ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

8/10/12

Τα ψέμματα τελειώνουν κάποια στιγμή. Για όλους....

«Ο Οργανισμός από τον μήνα Οκτώβριο 2012, με την επιχορήγηση που λαμβάνει δεν θα έχει τη δυνατότητα να ανταποκριθεί σε δαπάνες προμήθειας φαρμάκων υποκατάστασης για τους ασθενείς, πάγιες δαπάνες, ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, τηλεφωνία κ.λπ., καταβολής εισφορών και κρατήσεων σε ασφαλιστικά Ταμεία, Δημόσιο, της μισθοδοσίας του προσωπικού καθώς και χρέη που έχουν ήδη δημιουργηθεί στον Οργανισμό». (από την επιστολή της Προέδρου στο Υπουργείο Υγείας)

Φαίνεται σαν ξαφνικά η Διοίκηση του ΟΚΑΝΑ να ανακάλυψε αυτό  για το οποίο επί μήνες προειδοποιούμε: με περικοπές προϋπολογισμών και δάνεια δεν γίνεται να εφαρμόσεις καμία πολιτική αντιμετώπισης των ναρκωτικών - πολύ περισσότερο σε καιρούς κρίσης, όπου το φαινόμενο αυξάνεται ποσοτικά και αναβαθμίζεται ποιοτικά (βλέπε επιδημία AIDS στους χρήστες ενδοφλέβιων ναρκωτικών στην Αθήνα).  

Η Διοίκηση ήξερε πολύ καλά ότι «τα λεφτά δεν φτάνουν». Το ήξερε πολύ καλά και επί Λοβέρδου, όταν όλοι μαζί εν χορώ ζητωκραύγαζαν ότι βρήκαν την λύση του προβλήματος με το να ανοίξουν τις μονάδες στα νοσοκομεία. Αλλά τότε βόλευε το πρόβλημα να κρύβεται (έπρεπε στις πλάτες των εξαρτημένων να χτιστεί το προφίλ του αποτελεσματικού υπουργού και να προετοιμαστεί το έδαφος για τα μελλοντικά αρχηγικά του σχέδια στα οποία, οι φήμες λένε, δεν θα ξεχάσει και όσους τον βοήθησαν...). Τώρα που το καράβι βουλιάζει, η εθελοτυφλία δεν βολεύει πια και η Διοίκηση πρέπει να διαχωρίσει την θέση της από το Υπουργείο και να «την κάνει» (με ελαφρά πηδηματάκια ή με ένα μεγάλο ταρατατζούμ - ανάλογα με το τι συμφέρει καλύτερα την δημόσια εικόνα την συγκεκριμένη στιγμή).

Στο ίδιο σκηνικό, λοιπόν, δεν είναι παράξενο που ενώ πριν το σωματείο ήταν κόκκινο πανί, τώρα έφτασε η ώρα του.... «κάντε και εσείς ό,τι μπορείτε».

Πράγματι, πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε. Και μπορούμε να κάνουμε πολλά.
Μπορούμε να τους πούμε ότι δεν ανεχόμαστε πια το δούλεμα. Δεν ανεχόμαστε άλλο την υποβάθμιση της ζωής μας. Την καταρράκωση της αξιοπρέπειας μας.

Δεν ανεχόμαστε τα νοσοκομεία χωρίς φάρμακα και υλικά. Τις μονάδες του ΟΚΑΝΑ χωρίς υποκατάστατο, χωρίς εμβόλια, χωρίς αντιδραστήρια, χωρίς γιατρούς, χωρίς φύλαξη. Τα εξαρτημένα άτομα χωρίς υγειονομική περίθαλψη (όπως και χιλιάδες άνεργοι και ανασφάλιστοι συγγενείς, φίλοι και συνάνθρωποί μας), να περιμένουν βδομάδες και μήνες την απόφαση των ΚΕΠΑ για να πάρουν το βιβλιάριο της Πρόνοιας και το περιπόθητο «επίδομα», που καθώς φαίνεται δεν θα δίνεται και για πολύ. Με κάποιους από αυτούς  ήδη με αναιμίες λόγω της κακής θρέψης, άστεγους, διωγμένους (λόγω κόστους) από τα ξενοδοχεία όπου φιλοξενούνταν με έξοδα του ΟΚΑΝΑ. Την ίδια ώρα η επιδημία του AIDS καραδοκεί και οι Μονάδες Ειδικών Λοιμώξεων ανεπαρκούν.

Δεν ανεχόμαστε να ζούμε σε μια χώρα όπου όλα ξεπουλιούνται: τα λιμάνια, τα αεροδρόμια, τα νησιά, η γη, το νερό, ο αέρας – τα όνειρα κι οι ελπίδες των απλών ανθρώπων.

Δεν ανεχόμαστε να ζούμε σε μια κοινωνία που καθημερινά εκφασίζεται όλο και περισσότερο με τη βοήθεια των καναλαρχών, που κατά βάθος εκθειάζουν την εγκληματική συμμορία των φασιστών της Χρυσής Αυγής. Των φασιστών που - όπως κάνουν πάντα οι φασίστες-  αντί να χτυπούν τα αφεντικά και την πλουτοκρατία, χτυπούν (στην πραγματικότητα δολοφονούν) τους μετανάστες εργάτες και τους αριστερούς σήμερα, τους εξαρτημένους και τους ανάπηρους αύριο, όποιον δεν είναι μαζί τους μεθαύριο.

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,

Τα ψέματα τέλειωσαν και για όσους από μας μέχρι σήμερα νόμιζαν πως αυτοί «κάπως θα τη βολέψουν». Με την εξαίρεση όσων ημετέρων – «ελάχιστων» και με τις δυο σημασίες - έχουν βολευτεί με αμοιβές κάτω από το τραπέζι, οι υπόλοιποι, αν δεν κινητοποιηθούμε, θα σταματήσουμε να πληρωνόμαστε - όπως έχουν σταματήσει να πληρώνονται δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι σε όλη την Ελλάδα. Ακόμη κι αν βρεθεί μια «πρόχειρη» λύση τώρα, το πρόβλημα θα επανεμφανισθεί σε λίγους μήνες: ο προϋπολογισμός του ΟΚΑΝΑ το 2013 είναι λιγότερος από την μισθοδοσία, έτσι κι αλλιώς. Όσο κι αν ποντάρουν στις «μελλοντικές» μισθολογικές περικοπές, τα λεφτά δεν φτάνουν (εκτός κι αν έχουν σκοπό να μας δίνουν «χαρτζιλίκι» αντί για μισθό…).

Δεν μας κλέβουν «απλά» δικαιώματα και μισθούς: μας κλέβουν τη ζωή, μας οδηγούν στην αρρώστια και την κατάθλιψη, ετοιμάζουν έναν κόσμο απάνθρωπο για μας και τα παιδιά μας.

Πρέπει να φύγουν! Πρέπει να φύγουν όλοι όσοι επεξεργάζονται μνημόνια και επιβάλλουν νεοφιλελεύθερες πολιτικές.

Δεν είμαστε εμείς που δεν μπορούμε χωρίς αυτούς, είναι αυτοί που δεν μπορούν χωρίς εμάς. Ποντάρουν στον φόβο μας, γιατί ξέρουν πως μπορούμε να προκαλέσουμε τον πανικό τους.

Το Σωματείο μας έχει δώσει - και έχει κερδίσει – αγώνες, τόσο στο μακρινό όσο και στο κοντινό παρελθόν. Μπορούμε να κάνουμε πολλά. Πάνω από όλα μπορούμε και πρέπει να σηκώσουμε ψηλά το κεφάλι, γιατί όσο σκύβουμε τόσο πιο μικροί και τιποτένιοι νοιώθουμε. Να ενωθούμε με τους υπόλοιπους που σηκώνουν κεφάλι – κι είναι πολλοί κι ας προσπαθούν να μας πείσουν ότι ο «κόσμος δεν ξεσηκώνεται». Οι ναυπηγοί του Σκαραμαγκά δείχνουν τον δρόμο.

• Να αρχίσουμε με κυλιόμενες  στάσεις εργασίας, απεργίες και κινητοποιήσεις (συγκεντρώσεις, διαμαρτυρίες, συνέντευξη τύπου) μέχρι να πετύχουμε την δέσμευση τους για άμεση έκτακτη επιχορήγηση του ΟΚΑΝΑ, που θα καλύπτει τις ανάγκες λειτουργίας του.

• Να προχωρήσουμε στην προετοιμασία και οργάνωση μιας μεγάλης και αποφασιστικής απεργίας μαζί με άλλους κλάδους και σωματεία με αίτημα όχι μόνο την απόσυρση των μέτρων που έρχονται, αλλά και την κατάργηση όσων ήδη έχουν περάσει με τα προηγούμενα μνημόνια. Όχι άλλες τουφεκιές στον αέρα με μια ΓΣΕΕ αποφασισμένη από πριν να χάσει, μια ΓΣΕΕ που εκλιπαρεί τον οίκτο γιατί «δεν αντέχει άλλο». Εμείς είμαστε αυτοί που παράγουμε τον πλούτο (υλικό και πνευματικό), εμείς πρέπει και να τον χαιρόμαστε κι όχι να ζητιανεύουμε ένα ξεροκόμματο για να επιβιώσουμε.

Συνάδελφοι - συναδέλφισσες,

δεν είναι, μόνον, ότι ο μόνος χαμένος αγώνας είναι αυτός που δεν δόθηκε ποτέ. Είναι ότι αν τώρα ολιγωρήσουμε, αν τώρα φοβηθούμε, αν τώρα σκύψουμε το κεφάλι, ίσως αργήσει πολύ να έρθει η επόμενη ευκαιρία.  

ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΟΚΑΝΑ