ΔΕΛΤΙΟ ΘΥΕΛΛΗΣ 2 ΙΟΥΝΙΟΥ 2014

Το ιστορικό:

Ι. Πριν από 20 μέρες, έγινε συνάντηση γνωριμίας του νέου προέδρου με τους υπευθύνους των μονάδων της Αττικής, παρουσία του Αν. Δ/ντή εφαρμογών. Τότε συζητήθηκε για πρώτη φορά η νέα «μεγάλη ιδέα»: αυτή τη στιγμή η λίστα αριθμεί 2100 ανθρώπους. Ως τώρα, από τις κλήσεις του ΚΥΕΠ, φαίνεται ότι προσέρχεται για εισαγωγή ο ένας στους τρεις. Άρα, εάν «ζοριστούμε λίγο» και εισαχθούν 700 νέοι ασθενείς, η λίστα θα απορροφηθεί. Έγινε μεγάλη  συζήτηση πάνω σ’ αυτό , για δυο λόγους. Από τη μια, δεδομένου ότι το θέμα δεν είναι να φανεί πως απορροφήθηκε η λίστα αλλά η ουσιαστική δυνατότητα των εξαρτημένων για πρόσβαση  στα προγράμματα, ειπώθηκε  πως οι πιο πρόσφατες αιτήσεις αφορούν ανθρώπους που   έκαναν αίτηση εισαγωγής την τελευταία διετία (άρα θα προσέλθουν – κι  αν όχι όλοι-  σίγουρα περισσότεροι από ένας στους τρεις), και πως ο εκτιμώμενος αριθμός προβληματικών χρηστών ηρωίνης αγγίζει τις 25000 – άρα, μόλις απορροφηθεί η λίστα, θα φτιαχτεί μια  καινούρια. Οπότε, κι αν ακόμη απορροφηθούν οι 700, αυτό δε σημαίνει ότι δεν απαιτείται ενίσχυση των προγραμμάτων και νέες θέσεις θεραπείας.  Από την άλλη μεριά, η μεγάλη πλειοψηφία των  υπευθύνων
– καλή τη πίστη- εξήγησε στον πρόεδρο τους λόγους για τους οποίους δε γίνονται εισαγωγές με τον ίδιο ρυθμό το τελευταίο διάστημα (τις γνωστές δυσκολίες με την προμήθεια των υποκαταστάτων, την έλλειψη αντιδραστηρίων, τις ελλείψεις προσωπικού κοκ). Τα σημείωσε αναλυτικά, ανά μονάδα…

ΙΙ. Μια βδομάδα μετά, ζητήθηκε από τους υπευθύνους των μονάδων να καταθέσουν γραπτώς τις απόψεις τους  - καθώς και τον αριθμό των ασθενών «δια της εισαγωγής των  οποίων θα μπορούσαν να συμβάλουν στο σημαντικό αυτό βήμα για τον Οργανισμό». Το χέρι στη φωτιά δεν το βάζουμε, αλλά υποθέτουμε ότι όλοι έγραψαν αυτό που δημοσίως είχαν ήδη πει: ότι θα συνεχίσουν να κάνουν τη δουλειά τους, κι ότι ελπίζουν και η διοίκηση να κάνει τη δική της και να εξασφαλίσει τις ελάχιστες προϋποθέσεις ασφαλούς λειτουργίας των μονάδων...

ΙΙΙ. ...και μάλλον η απάντηση δεν κρίθηκε ικανοποιητική, διότι την Τετάρτη επιλέχθηκαν εννέα μονάδες (αυτές με τους  πιο ψηλούς υπεύθυνους; τους πιο όμορφους; τους  πιο άσχημους; αυτές όπου «έκατσε η μπίλια»;  άλλο;) και ενημερώθηκαν από το Γενικό και τον αν. Δ/ντή εφαρμογών πως θα εισάγουν από 40 νέους ασθενείς, από τις 16 Ιουνίου έως τα τέλη Ιουλίου. Bonus: θα παραλάβουν αντιδραστήρια, δεν θα αντιμετωπίσουν ελλείψεις σε βουπρενορφίνη, θα πάρουν και το προσωπικό που τους λείπει (από εσωτερικές μετακινήσεις). Δε θα τους λείψει τίποτα, μέχρι το Σεπτέμβρη. Μετά. τα «δώρα» (φάρμακα, αντιδραστήρια, άνθρωποι) θα μετακινηθούν σε άλλες μονάδες(;), για τις άλλες 340 εισαγωγές… Το κλίμα της συνάντησης ήταν αυτό που φαντάζεστε:  «Κάντε τη δουλειά σας, αλλιώς θα υπάρξουν κυρώσεις». Και, βέβαια, όλα αυτά είναι «εντολή του προέδρου», ο οποίος «με το ζόρι πείστηκε ότι δεν μπορούν να  γίνουν και οι 700 εισαγωγές άμεσα και συμφώνησε σ’ αυτό το σχέδιο».

Τα σχόλια;

α. Δε νομίζουμε ότι αξίζει ιδιαίτερου σχολιασμού ο τρόπος –  «ζητάμε τη γνώμη σας και, στη συνέχεια, ό,τι κι αν  είπατε, αποφασίζομεν και διατάσσομεν».  Όπως είπε με την ανάληψη των καθηκόντων του ο νέος πρόεδρος, «εσείς τη δουλειά σας κι εμείς τη δουλειά μας». Θα θυμίσουμε μόνο το «καλό κλίμα» τη «συναίνεση» και «την καλύτερη συνεννόηση» που κάποιοι είδαν (;)  να έρχεται με τον κο Κατρίνη. Και θα σημειώσουμε για μια ακόμα φορά, μετά λύπης, ότι η «δουλειά» της εκάστοτε διοίκησης  φαίνεται πως δεν είναι  η θεραπεία των εξαρτημένων αλλά η εξυπηρέτηση μικρο- ή μεγαλο-πολιτικών συμφερόντων.

β. Το σημαντικό, η ουσία του θέματος, είναι ακριβώς «η δουλειά» του καθενός μας. Η δυνατότητα συνέχισης της λειτουργίας του Οργανισμού χωρίς  χρήματα, με τα πάσης φύσεως αναλώσιμα  να φτάνουν – όχι πια «μέχρι αύριο» αλλά «μέχρι εχθές» , με ταχυδακτυλουργίες και υπέρτατο στόχο την περαιτέρω μείωση του κόστους ανεξάρτητα από το τι έκπτωση μπορεί αυτό να επιφέρει στις υπηρεσίες ή στην ασφάλεια των ασθενών και του κοινωνικού συνόλου. 

Έτσι

• οι εισαγωγές θα προγραμματιστούν με τη διαβεβαίωση πώς «θα υπάρξουν αντιδραστήρια για εξετάσεις αίματος και ούρων, καθώς και φάρμακα». Για την ώρα, δεν υπάρχουν. Και, δυστυχώς, η εμπειρία -ιδιαίτερα του τελευταίου χρόνου- δεν μας αφήνει περιθώρια χαλαρότητας.

•  όταν λέμε «φάρμακο» εννοούμε μόνον βουπρενορφίνη. Το Suboxone, για μια φορά ακόμη, δεν υπάρχει – και, σύμφωνα με τα λεγόμενα του προέδρου, δεν θα το ξαναδούμε μέχρι το τέλος του καλοκαιριού (είναι ακριβό το ρημάδι…). Φαίνεται πως τώρα δεν απασχολεί τη διοίκηση, ούτε το υπουργείο, η πιθανότητα διασποράς της «σκέτης» βουπρενορφίνης στην παράνομη αγορά και οι, εκ της κακής χρήσης αυτής, κίνδυνοι για τους εξαρτημένους. Οι τωρινοί ιπποπόταμοι τα βρήκανε. Και, πάλι, θα πατήσουνε τα έρμα τα βατράχια… (Ηθικό δίδαγμα: είτε τσακώνονται είτε αγαπιούνται οι ιπποπόταμοι στο βάλτο, πάντα την πληρώνουν τα βατράχια).

•  Η μαζική εισαγωγή (40 άνθρωποι σε 15 ημέρες) θα αφήσει ελάχιστα περιθώρια δυνατότητας σταθεροποίησης και ορθής αξιολόγησης των προβλημάτων κατά την έναρξη της θεραπείας. Η επίσημη αιτιολόγηση είναι πως «δεν μπορούσαν να μοιραστούν οι εισαγωγές σε περισσότερες μονάδες διότι δεν υπάρχουν αντιδραστήρια για όλους». Ένα τεχνικό πρόβλημα (το οποίο δεν υπήρχε το προηγούμενο διάστημα όταν, για οικονομία, «σπάγανε» τις συσκευασίες και μοιράζανε τα αντιδραστήρια) αναδεικνύεται ως σημαντικότερο από το δικαίωμα του ασθενούς σε ολοκληρωμένη και έγκαιρη αντιμετώπιση;

•  Και, βέβαια, τα παραπάνω είναι τα “first world problems” των μονάδων που θα κάνουν εισαγωγές. Οι υπόλοιποι, στο "Τρίτο κόσμο", θα βγάλουν το καλοκαίρι χωρίς αατιδραστήρια και κάποιοι με λιγότερο προσωπικό (αυτά έχουν οι «μεγάλες ιδέες»!). Υπομονή! Τον Αύγουστο θα φύγουν οι "προνομιούχοι"  όλοι μαζί – εργαζόμενοι και θεραπευόμενοι - , και με το που θα έρθει το φθινόπωρο το προσωπικό, τα αντιδραστήρια και τα φάρμακα, μαζί και οι ευχές της διοίκησης και της διεύθυνσης εφαρμογών, θα πάνε σε άλλες δέκα μονάδες για να συνεχιστεί η πορεία του Οργανισμού προς τη δόξα.

Το συμπέρασμα;

Εάν ο στόχος είναι το «φαίνεσθαι», οι ταχυδακτυλουργίες μπορεί και να αρκούν. Εάν ο στόχος παραμένει η διασφάλιση του δικαιώματος των εξαρτημένων σε θεραπεία  ολοκληρωμένη, υψηλής ποιότητας και προσβάσιμη σε όλους, τότε απαιτούνται περισσότερα.

Από τη μεριά της πολιτείας, κατ’ αρχήν, πολιτική βούληση και χρήματα.

Όσο για μας, θα πρέπει απλώς «να κάνουμε τη δουλειά μας». Να μη δεχτούμε άλλες εκπτώσεις που θέτουν σε κίνδυνο την ασφάλεια των μελών. Να συνεχίσουμε να τηρούμε τον κώδικα δεοντολογίας και τις αρχές της καλής (ορθής) πρακτικής .  Να απαιτήσουμε την απορρόφηση όχι μόνον της «λίστας» αλλά του συνόλου των ανθρώπων που χρειάζονται και ζητούν θεραπεία σε προγράμματα. Να μην επιτρέψουμε (με τη διολίσθηση των υπηρεσιών και την εφαρμογή του "πλαισίου-λάστιχου") τη δυσφήμιση των προγραμμάτων που θα επιτρέψει στους ιδιώτες κλινικάρχες να εμφανιστούν ως "σωτήρες". 

Να ξεκινήσουμε από τις συνελεύσεις της Τρίτης και της Τετάρτης, λοιπόν, για ν' αποφασίσουμε πώς θα οργανώσουμε τη δική μας απάντηση.  Και ν’ αγωνιστούμε για την ανατροπή αυτής της πολιτικής που, για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των λίγων,  αξιολογεί τα νούμερα και τις δηλώσεις στα ΜΜΕ  ως σημαντικότερα από τις ζωές των πολλών.