ΔΕΛΤΙΟ ΘΥΕΛΛΗΣ 20.04.16

(Αυτό είναι: προσπαθούμε να σπείρουμε ανέμους, μήπως έρθει και καμιά θύελλα – δεν έρχεται – ε, αμάν πια! Άνθρωποι είμαστε κι εμείς…)

Δεν θα κάνουμε καμία αυτοκριτική παρατήρηση, μια που πιστεύουμε ακράδαντα ότι, από τότε που εφευρέθηκε η αυτοκριτική, χάθηκε το φιλότιμο. Δεν γράφουμε συχνά, όντως. Όχι γιατί δεν παρακολουθούμε τα τεκταινόμενα, αλλά γιατί – ακόμα κι εμείς! – χάνουμε μερικές φορές την καλή μας διάθεση. Η ιδέα που είχαμε, όταν ξεκινήσαμε το μπλογκ, ήταν να φτιάξουμε ένα χώρο ενημέρωσης και ανταλλαγής απόψεων, διαπάλης ιδεών, παρουσίασης θεμάτων που μας ενδιαφέρουν. Δεν λειτούργησε, ως τώρα, έτσι – και , προφανώς, η ευθύνη βαραίνει κυρίως εμάς. Όσον αφορά όμως την ενημέρωση και την ανταλλαγή απόψεων, δεν αισθανόμαστε ένοχοι πως αφήνουμε τους συναδέλφους (της Αθήνας τουλάχιστον) «στο σκοτάδι»: ποτέ δεν θεωρήσαμε ότι το διαδίκτυο μπορεί να υποκαταστήσει τη συνάντηση, τη ζωντανή ανταλλαγή απόψεων και τη συζήτηση για το «δια ταύτα». Τον προηγούμενο μήνα έγιναν συνελεύσεις στις οποίες ουσιαστικά δεν ήρθε κανένας (λιγότεροι από 10 άνθρωποι στη Θεσσαλονίκη, καμιά 20αρια  στην Αθήνα). Αυτό  είναι δείκτης σοβαρότατων πολιτικών προβλημάτων στο εσωτερικό του συλλόγου – και δεν αντιμετωπίζεται (εάν θέλουμε να το αντιμετωπίσουμε) με «πληρέστερη πληροφόρηση». Ως εκ τούτου, δεν πρόκειται να δεχτούμε «κράξιμο» διαδικτυακά (παρά μόνον από την περιφέρεια) : όποιος αθηναίος θέλει, ας έρθει να μας βρίσει στη συνέλευση! Και, επί τη ευκαιρία, να πει και καμιά ιδέα για το τι να κάνουμε παραπέρα! Ουφ!

Οκ, παραμένουμε κι εμείς (όλοι εμείς, μάλλον) σοκαρισμένοι.  Εδώ ολόκληρη η κοινωνία το ’παθε, εμείς θα γλυτώναμε; Ωστόσο, είτε ασχολούμαστε είτε όχι, τα πράγματα που συμβαίνουν μας αφορούν και επηρεάζουν τη ζωή μας – οπότε, ανασκουμπωνόμαστε και επιστρέφουμε στο καθήκον.

1. Οικονομικά. Ουδέν νεώτερο από το μέτωπο. Τα ΕΣΠΑ (στα οποία εν πολλοίς στηρίζεται η ανάπτυξη, ενίσχυση και … τελειοποίηση του Οργανισμού)  δεν φαίνονται ακόμα στον ορίζοντα – οπότε και η ανάπτυξη περιμένει τη σειρά της (ας ελπίσουμε να μην κρύβεται μαζί με την ελπίδα). Τα χρέη προηγούμενων ετών παραμένουν, όπως και η απειλή που επικρέμεται ότι οι εταιρείες –αυτές  στις οποίες χρωστά ο ΟΚΑΝΑ – κάποια στιγμή θα ζητήσουν τα λεφτά τους δικαστικά. Θα παραμείνουν «υπεράνω» πχ εάν λυθεί η συνεργασία τους  με τον ΟΚΑΝΑ  μετά τους διαγωνισμούς;  

Προκηρύσσονται οι διαγωνισμοί για
φάρμακα  (Βουπρενορφίνη) και αντιδραστήρια, ενώ έληξε και η πατέντα του Suboxone. Θυμάστε τον καυγά μεταξύ προέδρου ΟΚΑΝΑ και υφυπουργού υγείας στον προηγούμενο διαγωνισμό για τη Βουπρενορφίνη;  Ε, ας ελπίσουμε πως δεν θα ξαναζήσουμε παρόμοιες δόξες – και πως ο ΟΚΑΝΑ θα μπορέσει να είναι συνεπής απέναντι σε ασθενείς και εργαζόμενους φροντίζοντας να υπάρχουν δραστικά, ασφαλή και σε επαρκή ποσότητα υποκατάστατα.

2. Εργασιακές σχέσεις. Το παράλληλο πρόγραμμα έφτασε και το υπουργείο υγείας ζητά από όλα τα ΝΠΔΔ και ΝΠΙΔ του να συνάψουν νέες ατομικές συμβάσεις για την καθαριότητα και τη φύλαξη (αρ. 97, νόμος 4368/2016). Όσον αφορά την  απαλλαγή από τους εργολάβους, καλώς καμωμένη (κι ας άργησε χρόνια – κάλιο αργά παρά ποτέ!). Όμως, ο σύλλογος (και οι άμεσα ενδιαφερόμενοι, βεβαίως – βεβαίως!) θα πρέπει να απαιτήσουν η εξοικονόμηση χρημάτων να γίνει από τους εργολάβους κι όχι από τους εργαζόμενους των 400 ευρώ. Να απαιτήσουμε όσοι από τους τωρινούς εργαζόμενους θέλουν να μπορέσουν  να προσληφθούν – όμως όταν λέμε «πρόσληψη» εννοούμε  κανονική, αξιοπρεπή και «ασφαλή» σύμβαση, πλήρη εργασιακά δικαιώματα  και κανονικό ωράριο. Η φημολογούμενη συμφωνία για μπλοκάκι, ισχύ ανανεούμενη κάθε λίγες εβδομάδες, μισθό ανειδίκευτου ΥΕ και διατήρηση του ωραρίου ως έχει (δηλ έως και απασχόληση της μίας ώρας την ημέρα!) σημαίνει μείωση μισθού (ναι, πάντα υπάρχει παρακάτω!) και χειρότερους όρους εργασίας. 

3.  Θεραπευτικό πλαίσιο. Παραμένουν «στον πάγο» μέχρι νεωτέρας τα φιλόδοξα εγχειρήματα αναδιάρθρωσης των υπηρεσιών και απορρόφησης της λίστας. Συνοψίζουμε τους σχεδιασμούς:

α. Μαζικές εισαγωγές στη Μονάδα Άμεσης  Πρόσβασης η οποία θα παρέχει ιατρική – ψυχιατρική – κοινωνικοπρονοιακή στήριξη - υποκατάστατο, θα συνοδεύεται από υπηρεσίες στέγασης και θα έχει «χαμηλές» απαιτήσεις όσον αφορά την παράλληλη χρήση και την προσέλευση. Μέσω της άμεσης πρόσβασης θα γίνονται οι εισαγωγές στις μονάδες ολοκληρωμένης φροντίδας. Άμεση έναρξη στην Αθήνα (Σοφοκλέους). Πόροι: «εκ των ενόντων» το προσωπικό, συνεργασία με το Δήμο αθηναίων, ΕΣΠΑ

Αναμένεται…

 β. Συνταγογράφηση. Το σχέδιο  έχει ως εξής:

• άμεση έναρξη λειτουργίας 2 γραφείων συνταγογράφησης στην Αττική (το πρώτο θα λειτουργήσει στο Ιπποκράτειο) / με στελέχωση ένα γιατρό (με rotation από τις εξυπηρετούμενες μονάδες) και ένα νοσηλευτή (μάλλον κι αυτός με  rotation) / και λειτουργία τις καθημερινές (αρχικά ίσως 3 ημέρες τη βδομάδα) με ωράριο χορήγησης 2μμ - 6μμ.
• προϋποθέσεις για την ένταξη στη συνταγογράφηση: όπως ορίζονται από το πλαίσιο
• οι ασθενείς θα λαμβάνουν 14 ήμερα και 28ήμερα ΤΗ
• η παρακολούθηση (ουροληψίες, call back, παραπομπή εάν  χρειαστεί κάποια ρύθμιση, παραπομπή σε περίπτωση υποτροπής) θα γίνεται από τη μονάδα προέλευσης.

Αναμένεται κι αυτό… Και, όσο αναμένεται, εμείς μπορούμε να ασχοληθούμε με τα βασικά ερωτήματα. Διότι το βασικό ερώτημα δεν είναι εάν κάποιος τοποθετείται «υπέρ ή κατά της συνταγογράφησης» «γενικά». Κατά τη γνώμη μας, είναι άλλα

·         Πώς στην ευχή υπάρχουν κάποιοι που πληρούν τις προϋποθέσεις; Γιατί, με όλο το σεβασμό στην προσπάθεια πολλών μελών που  μπορεί όντως να  τις πληρούν, αυτό δεν τεκμαίρεται από κανέναν τοξικολογικό έλεγχο – μια που ούτε τακτικά γίνονται έλεγχοι τα τελευταία χρόνια ούτε όλες τις ουσίες ελέγχουν.

·         Το «νέο» αυτό πρόγραμμα δεν ελαφρύνει τις μονάδες (αφού αυτές θα συνεχίσουν να παρακολουθούν …εκ του μακρόθεν τους ασθενείς),  ούτε φαίνεται να διευκολύνει τους ασθενείς (αντί να πηγαίνουν μία φορά στο τόσ0 στη μονάδα που ήξεραν θα πηγαίνουν σε άλλη, αλλού, με ελαφρώς διευρυμένο ωράριο). Επίσης, δεν υπάρχει προσωπικό για να το λειτουργήσει (εξ ου οι εναλλαγές και η απουσία σταθερών προσώπων αναφοράς). Οπότε; Προς τι τόση φασαρία;

Όπως γνωρίζουν οι φανατικοί μας αναγνώστες, εμείς είμαστε άνθρωποι σταθερά καλοπροαίρετοι - και, επιπλέον, με μια ιδιότυπη αίσθηση του χιούμορ που μας κάνει ανεκτικούς σε πολλά. Όμως, αφελείς δεν είμαστε. Από τη μια η (λόγω της υποχρηματοδότησης) πλημμελής εφαρμογή των κανόνων γίνεται πλέον, οριστικά και «με το νόμο» επίσημη πρακτική, κι από την άλλη γίνεται με το ζόρι η «πιλοτική εφαρμογή» του μοντέλου της συνταγογράφησης ώστε, μετά την «επιτυχή» έκβαση, να μπορεί να εξαχθεί – εκτός ΟΚΑΝΑ ή /και εκτός του δημοσίου και δωρεάν συστήματος παροχής υπηρεσιών υγείας.

Όμως

Ι. η πολιτεία (αδιάφορο εάν η κυβέρνηση είναι μνημονιακή πρωτηφοραΑριστερά ή μνημονιακή πολλοστηφοραΔεξιά) είναι υποχρεωμένη να παρέχει σε όλους τους εξαρτημένους απρόσκοπτη  πρόσβαση σε ολοκληρωμένη θεραπεία (όχι μόνον σε υποκατάστατο).  Η ανάγκη απορρόφησης της λίστας δεν πρέπει να είναι σε βάρος ούτε της ποιότητας της θεραπείας ούτε  του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα αυτής.

ΙΙ. Το να υπάρχουν ολοκληρωμένα προγράμματα «κανονικών» απαιτήσεων (παράλληλα και συγκοινωνούντα με χαμηλών απαιτήσεων / απεξάρτησης / «στεγνά»/ συνταγογράφησης και ό,τι άλλο χρειάζεται ) είναι αναγκαίο τόσο για τη μείωση της βλάβης όσο και για την κινητοποίηση και πορεία προς την απεξάρτηση όσων μπορούν και θέλουν να την ακολουθήσουν.

Θα έπρεπε να είναι αυτονόητα, αλλά δεν είναι. Και η συνεχής μετακίνηση των θέσεων της πολιτείας (συχνά  με επιστημονική γαρνιτούρα, πάντα με πολιτική –άλλοτε  ελευθεριάζουσα και «δικαιωματική», άλλοτε «καθαρή» - απόχρωση) θέτει σε κίνδυνο και το δικαίωμα των εξαρτημένων στη θεραπεία και την κοινωνία. Και, προφανώς, και τους εργαζόμενους στην εξάρτηση (τις θέσεις και τις συνθήκες εργασίας). Θυμίζουμε και το γνωστό απόσπασμα της έκθεσης Ρακιντζή, όπου ο γενικός  επιθεωρητής  δημόσιας διοίκησης ανακαλύπτει πως, στις δαπάνες υγείας, το μεγαλύτερο κόστος είναι λειτουργικό (δηλ το προσωπικό, οι υποδομές, οι εξετάσεις κοκ ) και όχι τα φάρμακα. Που θα ήταν απλώς βλακώδες εάν δεν είχε χρησιμοποιηθεί κατά κόρον από τον ογκόλιθο της πολιτικής σκέψης και της ηθικής τότε υπουργό υγείας Α. Λοβέρδο. Και που τυχαία(;), τώρα που συζητάμε για τη συνταγογράφηση,  το θυμήθηκε ο ογκόλιθος της σάτιρας και "φωνή του ΣΥΡΙΖΑ" Λάκης Λαζόπουλος πρόσφατα.

Τι θα κάνουμε εμείς, λοιπόν; 

Η συνέχεια επί της οθόνης…