Σ’ εσάς που μας ακούτε

Την Τετάρτη που μας πέρασε βρεθήκαμε στην κατειλημμένη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου για μια βραδιά αναγνώσεων και μουσικής. Οι σπουδάστριες κι οι σπουδαστές της σχολής, σε κινητοποιήσεις από τον Δεκέμβρη με αφορμή το Προεδρικό Διάταγμα 85 που εξισώνει τα πτυχία των σχολών θεάτρου, χορού και κινηματογράφου, καθώς και των ωδείων με απολυτήρια λυκείου -κορωνίδα μιας χρόνιας υποβάθμισης των πτυχίων των καλλιτεχνικών σχολών, αλλά και της καλλιτεχνικής παιδείας γενικότερα- διοργανώσανε μια φλογερή βραδιά μέσα στο κρύο του Γενάρη. 

Στη σκηνή, κάτω απ’ το πανό που έγραφε Σ’ ΕΣΑΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΚΟΥΤΕ, σε μια παράφραση της Λούλας Αναγνωστάκη, ποιήτριες, ποιητές και μουσικοί της νεότερης γενιάς, απήγγειλαν ποιήματά τους και τραγουδήσαν τα τραγούδια τους, τα γραμμένα στη μέγγενη των απανωτών κρίσεων αυτής της χώρας. 

Ένας λόγος για τις ποιήτριες

Το ότι με βασανίζουν οι λέξεις σημαίνει

πως κανείς δεν με βασάνισε ποτέ.

Τέτοια είναι η καλή τύχη που με σπρώχνει

προς τις ποιήτριες γιατί δεν ξέρω άλλες

που να αναμετριούνται με τη βία

της γλώσσας δείχνοντας τόση αφοσίωση

λες και μόνο αυτές γνωρίζουν τι σημαίνει

να πνίγεσαι με τις λέξεις σου.

(Τώνια Τζιρίτα-Ζαχαράτου)

Σήμερα και αύριο, μια βδομάδα μετά, τα θέατρα θα παραμείνουνε κλειστά, οι μουσικές σκηνές σιωπηλές και τα γυρίσματα θα παγώσουνε, καθώς οι καλλιτέχνες απεργούν. Το σύστημα αυτό που κρύβεται πίσω από Προεδρικά Διατάγματα και αοριστολογίες θα ‘θελε πολύ να μην υπάρξει πια θέατρο στη γλώσσα του Αισχύλου, να μην υπάρξει μουσική στη χώρα του Χατζιδάκι και του Θεοδωράκη, αλλά οι άνθρωποι της τέχνης παραμένουν εδώ και διεκδικούν τα ελάχιστα μέσα για την εργασία τους, παραμένουν εδώ και υπερασπίζονται τις προσβάσεις της κοινωνίας στον πολιτισμό και των παιδιών στην καλλιτεχνική παιδεία. Σ’ εσάς που μας ακούτε λοιπόν…

Μαγειρική με τη βαρόνη Ανν Τζένκιν

Η βαρόνη Τζένκιν απ’ το Κένινγκτον

έχει τη συνταγή του πόριτζ:

Σ’ ένα κατσαρολάκι βράζεις νερό ή γάλα.

Ρίχνεις τη βρόμη ρίχνεις αλάτι

καλά ανακατεύεις μην κολλήσει

ώσπου να χυλώσει.

Για τη γεύση πάει κανέλα

και κανένα φρούτο: μούρα φράουλες μπανάνες

κι ορίστε:

πλούσιο πρωινό.

Και πρόσεξε — όπως και συ μπορούσα

να ’τρωγα ζαχαρώδη δημητριακά.

Εγώ πολιτευτής των Τόρις

από ευγενική γενιά

τρέφομαι φτηνά μα θρεπτικά.

Οι φτωχοί δεν έχετε παιδεία στην κουζίνα.

(Νικόλας Κουτσοδόντης)