχεθεί ο ΣΥΡΙΖΑ για τις διεκδικήσεις των εργαζομένων. Εκτός εάν τώρα που είναι στην εξουσία θεωρεί ότι η βιομηχανία εφέσεων εναντίον αποφάσεων που δικαιώνουν εργαζόμενους συνιστά αριστερή πολιτική. 

Όλοι μαζί διεκδικούμε: 

- την άμεση εφαρμογή της δικαστικής απόφασης που επιβάλλει την ορθή εφαρμογή των όσων ορίζει ο νόμος 4024/2011 και μας δικαιώνει αναφορικά με τον τρόπο κατάταξής μας στο ενιαίο μισθολόγιο. 

- την επέκταση της απόφασης σε όλους τους εργαζόμενους, ανεξαρτήτως αν έχουν προσφύγει δικαστικά σε ύστερο χρόνο ή μη. 

- την προώθηση νομοθετικής πρωτοβουλίας από την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Υγείας, για τη μη επιστροφή τυχόν ποσών ως αχρεωστήτως καταβληθέντων, όπως άλλωστε έχει συμβεί και με τα Κέντρα Πρόληψης στα οποία προΐσταται ο ΟΚΑΝΑ. 

Όλοι μαζί μπορούμε 

- Να πιέσουμε για υπογραφή νέας Σ.Σ.Ε, που να περιέχει και οικονομικά αιτήματα, στην κατεύθυνση επαναφοράς στην προμνημονιακή εποχή. 

- Να αντισταθούμε στην παραβίαση του Εσωτερικού Κανονισμού Λειτουργίας του Οργανισμού σχετικά με τις προκηρύξεις των θέσεων Ευθύνης 

- Να διαμαρτυρηθούμε για την τραγική κατάσταση των Μονάδων που καθημερινά επιδεινώνεται με τις ομαδικές πλέον αποχωρήσεις προσωπικού, τις ανεπίτρεπτες ελλείψεις ιατρών, τους ανύπαρκτους ουροληπτικούς ελέγχους που οφείλονται σε κακή οργάνωση και αδιαφορία για τις ελλείψεις αντιδραστηρίων, την μόνιμη πια έλλειψη εμβολίων, εργαστηριακών ελέγχων, αναλώσιμων υλικών κ.α. 

- Να εναντιωθούμε στις πολιτικές διώξεις, στις παύσεις και τις αλλοπρόσαλλες μετακινήσεις υπαλλήλων και στη διάλυση του Οικονομικού Τμήματος του Οργανισμού με αποκλειστική ευθύνη της Διοίκησης 

Όπως και στο παρελθόν έχουμε αποδείξει, μπορούμε να κερδίσουμε και αυτή τη μάχη για τα δίκαια αιτήματά μας. 

Ο Σύλλογος Εργαζομένων ΟΚΑΝΑ κηρύττει την Τετάρτη 31 Οκτωβρίου από 12:00 έως 16:00 τετράωρη πανελλαδική στάση εργασίας και καλεί όλους τους συναδέλφους έξω από το κτίριο του Υπουργείου Υγείας. 

Στις 12:00 θα πραγματοποιηθεί συνέντευξη τύπου του Δ.Σ. του Συλλόγου Εργαζομένων ΟΚΑΝΑ και στις 13:00 θα πραγματοποιηθεί παράσταση διαμαρτυρίας έξω από το κτίριο του Υπουργείου Υγείας με σκοπό να γίνει συνάντηση με τον Υπουργό Υγείας.


Κυριακή 21 Οκτωβρίου 2018

ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ

Ίσως η κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε μετά την απόφαση της αγωγής της πρώτης ομάδας εργαζομένων, να είναι η πιο ξεκάθαρη που υπήρξε ποτέ, όσο αφορά το τι πρέπει να κάνει η κάθε πλευρά στον ΟΚΑΝΑ. Εξηγούμαστε:

Η Διοίκηση πρέπει
  • να σεβαστεί ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ τον νόμο και να πληρώσει ΟΛΟΥΣ τους εργαζόμενους με βάση το σκεπτικό της απόφασης και όχι με βάση μια εγκύκλιο (που όπως και οι ίδιοι οι Διοικούντες παραδέχονται) είναι πάντα λιγότερο ισχυρή από τον νόμο
  • να ΜΗΝ κάνει ΕΦΕΣΗ βασιζόμενη σε ταχυδακτυλουργικές γνωμοδοτήσεις, που επισήμως αποκρύπτουν την παρανομία που διαπράττει ο ΟΚΑΝΑ, ενώ of the record ομολογούν ότι όλες οι μελλοντικές αποφάσεις θα δικαιώνουν τους εργαζόμενους
  • να μην κρύβει τον ουσιαστικό αντεργατισμό της πίσω από δήθεν φόβους για δήθεν μελλοντικές κατηγορίες περί δήθεν διασπάθισης δημοσίου χρήματος, ενώ η πραγματική παρανομία είναι αυτή που διαπράττουν αρνούμενοι να συμμορφωθούν με την ισχύουσα νομοθεσία.   
Το Υπουργείο Υγείας πρέπει
  • να καταθέσει τροπολογία που να απαλάσσει από επιστροφές χρημάτων που πιθανό προκύπτουν, όπως άλλωστε το έχει κάνει στο παρελθόν και για εργαζόμενους σε άλλους οργανισμούς και δομές
  • να προτείνει μόνιμη και αξιοπρεπή λύση για το μισθολόγιο των εργαζομένων και δη των ιατρών, οι οποίοι με βάση το ενιαίο μισθολόγιο, αμείβονται ως αγροτικοί ιατροί, ενώ προσλαμβάνονται με την προϋπόθεση να είναι ειδικευμένοι  

Επειδή η Διοίκηση του ΟΚΑΝΑ έχει ήδη καταθέσει έφεση, παρόλο που εκτιμά (και να επιτέλους μια σωστή εκτίμηση!) ότι θα τη χάσει, και κυρίως επειδή ο πρότερος βίος τόσο της Διοίκησης όσο και του Υπουργείου  καθόλου έντιμος δεν είναι αναφορικά με τον σεβασμό των δικαιωμάτων των εργαζομένων, το ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ είναι πιο μονόδρομος και από μονόδρομος:

  • Άμεση, μαζική και ανυποχώρητη διεκδίκηση αυτών που μας κλέβουν εδώ και χρόνια, με προοπτική την αποκατάσταση των μισθολογικών και εργασιακών μας δικαιωμάτων στην προμνημονιακή εποχή ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ. 
Αυτή ήταν η πρόταση μας στο τελευταίο ΔΣ και -αν καταλάβαμε καλά- έγινε δεκτή από την πλειοψηφία των παρόντων μελών του ΔΣ.

Οτιδήποτε άλλο από τη μεριά μας είναι παραίτηση από τα ΝΟΜΙΜΑ δικαιώματα μας και προδικάζει την ήττα μας σε ΟΛΑ τα θέματα, που μας αφορούν και αποτελούν συστατικά της συστηματικής και οργανωμένης κακοποίησης των εργαζομένων του ΟΚΑΝΑ.

Κυριακή 7 Οκτωβρίου 2018

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΔΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ

Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΤΟ MOBBING ΜΕ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΔΙΩΞΕΙΣ ΣΤΟΝ ΟΚΑΝΑ


Η Διοίκηση του ΟΚΑΝΑ ακολουθώντας την πάγια τακτική κακοποίησης των εργαζομένων (mobbing), εγκλωβισμένη σε ένα φανταστικό κυνήγι μαγισσών, συνεχίζει με αμείωτη ένταση τις διώξεις, απομακρύνσεις και παύσεις εργαζομένων από τα καθήκοντά τους. 
Αυτή τη φορά οι ....ιθύνοντες του Οργανισμού αποφάσισαν να μετακινήσουν τον συνάδελφο Γιάννη Κακλαμάνη από το οικονομικό τμήμα των Κεντρικών Υπηρεσιών του ΟΚΑΝΑ, όπου είναι τοποθετημένος 20 και πλέον χρόνια, και να τον τοποθετήσουν στο «ψυγείο», τιμωρώντας τον για την πολιτική και συνδικαλιστική του δράση. Είναι χαρακτηριστικό ότι από τον πρώην Πρόεδρο του Συλλόγου Εργαζομένων, ο οποίος είναι λογιστής ΠΕ, ζητήθηκε να «επιλέξει Μονάδα για να μετακινηθεί ως Υπεύθυνος του ταμείου της Μονάδας», δηλαδή να ελέγχει κάθε μήνα 5-6 μικροαποδείξεις για τα αναλώσιμα της Μονάδας του «Μεταξά». Είθισται στους καλά Διοικούμενους Οργανισμούς οι εργαζόμενοι να καλύπτουν κενά και πραγματικές ανάγκες των δομών και όχι να μετακινούνται απλά για να φύγουν από εκεί που είναι, ανεξάρτητα από ανάγκες, προσόντα και αντικείμενο εργασίας. 
Η Διοίκηση εξοστρακίζει από τα Κεντρικά τον πρώην Πρόεδρο του Συλλόγου, γιατί προσπαθεί απεγνωσμένα να διασπείρει τον φόβο, αφού δεν μπορεί να αποκτήσει το απαραίτητο κύρος για να διοικήσει τον Οργανισμό. Και δεν μπορεί να αποκτήσει κύρος μια Διοίκηση, η οποία στην πράξη αγνοεί τις πραγματικές ανάγκες των δομών και των εξαρτημένων και στην ουσία αδιαφορεί, αν δεν υποσκάπτει, την ορθή λειτουργία των υπηρεσιών. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι μέσω της εσκεμμένης αποδυνάμωσης του οικονομικού Τμήματος του Οργανισμού προετοιμάζεται η παραχώρηση τμημάτων των οικονομικών υπηρεσιών και της διαχείρισης των ΕΣΠΑ σε ιδιωτικές εταιρείες (όπως άλλωστε έχει ήδη αποφασίσει το Δ.Σ. του ΟΚΑΝΑ). 
Δεν μας εντυπωσιάζει η αντίληψη τους για την ελευθερία του συνδικαλισμού: είναι οι ίδιοι που τιμώρησαν και συνεχίζουν να κρατούν τιμωρημένη την συνάδελφο υπεύθυνη ψυχίατρο, διότι «δεν συνεμορφώθη προς τα υποδείξεις». 
Δεν μας εντυπωσιάζει η αντίληψη τους για τη δημοκρατία: δεν περιμέναμε τίποτα καλύτερο από «νεόπλουτους» εραστές της εξουσίας, που έχουν ομολογήσει απροκάλυπτα και κυνικά (όπως φαίνεται στα απομαγνητοφωνημένα πρακτικά του Διοικητικού Συμβουλίου, που εξαναγκάστηκαν να δώσουν στη δημοσιότητα), ότι οι εργαζόμενοι ακόμη κι όταν κάνουν ό,τι τους «διατάξει» η Διοίκηση, δεν έχουν δικαίωμα να εκφράσουν την διαφωνία τους ούτε καν υπηρεσιακά. 
Δεν μας εντυπωσιάζει η απληστία της εξουσίας, που τους έχει κατακυριεύσει: είναι οι ίδιοι που εξανάγκασαν σε παραίτηση τον επί χρόνια Συντονιστή στη Βόρεια Ελλάδα, επειδή διαφωνούσε με το κλείσιμο μονάδας υποκατάστασης κατόπιν διαταγής συντηρητικών κύκλων της συμπρωτεύουσας, την ώρα που η λίστα αναμονής μεγαλώνει, όπως άλλωστε οι θάνατοι και τα λοιμώδη νοσήματα. 
Αυτό που μας εντυπωσιάζει, και το οποίο θεωρούμε υποχρέωση μας να υπογραμμίσουμε ως ιδιαίτερα επικίνδυνο, είναι η ανοχή και η ουσιαστική «ηθική αυτουργία» αυτών που τους διόρισαν και τους επέλεξαν στις συγκεκριμένες θέσεις. Το υπουργείο Υγείας το οποίο, αν και έχει την ευθύνη απέναντι στην Ελληνική κοινωνία για τη λειτουργία του ΟΚΑΝΑ, επιτρέπει στους μαθητευόμενους μάγους της Διοίκησης του να κακοποιούν όχι μόνο με τη δημοκρατία, τη διαφάνεια, και την αξιοκρατία, αλλά και τους ίδιους τους εργαζόμενους του Οργανισμού, διακινδυνεύοντας με αυτό τον τρόπο την αποτελεσματικότητα των δομών του. 
Είναι αυτός ο λόγος που θεωρούμε υποχρέωση μας να καταγγείλουμε την προσπάθεια επιβολής κλίματος τρομοκρατίας και εκφοβισμού των εργαζομένων από τη νεόκοπη.... (ο θεός να την κάνει) αριστερή Διοίκηση των -όπως η πράξη αποδεικνύει- εξουσιομανών πρώην εργαζομένων. Φοβούμαστε ότι αγκαζέ με τον δήθεν τεχνοκράτη, αλλά πραγματικά νεοφιλελεύθερο, Γενικό Διευθυντή οδηγούν ολοταχώς τον Οργανισμό σε πλήρη αναποτελεσματικότητα και διάλυση σε όλα τα επίπεδα. 
Καλούμε την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Υγείας, (εφόσον πράγματι ενδιαφέρεται για την παροχή ουσιαστικών υπηρεσιών στους εξαρτημένους και όχι για τη βελτίωση των βιογραφικών όσων διόρισε ή για τα «έργα βιτρίνας», που εξυπηρετούν μόνο την τοποθέτηση ημετέρων σε θέσεις ευθύνης), να ασχοληθεί επιτέλους με τον Οργανισμό, να αναζητήσει το πραγματικό σκάνδαλο  αναποτελεσματικότητας και αναξιοκρατίας που τον ταλανίζει, με αποκλειστική ευθύνη της Διοίκησης του. Να «μαζέψει» σε τελική ανάλυση τους τοποτηρητές της στον ΟΚΑΝΑ και να ζητήσει άμεσα εξηγήσεις για όλα όσα διαδραματίζονται και καταγγέλλονται από πολλές πλέον πλευρές στον Οργανισμό. Πριν να είναι αργά. Οποιαδήποτε άλλη στάση από τη μεριά της πολιτικής ηγεσίας δεν μπορεί παρά να σημαίνει συνενοχή και σχεδιασμένη προσπάθεια απαξίωσης και διάλυσης του μοναδικού δημόσιου οργανισμού που έχει σκοπό τη μείωση της βλάβης.

Κυριακή 12 Αυγούστου 2018

Για όσους είναι διακοπές και για όσους γυρίζουν από διακοπές, 
για όσους βλακωδώς νομίζουν ότι οι διακοπές είναι καπιταλιστική "συνήθεια" και όχι κατάκτηση των εργαζομένων κόντρα στις επιθυμίες των καπιταλιστών, 
αλλά και για μας που παλεύουμε για μια κοινωνία όπου οι διακοπές θα είναι ο κανόνας και η εργασία θα πάψει να είναι μισθωτή σκλαβιά, 
για μας που βαρυγκομάμε όχι γιατί θα μπει κάρτα, αλλά γιατί (και αυτή) η Διοίκηση το μόνο που γνωρίζει να κάνει είναι να ασχολείται με το ωράριο και όχι με το τι γίνεται πραγματικά στις μονάδες, 
για μας που δεν μας νοιάζει μόνο αν θα δώσει την ημέρα του 15Αύγουστου ο ΓΔ, αλλά αν θα καταλάβουν ποτέ οι Διοικούντες ποιος είναι ο στόχος του ΟΚΑΝΑ και για το πότε ποτέ θα σταματήσουν τους εμμονικούς αυτοσχεδιασμούς.

Για μας λοιπόν, αλλά και τους "άλλους", αναδημοσιεύουμε εν είδει αφιέρωσης, το άρθρο, που ακολουθεί για το σύνδρομο της επαγγελματικής εξουθένωσης. Το άρθρο δημοσιεύτηκε σε ένα από τα πιο έγκυρα ιατρικά περιοδικά, το The New England Journal of Medicine Impact Factor 72.406), και συγκεκριμένα στο τεύχος του Ιουνίου, γραμμένο από τον Leo Eisenstein, B.A, από το Harvard Medical School, στη Βοστώνη

Σημείωση 1: Ας το διαβάσουν παρακαλούμε και τα μέλη της Επιστημονικής Επιτροπής, ούτως ώστε από Σεπτέμβριο να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε.... 
Σημείωση 2: Ευχαριστούμε ιδιαίτερα τους μεταφραστές/στριες. Έκαναν μέσα στο κατακαλόκαιρο θαυμάσια δουλειά. Όπως πάντα άλλωστε....

Ακολουθεί το κείμενο:


The New England Journal of Medicine
June 20, 2018
To Fight Burnout, Organize, by Leo Eisenstein, B.A.

ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΣΕΙΣ ΤΗΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΕΞΟΥΘΕΝΩΣΗ, ΟΡΓΑΝΩΣΟΥ!
Leo Eisenstein, B.A.
Harvard Medical School, Boston.
Ο κλινικός γιατρός που εφηύρε τον όρο «επαγγελματική εξουθένωση» δεν ανήκε στους γιατρούς Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, τους θαμμένους κάτω από ένα χαρτοβασίλειο, ούτε στους γιατρούς των Επειγόντων Περιστατικών, που ταλανίζονται από ένα δύσχρηστο ηλεκτρονικό αρχείο συστήματος υγείας. Ήταν ο Herbert Freudenberger, Ψυχολόγος, ο οποίος εργαζόταν σε μία κλινική παροχής δωρεάν υπηρεσιών υγείας (free clinic) το 1974. Πραγματευόμενος τους παράγοντες κινδύνου για την επαγγελματική εξουθένωση, έγραψε για τα προσωπικά χαρακτηριστικά (π.χ., «αυτό το άτομο που αισθάνεται την ανάγκη να προσφέρει») και για τη μονοτονία της δουλειάς από τη στιγμή που αυτή γίνεται ρουτίνα. Επίσης, υπέδειξε εργαζόμενους συγκεκριμένων επαγγελματικών χώρων – «εμείς που εργαζόμαστε σε κλινικές παροχής δωρεάν υπηρεσιών υγείας, Θεραπευτικές Κοινότητες, Γραμμές SOS, Κέντρα Παρέμβασης σε περιπτώσεις κρίσεων, κλινικές Γυναικών, Κέντρα ομοφυλόφιλων, Εστίες Στέγασης-ξενώνες» - προβαίνοντας σε μία σύνδεση μεταξύ της επαγγελματικής εξουθένωσης και της εμπειρίας να φροντίζεις περιθωριοποιημένες  ομάδες ασθενών.
Τα τελευταία χρόνια, η επαγγελματική εξουθένωση έχει εξελιχθεί σε πρωταρχική ανησυχία ανάμεσα σε γιατρούς και σε άλλους επαγγελματίες που παρέχουν Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας. Αλλά, στην πορεία, η έννοια διαχωρίστηκε από το αρχικό πλαίσιο των κλινικών παροχής δωρεάν υπηρεσιών υγείας. Η σύνδεση μεταξύ περιθωριοποιημένων ασθενών και επαγγελματικής εξουθένωσης των κλινικών ιατρών φαίνεται να έχει χαθεί.
Ως τεταρτοετής Φοιτητής Ιατρικής, έλαβα άφθονες προειδοποιήσεις για τις πηγές της επαγγελματικής εξουθένωσης: υπέρμετρη απασχόληση σε διαδικασίες εισαγωγής δεδομένων σε ηλεκτρονικούς υπολογιστές, πάρα πολλές ώρες στον εργασιακό χώρο, το συναίσθημα πως δεν είσαι παρά γρανάζι σε μία μηχανή, πολλά γραφειοκρατικά καθήκοντα. Ως νεοεισελθείς στην Ιατρική, αισθάνομαι φοβισμένος από όλα αυτά. Από όσα, όμως, έχω παρατηρήσει – τόσο κατά τη διάρκεια της φοίτησής μου στην Ιατρική Σχολή, όσο και πριν την εγγραφή μου, όταν εργαζόμουν για κάποια χρόνια σε κλινικές του δικτύου προστασίας (safety-net clinics)* – το πλαίσιο της Κλινικής παροχής δωρεάν υπηρεσιών υγείας, όπως το περιγράφει o Freudenberger, υποδεικνύει μία άλλη πηγή επαγγελματικής εξουθένωσης που δεν λαμβάνει την πρέπουσα προσοχή. Πρόκειται για την εμπειρία της φροντίδας ασθενών, όταν γνωρίζεις πως οι κοινωνικο-οικονομικές και δομικές συνθήκες, στις οποίες ζουν, προκαλούν ενεργά  τέτοιου είδους βλάβες, ώστε κανένα φάρμακο δεν μπορεί να τους βοηθήσει. Ως Φοιτητές Ιατρικής, επιμορφωνόμαστε ως προς τους κοινωνικούς παράγοντες που καθορίζουν την υγεία και δεχόμαστε όλο και περισσότερες προειδοποιήσεις σχετικά με την επαγγελματική εξουθένωση, όμως πολύ λίγα μαθαίνουμε σχετικά με τους τρόπους κατά τους οποίους οι πρώτοι ενδέχεται να επιδράσουν στην δεύτερη – παραδείγματος χάριν, πώς οι Κλινικοί γιατροί μπορεί να αισθανθούν καταβεβλημένοι λόγω της ένδειας και της καταπίεσης που αντιμετωπίζουν οι ασθενείς τους. Μπορεί ακόμη να αισθανθούν ανίσχυροι, όταν δεν είναι σε θέση να προσφέρουν κάτι περισσότερο από, ας πούμε, μία συστατική επιστολή σε έναν ιδιοκτήτη, εξηγώντας πως, αν αυτός σβήσει την παροχή θέρμανσης μίας ασθενούς-ενοικιάστριας, θα ήταν επιβλαβές για την υγεία της. Μπορεί να αισθάνονται αποθαρρυμένοι, όταν συνειδητοποιούν πως η οδηγία τους «Μη λάβετε τη συνταγογραφούμενο φάρμακο με άδειο στομάχι» καταλήγει στη σποραδική λήψη του φαρμάκου από τους ασθενείς, επειδή οι ασθενείς δεν έχουν πάντοτε κάτι για να φάνε.
Αυτοί οι παράγοντες που επιφέρουν επαγγελματική εξουθένωση δεν αφορούν αποκλειστικά τους γιατρούς. Στην Ιατρική Σχολή, ωστόσο, έχω δει ένα επιπρόσθετο πρόβλημα, που μπορεί να την κάνει ιδιαίτερα οδυνηρή για αυτούς: έχουμε οδηγηθεί (και επιτρέπουμε στους εαυτούς μας) να πιστεύουμε πως εμείς ως άτομα έχουμε περισσότερη δύναμη από όση διαθέτουμε στην πραγματικότητα. Παρά την στροφή προς την συλλογική φροντίδα από μία ομάδα, η εικόνα των γιατρών ως μοναδικών ηρώων, ως σωτήρων, παραμένει βαθιά ριζωμένη στην ιατρική κουλτούρα. Για πολλούς ανθρώπους, η άσπρη ποδιά και το συνταγολόγιο αντιπροσωπεύουν την ύψιστη μορφή ατομικής διαμεσολάβησης, την κατ' εξοχήν εικόνα κοινωνικής ισχύος.  Αλλά, στην πράξη, ένας γιατρός θα συναντήσει ασθενείς, στους οποίους τα προβλήματα υγείας απορρέουν από έναν φαύλο κύκλο φτώχειας και περιθωριοποίησης, εκτεινόμενο επί πολλές γενεές, που ενδέχεται να ξεπερνά τις ικανότητες ακόμη και του πιο οξυδερκή, εξαιρετικού γιατρού. Η αντιμετώπιση των δυσμενών κοινωνικών συνθηκών από κάθε κλινικό γιατρό ξεχωριστά δεν μπορεί παρά να οδηγήσει σε απογοήτευση: ο γιατρός, που πίστεψε ότι θα είχε την δυνατότητα να εκμεταλλευθεί στο έπακρο την ικανότητα του για ατομική διαμεσολάβηση, καταλήγει να αισθάνεται εντελώς αδύναμος. Δεν είναι πια ένας μοναχικός ήρωας – είναι απλά μόνος.
Στην σύνδεση αυτή μεταξύ των κοινωνικών παραγόντων που καθορίζουν την υγεία και της επαγγελματικής εξουθένωσης, διακρίνω ένα πρόβλημα, αλλά παράλληλα και έναν τρόπο να προχωρήσουμε προς κάποια λύση. Εάν αυτή η πηγή επαγγελματικής εξουθένωσης προέρχεται κατά κύριο λόγο από την αδυναμία του κάθε ατόμου ξεχωριστά, τότε η οργάνωση προς μια δράση συλλογική θα μπορούσε να αποτελέσει μέρος της λύσης. Καθένας από εμάς μπορεί να συνηγορεί υπέρ της εισαγωγής των άστεγων ασθενών του σε λίστες αναμονής για δημόσιες δομές στέγασης. Αλλά τι θα συνέβαινε, εάν όλοι οι γιατροί με άστεγους ασθενείς οργανώνονταν προκειμένου να απαιτήσουν πιο οικονομική στέγαση;
Η οργάνωση λειτουργεί τόσο στρατηγικά όσο και θεραπευτικά – στρατηγικά, επειδή η συλλογική εργασία και φωνή μας είναι μεγαλύτερα από το άθροισμα των μερών τους, θεραπευτικά κατά την έννοια που διατύπωσε η ακτιβίστρια Grace Lee Boggs: «Η δημιουργία και η ενδυνάμωση της κοινότητας είναι, για το συλλογικό πεδίο, ό,τι είναι η πνευματική άσκηση για το άτομο». Όταν αναγνωρίζουμε τους εαυτούς μας όχι ως ξεχωριστούς δρώντες, καθένας απομονωμένος σε ένα εξεταστικό δωμάτιο, αλλά ως μία συλλογικότητα ενωμένη για κοινό σκοπό, αρχίζουμε να αισθανόμαστε λιγότερο μόνοι.
Κάποιοι ερευνητές έχουν αναρωτηθεί εάν η προάσπιση των ασθενών από τους γιατρούς θα έπρεπε να αντιμετωπιστεί ως επαγγελματική υποχρέωση ή ως ένας φιλόδοξος στόχος. Για εμένα, η σύνδεση μεταξύ επαγγελματικής εξουθένωσης  των γιατρών και περιθωριοποίησης των ασθενών αλλάζει τους όρους αυτής της δημόσιας συζήτησης. Πέρα από το αν οφείλουμε ή αν θα έπρεπε να το κάνουμε για τους ασθενείς μας, η συλλογική υπεράσπιση με σκοπό την αντιμετώπιση των επιβλαβών κοινωνικών παραγόντων που καθορίζουν την υγεία μπορεί να ενδυναμώσει το ηθικό των γιατρών και, επομένως, να αποτελέσει πράξη ατομικής φροντίδας. Η οργάνωση προς την κατεύθυνση ανάληψης συλλογικών δράσεων σημαίνει ότι φροντίζουμε τόσο τους ασθενείς, όσο και τους εαυτούς μας.
Πιθανότατα, έχετε ακούσει ξανά αυτήν την παραβολή: Μία ομάδα φίλων βρίσκεται σ’ ένα ορμητικό ποτάμι, όπου βρίσκουν ανθρώπους να πνίγονται. Οι φίλοι βουτάνε στα νερά για να σώσουν όσους περισσότερους ανθρώπους μπορούν. Αλλά οι άνθρωποι που πνίγονται πληθαίνουν. Μόλις οι φίλοι σώζουν έναν άνθρωπο, αμέσως βλέπουν κι άλλον. Κάποια στιγμή, ένας φίλος αρχίζει να πηγαίνει αντίθετα στο ρεύμα. Ένας άλλος, εξαντλημένος, του φωνάζει: «Πού πηγαίνεις;» Ο πρώτος λέει: «Πάω να ανακαλύψω τι σπρώχνει όλους αυτούς τους ανθρώπους στο ποτάμι».
Η κλασική ανάγνωση της παραβολής αυτής παραπέμπει στην πρόληψη, αλλά επίσης δείχνει πώς οι καθοριστικοί παράγοντες, οι οποίοι έχουν δημιουργηθεί νωρίτερα, συμβάλλουν στην επαγγελματική εξουθένωση. Να τι συνέβη, υποθέτω, στον φίλο που στράφηκε ενάντια στο ρεύμα: αντελήφθη την ασταμάτητη ροή των πνιγμένων ανθρώπων που έφταναν προς το μέρος τους.  Συμπέρανε πως θα πρέπει να υπάρχει κάποιου είδους δύναμη, κρυμμένη πίσω από κάποια καμπή του ποταμού, που έστελνε τους ανθρώπους στον πνιγμό. Αντελήφθη ότι ο ίδιος και οι φίλοι του εξαντλούνταν, βρίσκονταν στο χείλος της εξουθένωσης λόγω της επείγουσας, ατέρμονης εργασίας. Έτσι, παρακίνησε τους φίλους του να κινηθούν αντίθετα, όχι μόνο προς όφελος των ανθρώπων που πνιγόντουσαν, αλλά και προς δικό τους όφελος.
Προφανώς, δεν είναι κάτι νέο για τους κλινικούς πρώτης γραμμής να έχουν φτάσει στα όριά τους, να οργανώνονται και να ξεκινούν να κατευθύνονται αντίθετα στο ρεύμα. Αυτό συνέβη όταν γιατροί έφτιαξαν οργανώσεις συλλογικής δράσης, όπως τους Γιατρούς υπέρ της Κοινωνικής Ευθύνης και τους Γιατρούς υπέρ του Εθνικού Προγράμματος Υγείας. Αυτό συνέβη όταν κλινικοί γιατροί προσχώρησαν στις διαδηλώσεις της Ηθικής Δευτέρας στη Βόρεια Καρολίνα με σκοπό να παλέψουν για την επέκταση της Medicaid. Και αυτό συμβαίνει κάθε Κυριακή πρωί στη Βοστώνη, όταν ειδικευόμενοι και θεράποντες γιατροί, αντιμέτωποι με την επιδημία υπερδοσολογίας οπιοειδών, οργανώνονται στην ομάδα SIFMA NOW με σκοπό να προασπίσουν το δικαίωμα για εποπτευόμενες υπηρεσίες ενδοφλέβιας χρήσης ως μία στρατηγική μείωσης βλάβης.
Στο SIFMA NOW, (Supervised Injection FacilitiesMA) οι επαγγελματίες υγείας οργανώνονται από κοινού με υπερασπιστές των πρακτικών μείωσης βλάβης και με χρήστες ψυχοδραστικών ουσιών. Η ομάδα δίνει στους συμμετέχοντες τη δυνατότητα να χτίσουν γέφυρες αλληλεγγύης και να αναλάβουν δράση σε μία κατά τα άλλα σαρωτική κρίση. Η Dinah Applewhite, ειδικευόμενη γιατρός στο Γενικό Νοσοκομείο Μασαχουσέτης, προβληματίστηκε σε μία πρόσφατη συνάντηση σχετικά με το πώς η οργάνωση μπορεί να αποτελέσει βάλσαμο για εκείνη ως γιατρό: «Παρ' ότι καταβάλλω κάθε δυνατή προσπάθεια στην κλινική, είχα πάρα πολλούς ασθενείς που έπαιρναν υπερβολική δόση, που αποκτούσαν ενδοκαρδίτιδα ή μολύνονταν από Ηπατίτιδα C ή HIV από πρακτικές μη ασφαλούς ενδοφλέβιας χρήσης. Η συμμετοχή μου σε μία κοινότητα υπoστηρικτών, μου δίνει την δυνατότητα να παλέψω για να βρω λύσεις σε αυτή την κρίση. Αυτό σημαίνει ότι παίρνω ενέργεια και ότι έχω κάπου να βασιστώ, αντί να βρίσκομαι εξουθενωμένη από αυτές τις τραγωδίες που μπορούν να αποτραπούν».
Οι κοινωνικοί παράγοντες που καθορίζουν την Υγεία –και το αίσθημα των Γιατρών ότι είναι ανίσχυροι μπροστά σε αυτούς– φαίνεται πως απουσιάζουν από τη συζήτηση περί επαγγελματικής εξουθένωσης, παρ' ότι η παρουσία τους είναι αποφασιστικής σημασίας. Αυτό το είδος εξουθένωσης είναι το αίσθημα που σε κατακλύζει όταν προσπαθείς να σώσεις τους ανθρώπους που πνίγονται, αλλά αυτοί συνεχίζουν να έρχονται.  Και είσαι διχασμένος μεταξύ ανταγωνιστικών αναγκών: των πιο άμεσων επειγουσών αναγκών των ανθρώπων που πνίγονται και των πιο μακροπρόθεσμων αναγκών να κατονομάσεις τις αρχικές εκείνες δυνάμεις που προκαλούν τη βλάβη, να τις αντιπαλέψεις και να απαιτήσεις να αποδοθούν ευθύνες για αυτές. Οι φοιτητές Ιατρικής εκπαιδεύονται να σκέπτονται από την σκοπιά της ατομικής διαμεσολάβησης και παραμένουν εγκλωβισμένοι σε αυτήν: Η ερώτηση «Τι μπορώ να κάνω εγώ;» ξεκινάει σοβαρά και φιλόδοξα, αλλά καταλήγει συχνά κυνική. Εάν οι Ιατρικές σχολές και τα Προγράμματα ειδίκευσης ιατρών κοιτάξουν σοβαρά την εξουθένωση, θα πρέπει να μας διδάξουν τη συλλογική δράση – να μας μάθουν να ρωτάμε «Τι μπορούμε να κάνουμε μαζί;». Για να καταπολεμήσουμε την επαγγελματική εξουθένωση δεν θα πρέπει ποτέ να ανησυχούμε ο καθένας μόνος του για τους κοινωνικούς παράγοντες που καθορίζουν την Υγεία, τους οποίους αντιμετωπίζουν οι ασθενείς μας. Για να καταπολεμήσεις την επαγγελματική εξουθένωση, οργανώσου!

*Για περισσότερες πληροφορίες για τις Safety-net clinics:
https://en.wikipedia.org/wiki/Safety_net_hospital


Κυριακή 8 Ιουλίου 2018

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΟΚΑΝΑ (με μια μικρή αλλά κατά τη γνώμη μας ιδιαίτερα σημαντική διαφοροποίηση)


Αναδημοσιεύουμε την ανακοίνωση του ΔΣ του Συλλόγου με την σημείωση ότι δεν πρόκειται για ομόφωνη απόφαση στο σύνολό της. Η δική μας διαφοροποίηση είναι η ακόλουθη (μήνυμα που στάλθηκε και ηλεκτρονικά στα υπόλοιπα μέλη του ΔΣ):  

«Η ΑΡΣΥ συμφωνεί ότι πρόκειται για μια Διοίκηση που κινείται με εμπάθεια και εκδικητικότητα, κυρίως απέναντι σε όσους δρουν συλλογικά και υπερασπίζονται τα συλλογικά μας δικαιώματα. 
Παρόλα αυτά το κείμενο αυτό δεν μπορεί να βγει ομόφωνα γιατί η θέση η δική μας είναι ότι η αξιοκρατία τους είναι μια απάτη και για το λόγο αυτό είμαστε ενάντια στις αξιολογήσεις γενικώς και όχι μόνο στη συγκεκριμένη ΚΥΑ. 
Φυσικά η ΑΡΣΥ ψηφίζει τις κινητοποιήσεις που θα αποφασίσουμε και συμφωνεί με την προσφυγή στη δικαιοσύνη, αλλά με τη σημείωση ότι αυτά τα παιχνίδια εξουσίας το μόνο που κάνουν είναι να βολεύουν τους τωρινούς ημέτερους σε βάρος των παλιών, πολλοί από τους οποίους τώρα φαίνονται ως διωκόμενοι ενώ στην πραγματικότητα ήταν οι ημέτεροι των προηγούμενων διοικήσεων ή οι προηγούμενοι ημέτεροι αυτής της Διοίκησης.
Στο τέλος την πληρώνουν οι ασθενείς, οι εργαζόμενοι που δεν είναι ημέτεροι κανενός και η κοινωνία ολόκληρη.
Αυτά για να είμαστε καθαροί όπως το γάργαρο νερό». 

Σημείωση: Για τα θέματα αξιοκρατίας, τις αξιολογήσεις κλπ θα επανέλθουμε σύντομα….

Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΉ ΜΑΣ ΣΤΗ ΣΤΑΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΕΧΕΙ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΤΙ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΝΑ ΜΑΣ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ ΚΑΤΑ ΒΟΥΛΗΣΗ.

ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΦΗΝΟΥΜΕ ΚΑΜΙΑ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑΝ ΠΡΩΗΝ Ή ΝΥΝ "ΚΟΛΛΗΤΟ" ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΟΥΝ ΓΙΑ ΜΑΣ. 
ΜΕ ΚΑΜΙΑ ΔΙΟΙΚΗΣΗ, ΜΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΗ ΚΑΙ ΚΑΡΡΙΕΡΙΣΤΑ.


ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΟΚΑΝΑ

Όταν η εμπάθεια και η παραβίαση του Εσωτερικού Κανονισμού Λειτουργίας του Οργανισμού γίνεται ο μοναδικός τρόπος Διοίκησης ενός Οργανισμού

Το νέο κατόρθωμα της Διοίκησης του ΟΚΑΝΑ είναι οι διώξεις εργαζομένων, οι οποίοι ακολουθώντας την ΟΜΟΦΩΝΗ απόφαση της Γενικής Συνέλευσης στου Συλλόγου για μη υποβολή υποψηφιοτήτων, δεν συμμετείχαν στην σκανδαλώδη και φωτογραφική (όπως εκ του αποτελέσματος αποδεικνύεται) προκήρυξη θέσεων των προϊσταμένων Τμημάτων του Οργανισμού.