Ας διαβάσουμε και λίγο αυτές τις ημέρες της καραντίνας. Μπορεί να μην σκοτώνει τον ιό αλλά βοηθάει στο μυαλό

Μάσκες, τεστ και άλλες ιστορίες: Επιστήμη κομμένη και ραμμένη στα μέτρα της Πολιτικής από το antapocrisis

Γιατί η πανδημία του κοροναϊού ξεγύμνωσε τον παγκοσμιοποιημένο καπιταλισμό του Παναγιώτη Σωτήρη



ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΟ LUIS SEPÚLVEDA…

ADIOS,BUEN VIAJE CAMARADA 

https://independentnews.gr/apopseis/afieroma-ston-strateymeno-luis-sepulveda-adios-buen-viaje-video-apospasmata-vivliografia/?fbclid=IwAR2HDQLfruyEgGlilHuaczgShJM9XFPqjPE471NW8PZQfvardLLkUROCl2s

Έλενα Ακρίτα: Αυτό το υπερδιαφημισμένο ‘Μαζί’ δεν μάς χωράει όλους Διάβασα τις απόψεις δυο δημοφιλέστατων καλλιτεχνών που ισχυρίζονται ότι ο κορονοϊός είναι “ευλογία” κι ότι “ξαναβρίσκουμε τον εαυτό μας στο σπίτι μας”. Το γεγονός ότι και οι δυο μένουν σε μεγάλα σπίτια και σε προνομιούχες περιοχές σίγουρα βοηθάει την… ενδοσκόπηση. Κι αυτό είμαι σε θέση να το γνωρίζω γιατί κι εγώ έτσι ζω. Ο καθένας έχει το χώρο του και δεν συνωστιζόμαστε ο ένας κολλητά στον άλλον. Επειδή αυτός ο ιός εκτός από τοξικός είναι και ταξικός/οικονομικός, άτομα που στοιβάζονται σε μικρά διαμερίσματα μάλλον δεν συμμετέχουν με τον ίδιο ενθουσιασμό, στην διαδικασία της πνευματικής ανάτασης. Και αυτό δεν έχει να κάνει με τον χαρακτήρα και την προσωπικότητα τους. Έχει να κάνει με τετραγωνικά, με τα μεροκάματα, με την ανέχεια. Οι άστεγοι για παράδειγμα, κομμάτι δύσκολο να αντιμετωπίζουν τον κορονοϊό ως “ευλογία”. Όπως κι οι εργαζόμενοι που αγωνιούν για τη δουλειά τους – ειδικά τώρα που μπαίνουν τα λουκέτα το ένα μετά το άλλο. Είναι πιο εύκολο να είσαι φιλόσοφος στα βόρεια προάστια, παρά σε μια υποβαθμισμένη περιοχή. Δεν παίζουν ξέρετε, όλοι επιτραπέζια σε πάλλευκες μοκέτες με ασορτί άσπρα σκυλάκια. Η κλεισούρα δεν σημαίνει απαραιτήτως …bonding. Σημαίνει κατάθλιψη, σημαίνει γκρίνια κι ουρλιαχτά συγκατοίκων μέσα στο αυτί σου, σημαίνει έλλειψη ιδιωτικού χώρου, σημαίνει πολλά και ζοφερά. Και πάνω από όλα σημαίνει ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ. Σωματική και λεκτική. Θέλει λίγη προσοχή τί λέμε σε τόσο δύσκολες εποχές. Γιατί κακά τα ψέματα. Αυτό το υπερδιαφημισμένο “Μαζί” δεν μάς χωράει όλους.

και για επιδόρπιο.....λίγη μουσική από το νησί της καρδιάς μας

https://www.youtube.com/watch?v=WAjRmHODjyQ



http://www.granma.cu/cultura/2020-04-18/musicos-del-planeta-se-unen-para-cantar-el-chan-chan-de-compay-segundo

                                                                                         Φωτo Jacques Leleu

ΝΑ ΝΙΚΗΣΕΙ Η ΖΩΗ!

                                                                                          Φωτo Jacques Leleu

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

 ΣΕ ΟΛΟΥΣ!

Προφανώς το βαρέλι δεν έχει πατο

"Προφανώς δεν κάνουμε απεργίες. Προφανώς δεν πάμε έξω από τα σούπερ μάρκετ όπως πάνε κάποιοι δήθεν έξυπνοι και ταξικοί…"

 – Κατάπτυστη δήλωση του προέδρου της ΓΣΕΕ για τη μέρα δράσης των εργαζομένων στα σούπερ μάρκετ



http://www.katiousa.gr/politika/ergatiki-taksi/profanos-den-kanoume-apergies-profanos-den-pame-ekso-apo-ta-souper-market-opos-pane-kapoioi-dithen-eksypnoi-kai-taksikoi-kataptysti-dilosi-tou-proedrou-tis-gsee-gia-ti-mera-drasis-ton-erga/

7 ΑΠΡΙΛΗ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΗΜΕΡΑ ΔΡΑΣΗΣ

ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΥΓΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΟΥ ΕΣΥ ΤΩΡΑ

https://www.efsyn.gr/ellada/ygeia/238152_ta-leme-mpalkoni-gia-tin-pagkosmia-imera-ygeias

Έπεσε μάρτυρας η απεργός πείνας, Μέλος του grup Yorum, Helin Bölek

Κοιμήσου, κόκκινη αδελφή της Επανάστασης.

Μην πικραίνεσαι

που ’ναι τα μάτια μας λιγάκι κόκκινα.

Δεν είναι από το κλάμα,

μα απ’ την οργή κι απ’ την αγρύπνια,

απ’ την αγρύπνια στο πρώτο χαράκωμα,

εκεί πού στάθηκες πάντα,

εκεί πού έπεσες.

Κοιμήσου ήσυχα, συντρόφισσα.
Γιάννης Ρίτσος (ποίημα για την Ηλέκτρα Αποστόλου)


Ανακοίνωση του Λαϊκού Μετώπου Τουρκίας, Αντιϊμπεριαλιστικό Μέτωπο (τομέας Ελλάδας)

Σήμερα, 3/4/2020, το πρωί, πέθανε, η συντρόφισσα Helin Bölek , απεργός πείνας, μέλος του μουσικού επαναστατικού συγκροτήματος Grup Yorum, μέσα στο σπίτι της Αντίστασης, στην Αρμουτλού. H συντρόφισσα μας έπεσε μάρτυρας, στα 28 της χρόνια, τη 288η μέρα απεργίας, αντιστεκόμενη στο φασιστικό καθεστώς του ΑΚΡ, στην καταπίεση και τη φίμωση που αυτό επιβάλλει στους αγωνιστές και τους λαούς της Τουρκίας. Έπεσε μάρτυρας αγωνιζόμενη για τα δίκαια αιτήματα της απεργίας πείνας του Grup Yorum , για να αρθεί η απαγόρευση των συναυλιών τους, για να σταματήσουν οι συνεχόμενες επιθέσεις στο πολιτιστικό τους κέντρο Idil, για να αφαιρεθούν από τη λίστα επικήρυξης, της τούρκικης “αντι”τρομοκρατικής, τα μέλη του συγκροτήματος, για να σταματήσουν οι διώξεις εις βάρος τους και να αποφυλακιστούν όλα τα μέλη του συγκροτήματος. Έπεσε μάρτυρας για να μπορούν να παίζουν τα τραγούδια τους, σε δημόσιους χώρους χωρίς να συλλαμβάνονται και να βασανίζονται.

Σάρκα από τη σάρκα των λαϊκών και ταξικών αγώνων στην Τουρκία, η φωνή της είναι η φωνή των καταπιεσμένων, των εργαζομένων, της νεολαίας, των ξεριζωμένων, των μεταναστών, των πολιτικών κρατουμένων, των αγωνιστών, των αντιιμπεριαλιστών, των διεθνιστών και των ανταρτών ανα τον κόσμο. Γι’ αυτό και δε θα μπορέσουν όσο και να το θέλουν οι δολοφόνοι της, να σιωπήσουν τη φωνή της και τη φωνή του Grup Yorum. Γιατί εδώ και 4 δεκαετίες, παρά τις επιθέσεις, την καταστολή τις φυλακές και τα βασανιστήρια, δεν καταφέρανε να το σταματήσουν. Γιατί το Grup Yorum, πηγάζει από το λαό, τον διαπαιδαγωγεί και τον παροτρύνει σε αγώνα. Αυτή η αδιάρρηκτη σχέση είναι που μετατρέπει τα τραγούδια τους σε ύμνο των αντιστεκόμενων, σε μουσική υπόκρουση των απεργιών, των διαδηλώσεων και των συγκρούσεων και εν τέλει σε ζωντανή αφήγηση των αγώνων του εργαζόμενου λαού και των θυσιών του.

Η φωνή της θα συνεχίσει να υπάρχει ανάμεσά μας, οδηγός στις καλές και δύσκολες στιγμές του αγώνα. Γιατί η συντρόφισσα Helin Bölek, έδωσε τη ζωή της, για την ελευθερία της έκφρασης εναντιώμενη στο φασισμό, την ιμπεριαλιστική και ταξική εκμετάλλευση. Πάλεψε με πίστη και υπομονή, με απόλυτη ανιδιοτέλεια και αυταπάρνηση για την οικοδόμηση του νέου κόσμου και του νέου ανθρώπου…Και έτσι θα καταγραφεί στην ιστορία…ΩΣ ΜΙΑ ΖΩΗ ΔΟΣΜΕΝΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ.

ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΣΟΥ ΟΡΚΙΖΟΜΑΣΤΕ ΕΚΔΙΚΗΣΗ…

ΕΧΟΥΜΕ ΔΙΚΙΟ ΚΑΙ ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ

HELİN BÖLEK ΑΘΑΝΑΤΗ! HELİN BÖLEK ÖLÜMSÜZDÜR!

ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΟΝ ΣΥΝΤΡΟΦΟ İBRAHİM GÖKÇEK, ΠΟΥ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΚΑΙ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΗΝ 291Η ΜΈΡΑ.

Σκέψεις για τη συγκυρία

Στα κινέζικα, το ιδεόγραμμα που χρησιμοποιείται για την κρίση περιγράφει και την ευκαιρία. 

Στη σημερινή κρίση, που μοιάζει βγαλμένη από μελλοντολογικούς εφιάλτες, υπάρχουν άραγε ευκαιρίες; Και για ποιούς; 

Για κάποιους φαίνεται ότι όλες οι κρίσεις μετατρέπονται σε ευκαιρίες. 

• Ευκαιρίες για business – από τη μεγάλη εικόνα των κρατών που χρησιμοποιούν την κρίση σε μια χώρα για να μεταστρέψουν τις αγορές μέχρι τους πλιατσικολόγους και μαυραγορίτες της ελληνικής πραγματικότητας.
• Ευκαιρία για «προσαρμογές» στις εργασιακές σχέσεις (έτσι αποκαλούν εδώ και χρόνια το ξήλωμα των δικαιωμάτων που είχαμε κερδίσει με τους αγώνες μας). «Προσαρμογές» που δεν θα μπορούσαν να γίνουν εύκολα στον καιρό της δήθεν «κανονικότητας» στην οποία ζούσαμε μέχρι την έλευση της επιδημίας.

Αλλά είναι μια «ευκαιρία» και για μας. 

• Ευκαιρία να προβληματιστούμε γύρω από την ιδέα του «μεγάλου ευρωπαϊκού σπιτιού» που, στα δύσκολα, κλείνει άρον άρον τις ενδιάμεσες πόρτες και φτάνει να κατασχέσει ακόμα και το φαγητό (ή τους αναπνευστήρες) του γείτονα για να στοκάρει.
• Ευκαιρία να ξαναμετρήσουμε πόσο «λίγοι» είναι οι «μεγάλοι» αυτού του κόσμου – από τους Τραμπ, τους Τζόνσον και τους Μητσοτάκηδες μέχρι τον Υπουργό «μας» και το θίασο των «αρίστων» του (κι όποιος θυμηθεί το όνομα ή τη φάτσα του Προέδρου του ΕΟΔΥ χωρίς να γκουγκλάρει είναι, πραγματικά, ιδιαίτερα επίμονος αναγνώστης…)
• Ευκαιρία να δούμε πόσο πετυχημένος είναι ο καπιταλισμός ως σύστημα: στη ναυαρχίδα του, τις ΗΠΑ, αποκαλύπτεται περίτρανα και αδιαμφισβήτητα η βαναυσότητα ενός συστήματος υγείας που βασίζεται στην ελεύθερη αγορά και όχι στην ελεύθερη και δωρεάν πρόσβαση όλων στις υπηρεσίες. 
• Μια ευκαιρία να γίνουμε καλύτεροι, να καταλάβουμε και να συμπονέσουμε τους πρόσφυγες, τους μετανάστες, τους φυλακισμένους, τους ρομά, τους άστεγους και φυσικά τους εξαρτημένους. 
• Να καταλάβουμε πως κάποια αγαθά –όπως η υγεία – δεν είναι ανθρώπινο να είναι πεδία εκμετάλλευσης και κερδοφορίας. Πρέπει να είναι δημόσια, ελεύθερα για όλους, κι όταν τα χρειαστούμε – έστω για μια φορά στη ζωή μας – να βρούμε το Δημόσιο Νοσοκομείο ανοιχτό, στελεχωμένο και πλήρες για να μας σώσει τη ζωή. 

Ίσως εν τέλει να είναι και μια ευκαιρία για τον πλανήτη. Να ανασάνει λίγο, έστω και προσωρινά ξαλαφρωμένος από την ανθρώπινη δραστηριότητα: Έφτασαν λίγες μέρες καραντίνας για να καθαρίσουν τα νερά στα κανάλια της Βενετίας! 

Κάποιοι εύχονται όταν τελειώσουν όλα αυτά να γυρίσουμε πίσω στις δουλειές μας και απλώς να ορμήσουμε έξω στην παραλία και να τα θεωρήσουμε όλα ένα κακό όνειρο που «πάει, πέρασε». Και, εκτός από τα κέρδη των «μεγάλων» και τις πολλαπλές απώλειες των «μικρών» να μην αλλάξει τίποτα. 

Ίσως δεν πρέπει να ευχόμαστε κι εμείς το ίδιο. 

Ίσως πρέπει να αποφασίσουμε ότι βγαίνοντας από αυτή την «εξαιρετική» κατάσταση, δεν θέλουμε να γυρίσουμε στην «κανονικότητα» τους, αλλά θέλουμε να τα αλλάξουμε όλα. 

Η κρίση ως ευκαιρία. Ίδωμεν… 

Και στον δικό μας μικρό κόσμο; Που είναι η κρίση και που η ευκαιρία; 

Η κρίση είναι σίγουρη για τους ασθενείς: Εξ ορισμού είναι ευπαθής ομάδα του πληθυσμού. Έχουν υποκείμενα νοσήματα, πολλοί δεν τρέφονται καλά, πολλοί δεν ζουν σε συνθήκες που να επιτρέπουν την καλή και συστηματική υγιεινή, οι περισσότεροι δεν έχουν υποστηρικτικό πλαίσιο. Πολλαπλά στίγματα (εξαρτημένοι, οροθετικοί, μετανάστες, ρομά κοκ) δυσκολεύουν περαιτέρω την πρόσβασή τους στις υπηρεσίες υγείας – ακόμα και τις «καλές» μέρες. Κάποιοι είναι άστεγοι (σε ποιο σπίτι να «μένουν» τώρα;). Κάποιοι τρώγανε σε συσσίτια (τώρα, που πολλές δομές αλληλεγγύης έχουν διακόψει τη λειτουργία τους, τι τρώνε;). Και τώρα που οι μονάδες ουσιαστικά τους κλείνουν την πόρτα σε ποιους άραγε να απευθύνονται για τα προβλήματα τους (ιατρικά, ψυχιατρικά και κοινωνικά;) 

Κρίση και για τους περισσότερους εργαζόμενους, που προσπαθούν να κάνουν τη δουλειά τους μετρώντας τις μάσκες, με ελάχιστα αντισηπτικά, χωρίς τις κατάλληλες γνώσεις (σε πόσες μονάδες υπάρχει παθολόγος ή γενικός γιατρός να ενημερώσει και να εκπαιδεύσει τους υπόλοιπους; Σε πόσες μονάδες δεν υπάρχει κανένας γιατρός;). Και φυσικά φοβισμένοι. Ίσως μάλιστα πιο φοβισμένοι από τον υπόλοιπο κόσμο, μια που ξέρουμε πολύ καλά πως η Ελλάδα καθόλου «θωρακισμένη» δεν είναι απέναντι στην απειλή. Δε χρειάζεται και πολύ φαντασία ο εργαζόμενος στο Δημόσιο Σύστημα Υγείας για να καταλάβει ότι η υποχρηματοδότηση και οι ελλείψεις ανθρώπων και υλικών που υπάρχουν στο χώρο του είναι γενικευμένη και δεν αφορά μόνο τον ΟΚΑΝΑ… 

Κάποιος μπορεί να πει πως είναι κρίση και για τη νέα διοίκηση, μια που «έτυχε στη βάρδια τους»; Άντε, ας το πούμε κι αυτό. Αυτοί όμως έχουν μαζί και την ευκαιρία να ισχυριστούν ότι δεν πρόλαβαν ν α ενημερωθούν, δεν μπόρεσαν εν μέσω κρίσης να καλύψουν τις ελλείψεις χρόνων κοκ. 

Για άλλους πάλι, είναι καθαρή και λαμπρή ευκαιρία. 

Είναι γνωστό ότι στον Οργανισμό υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν ότι το έργο των μονάδων του ΟΚΑΝΑ είναι μόνο η χορήγηση του υποκατάστατου. Είναι αυτοί που αυτή την περίοδο χαίρονται, όπως ο λύκος στην αναμπουμπούλα. Βρήκαν την ευκαιρία να καταργήσουν με τις ευλογίες της Διοίκησης οποιοδήποτε πλαίσιο θεραπείας (ή ασφάλειας) των ασθενών με τα Take Home του τύπου «Πάρε κόσμε!». Σίγουρα η προφύλαξη των ασθενών και των εργαζομένων ιεραρχείται ως σημαντικότερη από τον πιθανό κίνδυνο της διασποράς οπιοειδών στην παράνομη αγορά – άρα ναι, η λογική λέει ότι εφόσον δεν υπάρχει άλλος τρόπος να μειωθεί ο συγχρωτισμός και οι απαραίτητες μετακινήσεις προφανώς πρέπει να αναθεωρήσουμε τα κριτήρια χορήγησης ΤΗ. Όμως με μια λογική και μια κλιμάκωση: δεν μπορεί τη μια μέρα να μην παίρνει κανένας και την άλλη το «αφεντικό» να «τρελαίνεται» και να μοιράζει το υποκατάστατο με τα τσουβάλια. Δεν μπορεί να αδιαφορούμε για τους κινδύνους που εγκυμονεί η ύπαρξη τεράστιων ποσοτήτων μιας δυνητικά θανατηφόρας σε σπίτια ανθρώπων που δεν μπορούν να τις διαχειριστούν, (σε σπίτια όπου μπορεί να υπάρχουν και μικρά παιδιά για να μην ξεχνιόμαστε…). 

Σ’ εμάς πάλι– και στους περισσότερους εργαζόμενους, είμαστε σίγουροι γι’αυτό – δεν αρέσει αυτή η πραγματικότητα. Ούτε στους περισσότερους ασθενείς. 

Χρειάζεται να δράσουμε άμεσα – κι όχι μόνο για την αξιοπρέπεια μας (που είναι πάρα πολύ σημαντικός λόγος) και την προστασία μας (η κατάργηση του ρόλου μας οδηγεί αυτόματα σε κατάργηση και της θέσης μας). 

Αλλά και για να μπορέσουμε, κι εμείς και οι ασθενείς μας και η κοινωνία, να βγούμε απ’ αυτό όσο πιο γρήγορα και λιγότερο επώδυνα. 

Χρειαζόμαστε λοιπόν, 

• ενημέρωση και υλικά ώστε να μπορούμε να ενημερώνουμε και να βοηθούμε τους ασθενείς χωρίς να θέτουμε σε κίνδυνο (κατά το δυνατόν) την ασφάλεια κανενός: κατάλληλες μάσκες, άφθονα γάντια και αντισηπτικά.
• Καθαριότητα καθόλη την διάρκεια λειτουργίας της μονάδας. 
• Καλή και τακτική ενημέρωση για τα νεώτερα δεδομένα. 
• Πρωτόκολλα για την ασφαλή είσοδο και παραμονή των ανθρώπων στη Μονάδα, προσαρμοσμένα στην πραγματικότητα και στις ιδιαίτερες δυσκολίες κάποιων χώρων και διαδικασιών. (Ναι, αυτή τη δουλειά που η διοίκηση δε θέλησε ή δε μπόρεσε να κάνει – οφείλει να τη συνεχίσει η Επιστημονική Επιτροπή). 
• Συγκεκριμένο και γνωστό από πριν σχέδιο για το τι γίνεται όταν (όχι «αν») κάποιος από το προσωπικό αρρωστήσει. Τι γίνεται και τι πρέπει να γίνεται όταν εμφανίζεται κρούσμα σε θεραπευόμενο; Μπαίνει το προσωπικό που ήρθε σε επαφή μαζί του σε καραντίνα; Η μονάδα συνεχίζει να λειτουργεί; Υπάρχει αυτό το σχέδιο αλλά μας το φυλάνε για έκπληξη; Αν όχι, πότε θα φτιαχτεί; (Το σωματείο πρέπει να απαιτήσει να υπάρξει έστω και τώρα με καθυστέρηση αυτό το σχέδιο)
• Χρειαζόμαστε μια καλή χαρτογράφηση των ασθενών που είναι πιο ευάλωτοι (φτωχότεροι, μόνοι, ψυχωτικοί , γυναίκες που κακοποιούνται συστηματικά κοκ) και ενεργητική, συστηματική παρακολούθηση και φροντίδα γι’ αυτούς. Η πρόταση μας προς τις μονάδες είναι να κάνουν αυτή τη χαρτογράφηση ακόμη και αν η Διοίκηση δεν το ζήτησε. 
• Ο Σύλλογος πρέπει να διαμηνύσει σε όλους τους εργαζόμενους (μόνιμους, ΟΑΕΔ, ΔΠΥ, εργολαβικούς) ότι θα είναι δίπλα τους χωρίς προαπαιτούμενα και θα τους στηρίξει με όποιο τρόπο μπορεί σε αυτή την περίοδο που είναι δύσκολη για όλους, αλλά για κάποιους είναι δυσκολότερη. 

Μπορεί να μην είμαστε στην «πρώτη γραμμή» όπως οι λοιμωξιολόγοι, όμως ως ειδικοί της ψυχικής υγείας είμαστε κι εμείς πάρα πολύ χρήσιμοι στην κοινωνία: η πρωτόγνωρη για όλους ζωή εν μέσω πανδημίας, ο φόβος της αρρώστιας και του θανάτου, η απομάκρυνση από αγαπημένα πρόσωπα, η καραντίνα πυροδοτούν ή ενισχύουν ψυχικές δυσκολίες και προϋπάρχοντα ελλείμματα με αποτελέσματα σε όλα τα επίπεδα – από τη μείωση της αντίστασης του οργανισμού στις λοιμώξεις ή την αύξηση της ενδοοικογενειακής βίας μέχρι τις μακροπρόθεσμες ψυχιατρικές επιπλοκές. Να βοηθήσουμε τους ασθενείς μας, λοιπόν. Κι αν δεν μπορούν (ή δεν πρέπει να έρχονται) να χρησιμοποιήσουμε το τηλέφωνο και το skype. 

Κι αν κάνουμε όλα αυτά και μείνει χρόνος να διαθέσουμε τις ικανότητες μας στην κοινότητα και εκτός ΟΚΑΝΑ. Με τις γνώσεις και την εμπειρία που έχουμε, τη διάθεση να συμμετέχουμε, και με σκοπό να μη μείνει κανένας μόνος και απροστάτευτος. 

Κι έτσι, όταν τελειώσουν όλα αυτά, θα βγούμε. Υγιείς. Με σχέδιο και άποψη για το τι είδους υπηρεσίες ψυχικής υγείας χρειάζονται οι εξαρτημένοι και η κοινωνία. 

Και με το κεφάλι ψηλά.

ΕΡΩΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΟΝ ΟΚΑΝΑ ΑΠΟ ΤΟ "ΔΩΡΟ ΠΑΣΧΑ"

ΕΡΩΤΗΣΗ

Προς τους Υπουργούς Υγείας και Οικονομικών

Θέμα: Για τον αποκλεισμό του προσωπικού του ΟΚΑΝΑ από τους δικαιούχους της έκτακτης οικονομικής ενίσχυσης (δώρο Πάσχα) που θα λάβει το προσωπικό νοσοκομείων, κέντρων υγείας και άλλων δομών του Υπουργείου Υγείας.

Οι  εργαζόμενοι στον ΟΚΑΝΑ αντιμετωπίζονται και από τη σημερινή κυβέρνηση με τον ίδιο απαξιωτικό τρόπο, ως υπάλληλοι δεύτερης κατηγορίας σε σχέση με τους υπόλοιπους συναδέλφους τους υγειονομικούς που εργάζονται σε άλλους εποπτευόμενους φορείς του Υπουργείου Υγείας.

Παρόλο που καθημερινά οι εργαζόμενοι στον ΟΚΑΝΑ εξυπηρετούν εντός των χώρων των Νοσοκομείων αλλά και έξω στο δρόμο (street work) χιλιάδες ασθενείς, η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Υγείας δεν τους ενέταξε στους δικαιούχους της έκτακτης οικονομικής ενίσχυσης (δώρο Πάσχα) που θα λάβει το προσωπικό νοσοκομείων, κέντρων υγείας και άλλων δομών του Υπουργείου Υγείας, καθώς και της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας με την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου (Π.Ν.Π.) με τίτλο «Μέτρα αντιμετώπισης της πανδημίας του κορωνοϊού COVID-19 και άλλες κατεπείγουσες διατάξεις».

Ερωτώνται οι κ. Υπουργοί, τι μέτρα θα πάρουν ώστε το αντίστοιχο προσωπικό του ΟΚΑΝΑ να συμπεριληφθεί στους δικαιούχους της έκτακτης οικονομικής ενίσχυσης.

Οι Βουλευτές

Γκιόκας Γιάννης

Δελής Γιάννης

Κανέλλη Λιάνα

Λαμπρούλης Γιώργος

Συντυχάκης Μανώλης