Τρίτη 21 Ιανουαρίου 2014

ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟ ΔΡΑΣΗΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΟΚΑΝΑ

(Ακολουθεί μια πιο σύντομη εκδοχή του προηγούμενου κειμένου απολογισμού, η οποία και προτείνεται για ψήφιση στους συναδέλφους. Κανονικά πρέπει ο απολογισμός να ψηφισθεί και στις τοπικές συνελεύσεις: δεν το προβλέπει το καταστατικό, το υποβάλλει όμως η στοιχειώδης δημοκρατική ευαισθησία. 
Στο σημείο αυτό πρέπει να πούμε ότι - δυστυχώς - η Αριστερή Συσπείρωση, λόγω υποκειμενικών και αντικειμενικών δυσκολιών, δεν μπορεί να στείλει εκπρόσωπο της σε όλες τις τοπικές συνελεύσεις. Παρακαλούμε τους συναδέλφους που θα συμμετάσχουν σε αυτές να ζητούν την πρόταση απολογισμού της Αριστερής Συσπείρωσης από τα υπόλοιπα μέλη του ΔΣ, που τυχόν παρευρίσκονται. 
"Η ελευθερία είναι πάντοτε η ελευθερία αυτού που διαφωνεί", καθώς έλεγε και η Ρόζα Λούξεμπουργκ...)  

Γενική κατάσταση
Το χρονικό διάστημα που πέρασε, από τις τελευταίες εκλογές του σωματείου μέχρι σήμερα, χαρακτηρίζεται από την αγριότερη επίθεση των δυνάμεων του πλούτου στις δυνάμεις της εργασίας, με απλά λόγια από την κήρυξη ενός ανελέητου ανοιχτού πολέμου αυτών, που κατέχουν χρήμα και εξουσία ενάντια σε αυτούς, που παράγουν με την εργασία τους τον πλούτο, χωρίς να τον κατέχουν.
Σ΄ όλο τον κόσμο κυριαρχεί η πολιτική της λιτότητας, των ιδιωτικοποιήσεων και της πρωτοκαθεδρίας του κεφαλαίου (ειδικά του τραπεζικού). Οι «μνημονιακές» πολιτικές έχουν πετύχει τον πραγματικό τους στόχο, που είναι η υποχώρηση των εργατικών - λαϊκών εισοδημάτων και δικαιωμάτων. Η παντοδυναμία των εχόντων με τη φανερή βοήθεια των μέσων μαζικής ενημέρωσης και την όλο και πιο γενικευμένη καταστολή έχει οδηγήσει σημαντικά κομμάτια των εργαζομένων στην ηττοπάθεια, την απελπισία και τον ατομισμό, ενώ ένα μικρό - αλλά όχι ευκαταφρόνητο- κομμάτι, εντελώς εγκλωβισμένο στα γρανάζια του κοινωνικού αυτοματισμού, φτάνει να ταυτίζεται με νεοναζιστικές ιδέες.
Ο ΟΚΑΝΑ την περίοδο που πέρασε
Την ίδια περίοδο που η βαθιά αντικοινωνική πολιτική του νεοφιλελευθερισμού, στον Τομέα της Υγείας και Πρόνοιας, αφαιρεί επιδόματα και μειώνει παροχές, οδηγώντας στην απελπισία και την εξαθλίωση όλο και περισσότερους εξαρτημένους συνανθρώπους μας, η στοχευμένη και διαρκής υποχρηματοδότηση
του Οργανισμού οδηγεί τα προγράμματα υποκατάστασης  (παρά την χωροταξική τους επέκταση και την αριθμητική τους αύξηση) σε ουσιαστική υποβάθμιση. Τα σοβαρά προβλήματα στον εφοδιασμό με το απαραίτητο υγειονομικό υλικό οδηγούν - εκτός των άλλων - σε έκδηλες εκπτώσεις στην θεραπευτική λειτουργία των μονάδων (πχ ανεπαρκείς εμβολιασμοί λόγω έλλειψης εμβολίων, μείωση ουροληψιών λόγω έλλειψης αντιδραστηρίων κλπ).
Όπως ήταν επόμενο, οι εργαζόμενοι του ΟΚΑΝΑ βρέθηκαν και αυτοί στο στόχαστρο της μνημονιακής πολιτικής: Έκθεση του Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης, Έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, τεράστιες περικοπές αποδοχών σε 3 διαδοχικές φάσεις, κατάργηση θεσμικών κεκτημένων όπως η άδεια πρόληψης του συνδρόμου επαγγελματικής εξουθένωσης, ουσιαστική κατάργηση του δικαιώματος για Επιχειρησιακή Συλλογική Σύμβαση.
Η δράση του Συλλόγου
Η αρχική (εντυπωσιακή σε αριθμό και μαχητικότητα) συμμετοχή των εργαζομένων του ΟΚΑΝΑ (τουλάχιστον της Αθήνας) στις κινητοποιήσεις εναντίον του πρώτου μνημονίου, ακολουθήθηκε από το  γενικό μούδιασμα μετά την MARFIN και την ανελέητη καταστολή όλων των επόμενων διαδηλώσεων. Ωστόσο οι κινητοποιήσεις για θέματα που αφορούσαν μόνο τον ΟΚΑΝΑ είχαν σαφέστατα μεγαλύτερη συμμετοχή, με αποκορύφωμα τις συνελεύσεις και τις διαδηλώσεις της τελευταίας κατάληψης των Κεντρικών Υπηρεσιών.
Στα θετικά της συνδικαλιστικής μας δράσης πρέπει να εντάξουμε την ιεράρχηση των θεραπευτικών αιτημάτων στην κορυφή της «προς τα έξω» δραστηριότητας του συλλόγου (αποφάσεις γενικών συνελεύσεων, αιτήματα, συνεντεύξεις και δελτία τύπου),την δυναμικότητα ορισμένων  κινητοποιήσεων μας απέναντι στις επιλογές υπουργείου και διοίκησης για τον ΟΚΑΝΑ, την έστω και μετ΄εμποδίων προσπάθεια μιας πιο πλατιάς συμμετοχής στη διάρκεια της τελευταίας τουλάχιστον κατάληψης.
Στα αρνητικά της συνδικαλιστικής μας δράσης θα πρέπει να συμπεριλάβουμε την ουσιαστική έλλειψη υποστήριξης και κοινής δράσης με τους εργαζόμενους με ελαστικές σχέσεις εργασίας (πχ μπλοκάκια, εργολάβοι κλπ), την ανεπάρκεια των προσπαθειών επαφής και συμπόρευσης με θεραπευόμενους, ώστε να καταστεί δυνατή η επιτυχής υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εξαρτημένων αλλά και η δημιουργία  κοινού «μετώπου» δράσης, την μη υπογραφή ΣΣΕ και την ανοχή μιας αέναης και παρελκυστικής διαπραγμάτευσης.
Στις αδυναμίες της πολιτικής μας δράσης θα πρέπει να τονιστούν:
  • Η μη γενίκευση των αιτημάτων μας και η μη σύνδεση τους με τα πραγματικά αίτια της κρίσης και των μνημονιακών μέτρων (πχ ο νεοφιλελευθερισμός ως ένα σύνολο επιλογών του καπιταλισμού με κύριο σκοπό την αύξηση του κέρδους του κεφαλαίου και την επίλυση της καπιταλιστικής κρίσης στις πλάτες του κόσμου της εργασίας
  • Η ουσιαστική μας παραμονή στο άρμα της γραφειοκρατικής και παραδομένης ΓΣΕΕ και η μη ενεργός συμμετοχή μας σε συντονισμούς άλλων σωματείων, που προσπάθησαν - άλλοτε επιτυχώς και άλλοτε ανεπιτυχώς είναι αλήθεια - να ξεπεράσουν τους γραφειοκράτες και να χαράξουν το δρόμο ενός ανεξάρτητου ταξικού συνδικαλισμού
  • Η επικράτηση συντεχνιακών λογικών τόσο σε επίπεδο συγκεκριμένων παρατάξεων και μελών του ΔΣ, όσο και σε επίπεδο αριθμού συναδέλφων, που επηρεασμένοι από ΜΜΕ και κυρίαρχες λογικές, θεώρησαν και θεωρούν ότι είναι πιθανό με κάποιο «κόλπο», με συνεννοήσεις κάτω από το τραπέζι και με «μυστικές» συμφωνίες με τη Διοίκηση να γλυτώσουν από τη λαίλαπα.

Για όλη αυτή την κατάσταση την ευθύνη φέρουν όλες εκείνες οι συνδικαλιστικές δυνάμεις και οι συνδικαλιστές, που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, εκπροσωπούν ή στηρίζουν την συνδικαλιστική γραφειοκρατία, που αντιλαμβάνονται και χρησιμοποιούν τον συνδικαλισμό ως σκαλοπάτι ανέλιξης σε ανώτερα επίπεδα πολιτικής εκπροσώπησης, που αναλαμβάνουν - δυστυχώς με τη συναίνεση τμήματος εργαζομένων - τον ρόλο του εργατοπατέρα (με φανερές ή μυστικές συνεννοήσεις με την Διοίκηση και «διαχείριση» της εκάστοτε πληροφορίας), που δεν εφαρμόζουν τις  αποφάσεις των Γενικών Συνελεύσεων όταν δεν είναι σύμφωνες με τη δική τους άποψη, που φοβούνται την αυτενέργεια των εργαζομένων και για αυτό ουσιαστικά υποσκάπτουν το ρόλο των οργάνων που θα μπορούσαν να απειλήσουν την «εξουσία» τους (πχ Συντονιστικές Επιτροπές Αγώνα, Τοπικά Συμβούλια, Επιστημονική Επιτροπή).  
Ιδιαίτερα για την λειτουργία των Τοπικών Συμβουλίων (παρόλο που ο θεσμός βοήθησε στην διάδοση της πληροφορίας από το κέντρο προς τη περιφέρεια και το αντίστροφο) δεν πραγμάτωσε τους αρχικούς στόχους για αύξηση της συμμετοχής και της αυτονομίας των απομακρυσμένων δομών. Σε αυτό συνέτεινε αποφασιστικά η απουσία αρμοδιοτήτων (στο τοπικό συμβούλιο της Αθήνας δεν είχε στην ουσία εκχωρηθεί καμία αρμοδιότητα από το ΔΣ).
Η λειτουργία της Επιστημονικής Επιτροπής παρόλο που αρχικά απέδωσε (δυο σημαντικές προτάσεις για το πλαίσιο λειτουργίας, στοιχεία των οποίων ενσωματώθηκαν και στο τελικό πλαίσιο λειτουργίας) και κατέγραψε αντανακλαστικά προς τη σωστή κατεύθυνση, τελικά δεν κατάφερε να προχωρήσει και γέμισε ηττοπάθεια όσους εργαζόμενους είχαν στηρίξει σε αυτή κάποιες ελπίδες για αναβάθμιση της επιστημονικής παρουσίας του Συλλόγου και για συμμετοχή στον καθορισμό των εξελίξεων σε αυτό τον τομέα. Η πλήρης και συστηματική απαξίωση της Επιστημονικής Επιτροπής του Συλλόγου από τη μεριά της Διοίκησης του ΟΚΑΝΑ, η ανεπαρκής στήριξή της από το ΔΣ του Συλλόγου (πχ θα μπορούσε να ασκηθεί βέτο για την παρουσία εκπροσώπου της ΕΠΕΣΥ στις συναντήσεις με τη Διοίκηση), τα υποκειμενικά χαρακτηριστικά συγκεκριμένων εκλεγμένων μελών της ΕΠΕΣΥ και η αδυναμία ορισμένων να διαφοροποιήσουν το ρόλο τους ως υπεύθυνοι ή εργαζόμενοι και ως μέλη συνδικαλιστικού οργάνου, η μεγάλη «απόσταση» στις αντιλήψεις μεταξύ ορισμένων μελών της σε συνδυασμό με την έλλειψη εκείνων των συλλογικών διαδικασιών που θα επέτρεπαν τον εμπλουτισμό και τη σύνθεση των απόψεων, είναι κάποιες από τις εμφανείς τουλάχιστον αιτίες.
Τι να κάνουμε από εδώ και πέρα 
Ο κόσμος της εργασίας δέχεται συστηματική και ανελέητη επίθεση. Είναι χρέος του κάθε εργαζόμενου πέρα από το να αντιλαμβάνεται και να ερμηνεύει την πραγματικότητα, να δρα.
Θέλουμε η συνδικαλιστική δράση να ξεκινά από τα κάτω, να βρίσκεται σε συνεχή επαφή με την πραγματικότητα των μονάδων και των συναδέλφων, να μην ρίχνει τουφεκιές στον αέρα, αλλά και να μην μιζεριάζει στους καναπέδες της αδιαφορίας ή του trendy κυνισμού, που λανσάρουν κάποιοι παριστάνοντας τους «ρεαλιστές».
Προσπαθούμε να εντάξουμε όσο το δυνατόν περισσότερους συναδέλφους στη ζωή και τους αγώνες του Σωματείου, χωρίς όρους ιδεολογικής καθαρότητας αλλά πραγματικής δέσμευσης στη συλλογική δράση και στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων.
Να αγκαλιάσουμε τους συναδέλφους με δελτία παροχής υπηρεσιών και ελαστικές σχέσεις εργασίας. Να προστατεύουμε τους «νοικιασμένους» από τις αυθαιρεσίες των εταιρειών και κάνουμε ότι είναι δυνατόν για να μπορέσουν πραγματικά να δράσουν ισότιμα και χωρίς φόβο στα πλαίσια του σωματείου.
Επιμένουμε στην ανάγκη διαφορετικής λειτουργίας του συλλόγου, συνεχίζοντας την εναλλαγή στα όργανα, συζητώντας σε τακτικές ανοικτές διαδικασίες, παλεύοντας για αύξηση των μελών του ΔΣ και άμεση ανακλητότητα από τη Γενική Συνέλευση, αναβαθμίζοντας τη λειτουργία των Τοπικών Συμβουλίων και της ΕΠΕΣΥ, ενισχύοντας τις ΓΣ με έλεγχο της εφαρμογής των προηγούμενων αποφάσεων και συνακόλουθες επιπτώσεις για όσους εμποδίζουν την εφαρμογή τους.
Υπερασπιζόμαστε τα εργασιακά μας δικαιώματα χωρίς τύψεις και ενοχές για όσα κερδίσαμε με αγώνες.
Η υπεράσπιση της ποιότητας του έργου μας, είναι για μας ταυτόσημη με την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εξαρτημένων στην θεραπεία και την υπεράσπιση των εργασιακών μας δικαιωμάτων. Δεν γίνεται θεραπεία χωρίς αξιοπρέπεια εργαζομένων και εξαρτημένων. Θα μας βρουν απέναντι τους όσοι έχουν σκοπό να υποβαθμίσουν κι άλλο τα προγράμματα, να συγχωνεύσουν κλείνοντας ή να κλείσουν συγχωνεύοντας τον ΟΚΑΝΑ και τα υπόλοιπα προγράμματα θεραπείας.
Υπερασπιζόμαστε με την ίδια καθαρότητα και επιμονή τα δικαιώματα των εξαρτημένων ατόμων πέραν της θεραπείας: Η καταστολή και η διαπόμπευση δεν αποτελούν λύση σε καμία κοινωνία για κανέναν άνθρωπο. Θα συνεχίσουμε με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα τον αγώνα μας ενάντια σε όλους όσους καλλιεργούν την μισαλλοδοξία και ονειρεύονται «καθαρές» κοινωνίες με τους τοξικομανείς σε στρατόπεδα και σπιναλόγκες.
Δοκιμάζουμε το δικό μας όραμα, τη δική μας αντίληψη για την κοινωνία και τη δουλειά μας, σχεδιάζοντας παρεμβάσεις στο επίπεδο της κοινότητας (παρεμβάσεις πρόληψης, κοινωνικά ιατρεία, ποικιλόμορφες δράσεις έμπρακτης αλληλεγγύης).
Θέλουμε να παλέψουμε μαζί με όλους τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσες, που δεν αποδέχονται το ρόλο του προβάτου επί σφαγή. Η κατανόηση του γενικευμένου χαρακτήρα της επίθεσης δεν μπορεί παρά να οδηγήσει στη συνείδηση της αναγκαιότητας της γενικευμένης απάντησης.
Αν ο δικός τους μονόδρομος είναι η καταστροφή της κοινωνίας, ο δικός μας μονόδρομος είναι η υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, η οργάνωση μιας αντεπίθεσης ενωτικής, μαζικής, αποφασιστικής και διαρκούς μέχρι την ανατροπή όχι μόνον της παρούσας κυβέρνησης, αλλά και της πολιτικής που αυτή υπηρετεί, η αναζήτηση νέων οριζόντων σε πείσμα των καιρών και όσων έχουν υποταχθεί σε αυτούς.

11 σχόλια:

  1. Πολύ καλά περνούσαμε....εκεί στον ΟΚΑΝΑ...ντιριντιντιν νταραντανταν...κοκ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Και το σήριαλ συνεχίζεται!
    http://www.newsit.gr/default.php?pname=Article&art_id=264852&catid=5

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Γιατί δεν έγινα ένστολος....
    Και περικοπές δεν θα είχα και συνδικαλισταράδες δεν θα είχα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολυ υψηλες βλεψεις εχεις... Εισαι και ιδεολογος

      Διαγραφή
  4. Αγαπητοί συνάδελφοι απευθυνόμαστε σ΄εσάς για να εκφράσουμε κάποια παράπονα. Είμαστε μία ομάδα εργαζομένων, η οποία λόγω της μη καταβολής της μισθοδοσίας μας βρισκόμαστε στα όρια της ανέχειας. Περιμέναμε και απαιτούσαμε να βγει κάποια ανακοίνωση, να γίνει μία ανάρτηση στο site του Συλλόγου Εργαζομένων, πόσο περισσότερο από εσάς. Γιατί τόση σιωπή???Γιατί δεν γίνεται κάποια κινητοποίηση?Γιατί δεν δημοσιεύεται τη μη πληρωμή μας όταν μάλιστα η κα Μακρή είχε διαβεβαιώσει ότι δεν υπάρχει καμία περίπτωση να μείνουν οι εργαζόμενοι του ΟΚΑΝΑ απλήρωτοι???Τί συμφέροντα εξυπηρετεί αυτή η σιωπή?Και επιτέλους πότε θα πληρωθούμε?Αναμένουμε τις απαντήσεις σας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Eργαζόμενοι νεκροί από την πολλή συμπαράσταση των συνδικαλιστών τους.......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Σήμερα που έχει Δοικητικό Συμβούλιο και θα παραστεί και η κα Μακρή δεν θα έπρεπε να είναι κάποιος από τον Σύλλογο Εργαζομένων προκειμένου να ενημερωθεί για το πότε θα πληρωθούμε;Δεν ενδιαφέρει κανέναν αυτό το φλέγον ζήτημα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Πώς πώς... Εξαγγείλανε συνέλευση γιατί λέει δε φτάνουν τα λεφτά....Πριν λιγο καιρό, όταν ακόμα ήταν η Μαλλιώρη, λέγανε μόλις βγήκε ο προυπολογισμός του 14 τι καλός που θα είναι.... Α ρε ξεφθίλεθ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Δεν παίζονται οι άνθρωποι, μας δουλεύουν κανονικά. Το ήξεραν από τέλη Δεκέμβρη ότι δεν θα πληρωθούμε κανονικά και δεν έλεγαν τίποτα. Επιτέλους αποφάσισαν να κάνουν συνέλευση, κάτι είναι και αυτό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Τελικά πήγε χθες η Μακρή στα κεντρικά; Για ποιο λόγο; Τι ειπώθηκε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή



  10. "kkokkolis16 Ιανουαρίου 2014 - 3:22 μ.μ.

    Όποιος θέλει να ρωτήσει κάτι επώνυμα, ευχαρίστως."

    ????????

    ΑπάντησηΔιαγραφή