ΔΕΛΤΙΟ ΘΥΕΛΛΗΣ 09.07.24: Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΣΤΙΣ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΟΣΟ ΟΙ ΕΛΕΦΑΝΤΕΣ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΑΠΑΡΟΥΝΕΣ

• Γιατί οι ελέφαντες βάφουν κόκκινα τα νύχια τους;

• εεεε...

• Για να κρύβονται πίσω από τις παπαρούνες

• Μα έχεις δει ποτέ ελέφαντα πίσω από παπαρούνα;

• Είδες τι καλά που κρύβεται;

Επειδή μάλλον δε θα το θυμάστε, η απόφαση του ΔΣ του Συλλόγου μας για το νόμο της «Ολοκλήρωσης της Ψυχιατρικής Μεταρρύθμισης» (ο Θεός να την κάνει!) ήταν πως είμαστε γενικά σύμφωνοι με το να υπάρξει ενιαίος φορέας αλλά, για να έχουμε σοβαρά άποψη (επειδή είμαστε σοβαροί άνθρωποι) θα πρέπει να περιμένουμε το τελικό κείμενο γιατί «ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες». Μόλις κυκλοφορήσει το τελικό κείμενο, θα γίνουν συνελεύσεις και θα αποφασίσουμε τι στάση θα κρατήσουμε.

Από τότε κύλησε πολύ νερό στ’αυλάκι. Εκτός ΟΚΑΝΑ έγιναν κινητοποιήσεις, εκδηλώσεις, διαμαρτυρίες – από «μη σοβαρούς»(;) που υπέθεσαν ότι πρέπει να τοποθετηθούν πάνω στο αρχικό κείμενο και να μην περιμένουν. Εντός ΟΚΑΝΑ έγιναν σημεία και τέρατα, αποφασίστηκε κινητοποίηση καταγγελίας του εργασιακού εκφοβισμού που δεν έγινε, συνεχίστηκαν τα επεισόδια εργασιακού εκφοβισμού, κόπηκαν κι άλλα εργασιακά κεκτημένα, κάναμε συνελεύσεις για τη Συλλογική Σύμβαση, ξεκίνησε σε κλίμα γενικευμένης ευφορίας (άσχετης από το κλίμα και τις αποφάσεις της συνέλευσης της Αθήνας) η συζήτηση για τη Συλλογική Σύμβαση – όλα αυτά όπως πρέπει, τακτικά και νοικοκυρεμένα, αλλά πάντα υπό την αίρεση του «τι συζητάμε τώρα; Αφού αύριο- μεθαύριο καταργείται ο Οργανισμός και πάμε στον ενιαίο φορέα».

Κι έφτασε το πλήρωμα του χρόνου και βγήκε σε δημόσια διαβούλευση το κείμενο για τον ενιαίο φορέα. Το οποίο – οποία έκπληξις! – είναι ουσιαστικά ίδιο με τα προηγούμενα – εκτός από το ότι δεν καταργεί ρητά τα Κέντρα Πρόληψης (κάτι θα ήξεραν οι «ασόβαροι» που κίνησαν Γη και Ουρανό για να σώσουν τη δουλειά τους) και ότι δεν αναφέρει ρητά ως πρόεδρο του ΕΟΠΑΕ τον τωρινό πρόεδρο του ΟΚΑΝΑ.

Για να δούμε, λοιπόν, κρύβεται ο διάβολος στις λεπτομέρειες; (μάλλον όσο καλά κρύβονται οι ελέφαντες πίσω από τις παπαρούνες ).

Κάποιες επισημάνσεις επί της αρχής:

Ι. Νομοσχέδιο που επηρεάζει σημαντικές πτυχές ενός σύνθετου θέματος, που αφορά τόσο την υγεία χιλιάδων ανθρώπων όσο και τη δημόσια υγεία θα όφειλε η Κυβέρνηση να το συζητήσει με τους αρμόδιους φορείς, να το δημοσιοποιήσει ώστε να γίνει ανοιχτή συζήτηση αντί να διασπείρει σχέδια που “μπορεί να μοιάζουν – μπορεί και όχι” με το τελικό νομοσχέδιο και να μην προσπαθεί να τα ψηφίσει άρον άρον στα θερινά τμήματα της Βουλής.

ΙΙ.Τόσο ο δημόσιος (τηλεοπτικός και ιντερνετικός) λόγος όσο και η αριστερή κριτική ασχολήθηκαν σε μεγάλο βαθμό εδώ και χρόνια με το δίπολο απεξάρτηση vs μείωση βλάβης. Τώρα (θα έπρεπε να) είναι σαφές πως το πραγματικό ερώτημα είναι δημόσια προγράμματα ή ιδιώτες; ή, ακόμα χειρότερα, δράσεις που αποσκοπούν στην προστασία και βελτίωση της υγείας ή στην αύξηση του κέρδους;

ΙΙΙ. Δεν πρέπει να φοβόμαστε να μιλάμε για τον ελέφαντα στο δωμάτιο (δεν κρύβεται ο άτιμος): Ο ΟΚΑΝΑ είναι βαριά άρρωστος. Όχι μόνον η διοίκηση και οι παρατρεχαμενοι της. Και οι εργαζόμενοι (όχι όλοι, όχι στον ίδιο βαθμό) είναι κουρασμένοι, “μισοκαμμένοι” και κάποτε κάποιοι ικανοί να αναπαράγουν τις παθολογικές συμπεριφορές των χρηστών. Και οι εξαρτημένοι (όχι όλοι, όχι στον ίδιο βαθμό) αναπαράγουν μέσα στο πρόγραμμα τις λογικές και τις συμπεριφορές της πιάτσας. Κι έτσι πολλοί εργαζόμενοι (όχι όλοι, όχι εξίσου) δεν ενδιαφέρονται πλέον για το τι θα γίνει. Ή δεν μπορούν να φανταστούν ότι γίνεται και χειρότερα – άρα, γιατί όχι; Όσο για το μέσο ωφελούμενο των προγραμμάτων, δεν αντιλαμβάνεται τη σχέση που έχουν “οι καυγάδες μας” με την ποιότητα της ζωής και την ασφάλειά του. (Βέβαια, για να μην είμαστε άδικοι, εδώ δε διαφέρουν από τους υπόλοιπους “μέσους ψηφοφόρους”)

Τελικά, τι λέει αυτό το νομοσχέδιο; Είναι καλό για μας;

Όπως έχουμε ξαναγράψει

Αν “εμείς” είμαστε η διοίκηση του ΟΚΑΝΑ και οι στενοί της φίλοι, μάλλον είναι μια χαρά (τουλάχιστον για όσο στους στενούς φίλους περιλαμβάνεται και ο υφυπουργός υγείας). Εάν “εμείς” είμαστε οι εργαζόμενοι στον ΟΚΑΝΑ και στους άλλους φορείς ή οι εξαρτημένοι, όχι – δεν είναι καθόλου καλό.

Αν θεωρούμε ότι θα ήταν καλό για τους εξαρτημένους ένα σύστημα διασυνδεδεμένων δομών, με πολλά δημόσια , δωρεάν και καλής ποιότητας προγράμματα μέσα σ' ένα φορέα όπου οι εργαζόμενοι θα συμμετέχουν με τις γνώσεις και την εμπειρία τους στη στρατηγική κι όχι μόνο με την “πλάτη” τους στην υλοποίηση - .τότε είμαστε εκτός θέματος.

Η περίληψη του νομοσχεδίου έχει ως εξής:

1. Τα πάντα όλα – από τον Εθνικό Συντονισμό μέχρι τις μικρές περιφερειακές δομές – εντάσσονται σ' ένα ενιαίο τεράστιο γραφειοκρατικό οργανισμό όπου τα πάντα όλα περνάνε από το χέρι του Προέδρου (διορισμένου, πάντα, από το υπουργείο). Υπάρχουν δύο Αντιπρόεδροι, ένα ΔΣ και ένα Επιστημονικό Συμβούλιο αλλά όλοι αυτοί ορίζονται μετά από εισήγηση του Προέδρου, συζητούν πάνω στα θέματα που εισηγείται ο Πρόεδρος και αποφασίζουν μαζί με τον Πρόεδρο. Γενικός Διευθυντής δεν προβλέπεται καν. Ούτε Εθνικός Συντονιστής υπάρχει. Για να μη μπερδευόμαστε, χρέη Εθνικού Συντονιστή ασκεί ο Πρόεδρος.

Και, προφανώς, το πρόβλημα δεν είναι ποιός θα είναι αυτός ο superman. Το πρόβλημα είναι η συγκέντρωση υπερεξουσιών με “απευθείας ανάθεση” σ'έναν μόνο άνθρωπο – που θ' αλλάζει κιόλας κάθε φορά που αλλάζει η κυβέρνηση. Χωρίς να ελέγχεται από κανέναν, μια που τώρα δεν θα υπάρχει και καμιά άλλη προϊσταμένη αρχή / πρόγραμμα/ κάτι άλλο.

(Να θυμίσουμε εδώ ότι πάγια θέση του συλλόγου δεν είναι το ότι “είμαστε με τον ενιαίο φορέα” όπως διατυμπανίζει ο Πρόεδρός μας αλλά ότι “απαιτούμε να σταματήσει το καθεστώς διορισμού του ΔΣ και του Προέδρου του ΟΚΑΝΑ από το Υπουργείο” ή θα φανούμε πιο γραφικοί κι από τη Σαντορίνη;)

2. Οσον αφορά τις δομές θεραπείας, ο διάβολος δεν κρύβεται καθόλου: Πουθενά δεν γράφεται ότι εξασφαλίζεται η συνέχιση λειτουργίας των διαφορετικών δομών και υπηρεσιών, ο θεραπευτικός πλουραλισμός που αποτελούσε ως τώρα μια χρήσιμη και θεραπευτική “ανορθογραφία” του ελληνικού παραδείγματος, οι ξεχωριστές δράσεις. Ούτε η πολυμορφία των διαφόρων προγραμμάτων, ούτε η ύπαρξη διαφόρων δομών ανά νομό και υγειονομική περιφέρεια, ούτε η επαρκής χρηματοδότηση και στελέχωσή τους. Ποιός θα τα ρυθμίζει αυτά; μα το ΔΣ (δηλαδή ο Πρόεδρος)

• χάριν συντομίας, όπου θα έπρεπε να υπάρχει κάποια διαδικασία στρατηγικού σχεδιασμού, αξιολόγησης, δημιουργίας ή κλεισίματος δομών, ελέγχου κοκ δε θα γράφουμε ποιός το κάνει. Θα συμπληρώνετε νοερά “ο Πρόεδρος” -

Οι καλοπροαίρετοι μπορεί να σκεφτούν πως και τώρα το ίδιο γίνεται. Ο ΟΚΑΝΑ έτσι λειτουργεί, όσο για τον Εθνικό Συντονιστή όποιος γνωρίζει (χωρίς να γκουγκλάρει) τα ονόματα των προηγουμένων κερδίζει τον απεριόριστο θαυμασμό μας. Κακώς – και πάντα επιτρέπεται να ζητάμε από ένα νέο νόμο να είναι καλύτερος από ότι συνέβαινε πριν. Επίσης, η απουσία οποιασδήποτε δικλείδας ασφαλείας κι ελέγχου αναμένεται να πολλαπλασιάσει γεωμετρικά τα προβλήματα, την αυθαιρεσία και την “ό,τι του φανεί του Λωλοστεφανή” στρατηγική μας.

Επίσης οι ίδιοι καλοπροαίρετοι θα αντιτάξουν πως ένας νόμος – πλαίσιο δε μπαίνει σε λεπτομέρειες. Τα επί μέρους θέματα θα αναδυθούν και θα επιλυθούν στην πορεία. Όμως εδώ πρόκειται για ένα “νοικοκύρεμα” (ο Θεός να το κάνει!) μετά από τριανταπέντε χρόνια λειτουργίας των πρώτων δομών. Δεν μπορεί να ξεκινά από το μηδέν κάνοντας ότι αγνοεί, με την αλαζονεία του νέου (ή του ηλιθίου), όλη τη συσσωρευμένη εμπειρία. Διότι δεν πρόκειται περί ηλιθίων αλλά περί αδίστακτων που “αμπαλλάρουν” τη δολοφονική τους πολιτική και την παγερή τους αδιαφορία για τις επιπτώσεις της με τη χαριτωμενιά των βίντεο στο τικ τοκ με γατάκια, σκυλάκια και γελοία καπέλα.

3. Για τους ιδιώτες: Το “άνοιγμα” σε “φυσικά ή νομικά πρόσωπα” που θέλουν να παρέμβουν στο χώρο ενισχύεται με την αντικατάσταση του άρθρου 58 του προηγούμενου νόμου από το άρθρο 54 όπου, ενώ προηγουμένως οριζόταν κάπως πιο σαφώς ότι οι ενδιαφερόμενοι θα πρέπει να είναι δήμοι, εκκλησίες, ΑΕΙ τώρα αυτό αφήνεται πιο φιλελεύθερο και χαλαρό – υποθέτουμε σκοπίμως κι όχι εκ παραδρομής. Δεν είναι λεπτομέρεια αλλά ο πυρήνας του σχεδίου: κρατάμε το ελάχιστο δυνατό δημόσιο δίκτυο, το δυσφημούμε και το ωθούμε προς τη - σχεδόν- διάλυση ενώ ταυτόχρονα ανοίγουμε τις πόρτες στους ιδιώτες οπότε, όποιος έχει χρήματα, να κατευθύνεται εκεί για να βρει την υγειά του. Φυσικά, όταν μιλάμε για τη συμπίεση στο “ελάχιστο δυνατό” αναφερόμαστε στις υπηρεσίες – όχι στο γιγαντιαίο γραφειοκρατικό μηχανισμό για ημετέρους, εκκολαπτόμενους πολιτικούς παράγοντες, παρατρεχάμενους κοκ

Οι υπόλοιπο σύλλογοι εργαζομένων στην εξάρτηση, το σωματείο εργαζομένων στο ΨΝΑ, οι νοσοκομειακοί γιατροί ζητούν την απόσυρση του νομοσχεδίου, Τις επόμενες μέρες υπάρχουν συνελεύσεις, συσκέψεις, προτάσεις για στάσεις εργασίας – απεργία – δημόσιες εκδηλώσεις.

Όσο για μας,

Στη συνεδρίαση του ΔΣ το πρωί της Τρίτης η πλειοψηφία πρότεινε αρχικά να καλέσουμε τα μέλη του συλλόγου να καταθέσουν εγγράφως τα σχόλια τους για τη διαβούλευση – να ζητήσουμε συνάντηση με τον Υφυπουργό – και να κάνουμε συνέλευση όταν κατατεθεί το νομοσχέδιο, οπότε θα ξέρουμε το τελικό κείμενο! (πιο άγαρμπη προσπάθεια υφαρπαγής της συναίνεσης δύσκολα φαντάζεται κάποιος) Η επιμονή όλων των υπολοίπων παρατάξεων τους υποχρέωσε να υπαναχωρήσουν στην προκύρηξη συνέλευσης στην Αθήνα την ερχόμενη εβδομάδα ώστε να συζητήσουμε εάν επί της αρχής συμφωνούμε ή διαφωνούμε με το νομοσχέδιο – αντί να κάνουμε μικροδιορθώσεις – αυτό δηλαδή που είχε αποφασίσει η συνέλευση το Νοέμβρη.

Συνάδελφοι

Η περίοδος είναι πραγματικά κρίσιμη. Δεν είναι βέβαιο πως θα ψηφιστεί το νομοσχέδιο – αν ήταν βέβαιο θα είχε ψηφιστεί εδώ κι οκτώ μήνες και δεν θα ερχόταν το κατακαλόκαιρο. Κι αν ψηφιστεί, η επόμενη μέρα της υλοποίησης είναι στα χέρια μας. Όμως, πρέπει ο καθένας να διαλέξει πλευρά - ή στη μεριά της διοίκησης και του υπουργείου ή στο πλάι των εργαζομένων, των εξαρτημένων και των οικογενειών τους. Και κάποια στιγμή όλοι θα κριθούμε για τις επιλογές μας – και θα υποστούμε τις συνέπειές τους.