Επειδή μερικοί νομίζουν ότι οι εργαζόμενοι έχουν μνήμη χρυσόψαρου...

...ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ (ΑΛΛΑ ΑΝΑΓΚΑΙΑ) ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΣΤΟ ΠΡΟΣΦΑΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ,  

ΟΡΙΣΜΕΝΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ,  

ΜΕΡΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ, 

ΜΙΑ ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΗ ΚΑΙ 

ΜΙΑ ΣΥΜΒΟΥΛΗ (στο τέλος)

Στις 10/10/16 πληροφορείται η μονάδα της Νίκαιας το επικείμενο κλείσιμο της μονάδας.

Στις 12/10/16 ενημερώνεται το ΔΣ του συλλόγου (από τους εργαζόμενους της Νίκαιας) ενώ την ίδια ημέρα σε συνάντηση της ΕΠΕΣΥ με τον Αν. Διευθυντή Εφαρμογών επιβεβαιώνεται το σχέδιο αναδιοργάνωσης και η επικείμενη υιοθέτηση του από το ΔΣ του Οργανισμού

Στις 18/10/16 δημοσιεύεται η επιστολή των εργαζομένων της Νίκαιας.

Στις 19/10/16 σε συνάντηση με τον Πρόεδρο του ΟΚΑΝΑ διαψεύδονται οι "φήμες", αλλά επιβεβαιώνεται και πάλι το σχέδιο αναδιοργάνωσης. 

•      Μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν ακούγεται από κανέναν από τους ιθύνοντες η έννοια της διαβούλευσης και της συζήτησης και της συνεργασίας. Αντίθετα το κλίμα από τη μεριά της Διοίκησης απέναντι στο σωματείο είναι εχθρικό. 

Την ίδια ημέρα γίνεται η συνάντηση υπευθύνων, κανένας από τους οποίους δεν υπερασπίζεται το σχέδιο της Διοίκησης. Σε ερώτηση για τη δυνατότητα αναβολής της απόφασης ώστε να δοθεί χρόνος για διαβούλευση, συζήτηση και συνεργασία, η απάντηση από τη μεριά του ΓΔ είναι "τσ", (με το επιχείρημα ότι  "δεν υπάρχει χρόνος" καθώς όλα πρέπει να αποφασιστούν την Τετάρτη 26/10/16, που θα γίνει το ΔΣ του ΟΚΑΝΑ).

Παράλληλα στέλνεται επιστολή του Προέδρου προς τους εργαζόμενους που καταλήγει με την απειλή: «Σε κάθε περίπτωση, οι εκφέροντες κατά του Οργανισμού και της Διοίκησής του λόγο απαξιωτικό και υβριστικό, έχουν την υποχρέωση να αποδείξουν πάραυτα αυτά τα οποία ισχυρίζονται, εάν επιθυμούν να διατηρήσουν το ρόλο τους και την αξιοπιστία τους ως λειτουργοί της Δημόσιας Υγείας και υπηρέτες του δημοσίου συμφέροντος». 

Συμπέρασμα 1ο: 

Η Διοίκηση δεν είχε σκοπό να συζητήσει και να διαβουλευτεί ΤΙΠΟΤΑ. Απλά έχει αποφασίσει να εφαρμόσει (ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!) τις ιδέες της για μια μείωση της βλάβης του τύπου "μπάτε σκύλοι αλέστε" και επειδή γνωρίζει ότι οι εργαζόμενοι θα αντιδράσουν προσπαθεί να τις περάσει όσο πιο γρήγορα και στα μουλωχτά γίνεται.

Συμπέρασμα 2ο:

Η Διοίκηση «τα πήρε» με την σαφήνεια και την ευθυβολία της επιστολής των εργαζομένων της Νίκαιας, εκτίμησε ότι για να σταματήσει το κακό πρέπει να δράσει με «αποφασιστικότητα», νόμισε ότι μπορεί να μας τρομάξει και έστειλε την απειλητική επιστολή..

Στις 26/10/16 σε συνάντηση του ΔΣ των εργαζομένων με τα μέλη του ΔΣ του ΟΚΑΝΑ (μετά από πίεση και παρουσία εργαζομένων έξω από την αίθουσα συνεδρίασης), παρουσιάζεται η πρόταση αναδιοργάνωσης (η οποία μέχρι τότε "έπρεπε οπωσδήποτε να ψηφιστεί και δεν υπήρχε χρόνος για διαβούλευση") με προσθήκη στο τέλος παραγράφου, που προτείνει διαβούλευση και συζήτηση με τους εργαζόμενους σε ατομική βάση («όποιος θέλει μπορεί να στείλει τη γνώμη του») και όχι με τα συλλογικά όργανα ή τις θεραπευτικές ομάδες (για τις οποίες είναι γνωστή η αλλεργία των Διοικήσεων εδώ και χρόνια). Την πρότασηγια την γιαλατζι διαβούλευση αποδέχεται, χωρίς πολλά-πολλά, το ΔΣ του Σωματείου προκειμένου να αποσοβηθεί και η κρίση. 

Συμπέρασμα 3ο: 

Μετά από την πίεση των εργαζομένων και επειδή δεν έπιασε ο αιφνιδιασμός, ανακαλύπτεται η διαβούλευση. (Στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο το έλεγαν «στρίβειν δια του αραβώνος»). 

Συμπέρασμα 4ο: 

«Ο φόβος φυλάει τα έρμα».

Στις 2/11/16 το ΔΣ του ΟΚΑΝΑ εφαρμόζει το βασανιστήριο της ανάκρισης τους εργαζόμενους της Νίκαιας. Επίσης στέλνεται νέα επιστολή σε όλους τους εργαζόμενους, (αυτή τη φορά από τα μέλη του ΔΣ του ΟΚΑΝΑ), στην οποία ούτε λίγο ούτε πολύ, υπερασπίζονται την μέχρι τότε τακτική τους και συνεχίζουν να κατηγορούν τους εργαζόμενους ως υποκινούμενους, συκοφάντες κλπ, κλπ. 

Ακολουθούν οι γνωστές αντιδράσεις των εργαζομένων, ζητείται η παραίτηση της Διοίκησης του ΟΚΑΝΑ,  η Συνέντευξη Τύπου, η επερώτηση, τα δημοσιεύματα. 

Και ξαφνικά νέες δηλώσεις της Διοίκησης: "Σε αντίθεση με το γενικότερο κλίμα καλής συνεργασίας, το τελευταίο διάστημα έγιναν κάποιες κινήσεις εκ μέρους της Διοίκησης που πυροδότησαν εντάσεις και εκλήφθηκαν από τους εργαζόμενους ως επιθετικές. Σε απάντηση αυτών θα θέλαμε να εκφράσουμε τη διάθεση μας για υπέρβαση των όποιων διαφορών, στο όνομα της από κοινού προσπάθειας για αναβάθμιση των υπηρεσιών του ΟΚΑΝΑ και της φροντίδας των ατόμων που έχουν ανάγκη. 

Συμπέρασμα 5^ο (και μερικά ερωτήματα): 

«Κι ο άγιος φοβέρα θέλει» - πόσο μάλλον άμα δεν είναι και τόσο πολύ άγιος. 

Ή μήπως το μαστίγιο και το καρότο σε πλήρη εφαρμογή; 

Τους «τράβηξαν το αυτάκι» και αναδιπλώθηκαν; 

Όλα αυτά μαζί; 

Και τώρα που βρισκόμαστε;....

Είμαστε σε μια φάση όπου οι εργαζόμενοι (μετά από πολύ καιρό) ξανασυζητάνε για το περιεχόμενο της δουλειάς τους και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν, για το πλαίσιο λειτουργίας, την βελτιστοποίηση των υπηρεσιών, μελετάνε την επιστημονική βιβλιογραφία σχετικά με την μείωση της βλάβης και τη θεραπεία υποκατάστασης, ανταλλάσσουν απόψεις και καταλήγουν σε συμπεράσματα, τα οποία κατά γενική ομολογία είναι και επιστημονικά και σοβαρά και κανείς δεν μπορεί να τα κατηγορήσει για συντεχνιακά. 

Στις 28/11/16 στάλθηκαν στη Διοίκηση του ΟΚΑΝΑ τα σημεία ομοφωνίας των εργαζομένων αναφορικά με την αναδιοργάνωση των υπηρεσιών.

Στις 1/12/16 η ωραία μας Διοίκηση ξεπερνάει τον ίδιο τον εαυτό της στην κατεύθυνση του "να υπερβεί τις όποιες διαφορές στο όνομα της από κοινού προσπάθειας": Τρομοκρατημένη από την διαπίστωση ότι αν συνεχιστεί αυτή η διαβούλευση, δεν θα μπορέσει να εφαρμόσει το κρυφό σχέδιο «αποδιοργάνωσης» των προγραμμάτων και ουσιαστικής κατάργησης της θεραπευτικής δυνατότητας βγάζει άλλο φιρμάνι, αυτή τη φορά με τη μορφή εγκυκλίου: 

1. Ουσιαστική κατάργηση της δυνατότητας της μονάδας να αντιμετωπίζει με επιστημονικά και θεραπευτικά κριτήρια τους θεραπευόμενους, που για κάποιο λόγο δεν μπορούν να ακολουθήσουν με ασφάλεια να θεραπευτικό πρόγραμμα.
2. Πλήρης κατάργηση των αρμοδιοτήτων της πάλαι ποτέ θεραπευτικής ομάδας. 
3. Στραγγαλισμός της εσωτερικής λειτουργίας των μονάδων από μια υπεράνω όλων Επιτροπή Ενστάσεων και μια διαδικασία ενστάσεων που μόνο ένας διεστραμμένος δικολαβικός εγκέφαλος (που δεν έχει έρθει ποτέ σε ουσιαστική επαφή με εξαρτημένο ή έστω με ασθενή) θα μπορούσε να σκεφτεί. 

Ο κίνδυνος είναι ολοφάνερος: Η εφαρμογή της συγκεκριμένης εγκυκλίου είναι βόμβα στην ομαλή λειτουργία των μονάδων. Μόνο κάποιος που δεν έχει ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ δουλέψει σε θεραπευτικά προγράμματα είναι δυνατόν να μη βλέπει αυτόν τον κίνδυνο. 

Συμπέρασμα 6^ο (μεταμφιεσμένο σε ερωτήματα): 

Οι άνθρωποι δυσκολεύονται να μοιράσουν δυο γαϊδουριών άχυρα; 

Ή μήπως αντίθετα γνωρίζουν πολύ καλά τι κάνουν και ακολουθούν ένα καλοσχεδιασμένο πλάνο κατάργησης των προγραμμάτων, όπως τα ξέρουμε μέχρι σήμερα; 

Γιατί αφήνουν και πάλι το καρότο της «γιαλατζί διαβούλευσης» και ξαναπαίρνουν το μαστίγιο του «αποφασίζουμε και διατάσσουμε»; 

Δεν γνωρίζουν άλλο τρόπο άσκησης εξουσίας; 

Ή μήπως ξέρουν ότι ο μόνος τρόπος για να περάσουν μέτρα σαν αυτά είναι το μαστίγιο; 

Και για να μην νομίζουν κάποιοι ότι τα βγάζουμε από το μυαλό μας, να σας ενημερώσουμε για την πιο πρόσφατη εκδήλωση "δημοκρατικής λειτουργίας"  στον οργανισμό: Μετά την αποστολή αυτής της εγκυκλίου και την τεράστια αναστάτωση που προκλήθηκε στους εργαζόμενους στις μονάδες σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και επαρχία, ο Πρόεδρος του Συλλόγου ζήτησε συνάντηση με τον Πρόεδρο του Οργανισμού. Αυτό έγινε χτες. Δηλαδή 8 Δεκεμβρίου 2016. Και ο Πρόεδρος του ΟΚΑΝΑ (αφού φυσικά αρνήθηκε να βγει στο τηλέφωνο) διεμήνυσε μέσω γραμματέως ότι η πρώτη διαθέσιμη ημερομηνία είναι μετά τις 9 Ιανουαρίου 2017. Επειδή δε ο Πρόεδρος του Συλλόγου δεν πίστευε αυτό που άκουσε και θεώρησε πιο πιθανό να κάνει λάθος ο γραμματέας, «υποχρέωσε» τον γραμματέα να ξαναρωτήσει τον Πρόεδρο του ΟΚΑΝΑ, μήπως έγινε λάθος. Και ο γραμματέας ξαναρώτησε και ο Πρόεδρος του ΟΚΑΝΑ το (ξανα)απάντησε. Μετά τις 9 Ιανουαρίου 2017.

Μάλιστα!!! Μέχρι τότε έχει δουλειές και δεν μπορεί να συναντηθεί με τους εκπροσώπους των εργαζομένων. Έχει να κάνει τις προετοιμασίες για τη γιορτή των Χριστουγέννων. Μάλλον θα θέλει να πέσει και για το Σταυρό, για αυτό θέλει να περάσουν και τα Φώτα. Ή μήπως για να φωτιστεί σύσσωμη η Διοίκηση; Θου Κύριε φυλακή τω στόματί μας… 

Σκέτα ερωτήματα: 

Μήπως νομίζουν ότι έχουν "διοριστεί" αυτοκράτορες; 

Έχουν την εντύπωση ότι ανάλογα με τα καπρίτσια τους και το πώς ξύπνησαν μπορούν να παίζουν με τους εργαζόμενους (και τους θεραπευόμενους); 

Μήπως τους μεν εργαζόμενους θεωρούν υποτακτικούς, τους δε θεραπευόμενους  "αρρώστους", που αφού τους δίνουν τα χάπια τους τι άλλο μπορεί να θέλουν; 

Η διευκρίνιση (προς όλους): 

Για να μην μπερδεύονται ούτε οι Διοικούντες, ούτε τα μέλη του ΔΣ των εργαζομένων (εκ των οποίων κάποιοι έχουν πάθει ακόμη μεγαλύτερη σύγχυση τελευταία από αυτή που πάντα είχαν, και δεν ξέρουν αν πρέπει να πάνε με τον αστυφύλακα ή με τον χωροφύλακα): 
Οι συναντήσεις Διοίκησης και Σωματείων ΔΕΝ είναι στη διακριτική ευχέρεια των εκάστοτε Διοικήσεων. Η Διοίκηση του Οργανισμού έχει υποχρέωση να συναντιέται με τη Διοίκηση του Σωματείου. Η συμφωνία που ισχύει είναι να συναντιώνται τουλάχιστον μια φορά τον μήνα. Η συνάντηση του Δεκεμβρίου δεν έχει γίνει. Άρα ας αφήσει τις κόνξες και τα νάζια ο Πρόεδρος και ας κάνει αυτό που είναι υποχρεωμένος να κάνει. 

Η Συμβουλή (προς τον Πρόεδρο αλλά και τους υπόλοιπους Διοικούντες): 

Ας μην χειροτερεύουν άλλο τη θέση τους (ιδιαίτερα ο Πρόεδρος). Έτσι κι αλλιώς (αφού δεν έχουν τα κότσια να παραιτηθούν), παραμένουν εκτεθειμένοι/ες στα μάτια των εργαζομένων, που συνεχίζουν να δίνουν τον καθημερινό τους αγώνα στις μονάδες για "τη φροντίδα των ατόμων που έχουν ανάγκη". Για να βοηθήσουν ανθρώπους ταλαιπωρημένους, όχι μόνο από την εξάρτηση, αλλά και από την οικονομική κρίση, που κάθε μέρα βαθαίνει ακόμη πιο πολύ, λόγω της πολιτικής που εφαρμόζει η κυβέρνηση που τους διόρισε. 

Και για όποιον/α δεν κατάλαβε: Φτάνει η ξεφτίλα της κυβέρνησης που υπηρετούν τόσο ο Πρόεδρος όσο και τα μέλη του ΔΣ. Δεν είναι ανάγκη να (φτάσουν να) ξεφτιλίζονται και προσωπικά.