ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ - ΣΚΟΥΠΑ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ (ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ)

Καλώς ήρθατε στον θαυμαστό καινούργιο κόσμο

Ή, για όσους δεν κατάλαβαν  ή δεν γνωρίζουν το βιβλίο του  Χάξλευ :  το μέλλον είναι ήδη εδώ και δεν είναι καθόλου φωτεινό όπως στα παραμύθια.

Πριν λίγες  ημέρες οι δυνάμεις καταστολής και οι προϊστάμενοι τους από το Υπουργείο καταπίεσης  αδυνάτων και καταστολής κινημάτων και εξεγέρσεων , αποφασίζουν για μια ακόμα φορά να δείξουν τη δύναμή τους και να υπενθυμίσουν σε όλους μας  ποιος είναι το αφεντικό σε τούτη τη χώρα. Τούτη τη φορά τα θύματα δεν είναι αφρικανοί μετανάστες , ούτε καν  ελαφρώς σκουρόχρωμοι. Όχι - είναι καθαρόαιμοι έλληνες, αλλά - δυστυχώς για αυτούς - εξαρτημένοι από τα ναρκωτικά. Κατά συνέπεια είναι εύκολος στόχος, μπορεί και να πάσχουν από κάποια μεταδοτική ασθένεια, πολλοί κάνουν μικροεγκλήματα  μπας και εξασφαλίσουν τη δόση τους (έτσι οι νοικοκυραίοι, που εσχάτως αγαπά και ο Αλέξης, μπορούν να γίνουν, αν δεν είναι ήδη, σύμμαχοι του «προστάτη» υπουργού με το φασιστικό παρελθόν).

Αποφασίζουν λοιπόν και ένα ωραίο βράδυ μαζεύουν από τις πιάτσες διαφόρους ταλαιπωρημένους εξαρτημένους  (αλλά παρόλα αυτά συμπολίτες  μας με τα ίδια δικαιώματα με εμάς!) και τους πηγαίνουν σε χώρους κράτησης, όπου με την υποστήριξη και τη συνέργεια και ιατρών (!!), τους υποβάλλουν σε ιατρικές εξετάσεις και στη συνέχεια, για να ολοκληρωθεί ο εξευτελισμός,  τους κερνάνε ένα μπουκάλι νερό και ένα σάντουιτς (!!!).

Αμόρφωτοι και αδαείς  καθώς είναι,  ονομάζουν την επιχείρηση-σκούπα «Θέτις». Μια ονομασία που παραπέμπει σε μια μητέρα, που εν τέλει δεν μπόρεσε να προστατέψει το παιδί της από το θάνατο, χωρίς να αντιλαμβάνονται καν ότι αυτή η ονομασία παραπέμπει σε μια κοινωνία που καθίσταται ολοένα και πιο ανίκανη να προστατέψει τα ευάλωτα μέλη της, χωρίς καν να σκεφτούν ότι οι εξαρτημένοι όπως και κάθε άλλος ευάλωτος πληθυσμός δεν είναι τίποτα άλλο παρά η Αχίλλειος πτέρνα μας.

Στα σοβαρά τώρα, και πέρα από τους όποιους συμβολισμούς της επιχείρησης, τα πράγματα σκουραίνουν - και  όχι μόνο για τους εξαθλιωμένους μετανάστες ή τους εξαρτημένους χρήστες ναρκωτικών. Τα πράγματα σκουραίνουν και αυτό σημαίνει ότι η  κυβέρνηση που οδηγεί  μια ολόκληρη κοινωνία, όλους μας, στην ανέχεια  γνωρίζει  ότι δεν έχει καμία ελπίδα επιβίωσης παρά μονάχα αν πάρει ψήφους από τα δεξιά της. Και, για όσους αναρωτιούνται, αυτό που βρίσκεται δεξιά της  κυβέρνησης είναι η Χρυσή Αυγή. Έτσι λοιπόν η επιλογή είναι καθαρή:

 Χτυπάμε το κίνημα στη Χαλκιδική, μαζεύουμε τους ξένους με επιχειρήσεις τύπου Ξένιος Ζεύς, καθαρίζουμε τις πιάτσες από τους  χρήστες  ουσιών και δείχνουμε σε όλους ποιός κυβερνά. Τώρα πια είναι καθαρό ότι  η πολιτική της Χρυσής Αυγής εφαρμόζεται ήδη σε ένα μεγάλο μέρος της. Προφανώς και οι κυβερνώντες δεν είναι ακόμα τόσο « απολίτιστοι» ώστε να τρώνε με τα χέρια. Όχι! Από τα δικά τους στόματα δεν θα ακούσουμε τίποτε για φούρνους, σαπούνια, Άουσβιτς και την πολιτική ευφυΐα του Αδόλφου, αλλά σίγουρα θα ζήσουμε την εφαρμογή πολλών από τις απόψεις της Χρυσής Αυγής. Ίσως για να σωθούν οι καπιταλιστές να μην  χρειαστεί να φτάσει η Χρυσή Αυγή στα ποσοστά του Χίτλερ για να κυβερνήσει. Οι ιδέες τους, οι μεθόδοι τους και τα σχέδια τους είναι ήδη εδώ, στο μυαλό του Δένδια, στους εκδότες που παρουσιάζουν στημένα ρεπορτάζ (πχ. η γριούλα που δήθεν κάλεσε την Χρυσή Αυγή για να σηκώσει λεφτά από το ΑΤΜ δεν είναι άλλη από την μητέρα υποψήφιου της Χρυσής  Αυγής: αυτό δεν εμπόδισε το  Πρώτο Θέμα να μολύνει  την ελληνική κοινωνία με την γκεμπελικού επιπέδου προπαγάνδα του), στους μπάτσους που με κάθε ευκαιρία ξεσπάνε το μίσος και την αρρώστια που τους προκαλεί το ίδιο σάπιο σύστημα στα σώματα ανυπεράσπιστων μεταναστών, αδύναμων εξαρτημένων, τσιγγάνων, νεολαίων, διαδηλωτών κοκ.

Τώρα, τι γίνεται με εμάς; Πώς να νοιαστούμε που τραβολογάνε τους χρήστες και τους υποβάλουν σε ευγονικές πρακτικές με εξαναγκασμό σε ιατρικές εξετάσεις χωρίς οι ίδιοι να το επιθυμούν, όταν μας έχουν ήδη τσακίσει το ηθικό κοβοντάς μας τους μισθούς πάνω από το 50%  τα τελευταία 2 χρόνια; Πως δηλαδή να διατηρήσουμε τον ανθρωπισμό μας ( τουλάχιστον αυτόν και όχι κατά  ανάγκη την πολιτική μας συνείδηση) όταν νοιώθουμε ότι απειλούνται όσα μέχρι τώρα θεωρούσαμε δεδομένα;

Στην πραγματικότητα, το ξέρουμε καλά, όσο αμυνόμαστε, όσο λουφάζουμε και «βράζουμε στο ζουμί μας» δεν υπάρχει τρόπος να καταφέρουμε τίποτα. Ο μόνος τρόπος είναι να περάσουμε στην επίθεση. Και επίθεση σημαίνει εκτός από την στάση εργασίας, εκτός από τη συμμετοχή μας στη Γενική Συνέλευση, να εξοπλιστούμε με επιχειρήματα, να ανταλλάξουμε ιδέες για τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να νατιμετωπίσουμε το αυγό του φιδιού, που συστηματικά εκκολάπτεται από καναλάρχες και σκοτεινούς χρηματοδότες, να ξαναβρούμε τον επιστημονικό ανθρωπισμό μας. Εν τέλει, να μην αφήσουμε το φόβο και την ήττα να φωλιάσει μέσα μας.

Συναδέλφ-ισσες/οι,

η Αριστερή Συσπείρωση ούτε θέλει, ούτε μπορεί να μείνει με σταυρωμένα τα χέρια, ή να κλείσει τα μάτια στον κοινωνικό φασισμό.

Σαν πρώτο βήμα, σκοπεύουμε το αμέσως επόμενο διάστημα να οργανώσουμε εκδήλωση για τον κοινωνικό φασισμό με στόχο όχι μόνο την καταγγελία αλλά και την διερεύνηση των αιτιών  για την ολοένα και μεγαλύτερη αύξηση της επιρροής του.

Ας μην επιτρέψουμε στον εαυτό μας να διαπράξει τα ίδια λάθη που διέπραξαν οι προοδευτικοί πολίτες της Γερμανίας την δεκαετία του ΄30.

Ας χτυπήσουμε το αυγό του φιδιού όσο ακόμα είναι καιρός

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑ ΓΙΑ ΦΟΒΟ, ΕΙΝΑΙ ΩΡΑ ΓΙΑ ΣΚΕΨΗ, ΕΙΝΑΙ ΩΡΑ  ΓΙΑ  ΔΡΑΣΗ

Όποιος πραγματικά θέλει να σταθεί εμπόδιο στα εφιαλτικά σχέδια, που απεργάζονται όλοι οι ακροδεξιοί «εγκέφαλοι»  (μέσα κι έξω από την κυβέρνηση)  και στον εκφασισμό της πολιτικής και κοινωνικής μας ζωής δεν πρέπει να περιοριζεται απλά σε μια δήλωση καταδίκης της «συλλογής» των εξαρτημένων συμπολιτών μας, όπως έκανε μέχρι σήμερα η Διοίκηση του ΟΚΑΝΑ. Οι φασιστικές  πρακτικές των Υπουργών Δημόσιας Τάξης και Υγείας σηματοδοτούν –εκτός των άλλων- την πλήρη απαξίωση των προγραμμάτων αντιμετώπισης της εξάρτησης. Αν η Διοίκηση (κάνει πως) δεν το καταλαβαίνει, είμαστε εμείς που πρέπει να τη «βοηθήσουμε» με τη δράση μας να το καταλάβει, έτσι ώστε να προχωρήσει πιο πέρα από την φραστική καταδίκη.

Η υπεράσπιση της αξιοπρέπειας των εξαρτημένων είναι η υπεράσπιση και της δικής μας  αξιοπρέπειας ως εργαζόμενοι και θεραπευτές.