για να δουλεύει το μυαλό και να μη μας δουλεύουνε

Brexit: Πώς η Αριστερά άφησε το πεδίο ελεύθερο στους αντιπάλους της

Συγκροτείται η «ΔιΕΕξοδος» – Οι πρώτες υπογραφές

Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα δεν θα δέχονται πλέον χρηματοδοτήσεις από κράτη-μέλη και θεσμικά όργανα της ΕΕ

Η απαγορευμένη καμπάνια των Γιατρών του Κόσμου για την αστρονομική τιμή των φαρμάκων Πηγή: www.lifo.gr

ΠΕΝΕΝ: Κατάπτυστη σύμβαση ερήμην και πίσω από τις πλάτες των Ναυτεργατών από την πλειοψηφία της ΠΝΟ

Γράφτηκαν τα πρώτα προσφυγόπουλα στα δημόσια σχολεία

«ΑΠΟΔΟΜΩΝΤΑΣ ΤΑ ΨΕΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ» ΣΤΟ «ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΗΡΙΟ» ΤΗΣ ΕΡΤ3

Η εθνοκάθαρση των τσάμηδων της Θεσπρωτίας

"Έτσι θέλετε τον 21ο αιώνα;" Αφίσα CGT ενάντια στο ν'ομο για τα εργασιακά, Ιούνης 2016

"Από τις στάχτες, όλα είναι πιθανά" Παρίσι, Ιούνης '16, φωτ. J. Leleu

"H Aριστερά πέθανε, όχι εμείς!" Παρίσι, Ιούνης '16, φωτ. J. Leleu

Μανόλης Ἀναγνωστάκης (Θεσσαλονίκη 1925 - Ἀθήνα 2005): Ἰατρὸς ἀκτινολόγος, ποιητὴς καὶ δοκιμιογράφος.Έφυγε σαν χθες αλλά είμαστε πάντα μαζί του.

Φοβᾶμαι...

Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἑφτὰ χρόνια ἔκαναν πὼς δὲν εἶχαν πάρει χαμπάρι
καὶ μία ὡραία πρωία μεσοῦντος κάποιου Ἰουλίου
βγῆκαν στὶς πλατεῖες μὲ σημαιάκια κραυγάζοντας «δῶστε τὴ χούντα στὸ λαό».

Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ μὲ καταλερωμένη τὴ φωλιὰ
πασχίζουν τώρα νὰ βροῦν λεκέδες στὴ δική σου.

Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ σοῦ κλείναν τὴν πόρτα
μὴν τυχὸν καὶ τοὺς δώσεις κουπόνια καὶ τώρα
τοὺς βλέπεις στὸ Πολυτεχνεῖο νὰ καταθέτουν γαρίφαλα καὶ νὰ δακρύζουν.

Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ γέμιζαν τὶς ταβέρνες
καὶ τὰ σπάζαν στὰ μπουζούκια κάθε βράδυ καὶ τώρα τὰ ξανασπάζουν
ὅταν τοὺς πιάνει τὸ μεράκι τῆς Φαραντούρη καὶ ἔχουν καὶ «ἀπόψεις».

Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἄλλαζαν πεζοδρόμιο ὅταν σὲ συναντοῦσαν
καὶ τώρα σὲ λοιδοροῦν γιατὶ, λέει, δὲν βαδίζεις ἴσιο δρόμο.

Φοβᾶμαι, φοβᾶμαι πολλοὺς ἀνθρώπους.

Φέτος φοβήθηκα ἀκόμη περισσότερο.

Νοέμβρης 1983

Κι ἤθελε ἀκόμη...

Κι ἤθελε ἀκόμη πολὺ φῶς νὰ ξημερώσει. Ὅμως ἐγὼ
Δὲν παραδέχτηκα τὴν ἧττα. Ἔβλεπα τώρα
Πόσα κρυμμένα τιμαλφῆ ἔπρεπε νὰ σώσω
Πόσες φωλιὲς νεροῦ νὰ συντηρήσω μέσα στὶς φλόγες.
Μιλᾶτε, δείχνετε πληγὲς ἀλλόφρονες στοὺς δρόμους
Τὸν πανικὸ ποὺ στραγγαλίζει τὴν καρδιά σας σὰ σημαία
Καρφώσατε σ᾿ ἐξῶστες, μὲ σπουδὴ φορτώσατε τὸ ἐμπόρευμα
Ἡ πρόγνωσίς σας ἀσφαλής: Θὰ πέσει ἡ πόλις.
Ἐκεῖ, προσεχτικά, σὲ μιὰ γωνιά, μαζεύω μὲ τάξη,
Φράζω μὲ σύνεση τὸ τελευταῖο μου φυλάκιο
Κρεμῶ κομμένα χέρια στοὺς τοίχους, στολίζω
Μὲ τὰ κομμένα κρανία τὰ παράθυρα, πλέκω
Μὲ κομμένα μαλλιὰ τὸ δίχτυ μου καὶ περιμένω.
Ὄρθιος καὶ μόνος σὰν καὶ πρῶτα περιμένω.

με τη Μαρία Δημητριάδη σε μουσική Θάνου Μικρούτσικου

Ἀφιέρωση

Γιὰ τοὺς ἐρωτευμένους ποὺ παντρεύτηκαν
Γιὰ τὸ σπίτι ποὺ χτίστηκε
Γιὰ τὰ παιδάκια ποὺ μεγάλωσαν
Γιὰ τὰ πλοῖα ποὺ ἄραξαν
Γιὰ τὴ μάχη ποὺ κερδήθηκε
Γιὰ τὸν ἄσωτο ποὺ ἐπέστρεψε
Γιὰ ὅλα ὅσα τέλειωσαν χωρὶς ἐλπίδα πιά.

Ποιητική

-Προδίδετε πάλι τὴν Ποίηση, θὰ μοῦ πεῖς,
Τὴν ἱερότερη ἐκδήλωση τοῦ Ἀνθρώπου
Τὴ χρησιμοποιεῖτε πάλι ὡς μέσον, ὑποζύγιον
Τῶν σκοτεινῶν ἐπιδιώξεών σας
Ἐν πλήρει γνώσει τῆς ζημιᾶς ποὺ προκαλεῖτε
Μὲ τὸ παράδειγμά σας στοὺς νεωτέρους.

-Τὸ τί δὲν πρόδωσες ἐσὺ νὰ μοῦ πεῖς
Ἐσὺ κι οἱ ὅμοιοί σου, χρόνια καὶ χρόνια,
Ἕνα πρὸς ἕνα τὰ ὑπάρχοντά σας ξεπουλώντας
Στὶς διεθνεῖς ἀγορὲς καὶ τὰ λαϊκὰ παζάρια
Καὶ μείνατε χωρὶς μάτια γιὰ νὰ βλέπετε, χωρὶς ἀφτιὰ
Ν᾿ ἀκοῦτε, μὲ σφραγισμένα στόματα καὶ δὲ μιλᾶτε.

Γιὰ ποιὰ ἀνθρώπινα ἱερὰ μᾶς ἐγκαλεῖτε;

Ξέρω: κηρύγματα καὶ ρητορεῖες πάλι, θὰ πεῖς.
Ἔ ναὶ λοιπόν! Κηρύγματα καὶ ρητορεῖες.

Σὰν πρόκες πρέπει νὰ καρφώνονται οἱ λέξεις

Νὰ μὴν τὶς παίρνει ὁ ἄνεμος.

....για ακόμη περισσότερα ποιήματά του ΕΔΩ

κι ένα βιογραφικό ΕΔΩ

Τι έγινε χθες

 (Τα γεγονότα παρατίθενται σε χρονολογική σειρά και σε καμία περίπτωση με σειρά σημαντικότητας)

Α.  Στις 13.00 το μεσημέρι είχε κανονιστεί ΔΣ του Συλλόγου, στο οποίο ο Πρόεδρος μας εγκάλεσε γιατί στην ενημέρωση που αναρτήσαμε γράψαμε ότι «τα πράγματα θα ήταν απλά …..αν η πλειοψηφία του ΔΣ του Σωματείου (αποτελούμενη και υποστηριζόμενη από νυν και πρώην του ιδίου κόμματος με τον απερχόμενο Γενικό και την προηγούμενη Πρόεδρο) δεν είχε ζητήσει μόλις λίγες μέρες πριν, να υποστηρίξει το Σωματείο την ένσταση του προηγούμενου Γενικού και να πάρει θέση για την μη επιλογή του (την πρόταση αυτή απορρίψαμε σχεδόν «μετά βδελυγμίας» μιας και ο Γενικός Διευθυντής είναι μέρος της Διοίκησης, εξασκεί την πολιτική του Υπουργείου και εμείς ως εργαζόμενοι δεν έχουμε καμιά δουλειά να ανακατευτούμε στα «νταραβέρια» τους. Αυτό ναι, είναι απλό!)» 

Επειδή το μέλος του ΔΣ, που ανήκει στην ΑρΣυ και μας ενημέρωσε, λείπει στο εξωτερικό και οι συνεννοήσεις γίνονταν τηλεφωνικά, (ξανα)επικοινωνήσαμε τηλεφωνικά, ζητήσαμε διευκρινήσεις και (δυστυχώς για την αξιοπιστία μας) οι συνάδελφοι της πλειοψηφίας είχαν δίκιο: Δεν πρότειναν στο ΔΣ του Συλλόγου να υποστηρίξει το Σωματείο την ένσταση του προηγούμενου Γενικού.  Ίσως φταίει η απόσταση, ίσως το γεγονός ότι τελευταία ο ενθουσιασμός της εκπροσώπου μας στο ΔΣ  για το κίνημα στη Γαλλία την παρέσυρε, ίσως πάλι, το πιθανότερο, να φταίει ο θυμός μας  για τα τεκταινόμενα που μας παρέσυρε. 

Η αλήθεια είναι ότι πρέπει να ζητήσουμε συγνώμη για την παραπληροφόρηση και να αλλάξουμε την προηγούμενη παράγραφο ως ακολούθως: «Τα πράγματα θα ήταν απλά …..αν δεν φοβόμασταν ότι η πλειοψηφία του ΔΣ του Σωματείου (αποτελούμενη και υποστηριζόμενη από νυν και πρώην του ιδίου κόμματος με τον απερχόμενο Γενικό και την προηγούμενη Πρόεδρο) πολύ θα ήθελε δεν είχε ζητήσει μόλις λίγες μέρες πριν, να υποστηρίξει το Σωματείο την ένσταση του προηγούμενου Γενικού και να πάρει θέση για την μη επιλογή του (την πρόταση αυτή κάτι τέτοιο
απορρίπτουμε ψαμε σχεδόν «μετά βδελυγμίας» μιας και ο Γενικός Διευθυντής είναι μέρος της Διοίκησης, εξασκεί την πολιτική του Υπουργείου και εμείς ως εργαζόμενοι δεν έχουμε καμιά δουλειά να ανακατευτούμε στα «νταραβέρια» τους. Αυτό ναι, είναι απλό!) 

Με άλλα λόγια η εκτίμηση μας για την κατάσταση δεν αλλάζει, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θέλουμε να διασπείρουμε λάθος πληροφορίες. Και πάλι συγνώμη για την παραπληροφόρηση. 

Για να δούμε λοιπόν τι έγινε και τι γίνεται αυτές τις ημέρες στον ΟΚΑΝΑ

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή:

Μετά από πολλές ταλαιπωρίες, το πρόγραμμα στις φυλακές της Πάτρας προκηρύσσει τις μισές περίπου από τις θέσεις που χρειάζονται για τη λειτουργία του. Άτομα τα οποία είχαν ήδη προσληφθεί για τα ΕΣΠΑ (με τις αδιαφανείς διαδικασίες που γίνονται οι προσλήψεις στα ΕΣΠΑ όλης της Ελλάδας….) από την προηγούμενη Διοίκηση επί Προεδρίας Μαλλιώρη (μαζί με  άτομα που δεν είχαν δουλέψει στα ΕΣΠΑ) κάνουν αιτήσεις.  Η Επιτροπή Αξιολόγησης (αποτελούμενη από τον προηγούμενο Γενικό Διευθυντή, κ. Πλατανιά και δυο εργαζόμενους του Οργανισμού) καταλήγει στην επιλογή δυο εκ των υποψηφίων. Οι επιλογές γίνονται δεκτές, οι προσλήψεις γίνονται, οι συμβάσεις υπογράφονται  και οι προσληφθέντες πιάνουν δουλειά. Ως εδώ έχουν γίνει όλα ως συνήθως: δηλαδή χωρίς συγκεκριμένα κριτήρια αξιολόγησης, με ελαστική σχέση εργασίας (μπλοκάκι διάρκειας ενός έτους), χωρίς δικαίωμα άδειας (κανονικής ή αναρρωτικής ή μητρότητας ή…). Κανείς δεν διαμαρτύρεται…

Κάποιοι από τους μη προσληφθέντες καταθέτουν, ενστάσεις. Δικαιούνται να καταθέσουν ενστάσεις σε διαδικασία επιλογής για μπλοκάκι? Δεν δικαιούνται? Μάλλον δεν έχει σημασία. Ή αλλιώς η νομιμότητα μας μάρανε… Είθισται (λόγω και κοινής λογικής) οι ενστάσεις να συζητούνται ΠΡΙΝ τις υπογραφές των συμβάσεων εργασίας. Για ανεξήγητους λόγους (…) η συζήτηση των ενστάσεων καθυστερεί μήνες.