ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

Η Γενική Συνέλευση στην Αθήνα ήταν μία αποτυχία από πολλές απόψεις.

• Πρώτον: Δεν ήταν Γενική Συνέλευση, καθώς προφανώς δεν μπορούσε να έχει απαρτία. Πρακτικά είναι αδύνατο αυτό το σωματείο να κάνει γενικές συνελεύσεις με πραγματική απαρτία, έτσι όπως είναι διασκορπισμένοι οι εργαζόμενοι σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας. Συμπέρασμα: σίγουρα πρέπει να αλλάξει το καταστατικό.

• Δεύτερον: Το γεγονός ότι είναι πρακτικά αδύνατο να έχουμε απαρτία σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αποτελεί δικαιολογία (για κανέναν). Ακόμα και ως συγκέντρωση προσωπικού από την Αθήνα να το δει κάποιος, είχε ελάχιστη συμμετοχή και ελάχιστη αντιπροσωπευτικότητα (ως προς τις δομές και τα Τμήματα από όπου προέρχονταν οι παρευρισκόμενοι).

• Τρίτον και σημαντικότερο: Ουσιαστικά έγινε μία παρουσίαση-παράθεση από τη μεριά του προεδρείου του Διοικητικού Συμβουλίου ενός καταλόγου αιτημάτων του στυλ "λίθοι, πλίνθοι, κέραμοι ατάκτως ερριμμένοι", χωρίς καμία ουσιαστική ιεράρχηση και αξιολόγηση των αιτημάτων. Ακολούθησαν τοποθετήσεις τριών παρατάξεων (ΑΡΣΥ, Αγωνιστική Συσπείρωση και Ανεξάρτητη Φωνή), καθότι η παράταξή ΕΣΥ δεν εκπροσωπήθηκε από κανένα (αν και σύμφωνα με τον Πρόεδρο του Σωματείου η εκπρόσωπος της στο ΔΣ είχε καταθέσει την συμφωνία της στην εισήγηση της πλειοψηφίας). 
• Τέταρτο και χειρότερο από όλα ήταν ότι για άλλη μία φορά τη συζήτηση και το ενδιαφέρον ορισμένων από τους παρευρισκόμενους (ίσως και μεγάλου αριθμού συναδέλφων που δεν έρχονται καν στις συνελεύσεις) μονοπώλησε το θέμα των "μισθολογικών ανισοτήτων". Όπου "μισθολογικές ανισότητες" οι διαφορετικοί μισθοί που έχουν προκύψει μεταξύ «πρώτης» και δεύτερης, τρίτης τέταρτης κλπ ομάδας.  

Επιτρέψτε μας να ανοίξουμε μια μεγάλη παρένθεση και να ξεκαθαρίσουμε μία και καλή τα "γεγονότα" και τη δική μας θέση σχετικά με αυτό το θέμα: 

Η λεγόμενη "πρώτη" ομάδα των συναδέλφων που προσέφυγε ενάντια στον τρόπο εφαρμογής των μνημονιακών νόμων στις αμοιβές μας, κέρδισε τα  ασφαλιστικά μέτρα (με επιχείρημα ότι οι μεγάλες μειώσεις που προβλέπουν τα μνημόνια αλλάζουν δραματικά το επίπεδο ζωής των εργαζομένων).

Η πρώτη ομάδα λοιπόν, πληρώνεται με το μισθό που είχε πριν να κάνει την αγωγή. 

Οι ομάδες που έκαναν αγωγή σε δεύτερο χρόνο, δεν κέρδισαν το ασφαλιστικά μέτρα (με το σαθρό επιχείρημα από τη μεριά της δικαστικής εξουσίας ότι αφού καθυστέρησαν να κάνουν την αγωγή κατάφερναν να τα βγάλουν πέρα).

Ως εκ τούτου, οι συνάδελφοι της δεύτερης, τρίτης τέταρτης κλπ ομάδας που έκαναν αγωγή, πληρώνονται όπως και οι συνάδελφοι που δεν έχουν κάνει αγωγή. 

Η πρωτόδικη απόφαση δικαίωσε την πρώτη ομάδα των "υψηλόμισθων¨ συναδέλφων. 

Η τότε Διοίκηση είχε δυο δρόμους: Ή θα αποδεχόταν την απόφαση του Δικαστηρίου οπότε θα πλήρωνε πλέον όλους τους εργαζόμενους με τον ευνοϊκό τρόπο υπολογισμού των μισθών. Ή θα αμφισβητούσε την απόφαση που δικαίωνε τους εργαζόμενους, κάνοντας έφεση. 

Η Διοίκηση Καφετζόπουλου επέλεξε το δεύτερο και έκανε έφεση (παρόλο που μεταξύ των προσφυγόντων της πρώτης ομάδας συγκαταλέγονταν και ο Πρόεδρος Καφετζόπουλος και ο Αντιπρόεδρος Φωτόπουλος, ως πρώην εργαζόμενοι). Κάνοντας έφεση δεν προσέφυγαν μόνον ενάντια στον εαυτό τους αλλά και κυρίως ενάντια στα συμφέροντα ΟΛΩΝ των εργαζομένων (πρώτης, δεύτερης, τρίτης και τέταρτης ομάδας....). 

Μπορούσαν να μην κάνουν έφεση: ΝΑΙ, μπορούσαν.
Υπάρχουν άλλοι φορείς που δεν έκαναν έφεση σε πρωτόδικες αποφάσεις που δικαίωναν τους εργαζόμενους; ΝΑΙ, υπάρχουν.
Αν δεν έκαναν έφεση θα μπορούσαμε τώρα να πληρωνόμαστε όλοι με υψηλότερους μισθούς: ΝΑΙ θα μπορούσαμε.

Άρα υπεύθυνοι για το γεγονός ότι δεν εφαρμόζεται ο τρόπος υπολογισμού του μισθού μας με βάση την πρωτόδικη απόφαση είναι η προηγούμενη ντεμέκ αριστερή Διοίκηση. 

Ως ντεμέκ αριστεροί όμως, δεν είχαν το θάρρος να κόψουν και τους μισθούς των εργαζομένων της πρώτης ομάδας.  Φοβούμενοι την κατακραυγή και τη σπίλωση του "αριστερού προφίλ" της «πρώτη φορά αριστερής» κυβέρνησης, συνέχισαν τον τρόπο υπολογισμού των μισθών της πρώτης ομάδας με βάση τα ασφαλιστικά μέτρα. Δεν ήταν παράνομο, ήταν όμως παράλογο (εμ έφεση, εμ σεβασμός της πρωτόδικης απόφασης...).

Βρεθήκαμε λοιπόν, να περιμένουμε την απόφαση του Εφετείου για να λήξει το χάος και να πετύχουμε την εξίσωση προς τα πάνω, που αποτελεί και τον μόνο δίκαιο τρόπο να τελειώσει αυτή η ιστορία. Τα δεδομένα έλεγαν ότι μάλλον θα κερδίσουμε, ωστόσο στην Ελλάδα η Δικαιοσύνη είναι λίγο πιο τυφλή από το σύνηθες, όταν πρόκειται για το συμφέρον των εργαζομένων. Μπερδεύεται. Έτσι ο Άρειος Πάγος, εκδικάζοντας υπόθεση άλλου ΝΠΙΔ, παρόμοια με τη δική μας, αποφάσισε (κάποιοι λένε κατόπιν οικονομικών υπολογισμών για το κόστος της αντίθετης απόφασης) ότι οι εργαζόμενοι δεν έχουν δίκιο, καλά καμωμένες οι διπλές και οι τριπλές μειώσεις. 

Δηλαδή (για όποιον συνεχίζει να μην καταλαβαίνει) το Ανώτερο Δικαστήριο της χώρας  (του οποίου οι αποφάσεις αποτελούν στην ουσία νόμους και δεν παραβιάζονται από κατώτερα δικαστήρια), αποφάσισε ότι ο σωστός τρόπος υπολογισμού του μισθού μας είναι ο τρόπος με τον οποίο υπολογίζεται ο μισθός της δεύτερης, τρίτης, τέταρτης κλπ ομάδας. 

Ποια είναι λοιπόν η κατάσταση τώρα: Περιμένουμε την εκδίκαση της έφεσης που έκανε η Διοίκηση Καφετζόπουλου, με προδιαγεγραμμένο το αρνητικό δικαστικό αποτέλεσμα για όλους μας (με τους συνάδελφους της πρώτης ομάδας να βρίσκονται στη χειρότερη κατάσταση όλων: Λόγω της απόφασης του Αρείου Πάγου είναι πιθανό να τους ζητηθούν πίσω τα χρήματα τα οποία έχουν λάβει όλα αυτά τα χρόνια). 

Και ενώ αυτή είναι η κατάσταση, υπήρξαν συνάδελφοι στην τελευταία ΓΣ, που εγκαλούν την προηγούμενη Διοίκηση του ΟΚΑΝΑ, όχι επειδή έκανε έφεση εναντίον του δίκιου των εργαζομένων, αλλά επειδή συνέχισε να πληρώνει στους εργαζόμενους της πρώτης ομάδας σύμφωνα με την πρωτόδικη απόφαση που τους δικαίωνε.

Ακόμη χειρότερα: Υπάρχουν συνάδελφοι, (όπως η παράταξη Ανεξάρτητη Φωνή που το έγραψε κιόλας) που μιλάνε για "διεκδίκηση αναδρομικών"???!!!! Αναδρομικά από τι; Από τα χρέη που έχουν δημιουργηθεί; 

Θα είχε νόημα αυτή η συζήτηση αν είχαμε κερδίσει. 

Αν ο Άρειος Πάγος έβγαζε απόφαση υπέρ των εργαζομένων. Αν η έφεση που περιμένουμε να εκδικαστεί, υπήρχε πιθανότητα να μας δικαιώσει. Αλλά αυτά έχουν τελειώσει πια: η Δικαστική εξουσία της Ελλάδας έχει τελεσίδικα και αμετάκλητα αποφασίσει ότι καλά έκανε η Νομοθετική Εξουσία και πετσόκοψε τους μισθούς μας δυο φορές.

Κι εμείς συζητάμε για "διεκδίκηση αναδρομικών";;;!!! Τρελό αλλά όχι ανεξήγητο.

Η Διοίκηση του Σωματείου δεν εξήγησε επαρκώς στους εργαζόμενους ότι έχουμε χάσει. Για τα ψηφαλάκια; για να μην "στενοχωρήσει" τους εργαζόμενους; γιατί έχει πληροφορίες από "μέσα" ότι το θέμα θα λυθεί με μαγικό τρόπο; γιατί νομίζουν ότι κρύβοντας το θέμα κάτω από το χαλί, θα μπορέσουμε να το κάνουμε "αβαβαβα": Μη μιλάτε για να μην διαμαρτύρονται οι συνάδελφοι της δεύτερης τρίτης κλπ ομάδας, που πληρώνονται λιγότερα. Μη μιλάτε μήπως στα μουλωχτά μας "ξεχάσουν" και παραγραφεί (;). Μήπως και περάσει μια τροπολογία (στα κρυφά θα περάσει άραγε;) για "αχρεωστήτως καταβληθέντα", μη μιλάτε αφού και τούτη η Διοίκηση συνεχίζει να τα πληρώνει. Μη μιλάτε γενικώς...Αλλά κανείς δεν κέρδισε από τη σιωπή, παρά μόνο οι ένοχοι και οι συνένοχοι. Πρέπει να νοιώθουμε ένοχοι για κάτι;

Στο σημείο αυτό και πριν κλείσουμε την παρένθεση περί μισθολογικών ανισοτήτων, οφείλουμε να πούμε και κάτι άλλο, εξαιρετικά σημαντικό: όλοι οι νεοσεισερχόμενοι δεν έχουν ούτε μαξιλάρια, ούτε προσωπικές διαφορές. Επίσης όλα αυτά καθόλου δεν αφορούν τους συναδέλφους με ελαστικές σχέσεις εργασίας, τους εργολαβικούς και του ΟΑΕΔ.

Για αυτές τις μισθολογικές διαφορές έχουμε να πούμε κάτι; Αγανακτούμε το ίδιο; Σε ποια θέση το ιεραρχούμε;

Ας γυρίσουμε στην ΓΣ. Από τη μεριά μας στο πλαίσιο αυτής της συζήτησης, τονίσαμε ότι η παράθεση ενός καταλόγου αιτημάτων, χωρίς καμία ιεράρχηση όσο αφορά τη σημασία και τη βαρύτητα τους, και χωρίς καμία πρόταση σχετικά με τον χρόνο και τον τρόπο με τον οποίον θα διεκδικηθούν αυτά τα αιτήματα, λειτουργεί μόνο υποκριτικά, καθώς συγκαλύπτει την ουσιαστική έλλειψη διάθεσης για διεκδίκηση (με ότι αυτή συνεπάγεται, πχ. σύγκρουση με τη Διοίκηση και το Υπουργείο Υγείας). Μοιάζει με τον κατάλογο ονομάτων που διαβάζουν οι παππάδες τα ψυχοσάββατο: καλμάρουν μεν οι συγγενείς την συνείδηση τους, αλλά οι πεθαμένοι παραμένουν πεθαμένοι...

Εμείς θεωρούμε απόλυτη προτεραιότητα

• τη διεκδίκηση Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, ως τον μοναδικό εφικτό τρόπο επίλυσης των χρόνιων μισθολογικών προβλημάτων μας
• την κατάργηση των ελαστικών σχέσεων εργασίας με μονιμοποίηση του προσωπικού που με οποιοδήποτε τρόπο εργάζεται στον οργανισμό (οι μεσοβέζικες λύσεις, που συζητήθηκαν και στη ΓΣ, για ΚοινΣΕπ κλπ, όχι μόνο δεν λύνουν το πρόβλημα, αλλά μπορεί και να οδηγήσουν στην απόλυση όσων ήδη δουλεύουν και αδυνατούν να ενταχθούν σε ΚοινΣΕπ)

Και δεν θέλουμε ΣΣΕ με μεσοβέζικα αιτήματα πχ. "με αναπροσαρμογές στα δεδομένα της παρούσας δυσμενούς οικονομικής πραγματικότητας" όπως λέει η ανακοίνωση του ΔΣ. 

Θέλουμε ΣΣΕ με γενναίες αυξήσεις.

Θέλουμε να πάρουμε πίσω όλα όσα μας έκλεψαν στην προηγούμενη δυσμενή οικονομική πραγματικότητα (για να μη μας δουλεύουν δηλαδή, λες και υπήρξε ποτέ ευμενής οικονομική πραγματικότητα για τους εργαζόμενους...).

 Συνάδλεφοι, ισσες, 

δεν πρέπει να βλέπουμε αυτά που μας χωρίζουν αλλά αυτά που μας ενώνουν. Και αυτό που μας ενώνει είναι η ανάγκη μας για ζωή με αξιοπρέπεια. Και για να υπάρχει πιθανότητα να καλύψουμε αυτή την ανάγκη πρέπει να παλέψουμε όλοι μαζί: Αυτό σημαίνει ότι το μόνο που πρέπει να διεκδικήσουμε, το μόνο που μπορούμε να κερδίσουμε για να λυθούν με δίκαιο τρόπο οι μισθολογικές διαφορές και όλες οι εκκρεμότητες είναι η υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. 

Πως θα τα διεκδικήσουμε όλα αυτά; Για να μην μείνουν στα χαρτιά. Αν περιμένουμε από τη Διοίκηση, αν περιμένουμε από τους υπουργούς και τους βουλευτές των κομμάτων της αστικής εξουσίας, αν περιμένουμε από τους συνδικαλιστές μας, ζήτω που καήκαμε...

Αυτό που προτείνουμε είναι να παραδειγματισθούμε από το παρελθόν του Συλλόγου, να δούμε πως κέρδισαν την υπογραφή ΣΣΕ άλλοι κλάδοι (πχ. COSCO) και να μην υποχωρήσουμε αν δεν δικαιωθούμε: Συλλογική Σύμβαση Εργασίας εδώ και τώρα!