ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΡΟΣΦΑΤΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΟΝ ΟΚΑΝΑ

(Απλά μαθήματα μαγειρικής: διαλύστε ένα φορέα Υγείας σε απλά μαθήματα, και απολαύστε το αποτέλεσμα μαζί με τους φίλους σας – το Γιώργο, το Ντομινίκ και τ’ άλλα παιδιά ! )

Τις τελευταίες εβδομάδες οι εξελίξεις τρέχουν: Συλλογική Σύμβαση, ΤΑΣΕΟ, πλαίσιο, μετακίνηση μονάδας Πειραιά, φήμες για μετακίνηση υπολοίπων, περικοπή ωρών εργασίας, έκθεση Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης… Η γραμμή που συνδέει τα παραπάνω, είναι σαφής: Η εφαρμογή του μνημονίου στην Υγεία, όπως αναμενόταν, πλήττει πλέον και το «σπίτι μας» (πώς αλλιώς θα γινόταν;). Οι στόχοι φαίνεται να είναι οι ίδιοι με αυτούς που διακρίνονται στην αποδιάρθρωση του ΕΣΥ και του ασφαλιστικού συστήματος: αφενός η δραματική μείωση των παροχών (με όποιες συνέπειες αυτό μπορεί να έχει στους εργαζόμενους αλλά και στους χρήστες των υπηρεσιών), και αφετέρου η μετακύληση του κόστους μέρους των υπηρεσιών στους ίδιους τους χρήστες, καθώς και το περαιτέρω «άνοιγμα» της αγοράς στους ιδιώτες.

Η εφαρμογή μέτρων που καταργούν κεκτημένα εργατικών αγώνων ενώ παράλληλα πλήττουν κοινωνικές παροχές (τις οποίες η κοινωνία, αξιωματικά, προσπαθεί να διαφυλάξει), δεν είναι και τόσο απλή: ήδη η κυβέρνηση δυσκολεύτηκε με τα λεωφορεία, με τους γιατρούς, με τα διόδια κοκ. Οπότε, θα πρέπει να ακολουθηθεί η «κλασική» συνταγή : πρώτα διαχωρίζουμε τα συστατικά του μίγματος – φέρνοντας τους εργαζόμενους της ομάδας- στόχου σε μεταξύ τους αντιπαραθέσεις ώστε να αποδυναμώσουμε την ικανότητα συλλογικής αντίδρασής τους (βλέπε: πρόταση για διαχωρισμό στη συλλογική σύμβαση, περικοπή εφημεριών) . Στη συνέχεια, επενδύουμε την παρέμβαση (βλέπε: αποδιάρθρωση) με μερικά επιστημονικοφανή επιχειρήματα για να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη του «απλού λαού», αλλά και των αφελών που στοιχίζονται στις γραμμές του «εχθρού» (όπου «εχθρός»: βλέπε «εργαζόμενοι στον υπό παρέμβαση φορέα»).
Οι υπόλοιποι πληττόμενοι, δηλαδή οι ασθενείς και το κοινωνικό σύνολο, όταν μιλάμε για την Υγεία, δεν λογαριάζονται...(βλέπε: πρώτη πρόταση πλαισίου, μετακινήσεις μονάδων). Τέλος, τους εκθέτουμε απέναντι στην κοινωνία με μερικά προσεκτικά διαλεγμένα σκάνδαλα (πχ εργοδηγός στον ΟΑΣΑ αμείβεται με 100.000 ευρώ, γιατρός έγραφε φάρμακα για εξωσωματική σε παπά, οι άνθρωποι πεθαίνουν στο δρόμο ενώ γιατρός στον ΟΚΑΝΑ πήρε 30.000 ευρώ από υπερωρίες κοκ). Αφήνουμε το παρασκεύασμα να «ξεκουραστεί» για λίγο, και στη συνέχεια απολαμβάνουμε το αποτέλεσμα…

Εξετάζοντας κάτω απ’ αυτό το πρίσμα τις πρόσφατες εξελίξεις, τα πράγματα γίνονται λιγότερο ασαφή (και μάλλον πιο επικίνδυνα) :

ü Η Συλλογική Σύμβαση δεν έχει ακόμα υπογραφεί, η δε στάση της Διοίκησης τόσο στον ΟΜΕΔ όσο και μέσα στο Διοικητικό Συμβούλιο (όπου υποχρεώθηκε να απευθύνει το λόγο στους εργαζόμενους), ήταν απαξιωτική και προσβλητική: Δεν υπάρχουν χρήματα, ακόμα κι αν υπήρχαν θα τα έδιναν για τους ασθενείς –γιατί αυτοί «νοιάζονται», σε αντίθεση με μας που προσπαθούμε να «βάλουμε λουκέτο στον Οργανισμό» (!), και τέλος, ακόμα κι αν μπορούσαν να μας δώσουν αυτά τα χρήματα δεν καταλαβαίνουν «γιατί πρέπει να τα δώσουν στους γιατρούς, που παίρνουν τόσα λεφτά, ενώ η πρόεδρος είναι 40η στη σειρά στη μισθοδοσία» (!)

ü Για τα οφειλόμενα στο ΤΑΣΕΟ, η Διοίκηση υποστήριξε ότι «θα πρέπει κατ’αρχήν να ελέγξει εάν η αξίωση που περιέχεται στη συλλογική σύμβαση του 2007 είναι σύννομη» (!), και στη συνέχεια να εξετάσει σε πόσα χρήματα αντιστοιχεί, εάν υπάρχουν αυτά τα λεφτά, τα οποία δεν υπάρχουν, κοκ

ü Η ένταξη της πρώτης πρότασης πλαισίου (και ως προς το περιεχόμενο, και ως προς τη διαδικασία) στην παραπάνω μαγειρική είναι προφανής : πετάμε στην άκρη τους εργαζόμενους, τόσο αξιολογώντας αρνητικά το έργο τους όσο και απαξιώνοντας το λόγο των θεσμικών τους οργάνων, και προτείνουμε ένα σχέδιο που μειώνει το κόστος μειώνοντας δραματικά και το επίπεδο των παρεχόμενων υπηρεσιών. Επενδύουμε, δε, το έργο μας, με το μανδύα της «ενίσχυσης και βελτίωσης» της (όντως προβληματικής, αλλά για λόγους που δεν αναλύονται και δεν επιλύονται) υπάρχουσας κατάστασης. Σ’ αυτή την πρόταση δοκιμάστηκε- και κέρδισε!- και η συνταγή της ανατροπής: η μαζική και αταλάντευτη αντίδραση τόσο από τα θεσμικά όργανα (ΔΣ Συλλόγου, Επιστημονική Επιτροπή, Θεραπευτικές ομάδες) όσο και από τις συνεχείς, προσωπικές τοποθετήσεις και ‘εκθέσεις’ στα ΛΑΕΚ, υποχρέωσε τη διοίκηση του ΟΚΑΝΑ να «ανακρούσει πρύμνα» και να παρουσιάσει ένα δεύτερο σχέδιο που ουσιαστικά εμπεριέχει τις περισσότερες από τις προτάσεις μας, παρόλο που η Διοίκηση δεν θέλει να το παραδεχθεί, ακολουθώντας την «συνταγή Ραγκούση» που αρνείται να παραδεχθεί ότι οι μετανάστες απεργοί πείνας κέρδισαν, φοβούμενος το παραμικρό αίσθημα αυτοπεποίθησης και εμπιστοσύνης στη συλλογική δράση.

ü Στη Μετακίνηση των Μονάδων του Πειραιά εφαρμόζεται η μέθοδος «συμμαχία με τους πολίτες ενάντια στον εχθρό» (όπου εχθρός: όχι μόνο οι εργαζόμενοι αλλά και ο πάντα εύκολος στόχος οι ασθενείς μας…):

Αξίζει εδώ να σταθούμε λίγο παραπάνω: Η ιστορία της μετακίνησης των μονάδων έξω από το κέντρο της πόλης δεν είναι «τεχνική». Είναι βαθιά πολιτική: πίσω από τις εκκλήσεις για απομάκρυνση των δομών επειδή λειτουργούν ως εστίες ενόχλησης για τις γειτονιές, υποβόσκει ο φόβος για τον «διαφορετικό», τον ταλαίπωρο που μπορεί να εποφθαλμιά την ησυχία μας, η ανάγκη να τον απομακρύνουμε και να τον απομονώσουμε, η αντίληψη πως αν χώσουμε τα σκουπίδια κάτω απ’ το χαλί και δεν τα βλέπουμε, θα πάψουν και να υπάρχουν… Ιδίως στον καιρό της κρίσης, όπου οι άνθρωποι δυσκολεύονται όλο και περισσότερο, όπου δεν υπάρχουν λεφτά και τα μικρά μαγαζιά κλείνουν, τα σπίτια δεν πουλιούνται κοκ – είναι επιτακτική ανάγκη να βρεθεί ο αποδιοπομπαίος τράγος: ποιος φταίει; Θα έπρεπε να είναι προφανές – αλλά φαίνεται πως δεν είναι: για τη φτώχεια και για το ότι κλείνουν τα μικρά μαγαζιά δε φταίει η γειτνίαση με μονάδες του ΟΚΑΝΑ (όπως, επίσης, δε φταίνε οι απεργίες των λεωφορείων ή οι πορείες) Φταίνε λοιπόν «τα πρεζάκια»; Τότε να τους εξοβελίσουμε, να τους βάλουμε σ’ ένα γκέτο για να είναι «προστατευμένοι» και να ησυχάσουμε κι εμείς. Να μην τους βλέπουμε, να μη μας λερώνουν, να μη νιώθουμε άσχημα… Κι αν είναι τα δικά μας παιδιά, ένας λόγος παραπάνω να μην τα αντικρίζουμε καθημερινά…

Απέναντι στον κοινωνικό αυτοματισμό και στο φόβο, ο άρρωστος και περιθωριοποιημένος δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Είναι ευθύνη των θεσμών (του Υπουργού Υγείας, της Διοίκησης του ΟΚΑΝΑ) αλλά και των εργαζομένων να στηρίξουν τους εξαρτημένους, να αντισταθούν στον λαϊκισμό, να προωθήσουν δράσεις για μια άλλη αντιμετώπιση του διαφορετικού, ενάντια στο στίγμα και τον ρατσισμό.

Αντ’ αυτού, ο σημερινός Υπουργός Υγείας (όταν προλαβαίνει, καθότι η καταστροφή του ασφαλιστικού και η από-διάλυση του συστήματος Υγείας του απορροφούν πολύ από το χρόνο του…), περιφέρεται μαζί με τα κανάλια από γειτονιά σε γειτονιά και εξαγγέλλει τον εξοβελισμό των μονάδων του ΟΚΑΝΑ – ώστε να βρεθούν οι εξαρτημένοι, όπως κομψά το έθεσε ο δήμαρχος του Πειραιά, στο «φυσικό τους χώρο», δηλ. σε στρατόπεδο ή στο λεπροκομείο… Σε κάθε περίπτωση, όπως το έθεσε ο ίδιος υπουργός παλαιότερα, «μακριά από τα σπίτια των πολιτών». Έξοχα!

Και η διοίκηση του ΟΚΑΝΑ (που δήλωνε ότι θα παραιτηθεί αν μεταφερθούν οι μονάδες από το κέντρο) τι κάνει; Μήπως δεν αντιλαμβάνεται τι θα όφειλε να κάνει; Μήπως στερείται επιχειρημάτων; Παρευρίσκονται στις εξαγγελίες του Υπουργού χωρίς να φέρνουν αντίρρηση, πρόθυμοι και έτοιμοι από καιρό για την υποταγή…

Και στη συνέχεια, όπως οι πληττόμενοι από την κρίση βγάζουν το άχτι τους στα «πρεζάκια», η Διοίκηση βγάζει το άχτι της στους εργαζόμενους (ωσάν για τη δημόσια εικόνα του ΟΚΑΝΑ να φταίει η αξίωση των εργαζομένων να έχουν Συλλογική Σύμβαση Εργασίας…). Και συνεχίζει την περικοπή δαπανών ανεξάρτητα από το κόστος που μπορεί να έχει για τους ασθενείς και την κοινωνία : η περικοπή στη λειτουργία των μονάδων μεθαδόνης τα Σαββατοκύριακα προφανώς θα επιβαρύνει τους ασθενείς, όπως η πενθήμερη λειτουργία των μονάδων Βουπρενορφίνης που εφαρμόστηκε, παρά τις αντιρρήσεις των εργαζομένων, συνέβαλε στο να «γεμίσει» η πιάτσα με Βουπρενορφίνη…

Η τελευταία σκηνή της παρούσας πράξης του δράματος είναι η προφανής: οι νέες μονάδες που τόσο καιρό περιμένουμε (Αττικό, ΚΑΤ, Ελπίς ), όταν επιτέλους ετοιμαστούν, θα στεγάσουν τις μονάδες του κέντρου της Αθήνας και ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΘΕΣΗ δεν θα περισσέψει για να προχωρήσει η λίστα της ντροπής….

ü Τελευταίο συστατικό της συνταγής : αυτές τις ημέρες, δημοσιεύεται και η έκθεση του μικτού κλιμακίου των ελεγκτών (τυχαίο; Δε νομίζω…)

Πριν μερικούς μήνες όταν δυο «κυρίες» και ένας «κύριος» εμφανίσθηκαν στις μονάδες ρωτώντας διάφορα «περίεργα» και ζητώντας «στοιχεία» είχαμε θυμώσει γιατί διαισθανόμαστε μια ανεξήγητη επιθετικότητα και είχαμε γελάσει διαπιστώνοντας έκθαμβοι την ασχετοσύνη των ανθρώπων. Είχαμε προειδοποιήσει τότε την Διοίκηση ότι οι Επιθεωρητές Δημόσιας Διοίκησης αντιμετωπίζουν με προκατάληψη τις μονάδες υποκατάστασης. Ο Γενικός Διευθυντής μας διαβεβαίωνε ότι δεν ήταν η Διοίκηση αυτή που κάλεσε τους Επιθεωρητές, ενώ η Πρόεδρος του ΟΚΑΝΑ στην Συνέντευξη Τύπου της 13 Οκτωβρίου περηφανεύθηκε ότι αυτή τους κάλεσε με σκοπό την διερεύνηση σκανδάλων της προηγούμενης διορισμένης Διοίκησης.

Ήρθε λοιπόν η στιγμή της αποκάλυψης: Οι επιθεωρητές αποφάνθηκαν ότι για όλα φταίνε οι εργαζόμενοι και η μισθοδοσία τους. Στην πολυσέλιδη έκθεση τους αναφέρονται γενικόλογα σε «σημαντικές αυξήσεις μισθών που κέρδισαν οι εργαζόμενοι του ΟΚΑΝΑ, οι οποίοι διαφέρουν σημαντικά από τους αντίστοιχους του Δημοσίου» και δεν ασχολούνται καθόλου με τους πραγματικούς μισθούς της συντριπτικής πλειοψηφίας των εργαζομένων, που ούτε υψηλοί είναι, ούτε -πολύ περισσότερο- ανταποκρίνονται στο έργο που καλούνται να πραγματοποιήσουν. Συγκεκριμένα, η έκθεση:

· Αναφέρει ότι οι εργαζόμενοι έχουν επιτύχει «σημαντική ποσοστιαία αύξηση των βασικών μισθών ακόμη και σε εξαμηνιαία βάση», «αξιοσημείωτη αύξηση των επιδομάτων» και απολαμβάνουν «πλήθος χορηγούμενων επιδομάτων τα οποία στο στενό δημόσιο τομέα δεν ισχύουν όπως το επίδομα γλώσσας, οθόνης κλπ». Όταν δεν είναι γενικόλογο, αναφέρει ακραία νούμερα που με κανέναν τρόπο δεν τεκμηριώνονται, με μοναδικό σκοπό τη δημιουργία εντυπώσεων, (πχ αυξήσεις από το 2003-2009 του ύψους του 182%, υπερωρίες του ύψους των 30000 - ειρήσθω εν παρόδω αφορούν γιατρό που δεν αμείβεται καν με το μισθολόγιο των γιατρών του ΟΚΑΝΑ)

· Με ύφος εισαγγελέα αναφέρεται σε «σειρά» θεσμικών θεμάτων που έχει επιτύχει το προσωπικό του ΟΚΑΝΑ μέσω των Επιχειρησιακών Συλλογικών Συμβάσεων. Στον κατάλογο των «επαίσχυντων» κεκτημένων συμπεριλαμβάνεται όχι μόνο η άδεια πρόληψης του συνδρόμου επαγγελματικής εξουθένωσης αλλά και η δυνατότητα απόκτησης της ψυχιατρικής ειδικότητας από τους νοσηλευτές μαζί με την εκπαίδευση των εργαζομένων. Επίσης συμπεριλαμβάνει ακόμη και αιτήματα τα οποία ποτέ δεν έγιναν δεκτά (όπως αύξηση των ωρών απουσίας, αστική ευθύνη ιατρών). Φαίνεται πως για τους κκ Επιθεωρητές ακόμη και το να αιτείσαι αποτελεί σκάνδαλο, αν όχι έγκλημα.

· Ασχολείται με ανθυπολεπτομέρειες του τύπου ότι «κάποιος» λογαριασμός κινητού, που είχε παραχωρηθεί σε «κάποιο» εργαζόμενο του ΟΚΑΝΑ έφτασε τα 2000 ευρώ, αφήνοντας να εννοηθεί ότι υπάρχουν πολλοί εργαζόμενοι στους οποίους παραχωρείται κινητό από τον οργανισμό, γεγονός που εξ όσων γνωρίζουμε δεν συμβαίνει. Αναφέρεται σε σκανδαλώδεις αμοιβές επιτροπών, που ουδέποτε δόθηκαν, λόγω άρνησης συμμετοχής των ίδιων των εργαζομένων που κλήθηκαν

· Η αποτίμηση του έργου των μονάδων γίνεται με κριτήρια και υπολογισμούς μπακαλόγατου. Χαρακτηριστικά παραδείγματα η μονάδα υποδοχής και η κινητή μονάδα (πχ γράφεται ότι το κόστος λειτουργίας της κινητής μονάδας είναι απαγορευτικό γιατί η μονάδα παρέχει υπηρεσία μόνο σε 6-12 άτομα ημερησίως, θαρρείς και είναι λίγο να σώζεις τη ζωή έστω και ενός ατόμου. Μήπως δεν θα έπρεπε να υπάρχουν ασθενοφόρα και γιατροί στα μικρά νησιά, γιατί εξυπηρετούν μικρό αριθμό περιστατικών ετησίως;).

· Αναφέρονται εντελώς ανακριβή και άσχετα με την πραγματικότητα στοιχεία για τις ποσότητες βουπρενορφίνης, που χορηγούνται ή αυξάνονται -κατά την γνώμη των κκ Επιθεωρητών πάντα- αδικαιολόγητα, αφήνονται αιχμές που αγγίζουν τα όρια της συκοφαντίας και στοχοποιούνται μονάδες και υπευθύνοι, καθώς ουσιαστικά κατηγορούνται για κακοδιαχείριση του υποκατάστατου, γεγονός εξαιρετικά επικίνδυνο.

· Αποφαίνονται με εντυπωσιακή βεβαιότητα ότι «αποκλειστικό εμπόδιο και κύρια αιτία διατήρησης της λίστας αναμονής είναι η επιστημονικοφανής αναλογία θεραπευτών προς θεραπευόμενους» γιατί αυξάνει απαγορευτικά το κόστος δημιουργίας νέων μονάδων. Αντιμετωπίζουν τα προγράμματα υποκατάστασης ως δομές που ενώ μπορεί να είναι φτηνές (αφού το υποκατάστατο είναι φτηνό) γίνονται δαπανηρές επειδή οι μονάδες έχουν λειτουργικό κόστος (δηλαδή επειδή υπάρχουν εργαζόμενοι). Σαν να λέμε δεν είναι τα φάρμακα για την πνευμονία ακριβά είναι που χρειάζονται γιατροί και νοσοκόμες για να τα δώσουν, άρα ας τα δίνουμε χωρίς αυτούς!! Για το λόγο αυτό προτείνουν την κατάργηση της αναλογίας, την μετατροπή όλων των λειτουργούντων προγραμμάτων, πλην εξαιρέσεων, σε προγράμματα χαμηλών απαιτήσεων και την εισαγωγή όλων όσων περιμένουν στη λίστα σε αυτά.

Με άλλα λόγια οι κκ Επιθεωρητές υιοθετούν ουσιαστικά την αρχική πρόταση πλαισίου της Διοίκησης του ΟΚΑΝΑ, αποκαλύπτοντας με αυτό τον τρόπο ότι μοναδικός λόγος υιοθέτησης των προγραμμάτων χαμηλών απαιτήσεων ως προγραμμάτων εισόδου στο σύστημα είναι η μείωση του κόστους. Με περισσό κυνισμό προτείνει ουσιαστικά το «ανθρωπιστικό μέτρο» της απορρόφησης της λίστας μέσω της απλής και φτηνής χορήγησης υποκατάστατου χωρίς δαπανηρούς εργαζόμενους (άρα χωρίς ιατρική κάλυψη και ψυχοκοινωνική υποστήριξη). Πρόκειται για την πιο ωμή πρόταση χορήγησης «κρατικής πρέζας» χωρίς καμία προϋπόθεση. Και είναι πραγματικά εντυπωσιακό ότι αυτή η «φιλελεύθερη» πρόταση προέρχεται από αυτούς ακριβώς οι οποίοι κατά την διάρκεια των επισκέψεων τους στις μονάδες υποκατάστασης λοιδορούσαν τους εργαζόμενους για την εφαρμογή προγραμμάτων και πρακτικών μείωσης της βλάβης, και «μάλωναν» τους εργαζόμενους γιατί δεν εκδιώκουν από τα προγράμματα όχι μόνο όσους υποτροπιάζουν στην χρήση (ανεξαρτήτως ουσίας), αλλά και όσους αρνούνται να υποβληθούν σε περιοδικό εργαστηριακό έλεγχο(!), θαρρείς και βρισκόμαστε σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και όχι σε θεραπευτικά προγράμματα. Φαίνεται πως η «αυστηρότητα» των κκ Επιθεωρητών εξαρτάται από το κόστος της.

Αλλά τι περιμένει κανείς από κάποιους που δεν καταλαβαίνουν (ή κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν;) ότι σε οργανισμούς όπως ο ΟΚΑΝΑ, και σε αντίστοιχες υπηρεσίες παροχής υπηρεσιών το λειτουργικό κόστος (άρα το κόστος μισθοδοσίας), είναι πάντα -και εξ ορισμού- το μεγαλύτερο;

Πρέπει να ομολογήσουμε ότι στην έκθεση των κκ Επιθεωρητών αναφέρονται και θέματα όπως η κατασκευή του λυόμενου της Δ’ μονάδας στο χώρο του νοσοκομείου Σωτηρία, που βρίθει ατασθαλιών καθώς και το μέγιστο θέμα των εργαζόμενων μέσω εργολάβων, όπως η εταιρεία IN GROUP. Ως Αριστερή Συσπείρωση Εργαζομένων έχουμε επανειλημμένως τονίσει ότι το θέμα των συναδέλφων μας, που εργάζονται με ελαστικές σχέσεις εργασίας πρέπει να αποτελέσει έναν από τους κύριους άξονες της δράσης μας. Το πρώτο ερώτημα είναι γιατί η έκθεση των επιθεωρητών δεν λέει τίποτε για τη νέα Διοίκηση, η οποία συνεχίζει να απασχολεί εργαζόμενους με ελαστικές σχέσεις εργασίας, όπως οι φύλακες και οι καθαρίστριες οι οποίοι κοστίζουν περισσότερο από ότι οι κανονικοί εργαζόμενοι του ΟΚΑΝΑ. Το δεύτερο ερώτημα είναι γιατί η Διοίκηση του Σωματείου δεν έχει ακόμη ζητήσει την σύμβαση του ΟΚΑΝΑ με την εταιρεία καθαρισμού, που άλλαξε εν μια νυκτί με απευθείας ανάθεση(;), παραβιάζοντας αποφάσεις ΓΣ εδώ και 6 μήνες τουλάχιστον; (Εμείς πάντως δεν θέλουμε να πιστέψουμε ότι το ΔΣ του Σωματείου κωλυσιεργεί ακριβώς επειδή πολύ καλά γνωρίζει ότι τέτοια σύμβαση δεν υπάρχει…)

Με άλλα λόγια άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα του αλλιώς (όπως άλλαξε και το φαρμακείο από όπου ο ΟΚΑΝΑ προμηθεύεται τα φάρμακα και το υγειονομικό υλικό και από την Αριστοτέλους πήγε στην Καλλιθέα). Και τα ΜΜΕ αντί να ασχοληθούν με τους εργολάβους ασχολούνται με τις υπερωρίες των εργαζομένων το φοβερό σκάνδαλο του να στοιχίζουν τα ταξίδια περισσότερο από ην μεθαδόνη κλπ, κλπ.

Αλλά το ερώτημα παραμένει τι εξυπηρετεί αυτή η έκθεση; Μάλλον όχι την παραπομπή του Φωτεινόπουλου και του Αραμπατζή στη Δικαιοσύνη (αν ναι, θα είναι οι πρώτοι…). Δεν φαίνεται να εξυπηρετεί και τη διόρθωση των «κακώς κειμένων» (συνεργεία φύλαξης και καθαριότητας, κάλυψη των πάγιων αναγκών με σταθερούς εργαζόμενους, ανάθεση παροχής υπηρεσιών σε συγκεκριμένη εταιρεία καθαριότητας, συγκεκριμένα φαρμακεία, συγκεκριμένα ξενοδοχεία κοκ). Τι μένει; Η συκοφαντία των εργαζομένων, και η αμφισβήτηση της συλλογικής τους σύμβασης και της παραγωγικότητάς τους…

Κι εμείς οι εργαζόμενοι τι να κάνουμε; (ή, μάλλον, τι να ΜΗΝ κάνουμε πλέον;) Οι περιστάσεις απαιτούν γρήγορες, μαζικές και αποφασιστικές αντιδράσεις. Αυτές που επέδειξε, πολύ πρόσφατα, το σύνολο των εργαζομένων στις μονάδες όταν η διοίκηση προσπάθησε να επιβάλλει, χωρίς συζήτηση, το θεραπευτικό πλαίσιο: άποψη, συμμετοχή στη συζήτηση, στήριξη των θεσμικών οργάνων του συλλόγου, και –μάλλον το σημαντικότερο- προσωπική συμμετοχή και δέσμευση.

Να σταματήσουμε δηλαδή να παρακολουθούμε αμήχανα τη Διοίκηση του Οργανισμού να δίνει ρεσιτάλ υποκριτικής: από «τον καλό, τον κακό και τον άσχημο», στο «κοριτσάκι με τα σπίρτα» (που… ζητιανεύει !), και πίσω στο «ξύλο» που «βγήκε απ’ τον Παράδεισο». Τα σχέδια της κυβέρνησης για ακόμη μεγαλύτερες μειώσεις μισθών και η αποφασιστικότητά της για το ξεπούλημα ακόμη και της Ακρόπολης προκειμένου να σωθούν οι τραπεζίτες είναι δεδομένα. Η απόλυτη συμφωνία της Διοίκησης του ΟΚΑΝΑ με την πολιτική της κυβέρνησης είναι ολοφάνερη σε όλα τα επίπεδα.

Σε αυτούς τους καιρούς, πολύ περισσότερο απ’ ότι παλιότερα, πρέπει να αντιληφθούμε πως ΚΑΝΕΙΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΠΕΡΙΣΣΕΥΕΙ. Η λογική της «ανάθεσης» των υποθέσεών μας στην εκάστοτε συνδικαλιστική ηγεσία, η οποία κουτσά-στραβά διεκπεραίωνε τις «υποθέσεις μας», δεν μπορεί να μας βγάλει πλέον από το τέλμα (το, κατά τον «σύντροφο - σοσιαλιστή» Ντομινίκ, γεμάτο σ…….).

Η Αριστερή Συσπείρωση Εργαζομένων καλεί όλους τους εργαζόμενους στον ΟΚΑΝΑ -ανεξάρτητα από σχέση εργασίας - να υπερασπιστούμε το δικαίωμα για ΣΣΕ, να διεκδικήσουμε τα χρωστούμενα (από το ΤΑΣΕΟ, αλλά και τα αναδρομικά από το 2008, και όσα μας έχουν μέχρι σήμερα αφαιρέσει), να εμποδίσουμε το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, να μην τους αφήσουμε να μας φέρονται σαν σκουπίδια, που δεν έχουν πλέον δικαιώματα και οφείλουν να απολογούνται για όσα μέχρι σήμερα με αγώνες κατάφεραν. Με άλλα λόγια να υπερασπιστούμε την αξιοπρέπεια μας σαν εργαζόμενοι και να κρατήσουμε για άλλη μια φορά ψηλά το κεφάλι.

ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΟΚΑΝΑ