Πέμπτη 12 Αυγούστου 2021

Ο ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΗ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ - ΟΧΙ ΠΕΔΙΟ ΕΞΑΓΟΡΑΣ ΚΑΙ ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ

 Η ευθύνη για την τραγικά κακή διαχείριση της πανδημίας, ανήκει αποκλειστικά στην κυβέρνηση – όσο κι αν αυτή επιχειρεί συστηματικά να την μετακυλήσει στους υγειονομικούς και το λαό με το δόγμα της «ατομικής ευθύνης».

Η προκλητική ενίσχυση του ιδιωτικού τομέα αντί για τη στήριξη του ΕΣΥ, η διάλυση της Πρωτοβάθμιας Περίθαλψης, τα αντιφατικά μηνύματα σε όλα τα επίπεδα και όλες τις κρίσιμες περιόδους, η αναγωγή του lockdown σε  πανάκεια, οι παλινωδίες με τα πρωτόκολλα του τουρισμού, το στοίβαγμα σε ΜΜΜ και χώρους δουλειάς, η ανεπάρκεια εμβολίων τους πρώτους κρίσιμους μήνες – και τόσα άλλα, στον ατελείωτο και τραγικό κατάλογο – είναι αποκλειστική ευθύνη της κυβέρνησης.

Αυτή την τραγική διαχείριση (ίσως περισσότερο κι από τη λοίμωξη με τον SARSCov2) πλήρωσαν ως τώρα χιλιάδες άνθρωποι με τη ζωή τους και θα πληρώσουν πολλοί περισσότεροι στο μέλλον – όταν έρθει ο λογαριασμός όχι μόνο των ιατρικών αλλά και των κοινωνικών και οικονομικών επιπλοκών.

Η ανάγκη για μαζικό, οργανωμένο εμβολιασμό απαιτεί ενίσχυση της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας με μόνιμο προσωπικό, υποδομές, εξοπλισμό. Απαιτεί εμβολιαστική εκστρατεία με εξαντλητική ενημέρωση και απαντήσεις στα υπαρκτά ερωτήματα.

Απορρίπτουμε τον εκφοβισμό και τη στοχοποίηση των υγειονομικών, που δίνουν με αυταπάρνηση τη μάχη δουλεύοντας σε συνθήκες αυξημένης εντατικοποίησης. Καμία περιστολή δημοκρατικών δικαιωμάτων με πρόσχημα τον κορονοϊό. Είμαστε ενάντια στον κοινωνικό αυτοματισμό και την κατασκευή ενόχων. Ο εμβολιασμός είναι πολύ σοβαρή κοινωνική και επιστημονική κατάκτηση και όχι πεδίο συναλλαγής, εξαγοράς (πχ δωροεπιταγές), προνομίων ή ποινικοποίησης.

Είμαστε, όπως όλοι οι μαχόμενοι υγειονομικοί, υπέρ του μαζικού, δημόσιου, δωρεάν εμβολιασμού με όλα τα ασφαλή και αποτελεσματικά εμβόλια. Για να μπορούμε να παλέψουμε τους αντιλαϊκούς σχεδιασμούς υγιείς και όρθιοι.

Όμως δεν κλείνουμε τα μάτια απέναντι στη χρησιμοποίηση του πιστοποιητικού εμβολιασμού ως δούρειου ίππου για την περιστολή συνταγματικών ελευθεριών. Κι αν σήμερα κινδυνεύουν με στέρηση μισθού οι ανεμβολίαστοι συνάδελφοι (ακόμη κι αν δεν αντιλαμβάνονται  όλοι πού είναι το πρόβλημα, στο κάτω-κάτω «για το καλό τους» πρέπει να εμβολιαστούν) αύριο μπορεί να είναι στη θέση τους οι καπνιστές και οι παχύσαρκοι. Και μετά οι διαβητικοί;  Πάντα οι εργολαβικοί και οι επικουρικοί; Σε λίγο όλοι γιατί ο νέος Οργανισμός θα έχει ιδιωτικοποιήσει τα πάντα;

ΝΑΙ στα εμβόλια ΝΑΙ στο αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα υγείας, ΟΧΙ στην κυβερνητική τρομοκρατία!

Τετάρτη 4 Αυγούστου 2021

Για τα έργα και τις ημέρες του Αυγούστου

Προς την Διοίκηση του ΟΚΑΝΑ:

Δεν είστε ούτε οι πρώτοι (και δυστυχώς για εμάς του εργαζόμενους), ούτε οι τελευταίοι που έχετε περάσει από τον ΟΚΑΝΑ και ακολουθείτε την τακτική του "αποφασίζομεν και διατάσσομεν". Δεν είστε καν οι πρώτοι που επιλέγετε τον Αύγουστο για να ανακοινώσετε τις μετακινήσεις και τοποθετήσεις του στυλ "φύγε εσύ κι έλα εσύ, επειδή έτσι μας αρέσει".  

Το να επιλέγετε να καταχωρηθείτε στην ίδια κατηγορία με όλες τις προηγούμενες Διοικήσεις είναι προφανώς δικαίωμα σας (στα εντελώς ακραία όρια των ισχυόντων εκ του Εσωτερικού κανονισμού και της νομοθεσίας). Όμως μην περιμένετε άλλα αποτελέσματα εφαρμόζοντας τις ίδιες τακτικές: Για να δουλέψει ο ΟΚΑΝΑ και να παρέχει τις υπηρεσίες που χρειάζεται η κοινωνία, πρέπει να διακατέχεται από τις αρχές του σεβασμού των δικαιωμάτων των εργαζομένων και των ασθενών και όχι από τη λογική του "να φύγουν αυτοί που δεν (φαίνεται να) είναι δικοί μας, για να έρθουν αυτοί που (μπορεί και να) είναι πιο δικοί μας". Μια λογική που καθώς φαίνεται έχετε εμπεδώσει καλά. 

Προς την πλειοψηφία του ΔΣ του Συλλόγου Εργαζομένων 

Είναι γεγονός πως κάποιες από τις "αποφασίζομεν και διατάσσομεν" μετακινήσεις εργαζομένων, καταργήσεις υπευθύνων, τοποθετήσεις νέων υπευθύνων που έγιναν την τελευταία εβδομάδα στον ΟΚΑΝΑ, μπορεί και να ικανοποιούν την "αισθητική" σας. 

Είναι επίσης αλήθεια ότι ένα (μεγάλο;;;) κομμάτι των συναδέλφων, μπορεί και να νοιώθει κρυφή (ή και φανερή) χαρά με την "κάθαρση", μιας και επί σειρά ετών έχει κακοποιηθεί από τις "δεξιότητες" ορισμένων εκ των απομακρυνθέντων και πολλές φορές έχει υποφέρει από την διαχρονική στήριξη που προσέφεραν στις επιλογές της εκάστοτε Διοίκησης

Αυτό όμως σε καμία περίπτωση δεν είναι αρκετός λόγος για να μην βγάλετε έστω την τυπική ανακοίνωση της υπενθύμισης της πάγιας θέσης του Συλλόγου για εσωτερικές προκηρύξεις των θέσεων ευθύνης κλπ, κλπ.

Προς ορισμένους "διωχθέντες" και διωχθέντες

Κάποιοι εκ των "διωχθέντων" υπήρξαν απηνείς διώκτες εργαζομένων (ΚΑΙ για πολιτικούς λόγους) ΟΛΑ τα προηγούμενα χρόνια. Κάποιοι άλλοι με τη συμμετοχή τους στο "συστηματάκι εξουσίας" και στις "αξιόλογες" δράσεις της προηγούμενης Διοίκησης, αν δεν σιγοντάρησαν, αδιαφόρησαν και άφησαν εντελώς αβοήθητους όλους εκείνους τους εργαζόμενους, οι οποίοι ακριβώς επειδή δεν υποτάχθηκαν, υπέστησαν διώξεις και εργασιακή κακοποίηση από τη φωτισμένη ηγεσία του ΟΚΑΝΑ της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ_ΑΝΕΛ.

Επειδή δεν είμαστε συνδικαλιστικά τέρατα και επειδή έχουμε προφανείς και πασίγνωστους λόγους για να είμαστε συναισθηματικά φορτισμένοι, δεν μπορούμε (και ούτε θέλουμε) να αντισταθούμε: παραθέτουμε τη γνωστή ρήση του Γερμανού Λουθηρανού πάστορα Μάρτιν Νίμελερ.

"Als die Nazis die Kommunisten holten, habe ich geschwiegen, ich war ja kein Kommunist. Als sie die Sozialdemokraten einsperrten, habe ich geschwiegen, ich war ja kein Sozialdemokrat. Als sie die Gewerkschafter holten, habe ich geschwiegen, ich war ja kein Gewerkschafter.Als sie mich holten, gab es keinen mehr, der protestieren konnte."

Μετάφραση: «Όταν οι Ναζί πήραν τους κομμουνιστές, εσιώπησα, δεν ήμουν δα κομμουνιστής. Όταν έκλεισαν μέσα τους σοσιαλδημοκράτες, εσιώπησα, δεν ήμουν δα σοσιαλδημοκράτης. Όταν πήραν τους συνδικαλιστές, εσιώπησα,  δεν ήμουν δα συνδικαλιστής. Όταν πήραν εμένα, δεν υπήρχε κανείς πλέον, που να μπορούσε να διαμαρτυρηθεί

Η θέση μας

Σταθήκαμε και θα συνεχίσουμε να στεκόμαστε με καθαρό το πρόσωπο απέναντι στις λογικές "αποφασίζομεν και διατάσσομεν". 

Σταθήκαμε και θα συνεχίσουμε να στεκόμαστε ανυποχώρητα απέναντι σε λογικές ατομικών λύσεων. Καταξιωνόμαστε μέσα από τη διεκδίκηση της συλλογικής απάντησης: Η απάντηση ποτέ δεν μπορεί να είναι ατομική, ακόμη κι όταν η όποια δίωξη αφορά ένα άτομο. 

Αγωνιζόμαστε για τα εργασιακά μας δικαιώματα, με αξιοπρέπεια και σεβασμό στη συλλογικότητα. Δεν έχουμε εμπιστοσύνη σε καμία αξιολόγηση που προέρχεται από τα συστήματα εξουσίας τους (είτε αυτά αποτελούνται από "εχθρούς", είτε πλαισιώνονται από "φίλους").

Και για να μην ξεχνιόμαστε: 

Το Σωματείο οφείλει να πάρει θέση και να μην κάνει τον ψόφιο κοριό. Η ρήση του πάστορα ισχύει και για αυτούς (ακόμη κι αν νομίζουν ότι όλες οι επόμενες Διοικήσεις θα είναι του γούστου τους).