Πέμπτη 30 Ιουνίου 2011

ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΩΡΑ! - ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 29.06 ΩΡΑ 9ΜΜ


Δεν μας τρομάζετε...Μας ξεσηκώνετε!

Καταγγέλλουμε το οργανωμένο σχέδιο εκκένωσης της πλατείας Συντάγματος από την κυβέρνηση που έχει μπει σε εφαρμογή τις τελευταίες δύο μέρες. Σήμερα το όργιο βίας και καταστολής κορυφώθηκε με αδικαιολόγητες και απρόκλητες  επιθέσεις με κάθε μέσο σε ειρηνικούς διαδηλωτές, πνίγοντας την πλατεία Συντάγματος στα χημικά, τραυματίζοντας πάνω από 500 διαδηλωτές και με πογκρόμ που επεκτάθηκαν σε όλους τους γύρω δρόμους από την Πλάκα μέχρι το Μοναστηράκι με ομάδες Δίας, Δέλτα και ΜΑΤ να κυνηγάνε χιλιάδες διαδηλωτές μέχρι και μέσα σε καφέ, μανάβικα και εστιατόρια.
Καθιστούμε την  κυβέρνηση υπόλογη για την σημερινή βάρβαρη επίθεση στο κέντρο της Αθήνας, δείγμα της «ατσάλινης δημοκρατίας» του μνημονίου,
του μεσοπρόθεσμου και της τρόϊκα. Την καθιστούμε την μοναδική υπεύθυνη για ότι συμβεί από εδώ και πέρα κατά τη διάρκεια της νύχτας και την καλούμε να αποσύρει άμεσα τις δυνάμεις καταστολής και τρομοκρατίας.
Για τη ζωή μας όμως είμαστε υπεύθυνοι εμείς! Εμείς οι χιλιάδες κόσμου που ακόμα βρισκόμαστε στους δρόμους, που ακόμα αντιστεκόμαστε, που συνεχίζουμε τον αγώνα μας. Εμείς που δεν θα αφήσουμε κανέναν να διαλύσει την πραγματική δημοκρατία και ελευθερία όπως τις αναγεννάμε κάθε μέρα, εδώ και 36 μέρες σε όλες τις πλατείες της χώρας.
Όλοι αύριο, στις 6.00 στην πλατεία Συντάγματος. Συνεχίζουμε.
Δεν θα φύγουμε αν δεν φύγουν.
Είναι 155 είμαστε εκατομμύρια.
Media Center

1 σχόλιο:

  1. Προχθές στην Βουλή τα πουλημένα τομάρια του ΠΑΣΟΚ (πλην Κουρουπλή, για να λέμε και την αλήθεια και να αποδίδουμε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, αν και δεν ξεχνάμε και το μνημόνιο) ψήφισαν όχι μόνο την άγρια φορολόγηση όλων μας, όχι μόνο την κλοπή άλλων δυο μισθών από τους όλο και λιγότερους εργαζόμενους αφού η πραγματική ανεργία ξεπερνά πια το 20%. Αποφάσισαν το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και την ουσιαστική υποδούλωση των επόμενων γενιών στους κεφαλαιοκράτες και τους τοκογλύφους τραπεζίτες που αποτελούν τον πυρήνα της άρχουσας τάξης, σε αυτή την κοινωνία που μέχρι σήμερα κατόρθωνε να υποδύεται την ευημερούσα και δημοκρατική.

    Οι μάσκες έπεσαν. Αυτή η κοινωνία ούτε ευημερούσα είναι, ούτε δημοκρατική. Οι τόνοι των δακρυγόνων, το όργιο καταστολής και πλήρους αυθαιρεσίας, οι οφθαλμοφανείς προβοκάτσιες από την μεριά της ελληνικής αστυνομίας, δεν αποκάλυψαν μόνο τον πραγματικό ρόλο των δυνάμεων καταστολής στη δημοκρατία τους. Αποκάλυψαν και την υποκρισία όλων όσοι είναι μεν ευαίσθητοι για το αν κάποια ζωάκια κάπου βασανίζονται αλλά γράφουν στα παλιότερα των υποδημάτων τους αν χιλιάδες κόσμου βομβαρδίζονται με χημικά επί ώρες, μόνο και μόνο επειδή είναι αποφασισμένοι να υπερασπισθούν τα αυτονόητα: την δημόσια περιουσία και τα δικαιώματα των εργαζομένων στη ζωή και την αξιοπρέπεια.

    Νομίζουν ότι πέρασαν το μεσοπρόθεσμο και χαίρονται για την εξασφάλιση της θέσης τους οι πουλημένοι υπηρέτες κάθε εξουσίας. Νομίζουν ότι με τους τόνους των χημικών θα καταπνίξουν την φωνή των από κάτω, την φωνή όσων όχι μόνο αγανακτούν αλλά και εξεγείρονται.

    Είναι μακριά νυχτωμένοι. Μαζί με αυτούς και όσοι από τους συναδέλφους μας (στον ΟΚΑΝΑ και όχι μόνο) νομίζουν ότι βάζουν πλάτη (επειδή καθώς φαίνεται χρωστάνε χάρη και νοιώθουν ένοχοι). Λένε ψέματα. Δεν βάζουν πλάτη, απλά σκύβουν το κεφάλι και δίνουν κ…., γιατί έχουν μάθει να ζουν προσκυνημένοι και να φυλάνε κατουρημένες ποδιές, για το «σπιτάκι» τους (το οποίο θα τους πάρει η τράπεζα, ακριβώς επειδή αυτοί κάθονται ήσυχα στον καναπέ και δεν διαμαρτύρονται), για τα «παιδάκια» τους (τα οποία, στην καλύτερη περίπτωση, θα αναγκαστούν να ξενιτευτούν ακριβώς επειδή αυτοί κάθονται ήσυχοι στα αυγά τους), για τη «δουλίτσα» τους και τον «μισθουλάκο» τους (την οποία θα χάσουν, ακριβώς επειδή δεν απεργούν).

    Είναι μακριά νυχτωμένοι. Το ποτάμι δεν γυρνά πίσω. Ποτέ στην ιστορία δεν γύρισε πίσω. Αυτός ο κόσμος που δυο μέρες τώρα και επί 12 και πλέον ώρες αρνείται να γυρίσει σπίτι του και κρατάει ψηλά το κεφάλι με δακρυσμένα μάτια, γδαρμένο λαιμό και αποφασιστικό βλέμμα, δεν πρόκειται να γυρίσει πίσω.


    ΥΓ. Χθες το βράδυ στο Σύνταγμα χιλιάδες περήφανα βλέμματα συναντήθηκαν και πάλι. Με το συνωμοτικό βλέμμα της χαράς να αχνοφέγγει κάτω από τα κουρασμένα από τα χημικά μάτια, με τον ενθουσιασμό και την ελπίδα να σιγοτραγουδά με τη βραχνή από τα δακρυγόνα φωνή. Κανείς δεν φοβήθηκε και ούτε πρόκειται να ξαναφοβηθεί πια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή