Πράγματι είναι ο προυπολογισμός της συμφοράς μας. και λίγα λέτε....αλλά αν δεν κάνω λάθος, μέσα σε αυτόν εξακολουθούν να είναι ανέγγιχτα τα λαμόγια "εργαζόμενοι" της Βουλής. αυτοί για τους οποίους υπήρξε μεγάλη αγωνία!!!!και για να μην παίζουμε....δεν με ενδιαφέρει να γκρεμιστεί ο μισθός τους στα Τάρταρα. ο δικός μου με καίει. και με τσουρουφλάει ακόμα περισσότερο τώρα που θα είναι τόσο εξώφθαλμα άδικα χαμηλότερος από των εκεί ρουσφετοαχρήστων. μια που δεν μπορέσαμε να αποσοβήσουμε τις δικές μας μειώσεις, γίνεται να κάνουμε καμιά απεργία και να διεκδικήσουμε μετάταξή μας στην Βουλή;;να πάμε κιόλας να ενωθούμε με τους εργαζόμενους του μόχθου (αλλά πολύ μόχθου!) εκεί..ενωμένοι, θα μαστε ακόμα πιο δυνατοί!
Και όσον αφορά στην παρουσία Μαλλιώρη στην Επιτροπή της Βουλής και τις τοποθετήσεις εκεί Ν. Κακλαμάνη και Σκοπούλη, δ ε ν αναρτώνται στο site της Βουλής πρακτικά συνεδριάσεων Επιτροπών. Υπάρχει κ α ν ον ι κ ό τ α τ α το βίντεο και μπορούμε όλοι να το βλέπουμε στην διεύθυνση http://www.hellenicparliament.gr/Vouli-ton-Ellinon/ToKtirio/Fotografiko-Archeio/#78e1e02f-110a-4170-a9bf-a9c2ec61f888. Διαφωτιστικότατο........
Δεν το κατέχω...δεν είμαι συνδικαλιστής.κι εγώ τις ίδιες απαντήσεις ψάχνω.αλλά μου φαίνεται φίλε μου θα την πάρουμε μια και καλή την απάντηση, με τις επόμενες μισθοδοσίες μας.μαζί με την μεγάλη την κρυάδα......
Αν υπάρξει επόμενη μισθοδοσία γιατί μπορεί να μην φτάσουν τα λεφτά και να μείνουμε απλήρωτοι! Η δε επόμενη δόση (που εκκρεμεί από τον Ιούνιο και για το λόγο αυτό ψηφίστηκε ο Σαμαράς και οι λοιποί, γιατί αλλιώς θα έβγαινε ο ΣΥΡΙΖΑ και δεν θα ερχόταν η δόση....) μπορεί και να μην έρθει ποτέ, άσε που είτε έρθει είτε δεν έρθει δεν θα φτάσει σε καμία περίπτωση στους εργαζόμενους και στους συνταξιούχους αλλά στις Τράπεζες.
Κάποια λόγια από το παρελθόν - ένα αιώνα πριν - μήπως αφυπνίσουν στο σήμερα...
"Οι αδιάφοροι" του Αντόνιο Γκράμσι
«Μισώ τους αδιάφορους. Πιστεύω ότι το να ζεις σημαίνει να εντάσσεσαι κάπου. Όποιος ζει πραγματικά δεν μπορεί να μην είναι πολίτης και ενταγμένος. Η αδιαφορία είναι αβουλία, είναι παρασιτισμός, είναι δειλία, δεν είναι ζωή. Γι’ αυτό μισώ τους αδιάφορους.
H αδιαφορία είναι το νεκρό βάρος της ιστορίας. Η αδιαφορία δρα δυνατά πάνω στην ιστορία. Δρα παθητικά, αλλά δρα. Είναι η μοιρολατρία. Είναι αυτό που δεν μπορείς να υπολογίσεις. Είναι αυτό που διαταράσσει τα προγράμματα, που ανατρέπει τα σχέδια που έχουν κατασκευαστεί με τον καλύτερο τρόπο. Είναι η κτηνώδης ύλη που πνίγει την ευφυΐα. Αυτό που συμβαίνει, το κακό που πέφτει πάνω σε όλους, συμβαίνει γιατί η μάζα των ανθρώπων απαρνείται τη βούλησή της, αφήνει να εκδίδονται νόμοι που μόνο η εξέγερση θα μπορέσει να καταργήσει, αφήνει να ανέβουν στην εξουσία άνθρωποι που μόνο μια ανταρσία θα μπορέσει να ανατρέψει.
Μέσα στη σκόπιμη απουσία και στην αδιαφορία λίγα χέρια, που δεν επιτηρούνται από κανέναν έλεγχο, υφαίνουν τον ιστό της συλλογικής ζωής, και η μάζα είναι σε άγνοια, γιατί δεν ανησυχεί. ... Φαίνεται λοιπόν σαν η μοίρα να συμπαρασύρει τους πάντες και τα πάντα, φαίνεται σαν η ιστορία να μην είναι τίποτε άλλο από ένα τεράστιο φυσικό φαινόμενο, μια έκρηξη ηφαιστείου, ένας σεισμός όπου όλοι είναι θύματα, αυτοί που τον θέλησαν κι αυτοί που δεν τον θέλησαν, αυτοί που γνώριζαν κι αυτοί που δεν γνώριζαν, αυτοί που ήταν δραστήριοι κι αυτοί που αδιαφορούσαν.
Κάποιοι κλαψουρίζουν αξιοθρήνητα, άλλοι βλαστημάνε χυδαία, αλλά κανείς ή λίγοι αναρωτιούνται: αν είχα κάνει κι εγώ το χρέος μου, αν είχα προσπαθήσει να επιβάλλω τη βούλησή μου, θα συνέβαινε αυτό που συνέβη;
Μισώ τους αδιάφορους και γι’ αυτό: γιατί με ενοχλεί το κλαψούρισμά τους, κλαψούρισμα αιωνίων αθώων. Ζητώ να μου δώσει λογαριασμό ο καθένας απ’ αυτούς με ποιον τρόπο έφερε σε πέρας το καθήκον που του έθεσε και του θέτει καθημερινά η ζωή, γι’ αυτό που έκανε και ειδικά γι’ αυτό που δεν έκανε. Και νιώθω ότι μπορώ να είμαι αδυσώπητος, ότι δεν μπορώ να χαλαλίσω τον οίκτο μου, ότι δεν μπορώ να μοιραστώ μαζί τους τα δάκρυά μου.
Είμαι ενταγμένος, ζω, νιώθω ότι στις συνειδήσεις του χώρου μου ήδη πάλλεται η δραστηριότητα της μελλοντικής πόλης, που ο χώρος μου χτίζει. Και μέσα σ’ αυτήν την πόλη η κοινωνική αλυσίδα δεν βαραίνει τους λίγους, μέσα σ’ αυτήν κάθε συμβάν δεν οφείλεται στην τύχη, στη μοίρα, μα είναι ευφυές έργο των πολιτών. Δεν υπάρχει μέσα σ’ αυτήν κανείς που να στέκεται να κοιτάζει από το παράθυρο ενώ οι λίγοι θυσιάζονται, κόβουν τις φλέβες τους. Ζω, είμαι ενταγμένος. Γι’ αυτό μισώ αυτούς που δεν συμμετέχουν, μισώ τους αδιάφορους.
11 Φεβρουαρίου 1917»
*Ο Αντόνιο Γκράμσι (Antonio Gramsci, 23 Ιανουαρίου 1891 — Ρώμη, 27 Απριλίου 1937) ήταν Ιταλός συγγραφέας, πολιτικός και πολιτικός επιστήμονας.
Ωραία λόγια.σωστά....από έναν σπουδαίο Άνθρωπο.τώρα κατά πόσο μπορούν όχι να αφυπνίσουν αλλά έστω να αγγίξουν, όχι απλά αδιάφορα αλλά δυστυχώς αλλοτριωμένα άτομα όπως είμαστε σήμερα......πολύ αμφίβολο! ας δούμε ακόμα και τις ιδιότητές του.τι σχέση έχει ο Γκράμσι με τους συγκαιρινούς μας συγγραφείς, πολιτικούς, επιστήμονες...ω καιροί ω ήθη..
Πράγματι είναι ο προυπολογισμός της συμφοράς μας. και λίγα λέτε....αλλά αν δεν κάνω λάθος, μέσα σε αυτόν εξακολουθούν να είναι ανέγγιχτα τα λαμόγια "εργαζόμενοι" της Βουλής. αυτοί για τους οποίους υπήρξε μεγάλη αγωνία!!!!και για να μην παίζουμε....δεν με ενδιαφέρει να γκρεμιστεί ο μισθός τους στα Τάρταρα. ο δικός μου με καίει. και με τσουρουφλάει ακόμα περισσότερο τώρα που θα είναι τόσο εξώφθαλμα άδικα χαμηλότερος από των εκεί ρουσφετοαχρήστων. μια που δεν μπορέσαμε να αποσοβήσουμε τις δικές μας μειώσεις, γίνεται να κάνουμε καμιά απεργία και να διεκδικήσουμε μετάταξή μας στην Βουλή;;να πάμε κιόλας να ενωθούμε με τους εργαζόμενους του μόχθου (αλλά πολύ μόχθου!) εκεί..ενωμένοι, θα μαστε ακόμα πιο δυνατοί!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι όσον αφορά στην παρουσία Μαλλιώρη στην Επιτροπή της Βουλής και τις τοποθετήσεις εκεί Ν. Κακλαμάνη και Σκοπούλη, δ ε ν αναρτώνται στο site της Βουλής πρακτικά συνεδριάσεων Επιτροπών. Υπάρχει κ α ν ον ι κ ό τ α τ α το βίντεο και μπορούμε όλοι να το βλέπουμε στην διεύθυνση
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.hellenicparliament.gr/Vouli-ton-Ellinon/ToKtirio/Fotografiko-Archeio/#78e1e02f-110a-4170-a9bf-a9c2ec61f888.
Διαφωτιστικότατο........
ΡΕ ΑΔΕΡΦΕ επειδη φαινετε οτι το κατεχεισ το αντικειμενο , ρωτησα και απαντηση δεν πηρα ,ποση μειωση θα εχουμε στουσ μισθουσ μασ ? ξερει κανεισ?
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν το κατέχω...δεν είμαι συνδικαλιστής.κι εγώ τις ίδιες απαντήσεις ψάχνω.αλλά μου φαίνεται φίλε μου θα την πάρουμε μια και καλή την απάντηση, με τις επόμενες μισθοδοσίες μας.μαζί με την μεγάλη την κρυάδα......
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν υπάρξει επόμενη μισθοδοσία γιατί μπορεί να μην φτάσουν τα λεφτά και να μείνουμε απλήρωτοι! Η δε επόμενη δόση (που εκκρεμεί από τον Ιούνιο και για το λόγο αυτό ψηφίστηκε ο Σαμαράς και οι λοιποί, γιατί αλλιώς θα έβγαινε ο ΣΥΡΙΖΑ και δεν θα ερχόταν η δόση....) μπορεί και να μην έρθει ποτέ, άσε που είτε έρθει είτε δεν έρθει δεν θα φτάσει σε καμία περίπτωση στους εργαζόμενους και στους συνταξιούχους αλλά στις Τράπεζες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτα όπλα!!
Κάποια λόγια από το παρελθόν - ένα αιώνα πριν - μήπως αφυπνίσουν στο σήμερα...
ΑπάντησηΔιαγραφή"Οι αδιάφοροι"
του Αντόνιο Γκράμσι
«Μισώ τους αδιάφορους. Πιστεύω ότι το να ζεις σημαίνει να εντάσσεσαι κάπου. Όποιος ζει πραγματικά δεν μπορεί να μην είναι πολίτης και ενταγμένος. Η αδιαφορία είναι αβουλία, είναι παρασιτισμός, είναι δειλία, δεν είναι ζωή. Γι’ αυτό μισώ τους αδιάφορους.
H αδιαφορία είναι το νεκρό βάρος της ιστορίας. Η αδιαφορία δρα δυνατά πάνω στην ιστορία. Δρα παθητικά, αλλά δρα. Είναι η μοιρολατρία. Είναι αυτό που δεν μπορείς να υπολογίσεις. Είναι αυτό που διαταράσσει τα προγράμματα, που ανατρέπει τα σχέδια που έχουν κατασκευαστεί με τον καλύτερο τρόπο. Είναι η κτηνώδης ύλη που πνίγει την ευφυΐα. Αυτό που συμβαίνει, το κακό που πέφτει πάνω σε όλους, συμβαίνει γιατί η μάζα των ανθρώπων απαρνείται τη βούλησή της, αφήνει να εκδίδονται νόμοι που μόνο η εξέγερση θα μπορέσει να καταργήσει, αφήνει να ανέβουν στην εξουσία άνθρωποι που μόνο μια ανταρσία θα μπορέσει να ανατρέψει.
Μέσα στη σκόπιμη απουσία και στην αδιαφορία λίγα χέρια, που δεν επιτηρούνται από κανέναν έλεγχο, υφαίνουν τον ιστό της συλλογικής ζωής, και η μάζα είναι σε άγνοια, γιατί δεν ανησυχεί. ...
Φαίνεται λοιπόν σαν η μοίρα να συμπαρασύρει τους πάντες και τα πάντα, φαίνεται σαν η ιστορία να μην είναι τίποτε άλλο από ένα τεράστιο φυσικό φαινόμενο, μια έκρηξη ηφαιστείου, ένας σεισμός όπου όλοι είναι θύματα, αυτοί που τον θέλησαν κι αυτοί που δεν τον θέλησαν, αυτοί που γνώριζαν κι αυτοί που δεν γνώριζαν, αυτοί που ήταν δραστήριοι κι αυτοί που αδιαφορούσαν.
Κάποιοι κλαψουρίζουν αξιοθρήνητα, άλλοι βλαστημάνε χυδαία, αλλά κανείς ή λίγοι αναρωτιούνται: αν είχα κάνει κι εγώ το χρέος μου, αν είχα προσπαθήσει να επιβάλλω τη βούλησή μου, θα συνέβαινε αυτό που συνέβη;
Μισώ τους αδιάφορους και γι’ αυτό: γιατί με ενοχλεί το κλαψούρισμά τους, κλαψούρισμα αιωνίων αθώων. Ζητώ να μου δώσει λογαριασμό ο καθένας απ’ αυτούς με ποιον τρόπο έφερε σε πέρας το καθήκον που του έθεσε και του θέτει καθημερινά η ζωή, γι’ αυτό που έκανε και ειδικά γι’ αυτό που δεν έκανε. Και νιώθω ότι μπορώ να είμαι αδυσώπητος, ότι δεν μπορώ να χαλαλίσω τον οίκτο μου, ότι δεν μπορώ να μοιραστώ μαζί τους τα δάκρυά μου.
Είμαι ενταγμένος, ζω, νιώθω ότι στις συνειδήσεις του χώρου μου ήδη πάλλεται η δραστηριότητα της μελλοντικής πόλης, που ο χώρος μου χτίζει. Και μέσα σ’ αυτήν την πόλη η κοινωνική αλυσίδα δεν βαραίνει τους λίγους, μέσα σ’ αυτήν κάθε συμβάν δεν οφείλεται στην τύχη, στη μοίρα, μα είναι ευφυές έργο των πολιτών. Δεν υπάρχει μέσα σ’ αυτήν κανείς που να στέκεται να κοιτάζει από το παράθυρο ενώ οι λίγοι θυσιάζονται, κόβουν τις φλέβες τους. Ζω, είμαι ενταγμένος. Γι’ αυτό μισώ αυτούς που δεν συμμετέχουν, μισώ τους αδιάφορους.
11 Φεβρουαρίου 1917»
*Ο Αντόνιο Γκράμσι (Antonio Gramsci, 23 Ιανουαρίου 1891 — Ρώμη, 27 Απριλίου 1937) ήταν Ιταλός συγγραφέας, πολιτικός και πολιτικός επιστήμονας.
Ωραία λόγια.σωστά....από έναν σπουδαίο Άνθρωπο.τώρα κατά πόσο μπορούν όχι να αφυπνίσουν αλλά έστω να αγγίξουν, όχι απλά αδιάφορα αλλά δυστυχώς αλλοτριωμένα άτομα όπως είμαστε σήμερα......πολύ αμφίβολο!
ΑπάντησηΔιαγραφήας δούμε ακόμα και τις ιδιότητές του.τι σχέση έχει ο Γκράμσι με τους συγκαιρινούς μας συγγραφείς, πολιτικούς, επιστήμονες...ω καιροί ω ήθη..