Με απεργία την Τρίτη 1η Ιουλίου
https://syllogoseopae.org/2025/06/26/%ce%b3%ce%b9%ce%bf%cf%81%cf%84%ce%b1%ce%b6%ce%bf%ce%bd%cf%84%ce%b1%cf%82-%cf%84%ce%b1-%ce%b1%cf%80%ce%bf%ce%ba%ce%b1%cf%8a%ce%b4%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b1%cf%80%ce%b5%ce%be%ce%b1%cf%81/
Με συζητήσεις προβληματισμού
Η θέση μας είναι εκεί - για τους συναδέλφους, για τα μέλη όλων των προγραμμάτων, για την αξιοπρέπειά μας.
Ή με την πλειοψηφία του ΔΣ του συλλόγου "μας" και τη διοίκηση.
Ο καθένας διαλέγει.
https://syllogoseopae.org/2025/06/02/%cf%83%cf%84%ce%b1%cf%83%ce%b7-%ce%b5%cf%81%ce%b3%ce%b1%cf%83%ce%b9%ce%b1%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%b9%cf%82-12-%ce%b9%ce%bf%cf%85%ce%bd%ce%b9%ce%bf%cf%85-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%b5%ce%bf%cf%80%ce%b1/
Με φόβο και αυταρχισμό δεν υπάρχει απεξάρτηση
Ο Σύλλογος Εργαζόμενων ΕΟΠΑΕ, με ομόφωνη απόφαση του Διοικητικού του Συμβουλίου στη συνεδρίαση της 25ης Μαΐου 2025, αποφάσισε να προχωρήσει σε στάση εργασίας στις 12/6/2025, 8πμ με 12, και συγκέντρωση στις κεντρικές υπηρεσίες του ΕΟΠΑΕ στην Αβέρωφ 21, στις 10πμ, διαμαρτυρόμενος για μια σειρά ζητήματα που πλήττουν τις παρεχόμενες υπηρεσίες στους πολίτες, την ισότιμη και δίκαιη μεταχείριση των εργαζόμενων στον Οργανισμό και την άρνηση της διοίκησης να συζητήσει με τους εκπροσώπους τους για τα ζητήματα που τους αφορούν.
Το ξήλωμα της απεξάρτησης με την έναρξη λειτουργίας του ΕΟΠΑΕ συνεχίζεται. Μετά την βίαιη συγχώνευση των μονάδων που λειτουργούσαν στους φορείς που ενσωματώθηκαν στον νέο οργανισμό και τον κατακερματισμό της θεραπευτικής συνέχειας των υπηρεσιών που πρόσφεραν σε διαφορετικές διευθύνσεις, ακολουθεί η αλλαγή του αντικειμένου εργασίας των μονάδων που προέκυψαν από τις συγχωνεύσεις.
Ο Οργανισμός καταργεί τα ονόματα με τα οποία λειτούργησαν και έγιναν γνωστές οι μονάδες απεξάρτησης στη χώρα για 40 χρόνια. Μετατρέπει σε μονάδες πρόληψης, μονάδες που δούλευαν με εξαρτημένους και προετοίμαζαν τη συνέχεια της θεραπευτικής τους πορείας σε θεραπευτική κοινότητα, παρότι το προσωπικό τους δεν έχει ειδίκευση στο αντικείμενο και αδιαφορώντας για το γεγονός ότι παράλληλα λειτουργεί ένα εκτεταμένο δίκτυο Κέντρων Πρόληψης από την τοπική αυτοδιοίκηση.
Ετοιμάζεται να “στείλει” τα μέλη τους σε άλλες δομές οι οποίες ελάχιστα σχετίζονται με το θεραπευτικό μοντέλο που είχαν επιλέξει, σαν να πρόκειται για μεταφορά οικοσκευής και όχι για πολίτες που αντιμετωπίζουν προβλήματα εξάρτησης, όπως ετοιμάζεται να συμβεί σε συμβουλευτικά κέντρα που λειτουργούσαν στο ΚΕΘΕΑ.
Μετακινεί, σε μια νύχτα, προσωπικό από τη μια μονάδα στην άλλη, αποκόπτοντας θεραπευόμενους από τους θεραπευτές τους, χωρίς καμία αιτιολογία, όπως καταγγέλλουν οι θεραπευόμενοι του Αργώ, ενώ οι μονάδες που λειτουργούσαν στο 18 Άνω ξεμένουν από προσωπικό.
Διαμορφώνει σιγά σιγά έναν εντελώς διαφορετικό χάρτη υπηρεσιών στη χώρα, χωρίς να καταθέσει κανενός είδους σχεδιασμό και αγνοώντας το κατατεθειμένο Εθνικό Σχέδιο Δράσης της χώρας.
Η περίφημη ανάπτυξη της διαλειτουργικότητας των φορέων και του ανώτερου σχεδιασμού των υπηρεσιών για τις εξαρτήσεις στη χώρα, που θα επέφερε υπαγωγή τους υπό ενιαία διοίκηση, μετατρέπεται τάχιστα σε μια αδιαφανή και χωρίς λογοδοσία εφαρμογή ενός σχεδίου το οποίο, αν υπάρχει, δεν το γνωρίζει κανένας.
Η συμπεριφορά του νέου οργανισμού στο προσωπικό του δεν διαφέρει πολύ από τη συμπεριφορά που επιδεικνύει στους πολίτες με προβλήματα εξάρτησης.
Ακολουθώντας τον συλλογισμό πως “όλα αρχίζουν από την αρχή” επειδή είμαστε ένας νέος οργανισμός, η διοίκηση του ΕΟΠΑΕ θεωρεί πως δικαιούται να διορίζει ή να καθαιρεί προϊστάμενους κατά την άποψή της, χωρίς να λαμβάνει υπόψη τα προσόντα, την εμπειρία και την εξειδίκευση των εργαζόμενων και γενικώς να μεταχειρίζεται τους “ανθρώπινους πόρους” της χωρίς να σέβεται τον νόμο ή τις αποφάσεις του ΟΜΕΔ.
Οι αυθαίρετες μετακινήσεις εργαζόμενων από τη μια μονάδα στην άλλη, συνδυαζόμενες πολλές φορές με υποβάθμιση και βλαπτική μεταβολή, είναι η συνήθης πρακτική στον οργανισμό, εφαρμοζόμενες, όλως τυχαίως, σε όσες και όσους εκφράζουν “αντιρρήσεις”.
Οι αλλαγές στους όρους και τις συνθήκες εργασίας των μονάδων “με εφαρμογή από σήμερα”, όπως η πρόσφατη επέκταση ωραρίου εργασίας του πρωτοκόλλου (!) μέχρι τις 7 το βράδυ, πάλι χωρίς αιτιολόγηση, συζήτηση και χωρίς τη στοιχειώδη ενσυναίσθηση για το αν μπορούν και μάλιστα άμεσα, να ανταποκριθούν οι εργαζόμενοι.
Φαίνεται πως οι έννοιες οικογενειακός προγραμματισμός, γονεϊκότητα, αναπηρία ή οποιαδήποτε άλλη ανάγκη των εργαζόμενων, δεν απασχολούν τη διοίκηση και δεν μπορούν να σταθούν εμπόδιο στην εφαρμογή του οράματος που έχει, ερήμην βέβαια των θεραπευόμενων, των θεραπευτών τους αλλά και της χώρας ολόκληρης.
Η στοχοποίηση μη επαρκώς συμμορφούμενων εργαζόμενων και οι κλήσεις σε απολογία δι’ ασήμαντον αφορμή, είναι το έσχατο εργαλείο διοίκησης που εφαρμόζεται στον οργανισμό, που δημιουργήθηκε για να βελτιώσει τη διοίκηση των υπηρεσιών για τις εξαρτήσεις.
Στις περισσότερες περιπτώσεις συντρέχουν όλοι οι όροι της εργασιακής παρενόχλησης, αλλά η συμπεριφορά της διοίκησης δεν φαίνεται να παίρνει υπόψη της τους νόμους της πολιτείας για τα δικαιώματα των εργαζόμενων και τις υποχρεώσεις της απέναντι στο προσωπικό.
Η διοίκηση δεν έχει δώσει καμία απάντηση στις επίμονες, προφορικές και γραπτές, προσπάθειες του Συλλόγου Εργαζόμενων ΕΟΠΑΕ, για συνάντηση, προκειμένου να συζητηθούν τα εκρηκτικά προβλήματα που έχουν συσσωρευθεί σε ελάχιστους μήνες στον οργανισμό, απαξιώνοντας με έναν ακόμα τρόπο τους εργαζόμενους. Ο διάλογος με τους εκπροσώπους των εργαζομένων ωστόσο, δεν εναπόκειται στη διακριτική ευχέρεια των διοικήσεων, αποτελεί υποχρέωσή τους και κοινή λογική προκειμένου να επιλύονται ζητήματα σε πλαίσιο εργασιακής ειρήνης.
Με φόβο και αυταρχισμό δεν υπάρχει απεξάρτηση. Ο σεβασμός, ο διάλογος και η δημοκρατία είναι προϋποθέσεις για την απεξάρτηση και την ψυχική υγεία.
Δυστυχώς δεν μας μένει παρά να διαμαρτυρηθούμε ασκώντας το δικαίωμα της στάσης εργασίας, ζητώντας:
• Να αντικατασταθεί ο νόμος για την «ολοκλήρωση της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης».
• Να σταματήσει άμεσα το ξήλωμα των δομών απεξάρτησης και να διασφαλιστεί η λειτουργία των θεραπευτικών μοντέλων.
• Να κατατεθεί από τη διοίκηση στον δημόσιο διάλογο, συγκεκριμένο σχέδιο με σαφείς στόχους και αιτιολόγηση.
• Να ακουστεί η φωνή των θεραπευόμενων και των οικογενειών τους.
• Να αποσυρθεί η απόφαση συγχώνευσης και κατάργησης μονάδων και απάλειψης των ιστορικών ονομάτων τους.
• Να παύσει άμεσα ο εκφοβισμός των εργαζομένων και οι καταχρηστικές και εκδικητικές μετακινήσεις.
Το Μαντλέν, το μικρό καράβι που κουβαλούσε 12 θαρραλέους ανθρώπους, ανθρωπιστική βοήθεια και την αξιοπρέπεια του κόσμου όλου, έπεσε θύμα πειρατείας από το κράτος του Ισραήλ ενώ έπλεε στα διεθνή ύδατα, 100 μίλια έξω από τη Γάζα.
Οι 12 αλληλέγγυοι απήχθησαν.
ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ 12
ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ Ο ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΓΑΖΑΣ
ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ Η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ
Σε τέτοιες στιγμές, δεν υπάρχουν "Ναι, αλλά..."
Ή με τους εγκληματίες του κράτους του Ισραήλ και τις κυβερνήσεις συνενόχους στη γενοκτονία, ή με την ανθρωπιά, την αξιοπρέπεια και την Παλαιστίνη.
Με το Μαντλέν.
(λίγο παραπάνω από εκατό μέρες είναι, αλλά είπαμε να είμαστε γενναιόδωροι με την περίοδο χάριτος)
Τι συμβαίνει;
Στις δομές του “πρώην ΟΚΑΝΑ” όλα συνεχίζουν προς το χειρότερο – πιο χαλαρά, να λέμε και του στραβού το δίκιο... Πιο πολλή γραφειοκρατία, πιο μεγάλες καθυστερήσεις σε οτιδήποτε, πιο πολλές ασκήσεις ετοιμότητας (aka καψώνια), το ίδιο ύφος απέναντι στους υφισταμένους που δεν αντιλαμβάνονται την ιστορικότητα των στιγμών, πάντα μετακινήσεις στις 4μμ το μεσημέρι της Παρασκευής.
Στις υπόλοιπες δομές, αντίθετα, η διάλυση προχωρά πολύ πιο γρήγορα απ'όσο είχαν προβλέψει κι οι πιο απαισιόδοξοι. Ιστορικές δομές που ξεκίνησαν το ταξίδι της θεραπείας της εξάρτησης, που μας εκπαίδευσαν, που παρέμειναν ζωντανές και πρόσφεραν θεραπεία για δεκαετίες δεν υπάρχουν πια. Η ΙΘΑΚΗ, η ΑΡΓΩ, το 18ΑΝΩ, ο ΙΑΝΟΣ και τόσες άλλες (μάλιστα απαγόρευσαν (!) στους συναδέλφους να τις αναφέρουν). Και, φυσικά, οι πολίτες που τις χρησιμοποιούσαν και που στο όνομά τους υποτίθεται ότι έγιναν όλα έμειναν στον αέρα.
Χαρακτηριστική η ανταλλαγή επιχειρημάτων (ή κλισέ) μεταξύ μελών του ΑΡΓΩ και διοίκησης ΕΟΠΑΕ:
https://www.news247.gr/ellada/apantisi-ton-melon-tou-argo-ston-eopae-meta-to-reportaz-tou-news-24-7/
Είναι ξεκάθαρο πως στη νέα εποχή (στον ΕΟΠΑΕ, στα ελληνικά “πράγματα”, στη διεθνή πολιτική σκηνή) φαίνεται να μην έχει σημασία η αλήθεια αλλά μόνον το ποιός αποφασίζει (ποιός κρατά, κατά τη λαική ρήση, “το καρπούζι και το μαχαίρι”). Επειδή μπορεί.
Μπορεί, πράγματι;
Αυτό δεν θα το αποφασίσει γενικά η ιστορία. Θα εξαρτηθεί κι από μας.
Τι κάνουμε εμείς;
Αλλάζουμε χαρωπά όνομα (το “τέταρτο βήμα του οδικού χάρτη”) και, μια που πρόλαβαν οι άλλοι να ονομαστούν "Σύλλογος Εργαζομένων ΕΟΠΑΕ", ονομαζόμαστε "Πανελλήνιος" αντίστοιχος. Πεδίον δόξης λαμπρό για τους εργαζόμενους από τα ψυχιατρεία ώστε να φτιάξουν τον "Παγκόσμιο".
Και τι διαφορά έχει ο Πανελλήνιος από το σκέτο Σύλλογο Εργαζομένων ΕΟΠΑΕ;
Η πρώτη διαφορά είναι ότι, για την ώρα, ο Πανελλήνιος θα είναι μεγαλύτερος. Οπότε ο πρόεδρος του ΕΟΠΑΕ θα μπορεί να συνεχίζει να έχει καλυμμένα τα νώτα του.
Η δεύτερη, ότι έχει ήδη προγραμματίσει την ετήσια εκδρομή.
Οι άλλες διαφορές (πιο σημαντικές κατά τη γνώμη μας) είναι πως ο “σκέτος” σύλλογος σεβάστηκε και ακολούθησε τη διαδικασία που προβλέπεται από το καταστατικό για να αλλάξει όνομα, κάνει ανοιχτά ΔΣ, κάνει Γενικές Συνελεύσεις, ετοιμάζει κινητοποιήσεις. Και τα μέλη του συμμετέχουν, παρότι δικαιούνται να είναι πολύ πιο σοκαρισμένοι και “μετέωροι” από μας.
Προφανώς απέχουμε από τη φάρσα του γκάλοπ για το όνομα. Στην πλειοψηφία θυμίζουμε απλά πως το όνομα ενός συλλόγου δεν μπορεί να αλλάξει με γκάλοπ, ακόμα κι αν ψηφίσει κι ο Θεός ο ίδιος (όπου “Θεός” βάλτε τον πρόεδρο της αρεσκείας σας). Απαιτείται καταστατική συνέλευση με συγκεκριμένη πλειοψηφία. Στους δε συναδέλφους του ΚΚΕ θυμίζουμε πως με την παρουσία τους νομιμοποιούν αυτή τη φάρσα.
Το τι συμβαίνει στις άλλες δομές μας αφορά όλους. Αφορά τους συναδέλφους μας και τους ασθενείς μας. Και, φυσικά, πολύ σύντομα θα αφορά κι εμάς προσωπικά.
Το “σκέτο” σωματείο ετοιμάζει κινητοποιήσεις.
Κι εμείς θα είμαστε εκεί.