ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ της ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΟΚΑΝΑ

15 Απριλίου 2013 – 27^η ημέρα κατάληψης

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,

Μετά από σχεδόν ένα μήνα κινητοποήσεων με κυρίαρχη την κατάληψη των Κεντρικών Υπηρεσιών θα θέλαμε να προσπαθήσουμε μια ανασκόπηση της κατάστασης ως τώρα και να καταθέσουμε μερικές σκέψεις για τη συνέχεια, μιας και θεωρούμε ότι βρισκόμαστε σε μια σημαντική στιγμή του αγώνα μας, τον οποίο δεν πρέπει να αφήσουμε να πάει χαμένος.

Ι. Πού βρισκόμαστε μέχρι σήμερα

Ø  Δημοσιοποιήσαμε τα προβλήματα λειτουργίας του ΟΚΑΝΑ με όρους που ανατποκρίνονται στην πραγματικότητα και όχι με όρους στιγματισμού των θεραπευομένων και συκοφάντησης των εργαζομένων και του έργου τους.

Ø  Κάναμε σαφές προς όλους ότι «δεν θα σταματήσουμε, ακόμα και αν συνεχίσουν να μας αγνοούν» à ασκώντας πίεση τόσο προς την Κυβέρνηση όσο και προς τα κυβερνητικά και μη κόμματα, εξασφαλίσαμε δημόσιες τοποθετήσεις υπέρ μας όχι μόνο των κομμάτων της Αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ,  ΚΚΕ) αλλά και της κυβερνητικής ΔΗΜΑΡ (με όση συνέπεια μπορεί να επιδείξει αυτό το πάντα «πρόθυμο για όλα» κόμμα)

Ø  Φτιάχτηκε το Μητρώο Δεσμεύσεων, που εκτός των άλλων αποτελεί προϋπόθεση για περαιτέρω χρηματοδότηση.

ΙΙ. Κέρδη και «ζημιές»

Ø  Πρωτοφανής μαζικότητα, και συμμετοχή

  Στην κινητοποίηση της Αθήνας συμμετέχουν σχεδόν ΟΛΟΙ οι συνάδελφοι - πλην μετρημένων εξαιρέσεων (οι οποίες αναρωτιόμαστε με τι μούτρα αντικρύζουν τους υπόλοιπους εργαζόμενους, που με συνέπεια και αγωνιστικότητα συμμετέχουν σε ΟΛΕΣ τις κινητοποιήσεις που έχουν οργανωθεί).

Ø  ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ κινητοποίηση

Για πρώτη φορά πλην της εντυπωσιακής κινητοποίησης της Θεσσαλονίκης, συμμετέχουν – με ποικίλους τρόπους- και Πάτρα, Χαλκίδα, Λειβαδιά, Λαμία, Λάρισα, Βόλος, Ρόδος.

Ø  Αγωνιστικότητα και συλλογική δράση

Η συμμετοχή στις πορείες εκτός από μεγάλη είναι και πολύ μαχητική, ο φόβος έχει ξεπεραστεί (παράδειγμα η υποδειγματική μας στάση στη διάρκεια της επίθεσης των ΜΑΤ στο Υπουργείο Υγείας), οι συνελεύσεις και συζητήσεις είναι για πρώτη φορά τόσο ζωντανές με ιδέες, ερωτήσεις και απόψεις από ένα μεγάλο αριθμό συναδέλφων. Η ενότητα των εργαζομένων η αλληλεγγύη και η συλλογική δράση έχουν την τιμητική τους στην κατάληψη μας, γι αυτό περισσεύει το κέφι και η καλή διάθεση.

Είναι όλα τέλεια; Όχι φυσικά, υπάρχουν πολλά σημεία προς βελτίωση: Παρά τη συμμετοχή πολλών ανθρώπων στην καθημερινότητα της κατάληψης, η ευθύνη και οι αποφάσεις πολλές φορές παίρνονται σε επίπεδο ΔΣ, ενώ το σωστό θα ήταν να αποφασίσουμε την εκλογή μιας συντονιστικής επιτροπής που θα λειτουργούσε υπό τον έλεγχο των γενικών συνελεύσεων και θα λογοδοτούσε σε αυτές (Ιδιαίτερα όσο αφορά τον έλεγχο του ποιοί εργάζονται και για ποιό λόγο και την είσοδο «στελεχών», του Γενικού Διευθυντού συμπεριλαμβανομένου). Στο σημείο αυτό ως Αριστερή Συσπείρωση οφείλουμε να κάνουμε την αυτοκριτική μας γιατί δεν επιμείναμε όσο έπρεπε στην αρχή της κατάληψης για την επιλογή αυτού του τρόπου λειτουργίας (αν και ποτέ δεν είναι αργά), αλλά και γιατί ορισμένες φορές συμμετείχαμε στην λήψη «επειγουσών» αποφάσεων, που «δεν προλάβαιναν» να μπουν σε διαδικασία ΓΣ.

Ø  Έγιναν δειλά αλλά σημαντικά βήματα

·         στη δημιουργία συμμαχιών με άλλους εργαζόμενους στον τομέα της εξάρτησης, παρόλη τη διαφορά φάσης όσο αφορά κυρίως την συνειδητοποίηση από τη μεριά εργαζομένων άλλων φορέων της αμεσότητας του κινδύνου που αφορά όλους μας (συγχωνεύσεις, απειλή απολύσεων κλπ)

·         στη σύνδεση με τους λήπτες των υπηρεσιών μας, ιδιαίτερα με την μονάδα εφήβων Ατραπός, που συνεισέφερε σημαντικά στον παλμό και την μαζικότητα της τελευταίας πορείας

 

IΙΙ. Τι να κάνουμε από εδώ και πέρα;

Βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη καμπή: Μετά από 27 ημέρες κατάληψης και με δεδομένη την κούραση, μπορεί να έχουμε κερδίσει σημαντικό «έδαφος» ωστόσο δεν έχουμε ακόμη κερδίσει τον πόλεμο. Πρέπει να επικεντρώσουμε και να αναβαθμίσουμε τον αγώνα μας αυτή την εβδομάδα

1.       Να δώσουμε έμφαση στο ζήτημα του προϋπολογισμού, γιατί είναι ολοφάνερο ότι χωρίς επιπλέον χρήματα δεν εξασφαλίζεται η βιωσιμότητα του ΟΚΑΝΑ, άρα ούτε η θεραπεία των ασθενών (τουλάχιστον έτσι όπως την αντιλαμβανόμαστε εμείς),  ούτε φυσικά οι θέσεις εργασίας μας. Με δεδομένη την έναρξη των απολύσεων σε όλο τον δημόσιο τομέα μόλις τελειώσουν τα χρήματα του προϋπολογισμού θα αρχίσει η διαδικασία συγχώνευσης, απολύσεων, διαθεσιμοτήτων κοκ  

2.       Εκτός από τον προϋπολογισμό τα επιμέρους αιτήματα είναι μάχες αναγκαίες και πολύ σημαντικές για μερίδες συναδέλφων: έκθεση ΓΛΚ, μισθολόγιο γιατρών, ανθυγιεινό νοσηλευτών, υπερωρίες. Τίποτε από αυτά δεν πρέπει να αφήσουμε στην τύχη του: όλα τα αιτήματα αφορούν όλους τους εργαζόμενους. Εννοείται ότι σε οποιαδήποτε διευθέτηση πρέπει να επιμείνουμε στη καθαρή μας θέση ότι ενδιαφερόμαστε για τις νόμιμες απολαβές των εργαζομένων και όχι για πιθανές παρανομίες «στελεχών» ή/και οργάνων Διοίκησης.

3.       Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι η ηγεσία του ΟΚΑΝΑ (πρόεδρος, ΔΣ, γενικός) είναι πολύ «λίγοι» για την πραγματικότητα που αντιμετωπίζουμε… Η παραίτηση τους δεν είναι, ούτε μπορεί να είναι το μείζον αίτημα της κατάληψης -  ωστόσο δεν μπορεί και να επιστρέψουν, αυτοί οι απόντες (και ποιούντες την νήσσα) από την πιο κρίσιμη μάχη στην ιστορία του ΟΚΑΝΑ, όταν τελειώσουν ολ’ αυτά, σα να μην τρέχει τίποτα. Η συμμετοχή μελών του ΔΣ (πχ αντιπρόεδρος) στην πορεία ούτε απαλλάσσει από τις ευθύνες, ούτε μπορεί να λειτουργήσει σαν κολυμβήθρα του Σιλωάμ. 

4.       Την εβδομάδα που μας έρχεται -εκτός από την απογευματινή ΠΟΡΕΙΑ της Δευτέρας στη Βουλή με αφορμή την συζήτηση επερώτησης που αφορά στο πόρισμα του ΓΛΚ, πρέπει να οργανώσουμε

a.             μια Συνέντευξη Τύπου όπου θα εξηγούμε την κατάσταση και θα ανακοινώσουμε

b.             μια κεντρική, μεγάλη και καλά οργανωμένη εκδήλωση διαμαρτυρίας μπροστά από το Υπουργείο Υγείας με πολιτιστικά δρώμενα (εικαστικά, μουσικά κλπ) στο τέλος αυτής της εβδομάδας

c.              μια μεγάλη συναυλία την επόμενη εβδομάδα με συμμετοχή όσο το δυνατόν πιο γνωστών καλλιτεχνών με κύριο αίτημα «μην κλείνετε τον ΟΚΑΝΑ, μην αφήνετε τα εξαρτημένα άτομα και τις οικογένειες τους μόνους απέναντι στην εξάρτηση, την εξαθλίωση και το AIDS»    

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

Αυτό που ζούμε τις τελευταίες ημέρες είναι κάτι που θα θυμόμαστε όλοι σαν μια από τις σημαντικές στιγμές της πορείας του ΟΚΑΝΑ και του Συλλόγου μας. Όλοι έχουμε συνειδητοποιήσει την σημασία της φάσης που βρισκόμαστε. Είναι η κρίσιμη στιγμή που δεν πρέπει να ολιγωρήσουμε.

 

ΔΕΝ ΥΠΟΧΩΡΟΥΜΕ ΑΝ ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΩΘΟΥΜΕ

ΔΕΝ ΣΚΥΒΟΥΜΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ,

ΔΕΝ ΦΟΒΟΜΑΣΤΕ,

ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΕΡΗΦΑΝΟΙ ΓΙΑ ΟΣΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΝΕΙ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ

ΕΧΟΥΜΕ ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΜΕ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΘΑ ΚΕΡΔΙΣΟΥΜΕ

 

ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΟΚΑΝΑ