Σκληροπετσιάσαμε συνάδελφοι!!!;;;

Εκατό χιλιάδες φτωχοδιάβολοι νεκροί και θνήσκοντες ασφυκτιόντες στην Τουρκία,
πλακωμένοι από το όνειρο ζωής του εργάτη - ένα σπίτι -,

επειδή οι εργολάβοι έφαγαν κι από τα πόμολα.

Ούτε μια βδομάδα δεν μας αγκίστρωσε την προσοχή ολόκληρη γενοκτονία,
πόσο λέτε θα ασχοληθούμε με τους πενήντα δικούς μας φτωχοδιάβολους;

Από αύριο οι κολυμβήθρες του Σιλωάμ, τύπου Αδώνιδος,
θ' αρχίσουν το σφουγγάρισμα.
Λαμπίκος ο απόπατος!

Η ευθύνη μας; Η ελάχιστη ευθύνη;
Να μιλάμε, να τα λέμε όλα.

Α..ίδια!

Από το πρωί έχει βουίξει το διαδίκτυο για το συνεχές και συνεχιζόμενο έγκλημα στα τραίνα, τις παραλείψεις, τα ξεπουλήματα, τους αγώνες και τις αγωνίες των εργαζομένων. Και;;;;;

Η αναλγησία μας είναι επίκτητη,
μας την δίδαξαν τεχνηέντως αλλά μπήκε στα κύτταρα μας.

Θα την κληροδοτήσουμε στα παιδιά μας ως φυσικό χαρακτηριστικό.

Σαν τους κατοίκους της Hybrasil στο Erik the Viking, όλα βυθίζονται γύρω μας κι εμείς αγωνιζόμαστε να σκαρφαλώσουμε στους ώμους του διπλανού για να κρατήσουμε τη μύτη έξω από το νερό, κι όσο είναι έξω λέμε συκοφάντες όσους φωνάζουν "βουλιάζουμε".

Ο Bukowski έλεγε:"Scream when you burn", ούτε γι' αυτό δεν είμαστε ικανοί.

Δεν έμεινε στον αγωνιστή άλλη πράξη αυθεντικής αντίστασης πάρα η βλαστήμια αντί επιθανάτιου ρόγχου.