ΔΕΛΤΙΟ ΘΥΕΛΛΗΣ 16.02.20

Ούτε τρικυμία σε σουπιέρα δεν το λες  – αλλά μπορεί λέγε λέγε ν’ αρχίσει να φυσάει…

I. Την Τρίτη ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ ενάντια στο νόμο Βρούτση για το ασφαλιστικό - ένα νόμο που διευρύνει προς το χειρότερο τον προηγούμενο νόμο του Κατρούγκαλου: θα δουλεύουμε μέχρι τα βαθιά γεράματα (όσοι δουλεύουμε…) και στο τέλος θα παίρνουμε, από τα χρήματα που δώσαμε όσο δουλεύαμε, ένα μικρό χαρτζιλίκι. Όσο γι’αυτούς που δεν μπόρεσαν να δουλέψουν όσο οι άλλοι, το Κράτος θα φροντίσει να μην πεθάνουν αμέσως από την πείνα.  Όμως θα μειωθούν οι εργοδοτικές εισφορές – να τα λέμε κι αυτά…

Η προκήρυξη του συντονισμού πρωτοβάθμιων σωματείων για την απεργία

http://protovouliasomateion.blogspot.com/2020/02/18.html

κι ακόμα http://pandiera.gr/%ce%b4%ce%b5%ce%bd-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%ce%bc%ce%b9%ce%b1-%cf%83%cf%8d%ce%bd%cf%84%ce%b1%ce%be%ce%b7-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%ce%b7-%ce%b6%cf%89%ce%ae-%ce%bc%ce%b1%cf%82-%cf%8c/?fbclid=IwAR3EqHNLBMedoxahSPKhPM1Y357tHlXyMz0djhrGhL3xN7DuT-t295bIZnE

Δύο επισημάνσεις

Σύνταξη: Δεν τα παρατάμε. Τέλος της συζήτησης!

Η πρώτη: Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του Υπουργείου Εργασίας, ο Ιανουάριος του 2020 ήταν ο τέταρτος συνεχόμενος μήνας που καταγράφεται αύξηση της ανεργίας (+17 χιλιάδες άνεργοι), ενώ οι επίσημα καταγεγραμμένοι άνεργοι ξεπέρασαν το 1 εκατομμύριο. Παρατηρείται δηλαδή  μια επανάληψη της τάσης των τελευταίων 4-5 χρόνων όπου η ανεργία αυξάνεται ραγδαία τους μήνες από Οκτώβριο έως Φεβρουάριο, ενώ συγχρόνως οι νέες προσλήψεις σε ποσοστό 50% αφορούν μερική απασχόληση. Έχουμε λοιπόν  μια αγορά εργασίας που εξαρτάται σε υπερβολικό βαθμό από τον Τουρισμό, ενώ  επεκτείνονται οι κακοπληρωμένες θέσεις εργασίας. Αυτά για την ανάπτυξη, την έξοδο από την κρίση και την «επιστροφή στην κανονικότητα»

Η δεύτερη: ενάντια στον αντίστοιχο νόμο για τις συντάξεις, στη Γαλλία απεργούν από τις 5 Δεκέμβρη.

Απεργία! Όλοι μια γροθιά!

ΙΙ. Νέα διοίκηση. Αποκτήσαμε και αντιπρόεδρο, μετά τον πρόεδρο. Με αυτό το ρυθμό, μέχρι το τέλος της τετραετίας μπορεί και να προλάβει να συνεδριάσει το ΔΣ. Άντε, να σταματήσουμε ν’ασχολούμαστε με τον Καφετζόπουλο,  το Φωτόπουλο και το Γκανά και ν’ασχοληθούμε με τα προβλήματα των εργαζομένων! (γύρισε στο θέμα Ι)

ΙΙΙ. Ούτε αυτό το δεκαπενθήμερο παραιτήθηκε γιατρός – οπότε συνεχίζουμε με τις ελλείψεις που υπάρχουν.  Αναμένονται συνταξιοδοτήσεις στην Αθήνα, όπως και μετακινήσεις στην περιφέρεια (από τους «δανεικούς» του ΕΣΥ) – οπότε, εάν δεν γίνουν νέες παραιτήσεις, οι κενές θέσεις θα αυξηθούν  - αλλά όχι πολύ. Το να αναμένουμε η νέα διοίκηση να αναρωτηθεί γιατί οι εργαζόμενοι προσπαθούν να φύγουν και, παραπέρα, να αναζητήσει λύσεις , θα ήταν μάλλον υπερβολικό, ναι; Έχουμε ήδη μια εικόνα, άλλωστε, από τα κυβερνητικά μέτρα για την (μη) ανακοπή του brain drain:Οι πρώτοι συνάδελφοι από την ομάδα του ΟΑΕΔ απολύθηκαν.

ΙV. Οι συναδέλφισσες στην καθαριότητα παραμένουν απλήρωτες (εδώ και τρεις μήνες, πλέον).  Για πολλοστή φορά. Πρόκειται για ένα ακόμα επεισόδιο στην ιστορία των συνεργείων. Αφήνοντας στην άκρη τις παλιότερες ιστορίες (οι παλιοί θα θυμούνται την εποχή που οι καθαρίστριες  υπέγραφαν σε λευκά χαρτιά τόσο τους όρους της σύμβασης όσο και τη μηνιαία εξόφληση), συνοψίζουμε τα επίκαιρα:

1.Ο ΟΚΑΝΑ είχε τη δυνατότητα να συνάψει συμβάσεις με αξιοπρεπείς όρους και αποδοχές, έστω και ορισμένου χρόνου, μ’αυτούς τους ανθρώπους.  Ζήτησε από το Υπουργείο και πέτυχε να εξαιρεθεί ώστε να μην το κάνει!

2.Στην ισχύουσα σύμβαση, ο ΟΚΑΝΑ (δηλαδή ο κρατικός προϋπολογισμός, δηλαδή όλοι εμείς) πληρώνει στην εταιρεία καθαριότητας  για την Αττική γύρω στις τρεις χιλιάδες ευρώ το μήνα για τις αποδοχές της κάθε καθαρίστριας (που αμείβεται καθαρά γύρω στα 450 – 500 ευρώ) και τα υλικά. Μ΄άλλα λόγια ,  γύρω στα 750 ευρώ στοιχίζει η αμοιβή της εργαζόμενης και τα υπόλοιπα 2500 είναι το νταβατζιλίκι (Συγγνώμη για το λεξιλόγιο – αν βρείτε άλλη λέξη, πιο ευγενική, που να αποδίδει όμως το νόημα, να μας πείτε να την αλλάξουμε).

3. Τους όρους εργασίας τους ξέρουμε κι όλοι οι υπόλοιποι εργαζόμενοι στην Αθήνα: άδειες όποτε θέλει και θυμάται το αφεντικό, ανακλήσεις αδειών μέσα στις γιορτές γιατί έτσι, απειλές και προσβολές γιατί μπορεί κοκ.

4. Όσον αφορά τις συχνές καθυστερήσεις στην πληρωμή το αφεντικό «κάνει ότι μπορεί», η (εκάστοτε) διοίκηση δεν κάνει τίποτα γιατί «μόνον συστάσεις μπορεί να κάνει» (λες και άλλοι κρίνουν και συνάπτουν συμβάσεις με εταιρεία που δεν τηρεί τους νόμους) , η Επιθεώρηση Εργασίας δεν κάνει τίποτα διότι δεν έχει προσωπικές καταγγελίες και οι καθαρίστριες δεν τολμάνε να καταγγείλουν γιατί φοβούνται.

Κι εμείς οι υπόλοιποι;

Φταίνε άραγε (που φταίνε!) μόνο οι καθαρίστριες που δεν έχουν εμπιστοσύνη σ’εμάς τους υπόλοιπους ώστε να βγουν μπροστά – μαζί μας- και να διεκδικήσουν αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας και αμοιβές; Έχει εξαντλήσει ο Σύλλογος – εμείς – ό,τι μπορούσε να κάνει για  αυτό το κομμάτι εργαζομένων;

V. Εκλογές του Συλλόγου

Αποφασίστηκε ότι οι εκλογές θα γίνουν λίγο μετά το κλείσιμο της τριετίας, στις 13 και 14 Μαΐου. Θα υπάρξει αναλυτική ανακοίνωση από το ΔΣ για τις ημερομηνίες . Χοντρικά, πάντως, οι εκλογικοί κατάλογοι (τα ταμειακώς εντάξει μέλη του Συλλόγου) θα κλείσουν ως τις 20 Μάρτη –άρα μέχρι τότε πρέπει κάποιος να γραφτεί αν θέλει να συμμετέχει στις εκλογές. 

Θεωρούμε ότι οι εκλογές είναι μια πολύ σημαντική στιγμή στη ζωή των πρωτοβάθμιων σωματείων – παρότι δεν είμαστε «εκλογολάγνοι». Είναι μια ευκαιρία να συζητηθούν όλα: η πολιτική συγκυρία, η κατάσταση στον ΟΚΑΝΑ και η κατάσταση στο σωματείο. Να συμμετέχουν όλοι στη συζήτηση μέσα στις συνελεύσεις . Να γίνει αυτοκριτική των παρατάξεων, των συναδέλφων  που συμμετέχουν κι όσων διάλεξαν να είναι εκτός των συλλογικών διαδικασιών. Ναγίνει μια ειλικρινής αποτίμηση της λειτουργίας των οργάνων και να συζητηθεί αν τα χρειαζόμαστε – κι αν ναι, πώς πρέπει να λειτουργούν και γιατί δε λειτούργησαν. Να υποχρεωθεί το ΔΣ να ακούσει την κριτική των υπολοίπων. Να εξετάσουμε τους παλιούς τρόπους, να δοκιμάσουμε νέους, να εφεύρουμε αυτούς τους τρόπους που ταιριάζουν στα σημερινά προβλήματα και στις ανάγκες μας.

Να γραφτούν όσο περισσότεροι εργαζόμενοι στο σωματείο – έστω και με αφορμή τις εκλογές. Οι επισφαλέστεροι εργαζόμενοι, αυτοί  που περισσότερο έχουν ανάγκη τη συλλογική διεκδίκηση:  ΟΑΕΔ, καθαρίστριες και φύλακες. 
Και  θα πρέπει να τους διευκολύνουμε σ’αυτό, αντί να τοποθετούμε δυσθεώρητα οικονομικά εμπόδια: Δεν «στέκει», εάν ένας εργαζόμενος αποφασίζει να γραφτεί στο σωματείο του, να πρέπει να πληρώσει τις εισφορές που αναλογούν όχι στο χρόνο που είναι μέλος αλλά στο χρόνο που αντιστοιχεί στη θητεία του τελευταίου ΔΣ !  

( Κατ’αρχήν, πάντως, η συζήτηση για τις εκλογές μας έδωσε την ευκαιρία να δούμε από κοντά  τους εκλεγμένους της δεύτερης παράταξης, που «τίμησαν» (;) με την παρουσία τους το ΔΣ – ο ένας μετά από μήνες απουσίας κι ο άλλος μετά από χρόνια…'Ηδη, κάτι κερδίσαμε!;;;)