Η συλλογική σύμβαση που υπογράφηκε - σε γενικές γραμμές:
1.Έχει ετήσια διάρκεια, από 28.02.12 ως 28.02.13
2.Όσον αφορά τα θεσμικά, επαναβεβαιώνει ό,τι ισχύει από τις προηγούμενες ΣΣΕ.
3.Στα οικονομικά, επαναβεβαιώνει τον τρόπο υπολογισμού των αποδοχών των προηγούμενων ΣΣΕ (δηλ. βασικός μισθός + συγκεκριμένα επιδόματα), υπό τον περιορισμό όμως του ν.4024 - με απλά λόγια, κατοχυρώνει τη σημερινή μας μισθοδοσία προσθέτοντας μάλιστα σε πολλούς μια επιπλέον μικρή μείωση (1.5%).
4.Περιέχει τη ρήτρα πως οποιοδήποτε θέμα προκύπτει από την ερμηνεία της ΣΣΕ θα επιλύεται με τη σύμφωνη γνώμη εργοδότη - εργαζομένων.
5.Περιέχει τη γραπτή δέσμευση της διοίκησης πως θα εξαντλήσει τις προσπάθειες ευνοϊκότερων ρυθμίσεων για τη βελτίωση των αποδοχών όλων - τόσο γενικώς όσο και ειδικά με την ένταξη των γιατρών στο ειδικό μισθολόγιο του ΕΣΥ.
Είναι ξεκάθαρο πως , αν δεν είχαμε αντιδράσει με τόση μαζικότητα, αποφασιστικότητα και διάρκεια, σήμερα - απλώς - αντί για συλλογική σύμβαση - ανάχωμα στην επέλαση των βαρβάρων, θα είχαμε τις διαβεβαιώσεις της διοίκησης πως "θα μας φροντίσει" μαζί με την απώλεια περίπου του 50% των αποδοχών μας και την υποχρέωση ατομικής διαπραγμάτευσης του καθενός για το αν δικαιούται άδεια, πόσες ώρες μπορεί να δουλεύει (πχ 12 την ημέρα ώστε να καλύπτει 2 δομές , ή 2 την ημέρα μια που η ειδικότητά του δεν "πολυφοριέται" ) κοκ. Ακόμα και για τους πιο καλόπιστους παρατηρητές, η κατεύθυνση μη υπογραφής ήταν σαφής: δεν μπορεί να είναι τυχαίο πως, ακόμα και 3 μέρες πριν τη λήξη της προθεσμίας, προσπαθούσαν να μας πείσουν πως "δε μας βάζει και κανείς το μαχαίρι στο λαιμό για να υπογράψουμε!"
Όντως, στην ιστορία της διεκδίκησης της σύμβασης, από το 2009 ως σήμερα, υπήρξαν πολλές καθυστερήσεις και λανθασμένες εκτιμήσεις κι από τη μεριά του συλλόγου - πέρα από την ξεκάθαρη άρνηση της διοίκησης να υπογράψει φέρνοντας (μέχρι την τελευταία στιγμή) προσκόμματα. Κι αν αυτή τη μαχητικότητα την είχαμε επιδείξει πριν από ένα χρόνο, η σύμβαση μπορεί και να ήταν καλύτερη. Αλλά η ιστορία δε γράφεται με αν...
Το σημαντικό είναι πως την Παρασκευή, στον πόλεμο που διεξάγει η Τρόικα και το ΔΝΤ με τη συνεργασία της κυβέρνησης του 34%, σ΄αυτό τον πόλεμο που εχθροί θεωρούμαστε εμείς (εργαζόμενοι και εξυπηρετούμενοι από το δημόσιο σύστημα υγείας) - κερδίσαμε μια μάχη. Επειδή ξεπεράσαμε το φόβο μας, σταθήκαμε όλοι μαζί, αντέξαμε 3 βδομάδες παρότι οι πιθανότητες ήταν εναντίον μας, συζητήσαμε πολύ μεταξύ μας, οικοδομήσαμε νέες πρακτικές και νέους δεσμούς μεταξύ μας.
Κι αυτό είναι, μαζί με τη συλλογική σύμβαση, η καλύτερη παρακαταθήκη για το μέλλον και τις επόμενες μάχες.
1.Έχει ετήσια διάρκεια, από 28.02.12 ως 28.02.13
2.Όσον αφορά τα θεσμικά, επαναβεβαιώνει ό,τι ισχύει από τις προηγούμενες ΣΣΕ.
3.Στα οικονομικά, επαναβεβαιώνει τον τρόπο υπολογισμού των αποδοχών των προηγούμενων ΣΣΕ (δηλ. βασικός μισθός + συγκεκριμένα επιδόματα), υπό τον περιορισμό όμως του ν.4024 - με απλά λόγια, κατοχυρώνει τη σημερινή μας μισθοδοσία προσθέτοντας μάλιστα σε πολλούς μια επιπλέον μικρή μείωση (1.5%).
4.Περιέχει τη ρήτρα πως οποιοδήποτε θέμα προκύπτει από την ερμηνεία της ΣΣΕ θα επιλύεται με τη σύμφωνη γνώμη εργοδότη - εργαζομένων.
5.Περιέχει τη γραπτή δέσμευση της διοίκησης πως θα εξαντλήσει τις προσπάθειες ευνοϊκότερων ρυθμίσεων για τη βελτίωση των αποδοχών όλων - τόσο γενικώς όσο και ειδικά με την ένταξη των γιατρών στο ειδικό μισθολόγιο του ΕΣΥ.
Είναι ξεκάθαρο πως , αν δεν είχαμε αντιδράσει με τόση μαζικότητα, αποφασιστικότητα και διάρκεια, σήμερα - απλώς - αντί για συλλογική σύμβαση - ανάχωμα στην επέλαση των βαρβάρων, θα είχαμε τις διαβεβαιώσεις της διοίκησης πως "θα μας φροντίσει" μαζί με την απώλεια περίπου του 50% των αποδοχών μας και την υποχρέωση ατομικής διαπραγμάτευσης του καθενός για το αν δικαιούται άδεια, πόσες ώρες μπορεί να δουλεύει (πχ 12 την ημέρα ώστε να καλύπτει 2 δομές , ή 2 την ημέρα μια που η ειδικότητά του δεν "πολυφοριέται" ) κοκ. Ακόμα και για τους πιο καλόπιστους παρατηρητές, η κατεύθυνση μη υπογραφής ήταν σαφής: δεν μπορεί να είναι τυχαίο πως, ακόμα και 3 μέρες πριν τη λήξη της προθεσμίας, προσπαθούσαν να μας πείσουν πως "δε μας βάζει και κανείς το μαχαίρι στο λαιμό για να υπογράψουμε!"
Όντως, στην ιστορία της διεκδίκησης της σύμβασης, από το 2009 ως σήμερα, υπήρξαν πολλές καθυστερήσεις και λανθασμένες εκτιμήσεις κι από τη μεριά του συλλόγου - πέρα από την ξεκάθαρη άρνηση της διοίκησης να υπογράψει φέρνοντας (μέχρι την τελευταία στιγμή) προσκόμματα. Κι αν αυτή τη μαχητικότητα την είχαμε επιδείξει πριν από ένα χρόνο, η σύμβαση μπορεί και να ήταν καλύτερη. Αλλά η ιστορία δε γράφεται με αν...
Το σημαντικό είναι πως την Παρασκευή, στον πόλεμο που διεξάγει η Τρόικα και το ΔΝΤ με τη συνεργασία της κυβέρνησης του 34%, σ΄αυτό τον πόλεμο που εχθροί θεωρούμαστε εμείς (εργαζόμενοι και εξυπηρετούμενοι από το δημόσιο σύστημα υγείας) - κερδίσαμε μια μάχη. Επειδή ξεπεράσαμε το φόβο μας, σταθήκαμε όλοι μαζί, αντέξαμε 3 βδομάδες παρότι οι πιθανότητες ήταν εναντίον μας, συζητήσαμε πολύ μεταξύ μας, οικοδομήσαμε νέες πρακτικές και νέους δεσμούς μεταξύ μας.
Κι αυτό είναι, μαζί με τη συλλογική σύμβαση, η καλύτερη παρακαταθήκη για το μέλλον και τις επόμενες μάχες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου