ΔΕΛΤΙΟ ΘΥΕΛΛΗΣ 22.01.13

Σήμερα πραγματοποιήθηκε στις Κεντρικές Υπηρεσίες συνάντηση με τον εργατολόγο κ. Νικολιτσόπουλο και τον συνεργάτη του κ. Βασιλείου.

Οι λόγοι για τους οποίους ο σύλλογος απευθύνθηκε σε άλλο νομικό σύμβουλο από αυτόν που συνεργαζόμασταν μέχρι τώρα, είναι μάλλον προφανείς σε όλους μας. Η μέχρι τώρα νομική υποστήριξη έχει κριθεί ως μη ικανοποιητική. Η δε παρουσία του μέχρι τώρα δικηγόρου μας, την τελευταία φορά που παρέστη σε συνέλευση, χαρακτηρίστηκε από προχειρότητα σε σχέση με τη σοβαρότητα της κατάστασης που αντιμετωπίζουμε.

Σήμερα λοιπόν ενημερωθήκαμε για τη διαδικασία προσφυγής μας εναντίον της ένταξης μας στο ενιαίο μισθολόγιο:

Αρχικά, θα πρέπει να πούμε ότι οι προσφυγές θα είναι ατομικές.

Από τη στιγμή που θα αναθέσουμε την υπόθεση στον κ. Νικολιτσόπουλο εκείνος θα αποστείλει σχετικά έντυπα, τα οποία θα πρέπει να συμπληρωθούν από τον καθένα ατομικά και θα περιλαμβάνουν εκτός από τα τυπικά στοιχεία μας και εξουσιοδότηση ανάθεσης της υπόθεσης και προσωπικά στοιχεία: μισθός πριν και μετά τις μειώσεις, δάνεια που καλούμαστε να εξυπηρετήσουμε, παιδιά που συντηρούμε, που τυχόν σπουδάζουν σε άλλες πόλεις και γενικά στοιχεία που θα στηρίξουν το συλλογισμό ότι με τις νέες μειώσεις οδηγούμαστε σε αλλαγή του τρόπου ζωής μας, πλήττεται η οικογένεια μας κ.τ.λ. Όλα αυτά τα στοιχεία θα αξιοποιηθούν για να συνταχθεί ένα ισχυρό δικόγραφο.

Το επιχείρημα που θα στηρίξει την προσφυγή μας θα αφορά στην αντισυνταγματικότητα του νόμου που μας εντάσσει στο ενιαίο μισθολόγιο. Και αυτό γιατί το άρθρο 22 του Συντάγματος διακρίνει σαφώς τους δημόσιους υπάλληλους από τους εργαζόμενους με σχέση αορίστου χρόνου (ακόμη και αν αυτοί παρέχουν την εργασία τους στο δημόσιο τομέα). Οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων καθορίζονται με νόμο ενώ των εργαζομένων αορίστου χρόνου μέσα από συλλογικές διαπραγματεύσεις. Επομένως, ο νόμος που καθορίζει τις αμοιβές μας είναι αντισυνταγματικός, γιατί αυτές θα έπρεπε να καθοριστούν με συλλογική διαπραγμάτευση. Αν κατ΄ εξαίρεση το κράτος δικαιούται να καθορίζει το μισθό των εργαζομένων αορίστου χρόνου με νόμο, θα πρέπει να δούμε μέχρι ποιο βαθμό μπορεί να το κάνει αυτό, αφού έχουμε ήδη υποστεί πολλαπλές μειώσεις. Και εδώ έρχεται η αποτύπωση της προσωπικής κατάστασης του καθενός (παιδιά, δάνεια, ενοίκια κ.τ.λ.) που θα καταδείξει ότι με τις αλλεπάλληλες μειώσεις δεν μπορούμε να ανταπεξέλθουμε.

Στη συνέχεια, θα κατατεθούν ασφαλιστικά μέτρα στο Ειρηνοδικείο. Η εκδίκαση τους υπολογίζεται περίπου σε 1 μήνα από την κατάθεση, ενώ η απόφαση είναι έτοιμη σε περίπου 2 μήνες από την εκδίκαση. Τα ασφαλιστικά μέτρα αποτελούν ένα προσωρινό δεδικασμένο γιατί δεν επιδέχονται έφεση. Η απόφαση των ασφαλιστικών μέτρων θα ισχύει μέχρι την απόφαση του τακτικού δικαστηρίου. Όταν έχουμε στα χέρια μας την απόφαση για τα ασφαλιστικά μέτρα, θα προχωρήσουμε σε αγωγή, την οποία λογικά θα ακολουθήσει έφεση, εκδίκαση στον Άρειο Πάγο και κατόπιν αν οι αποφάσεις δεν μας ικανοποιούν τα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια.

Σε περίπτωση θετικής απόφασης στη φάση των ασφαλιστικών μέτρων η Διοίκηση είναι υποχρεωμένη να μην εφαρμόσει τις μειώσεις από την ημέρα κατάθεσης της προσφυγής. Βέβαια η διοίκηση μπορεί να μην θέλει να εφαρμόσει αυτό, που επιτάσσουν τα ασφαλιστικά μέτρα και ο μόνος τρόπος να την υποχρεώσουμε είναι η δική μας πίεση με εξωδικαστικούς τρόπους (δηλαδή κινητοποιήσεις, επίσχεση εργασίας κλπ).
Η κατάσταση θα μοιάζει με αυτή, που μάλλον θυμούνται οι παλιότεροι με την επίσχεση εργασίας το 2000, όταν διεκδικούσαμε την εφαρμογή της πρώτης Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Άλλωστε αυτό που διεκδικούμε είναι και πάλι το δικαίωμα στη συλλογική διαπραγμάτευση, όπως και οι εργαζόμενοι στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, το οποίο αντισυνταγματικώς καταστρατηγείται τα τρία τελευταία χρόνια.  

Η δικαστική διαδικασία θα γίνει στην Αθήνα αλλά ίσως και σε περιφερειακό επίπεδο αν κριθεί ότι η σύνθεση κάποιου τοπικού δικαστηρίου είναι ευνοϊκή.

Το κόστος θα είναι 100 ευρώ ανά εργαζόμενο και αφορά στο σύνολο του δικαστικού αγώνα (ασφαλιστικά μέτρα, αγωγή, έφεση, Άρειος Πάγος). Μόνο αν πάμε στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια θα χρειαστούν επιπλέον χρήματα. Απαντήθηκε ξεκάθαρα ότι εκτός των 100 ευρώ ο δικηγόρος δεν θα έχει ως μερίδιο ποσοστό επί των κερδισμένων (αν αυτά υπάρξουν).

Σύμφωνα με το δικηγόρο, είναι σημαντικό στην διαδικασία αυτή να είμαστε όσο το δυνατόν περισσότεροι, γιατί καταρχήν έτσι θα ενισχυθεί ο δικαστικός αγώνας. Αλλιώς θα αντιμετωπίσει την υπόθεση ένας δικαστής αν κινηθούμε δικαστικά 550 από τους 600 και αλλιώς αν οι 50 από τους 600. Επιπλέον, ξεκαθάρισε ότι αν από τους 600 κινηθούν δικαστικά οι 50 και αυτοί κερδίσουν τα ασφαλιστικά μέτρα, τότε η αναστολή της εφαρμογής του ενιαίου μισθολογίου θα αφορά μόνο σε αυτούς τους 50 και όχι στο σύνολο των εργαζομένων. Αν δε στη συνέχεια αποφασίσουν και οι υπόλοιποι να κινηθούν δικαστικά τίποτα δεν εξασφαλίζει ότι θα έχουν και αυτοί θετική απόφαση.

Τώρα, αν κερδίσουμε τα ασφαλιστικά μέτρα και αναστείλουμε την εφαρμογή του ενιαίου αλλά σε κάποιο άλλον βαθμό π.χ. στο εφετείο χάσουμε την υπόθεση τότε θα μας ζητήσουν να δώσουμε πίσω τα χρήματα, που δεν μας περιέκοψαν τόσον καιρό. Αυτή η πιθανότητα υπάρχει. Ωστόσο, και εδώ απαιτείται διαδικασία και εγείρονται θέματα ερμηνείας του νόμου. Σε κάθε περίπτωση θα μας ζητήσουν πίσω χρήματα, τα οποία αν δεν προσφύγουμε δεν θα παίρναμε έτσι κι αλλιώς.

Τέλος ο δικηγόρος τόνισε ότι ο δικαστικός αγώνας θα πρέπει να συνδυαστεί με εξωδικαστικούς αγώνες και κινητοποιήσεις για να είναι πιο ισχυρός και να έχει περισσότερες πιθανότητες θετικών αποφάσεων.