ΨΗΦΙΣΜΑ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΠΟΜΠΕΥΣΗ ΤΩΝ ΦΟΡΕΩΝ HIV

Ψήφισμα της Τοπικής Συνέλευσης Αθήνας Εργαζομένων ΟΚΑΝΑ

 Αθήνα 3 Μαΐου 2012

                Με αποτροπιασμό παρακολουθούμε τις τελευταίες μέρες τα  όσα συμβαίνουν με τις ιερόδουλες, φορείς του ιού του AIDS. Στεκόμαστε, το λιγότερο με αμηχανία, μπροστά στην πρωτοφανή διαπόμπευση των γυναικών αυτών, μετά τις σχετικές αποφάσεις, που σύμφωνα με επίσημη ανακοίνωση έλαβε το Υπουργείο Υγείας, η ΕΛ.ΑΣ. και η ελληνική δικαιοσύνη για «την προστασία της δημόσιας υγείας και την αποφυγή πανικού».

Στην πραγματικότητα η δημόσια υγεία δεν κινδυνεύει από τους ασθενείς αλλά από αυτούς που εφαρμόζουν τις πολιτικές του μνημονίου: Στην πραγματικότητα ο Υπουργός Υγείας πήρε άριστα από την τρόικα ακριβώς επειδή το 2012 περιέκοψε την χρηματοδότηση των προληπτικών προγραμμάτων κατά του AIDS κατά 49% (!) σε σχέση με το 2011. Δεν είναι τυχαίο ότι είναι ο ίδιος υπουργός που πέρυσι ανακάλυψε την «υγειονομική βόμβα» των 300 απεργών πείνας, και φέτος την ξαναανακάλυψε στις οροθετικές μετανάστριες και τις εξαρτημένες, που εξαναγκάζονται στην πορνεία. Είναι ο ίδιος, που είναι υπεύθυνος για την υποχρηματοδότηση όλων των προγραμμάτων αντιμετώπισης της εξάρτησης, (συγκεκριμένα ο προϋπολογισμός του ΟΚΑΝΑ το 2012 είναι μειωμένος κατά 33% σε σχέση με τον ήδη κουτσουρεμένο του 2011). Είναι χαρακτηριστικό ότι πριν την διαπίστωση της επιδημίας του AIDS η ποσότητα των συρίγγων που διανέμονταν από το πρόγραμμα ανταλλαγής συριγγών είχε επίσης μειωθεί λόγω «κρίσης», ενώ η αναμονή για το πρώτο ραντεβού στις Μονάδες Ειδικών Λοιμώξεων, για τους οροθετικούς εξαρτημένους σε αρκετές περιπτώσεις φτάνει και τους 5 μήνες.

Θέλουμε να καταθέσουμε την οργή που μας προκαλούν τέτοιες τακτικές που όχι μόνο δεν προστατεύουν αλλά στοχοποιούν τα θύματα, όχι μόνο δεν υπερασπίζονται το ιατρικό απόρρητο αλλά δημιουργούν  τις προϋποθέσεις για την κατάφορη παραβίαση του.

                Τέτοιου τύπου πρακτικές θυμίζουν άλλες εποχές και άλλα πολιτεύματα που ουδεμία σχέση έχουν με μια ευνομούμενη και δημοκρατική πολιτεία. Η διαπόμπευση υπήρξε δημοφιλής πρακτική τρομοκρατίας και «νουθεσίας» σε δικτατορίες και φασιστικά καθεστώτα και σαφώς δεν αρμόζει

σε κοινωνίες και πολιτείες που ενσκήπτουν με ευαισθησία και ενδιαφέρον για τα πιο ευάλωτα μέλη τους. Δεν μπορούμε παρά να αναρωτηθούμε τι να σημαίνει άραγε η επιλογή τέτοιων πρακτικών.

Η δημοσιοποίηση των φωτογραφιών των γυναικών, η καταπάτηση κάθε έννοιας ιατρικού απορρήτου σηματοδοτούν την καταστρατήγηση βασικών ανθρώπινων δικαιωμάτων. Ως εργαζόμενοι στον χώρο των εξαρτήσεων γνωρίζουμε ότι όπως ο αγώνας για την αντιμετώπιση της εξάρτησης περνά μέσα από την υπεράσπιση των δικαιωμάτων και της αξιοπρέπειας τόσο των ασθενών όσο και των εργαζομένων, έτσι και η πρόληψη των επιδημιών επιτυγχάνεται με την διευκόλυνση της πρόσβασης στις υπηρεσίες υγείας και όχι με την καταστολή και την τρομοκρατία.

Δεν πρέπει να μένουμε αδιάφοροι και σε καμία περίπτωση να ξεχνάμε ότι οι γυναίκες αυτές, πέρα από το ότι είναι και οι ίδιες θύματα σε ένα παιχνίδι ανθρώπινης εκμετάλλευσης και πόνου, έχουν επίσης το ίδιο δικαίωμα με όλους τους υπόλοιπους, δικαίωμα που αφορά στο σεβασμό της προσωπικότητας, των προσωπικών δεδομένων  και των οικογενειών τους. Δικαιώματα τα οποία καταπατούνται χωρίς ιδιαίτερη σκέψη και προβληματισμό. Και οφείλουμε να αναλογιστούμε επίσης και τις αιτίες που οδήγησαν τις γυναίκες αυτές σε μια τόσο εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση. Να δούμε τις ευθύνες που μας αναλογούν ως κοινωνία και πως μπορούμε να δημιουργήσουμε τις συνθήκες που θα προστατεύουν από τέτοια φαινόμενα.

                Ως εργαζόμενοι στο χώρο της ψυχικής υγείας αλλά και ως μέλη μιας σκεπτόμενης και υποψιασμένης κοινωνίας, δηλώνουμε την απέχθεια μας προς κάθε πρακτική που προωθεί το ρατσισμό, καταπατεί βασικά δικαιώματα και στοχοποιεί ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, μετατρέποντας τες σε αποδιοπομπαίο τράγο μιας κοινωνίας που αδυνατεί να σταθεί αρωγός στα μέλη της.

                Απαιτούμε την άμεση διακοπή χρήσης τέτοιων πρακτικών και ευελπιστούμε πως και η Ύπατη Αρμοστεία για τα ανθρώπινα δικαιώματα θα πάρει θέση απέναντι σε ένα τόσο σοβαρό ζήτημα που βάζει σε κίνδυνο την αξιοπρέπεια κάθε «αρρώστου και αδύναμου» ανθρώπου.

                Υπάρχουν λύσεις πολλές που και προστατεύουν το κοινωνικό σύνολο και που διασφαλίζουν τα θεμελιώδη δικαιώματα όλων των εμπλεκομένων. Οι πρακτικές αυτές αποτελούν ύβρη για κάθε κοινωνία που θέλει να αποκαλείται δημοκρατική και ευνομούμενη . Είμαστε εδώ και στη διάθεση σας για να προτείνουμε και να βοηθήσουμε, προσφέροντας την επιστημονική εξειδίκευση μας, στην επιλογή εκείνων των τακτικών που θα προστατεύουν και δεν θα τιμωρούν.

Με αγανάκτηση και αποτροπιασμό