ΔΕΛΤΙΟ ΘΥΕΛΛΗΣ 02.08.20

Εν μέσω θέρους και πανδημίας, η διοίκηση του ΟΚΑΝΑ δείχνει να αντιμετωπίζει τα προβλήματα όπως και η κυβέρνηση (η οποία, άλλωστε, τη διόρισε):

Όσον αφορά την ίδια την αντιμετώπιση της πανδημίας, δεν κάνει και πολλά πράγματα…

•   Ακόμα δεν υπάρχουν επαρκή μέσα ατομικής προστασίας για τους εργαζόμενους – ακόμα δεν έχουμε μάσκες για τους ασθενείς.

• Δεν  προχώρησε ποτέ στη  σύνταξη (πολλώ μάλλον στην ενημέρωση των εργαζομένων)  ενός σαφούς  σχεδίου διαχείρισης των κρουσμάτων στις μονάδες. Η αποσαφήνιση και εφαρμογή των οδηγιών του ΕΟΔΥ επαφίεται αποκλειστικά στον «πατριωτισμό» των εμπλεκομένων

• Η λειτουργία του ξενώνα (μιας απόλυτα σωστής και αναγκαίας παρέμβασης) φαίνεται, δυστυχώς, να πέφτει συνέχεια σε «σκοπέλους» - κι αν, μετά τα εγκαίνια και τη δημοσιότητα, δεν διορθωθεί η πορεία - θα «βυθιστεί»  σύντομα,  παρασέρνοντας στο βυθό και τη δυνατότητα στέγασης των εξαρτημένων σε προνοιακές δομές στο μέλλον.

Από την άλλη μεριά, χρησιμοποιεί την COVID (όπως και η κυβέρνησή «μας») καταπώς τη βολεύει

•  Δεν ασχολείται με μείζονα θέματα όπως τη Συλλογική Σύμβαση που δεν έχουμε, το Burn out που περιμενει τον Σεπτέμβριο για ανεξήγητους λόγους, τον κώδικα δεοντολογίας, την κατασπατάληση των χρημάτων του δημοσίου στο «νταβατζιλίκι» των εταιρειών καθαριότητας και φύλαξης, τις αντίστοιχες συμπεριφορές «νταβατζήδων» απέναντι κυρίως στις συναδέλφισσες στην καθαριότητα κοκ, διότι «έχουμε πανδημία και πεθαίνουν άνθρωποι»

• Τοποθετεί όμως γενική διευθύντρια στον ΟΚΑΝΑ με απόφαση του ΔΣ στις 24.07.20 ενώ μας έχει ενημερώσει, μόλις δυο μέρες πριν, ότι τίποτα δεν θα προχωρήσει πριν το Σεπτέμβρη.

Να ξεκαθαρίσουμε, για ακόμα μια φορά, τα πράγματα:

          i.            Δεν ξέρουμε την κα Γεροστάθου, ούτε υπονοούμε ότι δεν έχει τα απαραίτητα προσόντα για τη θέση.

        ii.            Δεν έχουμε καμία καΐλα να ξανασυναντήσουμε κανέναν από τους προηγούμενους γενικούς διευθυντές (με τους οποίους, εξάλλου, είχαμε συγκρουστεί πολλάκις – όχι επειδή είμαστε εριστικοί τύποι αλλά  ακριβώς γιατί…)

       iii.            …Ο ρόλος του Γενικού Διευθυντή είναι να βοηθήσει την εκάστοτε Διοίκηση στην εφαρμογή της πολιτικής της – κι αυτό συχνότατα τον φέρνει σε σύγκρουση με τους εργαζόμενους.

      iv.            Ωστόσο, δεν παύει να είναι εμπαιγμός (και πολύ κακή παρακαταθήκη για το μέλλον) η διαδικασία που επέλεξε ο Πρόεδρος: Μας εξηγεί αναλυτικά τη διαδικασία (συνεδρίαση ΔΣ, ίσως Νέα Προκήρυξη, αξιολόγηση των υποψηφίων, επιλογή). Στις 22.07, στη συνάντηση με το ΔΣ του Συλλόγου, ενημερώνει πως τίποτα δεν θα προχωρήσει ως το Σεπτέμβρη. Και στις 24.07 αποφασίζεται η τοποθέτηση της νέας Διευθύντριας. Τι στην ευχή συνέβη ξαφνικά στις 23.07 και άλλαξαν όλα; (καλοπροαίρετοι είμαστε, όχι αφελείς…)

Αλήθεια, τι λέει η λαλίστατη συνήθως  για παρόμοια θέματα πλειοψηφία του ΔΣ του Συλλόγου;

Αντί επιλόγου

 Δεν είμαστε περήφανοι για την «διαδικτυακή» μας απουσία τόσο καιρό (παρότι παραμένουμε ενεργοί και παρόντες στην καθημερινότητα του ΟΚΑΝΑ) .  Την καταλαβαίνουμε μάλλον ως σύμπτωμα των δυσκολιών στη διαχείριση μιας καθημερινότητας όλο και πιο «βαριάς», και μιας δουλειάς  όλο και πιο στερημένης από τη στοιχειώδη ικανοποίηση. 

 Δεν τα παρατάμε, όχι. Αλλά πρέπει να ξαναβρούμε το βηματισμό μας. Ή να αλλάξουμε δρόμο, για να συνεχίσουμε να προχωράμε.

Πάντως, κάτι πρέπει να κάνουμε. 

Τώρα. 

Γιατί η πανδημία δεν θα περάσει γρήγορα (οπότε η ζωή δεν μπορεί να αναβάλλεται επ’ άπειρον) – και γιατί, ούτως ή άλλως, η «επιστροφή στην κανονικότητα» γίνεται όλο και πιο δυστοπική.