Δευτέρα 26 Μαΐου 2014

ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΙΚΩΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΩΝ: ΕΚΤΟΣ ΘΕΜΑΤΟΣ(;)

"Για να αγωνιστείς χρειάζεται μόνο να έχεις 

μια αίσθηση ντροπής, 

έναν βαθμό αξιοπρέπειας, 

και πολλή οργάνωση"

Subcomandante Marcos, 25 Μαΐου 2014 

"Μεταξύ του φωτός και της σκιάς" Τα μήνυμα του Subcomandante Μάρκος

Το κείμενο που ακολουθεί διαβάστηκε από τον Μάρκος το Σάββατο 25 Μαϊου ημέρα μνήμης για τον Γκαλεάνο (Σημ. ΑρΣυ: Ζαπατίστας που δολοφονήθηκε από τους παραστρατιωτικούς στην Τσιάπας πριν λίγες ημέρες), μέρα που είχαν ανακοινώσει οι Ζαπατίστας και είχαν προσκαλέσει εναλλακτικά μέσα ενημέρωσης και ανθρώπους να παραβρεθούν ώστε να ενημερωθούν για τις εξελίξεις σχετικά με την επίθεση και τα σχέδια του Ζαπατιστικού Στρατού.
(Σημ. ΑρΣυ: Οι επισημάνσεις με bold είναι δικές μας)
"Mεταξύ του φωτός και της σκιάς" 
Σήμερα το πρωί, στο τέλος του αφιερώματος  για τον σύντροφο Γκαλεάνο, πάνω από τρεις χιλιάδες Ζαπατίστας των βάσεων στήριξης και των αγωνιστών, μαζί με περίπου χίλια μέλη της Έκτης, άκουσαν τα «τελευταία δημόσια λόγια» του  Εξεγερμένου Marcos του EZLN. Έξι ηγέτες της Μυστικής Επαναστατικής Επιτροπής Ιθαγενών, μαζί με τον Moisés και τον Μάρκος, ανέβηκαν στη σκηνή. Παρακάτω περιλαμβάνονται μερικά κομμάτια από τα πέντε μέρη της επιστολής του Μάρκος».
1. Μια δύσκολη απόφαση
"Η μάχη για την ανθρωπότητα και ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό ήταν και είναι δική μας, αλλά και πολλών άλλων από τα χαμηλά στρώματα.

Ενάντια στον θάνατο, απαιτούμε τη ζωή,  
ενάντια στη σιωπή, τα λόγια και τον σεβασμό, 
ενάντια στην αμνησία, την μνήμη, 
ενάντια στην ταπείνωση και την περιφρόνηση, την αξιοπρέπεια, 
ενάντια στην καταπίεση, την εξέγερση,
ενάντια στη σκλαβιά, την ελευθερία, 
ενάντια στην επιβολή, την δημοκρατία, 
ενάντια στο έγκλημα, την δικαιοσύνη.
Ο πόλεμος που διεξάγουμε μας έδωσε το προνόμιο να ακουστούμε, από γενναιόδωρα αυτιά και καρδιές που βρίσκονται κοντά ή και μακριά. Υπήρχε άγνοια και αδιαφορία και εξακολουθεί να υπάρχει, όμως καταφέραμε να προσελκύσουμε  την προσοχή αρκετών. Στη συνέχεια, έπρεπε να ανταποκριθούμε σε ένα αποφασιστικής σημασίας ερώτημα: "ποιο θα είναι το επόμενο βήμα;"
Το να σκοτώσουμε ή να πεθάνουμε έμοιαζε η μόνη μοίρα μας.
Έπρεπε να ξαναχτίσουμε το μονοπάτι της ζωής, να χτίσουμε ό,τι αυτοί που βρίσκονται από πάνω είχαν καταστρέψει και συνεχίζουν να καταστρέφουν - την πορεία όχι μόνο των αυτόχθονων κοινοτήτων, αλλά και των εργαζομένων, των σπουδαστών, των εκπαιδευτικών, των νέων, και των αγροτών. Πάνω στο γεγονός ότι υπάρχουν διαφορές τόσο σε όσους είναι πάνω όσο και σε αυτούς που βρίσκονται από κάτω και αυτές οι διαφορές διώκονται και τιμωρούνται. Εμείς έπρεπε είτε να θυσιάσουμε το αίμα μας για την πορεία προς την εξουσία δίνοντας απλώς την ηγεσία σε άλλους ή να στρέψουμε τις καρδιές και τα μάτια μας στους ανθρώπους που είμαστε – τους ιθαγενείς που προστατεύουν τη Γη και τη μνήμη.
Το δίλημμα μας δεν ήταν ανάμεσα στο να διαπραγματευτούμε ή να πολεμήσουμε, αλλά ανάμεσα στον θάνατο και την ζωή.
Εμείς επιλέξαμε να χτίσουμε ζωή, αλλά στη μέση ενός πολέμου – που δεν ήταν λιγότερο θανατηφόρος.
Οι νεκροί είναι όλοι εδώ, αλλά τώρα για να ζήσουν.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, ότι κάποιοι πιστεύουν πως κάναμε λάθος με την επιλογή μας αυτή – ότι δηλαδή ένας στρατός δεν μπορεί και δεν πρέπει να προσπαθεί να επιβάλλει την ειρήνη. Με πολλούς τρόπους η σκέψη αυτή είναι σωστή αλλά ο κύριος λόγος για την επιλογή μας ήταν και είναι  το γεγονός ότι με μάχες  θα καταλήγαμε να εξαφανιστούμε.  Ίσως κάναμε λάθος με την επιλογή να καλλιεργήσουμε τη ζωή αντί να υμνούμε τον θάνατο.
Αλλά κάναμε αυτή την επιλογή κοιτάζοντας ο ένας τον άλλο και ακούγοντας ο ένας τον άλλο – βάση της συλλογικότητας που είμαστε. Εμείς επιλέξαμε εξέγερση. Με άλλα λόγια, εμείς επιλέξαμε τη ζωή.
Γνωρίζαμε και γνωρίζουμε ότι ο θάνατος είναι απαραίτητος ώστε να υπάρξει η ζωή και ότι για να ζήσουμε πρέπει να πεθάνουμε."
2 . Παράλειψη
"Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι είκοσι χρόνια μετά ότι το "τίποτα για μας", η φράση αυτή αποδείχθηκε όχι απλώς μια καλή φράση για πανό και τραγούδια, αλλά μια πραγματικότητα - La Realidad.
Αν η συνέπεια είναι αποτυχία, τότε η ασυνέπεια είναι ο δρόμος προς την επιτυχία - η διαδρομή προς την εξουσία. Αλλά δεν θέλουμε να πάμε εκεί. Δεν μας ενδιαφέρει. Μέσα σε αυτές τις παραμέτρους, προτιμούμε να αποτύχουμε παρά να νικήσουμε."
3 .Το μεταβαλλόμενο πρόσωπο του EZLN
"Σε αυτά τα είκοσι χρόνια έχουν υπάρξει πολλές, πολύπλοκες αλλαγές εντός του EZLN. Ορισμένοι σχολιαστές έχουν απλώς αναφερθεί στην εμφανή αλλαγή – εκείνη των γενεών - και το γεγονός ότι εκείνοι που ήταν μικροί ή αγέννητοι όταν ξεκίνησε η εξέγερση παλεύουν σήμερα και οδηγούν την αντίσταση. Ορισμένοι "φιλομαθείς" σχολιαστές, πάντως, δεν έχουν αναφερθεί στις άλλες αλλαγές: την αλλαγή από την πολυμαθή μεσαία τάξη στους αυτόχθονες αγρότες, από την φυλή μιγάδων σε καθαρούς ιθαγενείς και - το πιο σημαντικό - από την επαναστατική πρωτοπορία στην δημιουργία συλλογικών κανόνων.
Η λατρεία του ατόμου βρίσκεται σε τέτοια πρωτοπορία από τους πιο ακραίους φανατικούς οπαδούς της... - σε μια μορφή αριστερής πολιτικής με ρατσισμό,  που ισχυρίζεται ότι είναι επαναστατική. Ο EZLN δεν είναι ένα τίποτα από αυτά - για το λόγο αυτό  δε μπορεί ο καθένας να είναι ένας Ζαπατίστα.
Από την μεταφορά της εξουσίας από τα ψηλά στα χαμηλά στρώματα, από την επαγγελματική πολιτική στην καθημερινή πολιτική, από τους ηγέτες στους ανθρώπους, από την περιθωριοποίηση των φύλων  στην άμεση συμμετοχή των γυναικών, από την υποτίμηση των διαφορετικών ατόμων στον εορτασμό των διαφορών".
4. Ένα διαφορετικό Ολόγραμμα : Τι δεν θα αποτελεί.
" Το πρωί της 1ης  Ιανουαρίου του 1994, ένας στρατός γιγάντων - ή αυτόχθονων ανταρτών - συγκλόνισαν τον κόσμο με τα βήματα τους, όταν κατέβηκαν στις πόλεις [της Τσιάπας]. Λίγες μέρες αργότερα, με το αίμα των νεκρών μας ακόμα στους δρόμους, συνειδητοποιήσαμε ότι εκείνοι στο εξωτερικό δεν μας βλέπουν. Έχοντας συνηθίσει να κοιτούν αφ’υψηλού τις κοινότητες των ιθαγενών, δεν κοίταξαν πάνω για να μας δουν, έχοντας συνηθίσει να μας βλέπουν να ταπεινωνόμαστε, οι καρδιές τους δεν καταλάβαιναν την αξιοπρεπή εξέγερση μας. Αντ 'αυτού, επικεντρώνονταν μόνο στα πρόσωπα μας ως μιγάδες, το πρόσωπο του μιγά που θα μπορούσαν να δουν όταν φοράει κουκούλα. Οι αρχηγοί μας τότε είπαν: «βλέπουν μόνο τα πράγματα που είναι σύμφωνα με το δικό τους επίπεδο, όσο ασήμαντα κι αν είναι. Ας βάλουμε κάποιον στο επίπεδο τους, έτσι ώστε να μπορούν να τον δουν και, μέσω αυτού, να μπορούν να δουν και μας.
Και έτσι ξεκίνησε ένας σύνθετος ελιγμός της απόσπασης της προσοχής: ένα μαγικό τέχνασμα που ήταν φοβερό και θαυμάσιο, μια κατεργάρικη κίνηση που ταιριάζει στην ιθαγένικη καρδιά μας. Η εγχώρια σοφία των ιθαγενών προκάλεσε τον μοντέρνο κόσμο, σε ένα από τα προπύργια της - τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Η κατασκευή της προσωπικότητας που ονομάζεται Μάρκος είχε αρχίσει.
Χρειαζόμασταν χρόνο για να τους εαυτούς μας και να βρούμε ανθρώπους ικανούς να μας δουν για αυτό που είμαστε. Χρειαζόμασταν χρόνο για να βρούμε τους ανθρώπους που θα μπορούσαν να μας δουν όχι από πάνω, αλλά από κάτω, άνθρωπους που θα μπορούσαν να μας κοιτάξουν στα μάτια με ενσυναίσθηση.
... Σας είπα ότι τότε ξεκίνησε η κατασκευή της προσωπικότητας. Αν μου επιτρέπετε να καθορίσω την προσωπικότητα Marcos, θα ήθελα να πω χωρίς δισταγμό ότι ήταν μια μεγάλη μεταμφίεση.
Είχαμε ξεκινήσει αρκετές πρωτοβουλίες για να βρούμε αυτιά συμπαθή να μας ακούσουν - να βρούμε άλλους σαν κι εμάς και διαφορετικούς από εμάς - να βρούμε τα βλέμματα και την προσοχή που χρειάζεται και μας αξίζει και αποτυγχάναμε κάθε φορά. Και ήταν έτσι μέχρι την Έκτη Διακήρυξη της Ζούγκλας Λακαντόνα - η πιο τολμηρή  από τις πρωτοβουλίες που είχαμε ξεκινήσει ποτέ - τελικά μας έφερε σε επαφή με ανθρώπους που μας κοίταξαν στα μάτια, μας χαιρέτισαν και μας αγκάλιασαν.
Μέσα στο κίνημα, η πρόοδος των ανθρώπων ήταν εντυπωσιακή. Και αυτός είναι ο λόγος που ξεκινήσαμε το μάθημα «Ελευθερία Σύμφωνα με τους Ζαπατίστας». Συνειδητοποιήσαμε ότι υπήρχε τώρα μια γενιά που θα μας κοιτάξει στα μάτια και ήταν ικανή να μας ακούει και να μιλάει για εμάς, χωρίς να περιμένει την ηγεσία ή κάποια καθοδήγηση - χωρίς να σκοπεύει να διατάξει ή να υπακούσει. Η προσωπικότητα του Μάρκος δεν ήταν πλέον αναγκαία. Το επόμενο στάδιο του αγώνα των Ζαπατίστας ήταν έτοιμο.
Σύμφωνα με τις πεποιθήσεις μας και την πρακτική μας, η εξέγερση δεν χρειάζεται ηγέτες και προσωπικότητες, μεσσίες ή σωτήρες. Για να αγωνιστείς χρειάζεται μόνο να έχεις μια αίσθηση ντροπής, έναν βαθμό αξιοπρέπειας, και πολλή οργάνωση. Τα υπόλοιπα είτε εξυπηρετούν την συλλογικότητα είτε δεν εξυπηρετούν καθόλου.
5. Πόνος και οργή​​. Ψίθυροι και κραυγές.
Η σιωπή του πλήθους είπε: "Περίμενε, σύντροφε. Μην φεύγεις». Αλλά ο Μάρκος δεν είχε ακόμη τελειώσει. Συνέχισε παραθέτοντας μια σειρά από νεκρούς ή εξαφαφανισμένους συντρόφους, και πολιτικούς και κοινωνικούς κρατούμενος  από την Ατένκο, την Ostula, την Oaxaca, την Πόλη του Μεξικού, την Ιταλία, την Τσιάπας, την Ελλάδα, την Παλαιστίνη, την Chéran, την Guerrero, την Morelos, την Puebla, την Chihuahua, την Sonora, την Jalisco, την Sinaloa και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Επίσης διάβασε τα ονόματα των μεταναστών και των Mapuches, λέγοντας:
"Αυτή τη στιγμή, σε άλλα μέρη του Μεξικού και του κόσμου, ένας άνδρας, μια γυναίκα, ένας γκέυ, ένα αγόρι, ένα κορίτσι, ένας γέρος, μια ηλικιωμένη γυναίκα, μια μνήμη, έχει πληγεί από κοντινή απόσταση, από ένα σύστημα που προχωρά σε αδηφάγα εγκλήματα, μαχαίρια, νεκρούς, χλευασμούς, εγκατάλειψη...
Μόνο μερικά ονόματα:
Alexis Benhumea, δολοφονήθηκε στο Estado του México.
Francisco Javier Cortés, δολοφονήθηκε στο Estado του México.
Juan Vázquez Guzmán, δολοφονήθηκε στην Chiapas.
Juan Carlos Gómez Silvano, δολοφονήθηκε στην Chiapas.
El compa Kuy, δολοφονία DF.
Carlo Giuliani, δολοφονήθηκε στην Iταλία.
Aλέξης Γρηγορόπουλος, δολοφονήθηκε στην Ελλάδα.
Wajih Wajdi al-Ramahi δολοφονήθηκε σε ένα στρατόπεδο προσφύγων στην πόλη Ραμάλα της Δυτικής Όχθης. 14 ετών, πυροβολήθηκε στην πλάτη από έναν στρατιώτη του ισραηλινού στρατού, χωρίς πορείες, χωρίς διαμαρτυρίες στους δρόμους ή οτιδήποτε.
Matías Valentín Catrileo Quezada, δολοφονήθηκε στην Χιλή.
Teodulfo Torres Soriano,  México.
Guadalupe Jerónimo y Urbano Macías,  Michoacán.
Francisco de Asís Manuel, εξαφανίστηκε από την  Santa María Ostula
Javier Martínes Robles, εξαφανίστηκε από την Santa María Ostula
Gerardo Vera Orcino, εξαφανίστηκε από την  Santa María Ostula
Enrique Domínguez Macías, εξαφανίστηκε από την  Santa María Ostula
Martín Santos Luna, εξαφανίστηκε  από την Santa María Ostula
Pedro Leyva Domínguez, δολοφονήθηκε στη  Santa María Ostula.
Diego Ramírez Domínguez, δολοφονήθηκε  στη Santa María Ostula.
Trinidad de la Cruz Crisóstomo, δολοφονήθηκε στη Santa María Ostula.
Crisóforo Sánchez Reyes, δολοφονήθηκε στη  Santa María Ostula.
Teódulo Santos Girón, δολοφονήθηκε στη Santa María Ostula.
Longino Vicente Morales, εξαφανίστηκε στην Guerrero.
Víctor Ayala Tapia, εξαφανίστηκε στην Guerrero.
Jacinto López Díaz “El Jazi”, δολοφονήθηκε στην Puebla.
Bernardo Vázquez Sánchez, δολοφονήθηκε στην Oaxaca
Jorge Alexis Herrera, δολοφονήθηκε στην Guerrero.
Gabriel Echeverría, δολοφονήθηκε στην Guerrero.
Edmundo Reyes Amaya, εξαφανίστηκε στην Oaxaca.
Gabriel Alberto Cruz Sánchez, εξαφανίστηκε στην Oaxaca.
Juan Francisco Sicilia Ortega, δολοφονήθηκε στην Morelos.
Ernesto Méndez Salinas, δολοφονήθηκε στην Morelos.
Alejandro Chao Barona, δολοφονήθηκε στην Morelos.
Sara Robledo, δολοφονήθηκε στην Morelos.
Juventina Villa Mojica, δολοφονήθηκε στην Guerrero.
Reynaldo Santana Villa, δολοφονήθηκε στην Guerrero.
Catarino Torres Pereda, δολοφονήθηκε στην Oaxaca.
Bety Cariño, δολοφονήθηκε στην Oaxaca.
Jyri Jaakkola,δολοφονήθηκε στην Oaxaca.
Sandra Luz Hernández, δολοφονήθηκε στη Sinaloa.
Marisela Escobedo Ortíz, δολοφονήθηκε στην Chihuahua.
Celedonio Monroy Prudencio, εξαφανίστηκε στην Jalisco.
Nepomuceno Moreno Nuñez, δολοφονήθηκε στη Sonora.
"Ακόμα κι αν πιάσουν και καταδικάσουν αυτούς που σας σκότωσαν, θα βρίσκουν πάντα άλλους που θα σας στήνουν ενέδρα και θα επαναλαμβάνουν το μακάβριο χορό που τελείωσε τη ζωή σας.
Η αδικία έχει τόσα πολλά ονόματα και προκαλεί τόσες πολλές κραυγές. Και μην ξεχνάμε ότι, ενώ ένα άτομο ψιθυρίζει, κάποιο άλλο κραυγάζει. Ακούγοντάς τους θα πρέπει να ενεργοποιηθούμε, ώστε να βρούμε μια διαδρομή που μετατρέπει την αδικία σε κάτι γόνιμο. Το μόνο που χρειάζεται είναι να χαμηλώσετε το κεφάλι σας και να ανυψώσετε την καρδιά σας.
Η δικαιοσύνη που θέλουμε είναι η συνεχής και η επίμονη αναζήτηση της αλήθειας.
Πιστεύουμε ότι είναι απαραίτητο κάποιος από μας να πεθάνει, έτσι ώστε ο Γκαλεάνο να μπορεί να ζήσει. Έτσι, έχουμε αποφασίσει ότι σήμερα, ο Marcos πρέπει να πεθάνει.
Και σε αυτές τις πέτρες που έχετε αφήσει στον τάφο του, θα μάθετε να μην πουλήσετε τον εαυτό σας, να μην παραδοθείτε και να μην ενδώσετε.
Στις 2:08 π.μ., δηλώνω ότι ο Εξεγερμένος Μάρκος - ο αυτοαποκαλούμενος υποδιοικητής από ανοξείδωτο χάλυβα - παύει να υφίσταται".
Δύο λεπτά αργότερα, μετά από κάποια χιουμοριστικά υστερόγραφα που χρησιμοποιήθηκαν για να ανυψώσουν λίγο την διάθεση, ο «Μάρκος», αποχώρησε από τη σκηνή για πάντα. Τα φώτα έσβησαν και ένα κύμα χειροκροτημάτων ακολούθησε από το πλήθος των οπαδών του έκτου και από τις βάσεις στήριξης των Ζαπατίστας και των αγωνιστών.
Στιγμές αργότερα η φωνή του πρώην υποδιοικητή ακούστηκε και πάλι, αλλά εκτός σκηνής, λέγοντας: "Καλημέρα σύντροφοι. Το όνομά μου είναι Γκαλεάνο. Εξεγερμένος Γκαλεάνο. Μου είπαν ότι, όταν θα ήταν να γεννηθώ και πάλι, θα ήταν συλλογικά".
***
Εξεγερμένος Γκαλεάνο.
Μεξικό, Μάιος του 2014.

24 σχόλια:

  1. "Για να αγωνιστείς χρειάζεται μόνο να έχεις
    μια αίσθηση ντροπής,
    έναν βαθμό αξιοπρέπειας,
    και πολλή οργάνωση"

    Εκτός θέματος????????
    Π ο τ έ ! ! !

    Πόσοι/ες όμως (εντός κι εκτός οκανα) είναι "εκτός"..... Κι όσο πιο μεγάλες (ψεύτικες) κουβέντες λένε, τόσο πιο εκτός του θέματος της αξιοπρέπειας βρίσκονται...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ποιοι είναι κύριοι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλά ποοί νομίζετε ότι είστε,πάτε καλά,ληγμένα πέρνετε......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Κ α τ α π λ η κ τ ι κ ό ! "Ανεβήκατε", πολλά σκαλιά στα μάτια μου με αυτή την ανάρτηση.
    Αυτό είναι 'πολιτισμός' , είναι 'τόλμη' και 'ανθρωπιά'. Με κάνατε περήφανο άνθρωπο, που είμαι κι εγώ μέλος της κοινότητας, "αυτού" του οκανα.
    Όταν οι συζητήσεις μας και οι αναμεταξύ μας κουβέντες, γίνουν αυτού του επιπέδου, τότε θα μπορούμε να περπατάμε στον δρόμο, με το κεφάλι ψηλά !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ΜΠΡΑΒΟ ΣΑΣ!!!!! ΑΝΕΒΗΚΑΤΕ ΞΑΝΑ ΣΤΗΝ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΜΟΥ! Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΕΝΤΟΣ ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ!!!!!

      Διαγραφή
  5. η πιο αξιολογη εκτιμηση των πραγματων χωρις να γινεται αναφορα στα εκλογικα αποτελεσματα!!!συγκινητικο,εμπνευστικο,αγωνιστικο το αρθρο και ο αγωνας των Ζαπατιστας!!!!οι επιλογες δικες μας,ο δρομος δικος μας να τον βαδισουμε συλλογικα!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ας κόψουμε και κάτι ε; δηλαδή κοιτιόμαστε στον καθρέφτη και βλέπουμε (εκκολαπτόμενους έστω) ζαπατίστας; μην τους ξεφτελίζουμε.. ξεφτελίζουμε έννοιες...ξεφτελίζουμε τα πάντα..το άλλο με τον εντρυφούντα στον διαλεκτικό υλισμό πώς το είπατε ακριβώς;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Όχι δεν κοιτιόμαστε στον καθρέφτη και βλέπουμε (εκκολαπτόμενους έστω) ζαπατίστας. Δεν τους ξεφτελίζουμε όμως με το να τους βλέπουμε, να τους ακούμε και να τους σκεφτόμαστε.
    Άλλωστε βάζουμε κάτι ψηλά όταν δεν θέλουμε να το φτάσουμε.
    Οι ζαπατίστας λένε και ξαναλένε ότι δεν είναι τίποτε το εξαιρετικό, τίποτε περισσότερο μαγικό από την πραγματικότητα τους.
    Μας δείχνουν ότι δεν χρειάζεται να μας δείξει κανένας το δρόμο: μπορούμε να τον ανοίξουμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, ο καθένας στο "ζαπατίστικο χωριό" της πραγματικότητας του.
    Μπορεί σήμερα να κοιτιόμαστε στον καθρέφτη και να μην βλέπουμε ένα (εκκολαπτόμενο έστω) Ζαπατίστα αλλά να θέλουμε κάποια μέρα να δούμε κάτι που να μας αρέσει περισσότερο από τον σημερινό μας εαυτό, ας μη φοβόμαστε να μιλήσουμε ή έστω να ονειρευτούμε.
    granma

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Προφανώς η τελευταία παράγραφος θέλει να πει:
    Μπορεί σήμερα να κοιτιόμαστε στον καθρέφτη και να μην βλέπουμε ένα (εκκολαπτόμενο έστω) Ζαπατίστα αλλά αν θέλουμε κάποια μέρα να δούμε κάτι που να μας αρέσει περισσότερο από τον σημερινό μας εαυτό, ας μη φοβόμαστε να μιλήσουμε ή έστω να ονειρευτούμε.
    granma

    ΥΓ.Με άλλα - "ζαπατίστικα" - λόγια ας γίνουμε "γενναιόδωρα αυτιά και καρδιές"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. με τα λόγια χτίζω ανώγεια....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. απ΄το να μη χτίζεις τίποτα και να αλαμανάς τη λάσπη προτιμότερο να χτίζεις ανώγεια με τα λόγια
      granma

      Διαγραφή
  10. ΟΧΙ.αυτό δε σας διαχωρίζει σε τίποτα από τους παραδοσιακούς πολιτικάντηδες που ακόμα μας κυβερνάνε.αν αυτούς τελικά ζηλεύετε, θα σας αφήσουν εύκολα μέσα στη λάσπη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Η ΑρΣυ, ως διαχειρίστρια αυτού του blog, διέγραψε τρία σχόλια, τα οποία θεωρεί ότι προσβάλλουν όχι μόνο την ΑρΣυ, αλλά και τους αναγνώστες του blog καθώς και τους ίδιους που τα έγραψαν. Το blog θα συνεχίσει να είναι ανοικτό σε ιδέες, απόψεις και σχόλια ανεξάρτητα από το αν συμφωνούν με τις δικές της ιδέες, απόψεις και σχόλια. Αρκεί, φυσικά, να μην είναι προσβλητικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. πολύ μου αρέσει η φράση "ότι προσβάλλουν ........ και τους ίδιους που τα έγραψαν".
    μεσαίωνα είσαι εδώ?
    η "ιερά εξέταση" σε καλεί.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ζητω η δημοκρατια σας!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Αν εσείς ειστε αριστεροί... τοτε ο Αδωνις Γεωργιαδης ειναι ανταρτης πολης! μουχαχαχαχαχαχα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να υποθέσω ότι κατά τη γνώμη σου οι αριστεροί πρέπει να δέχονται ή ακόμη να ανέχονται σχόλια του επιπέδου "νούμερο", "βλήμα" και άλλα τέτοια;
      Άλλο η κριτική άλλο η διαφωνία και άλλο η έλλειψη επιχειρημάτων και εξ αυτής η κενότητα....

      Διαγραφή
    2. Σιγουρα δεν ειναι αριστερό ..απλως να κοτσαρεις ενα μανιφεστο σε ενα και καλα blog των εργαζομενων..Διαχρονικά Aριστερα=πραξεις..και αν κρινω απο τον πασΟΚΑΝΑ.. τοτε εχουμε φαγοποτι με αριστερο αλλοθι και...αλατοπιπερο..γκεγκε?

      Διαγραφή
    3. Η κακόηχη -και σαφέστατα παραπέμπουσα σε λούμπεν ακροδεξιά φρασεολογία- κατάληψη του σχολίου σου, η (θελημένη ή αθέλητη) αδυναμία σου να ξεχωρίσεις το ΠΑΣΟΚ από την αριστερά, η παντελής έλλειψη στοιχείων που να επιτρέπουν το τσουβάλιασμα της αριστεράς με το ΠΑΣΟΚ (ως κατεξοχήν εκπρόσωπο της διαφθοράς των διαχειριστών του εγγενώς διεφθαρμένου καπιταλιστικού συστήματος) με οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ουδεμία σχέση έχεις με την αριστερά και άρα με τις απόψεις των "ιδιοκτητών" αυτού του blog. Παρόλα αυτά δημοσιεύουν τις απόψεις σου. Μπράβο τους...

      Διαγραφή
  15. Και για τη χθεσινή συνέλευση τσιμουδιά... Για όσα μας επιβάλουν με το έτσι θέλω τσιμουδιά...
    Θαρραλέες στάσεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Μπα, δεν ξέρουμε. Για πες μας γιατί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Απορία - ερώτημα προς τους διαχειριστές του blog : αυτά τα σχόλια του troll όπως το τελευταίο, σήμερα 4.11, γιατί δεν τα διαγράφετε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή