Τρία ερωτήματα για τη συγκυρία

Ερώτημα Α. Είμαστε εμείς που βλέπουμε το ποτήρι μισοάδειο ή όντως είναι;

 Διαβάζοντας την ενημέρωση στο site του Συλλόγου για τη συνάντηση με τον Υπουργό ανακουφιστήκαμε και χαλαρώσαμε επιτέλους λιγάκι μετά την ένταση των ημερών. Όχι για πολύ. Γρήγορα αναρωτηθήκαμε εάν έγινε δεύτερη συνάντηση ή αναφέρονται στην ίδια συνάντηση όπου είμασταν κι εμείς.

Μάλλον αναφέρονται στην ίδια.

Πράγματι, αν διαβάσει κανείς πιο προσεκτικά τις απαντήσεις στα ερωτήματα που τέθηκαν, εκτός ίσως από την ένταξη των γιατρών στο ειδικό μισθολόγιο όπου ο υφυπουργός ήταν λίγο πιο θερμός, σε όλα τα άλλα η απάντηση είναι “Δεν αφορά το Νόμο, αλλά θα το δούμε/ θα ρωτήσουμε/ θα περιμένουμε”

Λείπει όμως (όχι τυχαία) το γενικότερο κλίμα της συνάντησης: η εντυπωσιακή άνεση με την οποία ο υφυπουργός υποτιμούσε συστηματικά, για παράδειγμα, τους εργαζόμενους στους άλλους φορείς – με λόγια που, πραγματικά, ντρεπόμαστε να αναπαράγουμε. Βέβαια, αντίστοιχα υποτίμησε κι εμάς μιλώντας με τους άλλους – να μην έχουμε παράπονο.(Στοιχειώδες: και τα μικρά παιδάκια καταλαβαίνουν πως αν ο Γιωργάκης “θάβει” όταν είσαστε οι δυό σας το φίλο σας τον Κωστάκη δεν είναι φίλος σου -  τα ίδια θα λέει και στον Κωστάκη για σένα.).

Λείπει και η  γλώσσα: ο υφυπουργός τα είπε “χύμα και τσουβαλάτα”. “Μπουρδέλο η κατάσταση”, κι έρχεται να βάλει τάξη.

“Μπουρδέλο”. Σαφέστατος.

Σαφέστατος ήταν και σε ότι αφορά το προσχέδιο που κυκλοφορεί. “Αυτό είναι, αλλά μέχρι να φτάσει να ψηφιστεί θ'άλλάξει πέντε φορές”. “Γιατί δε σας ρώτησα προηγουμένως; Τι να ρωτήσω; Αυτά είναι πολιτικές αποφάσεις. Ορίστε, σας ρωτάω τώρα. Πείτε μου”

Εμείς όμως δεν του λέμε. Περιμένουμε να δούμε, λέμε, το τελικό κείμενο γιατί “ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες “ λέει ο Πρόεδρός μας.

Β. Ερώτημα Β. Τελικά, τι λέει αυτό το νομοσχέδιο; κρύβεται καλά ο διάβολος στις λεπτομέρειες;

Είναι καλό για μας;

Αν “εμείς” είμαστε η διοίκηση του ΟΚΑΝΑ και οι στενοί της φίλοι, μάλλον είναι μια χαρά (τουλάχιστον για όσο στους στενούς φίλους περιλαμβάνεται και ο υφυπουργός υγείας). Εάν “εμείς” είμαστε οι εργαζόμενοι στον ΟΚΑΝΑ και στους άλλους φορείς ή οι εξαρτημένοι, δε χρειάζεται να περιμένουμε τις λεπτομέρειες. Αρκεί η μεγάλη εικόνα για να καταλάβουμε:

 Β1. Τα πάντα όλα – από τον Εθνικό Συντονισμό μέχρι τις μικρές περιφερειακές δομές – εντάσσονται σ' ένα ενιαίο τεράστιο γραφειοκρατικό οργανισμό όπου τα πάντα όλα περνάνε από το χέρι του Προέδρου (διορισμένου, πάντα, από το υπουργείο). Υπάρχουν δύο Αντιπρόεδροι, ένα ΔΣ και ένα Επιστημονικό Συμβούλιο αλλά όλοι αυτοί ορίζονται μετά από εισήγηση του Προέδρου, συζητούν πάνω στα θέματα που εισηγείται ο Πρόεδρος και αποφασίζουν μαζί με τον Πρόεδρο (με διπλή ψήφο για τον Πρόεδρο, σε περίπτωση ισοψηφίας). Γενικός Διευθυντής δεν προβλέπεται καν. Ούτε Εθνικός Συντονιστής υπάρχει. Για να μη μπερδευόμαστε, χρέη Εθνικού Συντονιστή ασκεί ο Πρόεδρος.

Και, προφανώς, το πρόβλημα δεν είναι ποιος θα είναι αυτός ο superman. Το πρόβλημα είναι η συγκέντρωση υπερεξουσιών με “απευθείας ανάθεση” σ' έναν μόνο άνθρωπο – που θ' αλλάζει κιόλας  κάθε φορά που αλλάζει η κυβέρνηση. Χωρίς να ελέγχεται από κανέναν, μια που τώρα δεν θα υπάρχει και καμιά άλλη προϊσταμένη αρχή / πρόγραμμα/ κάτι άλλο.

(Να θυμίσουμε εδώ ότι πάγια θέση του συλλόγου δεν είναι το ότι “είμαστε με τον ενιαίο φορέα” όπως διατυμπανίζει ο Πρόεδρός μας αλλά ότι “απαιτούμε να σταματήσει το καθεστώς διορισμού του ΔΣ και του Προέδρου του ΟΚΑΝΑ από το Υπουργείο” ή θα φανούμε πιο γραφικοί κι από τη Σαντορίνη;)

Β2. Όσον αφορά στις δομές θεραπείας, ο διάβολος δεν κρύβεται καθόλου: Πουθενά δεν γράφεται ότι εξασφαλίζεται η συνέχιση λειτουργίας των διαφορετικών δομών και υπηρεσιών, ο θεραπευτικός πλουραλισμός που αποτελούσε ως τώρα μια χρήσιμη και θεραπευτική “ανορθογραφία” του ελληνικού παραδείγματος, οι ξεχωριστές δράσεις.  Ούτε η πολυμορφία των διαφόρων προγραμμάτων, ούτε η ύπαρξη διαφόρων δομών ανά νομό και υγειονομική περιφέρεια, ούτε η επαρκής χρηματοδότηση και στελέχωσή τους. Ποιος θα τα ρυθμίζει αυτά; μα το ΔΣ (δηλαδή ο Πρόεδρος)

-        χάριν συντομίας, όπου θα έπρεπε να υπάρχει κάποια διαδικασία στρατηγικού σχεδιασμού, αξιολόγησης, δημιουργίας ή κλεισίματος δομών, ελέγχου κοκ δε θα γράφουμε ποιος το κάνει. Θα συμπληρώνετε νοερά “ο Πρόεδρος” -

Οι καλοπροαίρετοι μπορεί να σκεφτούν πως και τώρα το ίδιο γίνεται. Κακώς – και πάντα επιτρέπεται να ζητάμε από ένα νέο νόμο να είναι καλύτερος από ότι συνέβαινε πριν. Επίσης, η απουσία οποιασδήποτε δικλείδας ασφαλείας κι ελέγχου αναμένεται να πολλαπλασιάσει γεωμετρικά τα προβλήματα, την αυθαιρεσία και την “ό,τι του φανεί του Λωλοστεφανή” στρατηγική μας.

Επίσης οι ίδιοι καλοπροαίρετοι θα αντιτάξουν πως ένας νόμος – πλαίσιο δε μπαίνει σε λεπτομέρειες. Τα επί μέρους θέματα θα αναδυθούν και θα επιλυθούν στην πορεία. Όμως εδώ πρόκειται για ένα “νοικοκύρεμα” (ο Θεός να το κάνει!) μετά από τριανταπέντε χρόνια λειτουργίας των πρώτων δομών. Δεν μπορεί να ξεκινά από το μηδέν αγνοώντας, με την αλαζονεία του νέου (ή του ηλιθίου), όλη τη συσσωρευμένη εμπειρία.

 Επειδή σ' εμάς ο υφυπουργός δεν είπε πολλά πράγματα για τους “άλλους” (εκτός από το ότι, ως γνωστόν, δε δουλεύουν...) να δούμε τι είπε για την υποκατάσταση για να πάρουμε μια ιδέα:

·         “εσείς θα συνεχίσετε να κάνετε τη δουλειά σας. Δε με νοιάζει”

·         “Η σωματική αποτοξίνωση από την ηρωίνη; το πιο εύκολο πράγμα. Τον κλειδώνεις σ' ένα δωμάτιο και τον αφήνεις μόνο του. Μετά  είναι το θέμα”

·         “ Θα πάμε στο γερμανικό μοντέλο. Θα πάρω την ηρωίνη από τις κατασχέσεις και θα τη δίνουμε” - Ξέρετε, αυτό το μοντέλο δεν πολυλειτουργεί, ωστόσο - “Ε, καλά. Ούτως ή άλλως, σε λίγα χρόνια η ηρωίνη θα είναι extinct”

·         “Έχετε ξεχάσει ποιός είναι ο ρόλος του ΟΚΑΝΑ. Δεν είναι να έχει προγράμματα αλλά να εποπτεύει”

 Τι είπε για το σκοπό του νέου νόμου;

“Γίνεται για τη σωματική αποτοξίνωση. Θα πάρουμε κρεβάτια στις πανεπιστημιακές κλινικές, από 4-5, και θα γίνονται οι αποτοξινώσεις. Μετά ο συντονιστής θα βλέπει που υπάρχει κρεβάτι για τον ξηρό απεθισμό και θα κάνει άμεσα την παραπομπή”.

Δηλαδή το πρώτο σχέδιο που είχε ειπωθεί (με 3 κρεβάτια ανά νομαρχιακό νοσοκομείο) εγκαταλείφθηκε – πολύ σοφά μια που στα μισά νομαρχιακά νοσοκομεία ακυρώνονται χειρουργεία γιατί δεν υπάρχουν αναισθησιολόγοι και το σύνολο των νοσοκομείων της χώρας (πλην των πανεπιστημιακών) βρίσκεται στο τέλος της εφημερίας γεμάτο ράντζα. Οπότε 3 κρεβάτια με παθολόγο και αναισθησιολόγο ανά νοσοκομείο μάλλον κρίθηκαν υπερβολή, και η “μεγάλη ιδέα” προσγειώθηκε σε μερικές δεκάδες κρεβάτια. Στον επόμενο τόνο, αν μπουν στον κόπο να ρωτήσουν για τα αποτελέσματα των προγραμμάτων σωματικής αποτοξίνωσης (τα οποία σαφώς και πρέπει να επεκταθούν, αλλά αυτό δε γίνεται μ'΄ενα άρθρο αλλά με προσλήψεις) και για τις λίστες (μικρής ως πολύ μικρής) αναμονής θα αντιληφθούν ότι η μεγάλη ιδέα δεν θα πολυεφαρμοστεί και, ούτως ή άλλως, πλέον προσπαθούμε να βελτιώσουμε τη συγκράτηση κι όχι να μειώσουμε τις αναμονές.

Τι είπε για τα τρέχοντα προβλήματα πχ την τεράστια άνοδο της χρήσης αμφεταμινών, την αύξηση των θανάτων, τη νέα επιδημία HIV ;

Τίποτα.

Β3. Για τους ιδιώτες: Το “άνοιγμα” σε “φυσικά ή νομικά πρόσωπα” που θέλουν να παρέμβουν στο χώρο ενισχύεται με την αντικατάσταση του άρθρου 58 του προηγούμενου νόμου από το άρθρο 55 όπου, ενώ προηγουμένως οριζόταν κάπως πιο σαφώς ότι οι ενδιαφερόμενοι θα πρέπει να είναι δήμοι, εκκλησίες, ΑΕΙ τώρα αυτό αφήνεται πιο φιλελεύθερο και χαλαρό – υποθέτουμε σκοπίμως κι όχι εκ παραδρομής.

 Β4. Για τα Κέντρα Πρόληψης: με μεγαλύτερη σαφήνεια απ' ότι για όλους τους υπόλοιπους, ο υφυπουργός ξεκαθάρισε πως  (με τα δεδομένα εκείνης της ημέρας, δηλ πριν από τη συνάντηση με την ΚΕΔΚΕ) οι μεν εργαζόμενοι περνούν αυτόματα στο νέο φορέα με τη σύμβαση που έχει ο καθένας, όμως καμία από τις δράσεις, από το περιεχόμενο της εργασίας των συναδέλφων, δεν είναι βέβαιο ότι θα συνεχιστεί.

 Συνοψίζοντας, μάλλον δεν πρόκειται για ποτήρι μισογεμάτο ή μισοάδειο αλλά για οδοστρωτήρα που έρχεται κατά πάνω μας ενώ εμείς παραμένουμε κολλημένοι στη λάσπη (που δημιουργείται από την ανάμιξη του σκόνης με τα σάλια).

 Ερώτημα Γ. Συμφωνούμε, μετά από όλα αυτά με τον Πρόεδρό μας που λέει σε όλους τους τόνους και πριν καν κάποιος ενδιαφερθεί να ρωτήσει ότι “εμείς, το 70% των εργαζομένων, είμαστε υπέρ”;

 Και αν δε συμφωνούμε, τι πρέπει να κάνουμε;

Στο τελευταίο ΔΣ (24/11/23) όπου συζητήθηκαν τα παραπάνω, επειδή θεωρούμε ότι η περίοδος είναι πραγματικά κρίσιμη κι ο καθένας οφείλει να τοποθετηθεί ή στη μεριά της διοίκησης και του υπουργείου ή στο πλάι των εργαζομένων, των εξαρτημένων και των οικογενειών τους και, κάποια στιγμή, να κριθεί για τις επιλογές του, κι επειδή εμείς δε διστάζουμε ούτε να διαλέξουμε πλευρά ούτε να το πούμε δημόσια, ζητήσαμε:

1.    οι συνεδριάσεις του ΔΣ από δω και πέρα να είναι ανοιχτές σε όλους και η συνεδρίαση (γίνεται μέσω zoom) να καταγράφεται ώστε να μπορούν να τις βλέπουν οι υπόλοιποι εργαζόμενοι. Στις ενημερώσεις για τις αποφάσεις του ΔΣ να αναγράφεται εάν η απόφαση ήταν ομόφωνη ή κατά πλειοψηφία. Να γίνει άμεσα συζήτηση με τους τοπικούς συμβούλους. Να γίνουν άμεσα γενικές συνελεύσεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.

           Η πλειοψηφία συμφώνησε στην καταγραφή...

2.    Ο σύλλογος να προσφύγει στον ΟΜΕΔ ώστε να ελεγχθεί εάν οι αποφάσεις για πολλές μετακινήσεις συναδέλφων συνιστούν κακόπιστη και καταχρηστική ερμηνεία της σύμβασής μας. Η πλειοψηφία συμφώνησε να ερωτηθεί ο νομικός σύμβουλος του σωματείου.

3.    Ο σύλλογος να συμμετέχει ως συνδιοργανωτής στο επιστημονικό συνέδριο όπου θα συμμετέχουν όλοι οι υπόλοιποι εργαζόμενοι στο πεδίο για να συζητήσουν το περιεχόμενο της δουλειάς μας, τη δικτύωση και τις καλές πρακτικές. (Όντως, κρίμα που δεν το κάναμε νωρίτερα αλλά ποτέ δεν είναι αργά, έτσι δεν είναι;). Η πλειοψηφία επιφυλάχθηκε...