Η γενιά του Πολυτεχνείου δεν πέθανε.
Η γενιά του Πολυτεχνείου ζει.
Όσα νεκρολόγια και να της γράψουν,
η
γενιά του Πολυτεχνείου δεν πέθανε,
καθώς
η γενιά του Πολυτεχνείου δεν είναι μια
γενιά ηλικιακή.
Η γενιά του Πολυτεχνείου
είναι μια γενιά αγωνιστική.
Όσο
αγωνιζόμαστε, η γενιά του Πολυτεχνείου
ζει.
Συμμετέχουμε στη Γενική Απεργία την Τετάρτη, 20/11, με αίτημα ανθρώπινες και αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας και ζωής.
 |
| 17 Νοέμβρη 2024, φωτ. Μάριος Λώλος |
Καθώς η, εν ειδεί συγχώνευσης, διάλυση του ΟΚΑΝΑ -όπως και του συνόλου των προγραμμάτων θεραπείας των εξαρτήσεων- πλησιάζει, οι συνέπειες σε εργαζόμενες, σε θεραπευόμενους, στην κοινωνία την ίδια προδιαγράφονται ως μια προαναγγελθείσα τραγωδία.
Τη μαγική εκείνη ημέρα της συγχώνευσης, ΟΚΑΝΑ δε θα υπάρχει. Θα είμαστε πια ΕΟΠΑΕ. Τη δεύτερη μέρα της συγχώνευσης τίποτα δε θα έχει αλλάξει. Ο ήλιος θ΄ ανατείλει, θα πάμε στις εργασίες μας, στις μονάδες μας με τα γνωστά προβλήματά τους, που τα ‘χουμε συνηθίσει πια σε βαθμό να τα θεωρούμε και κανονικότητα. Θα σιχτιρίσουμε λιγάκι, θα κοιταχτούμε μ’ ένα βλέμμα αλληλοκατανόησης με τους συναδέλφους μας, θα μετρηθούμε μεταξύ μας, θα βρούμε ότι μπορεί να λείπουν και δυο-τρία επισφαλώς εργαζόμενα άτομα που «λήξαν οι συμβάσεις τους», θα κάνουμε σωστά τη δουλειά μας παρά την πενιχρή υποστήριξη που μας προσφέρεται και το μεσημεράκι θα κλείσουμε με ανακούφιση την πόρτα πίσω μας…
Σε λίγους μήνες θα έχουνε αλλάξει όλα. Εργαζόμενοι προερχόμενοι από πολύ διαφορετικά θεραπευτικά προγράμματα -το καθένα με το δικό του αποτύπωμα στη μεγάλη μάχη για ανθρώπινη ζωή και αξιοπρέπεια- θα βρεθούν από τη μια μέρα στην άλλη σε μονάδες θεραπείας με υποκατάσταση, χωρίς υποκατάσταση, σε ΧΕΧ, σε κινητές μονάδες, σε υπνωτήρια, σε μονάδες άμεσης πρόσβασης, σε πολυδύναμα κέντρα, σε συνδυαστικές μονάδες. Αντίο σχέσεις θεραπευτικές, αντίο συνθήκες εργασίας ανθρώπινες, αντίο συναδέλφισσες.
Η λειτουργία του ΕΟΠΑΕ έχει φανερωθεί ήδη. Μείωση του κόστους -εεε της βλάβης-, απεξάρτηση (απ’ τον κρατικό προϋπολογισμό), νέες δομές (με ευρωπαϊκά κονδύλια), εξορθολογισμός (καθώς δε μπορούμε να υποστηρίξουμε ταυτόχρονα τις παλιές, δοκιμασμένες λειτουργίες των θεραπευτικών μας προγραμμάτων -με τα γνωστά τους προβλήματα υποστελέχωσης, υποχρηματοδότησης, υποβάθμισης- και τις νέες -αμφιβόλου θεραπευτικού αποτυπώματος- δομές). Συνεχής εντατικοποίηση, επίφαση θεραπείας, άνοιγμα στον ιδιωτικό τομέα θα σημάνει η λειτουργία του ΕΟΠΑΕ.
Το ελάχιστο που χρειαζόμαστε για να αντιμετωπίσουμε τη λαίλαπα που έρχεται είναι ένας Σύλλογος Εργαζομένων Ενιαίος. Αν ο συνάδελφος στο δίπλα γραφείο και εγώ συμμετέχουμε σε σωματεία διαφορετικά, τα οποία συνδιαλέγονται ξέχωρα με τη Διοίκηση και μεταξύ τους δε μιλιούνται, μόνο διχασμό και σχέσεις συνδιαλλαγής θα μας προσφέρει.
Σχέσεις συνδιαλλαγής με τη νέα Διοίκηση μάς πουλάει και η πλειοψηφία του Δ.Σ. του Συλλόγου μας. Εμείς, που θα προερχόμαστε από τον ΟΚΑΝΑ θα είμαστε και οι εκλεκτοί του ΕΟΠΑΕ (το πόσο εκλεκτοί είμαστε βέβαια το έχουμε διαπιστώσει καλά όλα αυτά τα χρόνια). Οι άλλοι να πάνε να πνιγούν (ή να έρθουν σ’ εμάς, αλλά και τότε -μην ανησυχείτε καθόλου- εκείνους δε θα τους παίζουμε, εμείς θα είμαστε οι εκλεκτοι).
Για να διατηρηθεί η επίφαση της δημοκρατικότητας λοιπόν θα έπρεπε να ψηφιστεί αλλαγή στο καταστατικό του Συλλόγου μας, αλλαγή η οποία μπορεί να ψηφιστεί μόνο από Γενική Συνέλευση του Συλλόγου. Οπότε και η πλειοψηφία του Δ.Σ. το ‘ριξε (με ιδιαίτερη ομολογουμένως επιτυχία) στο θέατρο του παραλόγου.
Αντί για Γενική Συνέλευση λοιπόν, καλέστηκε Συνέλευση Αθήνας για την Πέμπτη, 14/11, η οποία και μετατράπηκε αυτόκλητα σε Γενική Συνέλευση, ψήφισε χωρίς καν συζήτηση και τοποθετήσεις των εργαζομένων τη «διαδικαστική» αλλαγή του καταστατικού, συνεχίστηκε με την αποσάθρωση κάθε έννοιας τής λογικής και λύθηκε με μια αποστροφή του προέδρου του Συλλόγου μας που αποχώρησε μαζί με την πλειοψηφία του Δ.Σ. με φωνές και αλαλαγμούς, όταν διαπιστώθηκε πως -παρόλα αυτά!- το ψήφισμα που είχε κατατεθεί για Ενιαίο Σύλλογο Εργαζομένων ήταν φανερά πλειοψηφικό στην αίθουσα!
Όλα αυτά επειδή υπόσχονται ότι θα συνεχίσουν τις αγαστές τους σχέσεις με τη Διοίκηση για (λίγους και) εκλεκτούς, που έχουμε διαπιστώσει καλά το πόσο πολύ μάς έχουνε “ωφελήσει” όλες και όλους. Έχουμε καλά διαπιστώσει το πόσο πολύ συμβάλλουν στις “εξαιρετικές συνθήκες” στις οποίες εργαζόμαστε.
Συμβάλλουν στην αύξηση των μισθών μας και στην απάλειψη των ολοένα και ελαστικότερων μορφών εργασίας; Συμβάλλουν στη διασφάλιση του πλαισίου με το οποίο εργαζόμαστε; Συμβάλλουν στην υποστήριξη μας από τη Διοίκηση και στη διασφάλιση του επιστημονικού και θεραπευτικού μας έργου; Συμβάλλουν στη βασική ανάγκη να επιστρέφουμε σπίτι μας μετά τη βάρδια μας και να μην έχουμε βρεθεί σε κάποιο νοσοκομείο; Συμβάλλουν στο να μη διώχνει η εταιρεία φύλαξης το προσωπικό ασφαλείας των μονάδων με το μην το πληρώνει ή με το να μη του δίνει άδειες; Συμβάλλουν στο να παραμένουμε στον Οργανισμό, στο να μην παραιτούμαστε, στο να μην εμφανίζουμε σημάδια Burn Out, στο να μην αρρωσταίνουμε, στο να μην πεθαίνουμε; Συμβάλλουν στις ανθρώπινες και αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας;
Η ανακοίνωση του σωματείου θα μιλήσει για μεγάλη συμμετοχή των εργαζομένων στη Συνέλευση, πλούσια ανταλλαγή προβληματισμών, αναγκαία διαδικαστική ψηφοφορία για “κάτι γραφειοκρατικά” των δικηγόρων και – φυσικά- για το ότι όλοι, εργαζόμενοι και διοίκηση, στεκόμαστε στο πλευρό των συναδέλφων των ΕΣΠΑ που πρέπει να παραμείνουν στον Οργανισμό. Δεν θα πούνε κουβέντα γι'αυτά που συζητιώνται καθημερινά στις δομές ούτε καν γι'αυτά που συζητήθηκαν στη συνέλευση: τα συνεχή προβλήματα σε όλα τα πεδία, τα ατελείωτα καψώνια, το πώς το κλίμα φόβου και η προσπάθεια να περνάμε όλοι απαρατήρητοι ενισχύεται και εμπεδώνεται από την ανυπαρξία του σωματείου στην υπεράσπιση των εργαζομένων, το Burn out που αλλού “παλεύεται” κι αλλού κραυγάζει. Δεν θα κάνουν σαφές ότι η τύχη των εργαζόμενων στο ΕΣΠΑ, όπως κι αυτή των υπόλοιπων ελαστικά εργαζόμενων, όπως και η συνέχιση των στεγνών προγραμμάτων, όπως και το μισθολόγιο των γιατρών, το ανθυγιεινό επίδομα στους υπόλοιπυς εργαζόμενους και τόσα άλλα ανήκουν στην ίδια κατηγορία: “το ακούω”, “είναι δίκαιο”, “θα το προσπαθήσουμε” και εν τέλει, όπως είπε με διακριτικότητα και γλυκύτητα ο αρμόδιος υφυπουργός “Γ@μησέ μας! Μου το κόψανε,” Δεν θα απολογηθούν, φυσικά, για το πως (ούτε καν κατά περίπτωση πια αλλά ανά δεκάλεπτο) μια συνέλευση είναι τοπική ή γενική, έχει αποφασιστικό χαρακτήρα ή όχι, είναι συνέλευση γιατί έχει απαρτία ή συζήτηση που όποια στιγμή βαρεθείς τη σταματάς. (Αλήθεια πιστεύουν ότι δεν θα ελεγχθούν ποτέ, από κανέναν; Αλήθεια νομίζουν ότι με τραμπουκισμούς, σφυρίγματα και φωνές μπορούν να επιβληθούν; Αλήθεια πιστεύουν ότι οι άνθρωποι που, με καλή πίστη, τους εμπιστεύθηκαν και τους ψήφισαν, είναι ηλίθιοι;)
Δεν θα τους αφήσουμε. Δεν μπορούμε να τους αφήσουμε.
Οι ανάγκες των εργαζομένων είναι και οι ανάγκες τις κοινωνίας. Χρειαζόμαστε ανθρώπινες και αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας, ώστε να επιτελούμε το βαρύ και δύσκολο έργο της θεραπείας των εξαρτήσεων.
Αυτοί μιλάνε για κέρδη και ζημιές, εμείς μιλάμε γι’ ανθρώπινες ζωές – για τις δικές μας και για των εξαρτημένων και των οικογενειών τους.
1. ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΔΣ ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΟΥ ΟΚΑΝΑ
Να
ο αρχηγός μας ήρθε εδώ για να μας
πείσει
ντυμένος
τη σκληρή νωχέλεια της οίησης…
Καταπώς ενημερωθήκαμε στη σημερινή συνάντηση του Δ.Σ. του πολυτίμητου και αγωνιστικού μας Συλλόγου με τη Διοίκηση του Οργανισμού, όσον αφορά τα εργαζόμενα άτομα μέσω προγραμμάτων ΕΣΠΑ, η Διοίκηση έχει αποταθεί ήδη στα Υπουργεία Υγείας και Οικονομικών, ώστε να παραταθούν οι συμβάσεις τους. ΜΗΝ ΑΝΗΣΥΧΕΙΤΕ! Και χωρίς εργασία να μείνετε χριστουγεννιάτικα, το κοινωνικό κράτος θα σας καλύψει. Κανείς καλός δε χάνεται. Ενοίκια, ρεύμα και γεύματα θα καλυφθούν με τρόπο μαγικό.
Στην περίπτωση, δε, που το αίτημα της Διοίκησης από τα Υπουργεία δεν γίνει δεκτό, θα προκηρυχτούν άμεσα θέσεις με μπλοκάκι για την κάλυψη των αναγκών. Ο κ. πρόεδρος μάλιστα έσπευσε στο σημείο αυτό να υπερθεματίσει υπέρ των μπλοκακίων, τα οποία εξάλλου πληρώνονται και καλύτερα. Μάλλον όλα τα εργαζόμενα άτομα, ΕΣΠΑτζήδες, επικουρικοί, ΟΑΕΔίσσες να ζητήσουμε να γίνουμε μπλοκάκια. Κι οι αορίστου χρόνου μη σου πω τώρα που καταργείται και το τέλος επιτηδεύματος. Άδειες, δικαιώματα, η εργασιακή μας σχέση με τον Οργανισμό μας δεν έχουν σημασία. Το μόνο που έχει σημασία είναι να παίρνεις το υπέρογκο πόσο των 1.200€ τον μήνα (αν και μάλλον θα χρειαστεί να επιστρέψεις το μεγάλο σου κέρδος μετά στην εφορία).
ΜΗΝ ΑΝΗΣΥΧΕΙΤΕ! Τα προγράμματα θα συνεχίσουνε να λειτουργούνε και με την έλευση του ΕΟΠΑΕ από 1η Γενάρη. Θα υπάρξουν βεβαίως κάποιοι εξορθολογισμοί, θα κουμπώσουν κάποιες υπηρεσίες. Ίσως η Θεσσαλονίκη να μη χρειάζεται τρία Κέντρα Ημέρας, ας τα κάνουμε δύο, θα ‘ναι και καλύτερα στελεχωμένα.
Ο νόμος είναι ΝΟΜΟΣ. Η απόφαση του δικαστηρίου σχετικά με το μισθολόγιο της α’ ομάδας θα εφαρμοστεί άμεσα. Και μάλιστα από τη μισθοδοσία του Νοεμβρίου. Θα ζητηθούν και οι διαφορές στη μισθοδοσία από την απόφαση του δικαστηρίου και μετά, στις 27/3/’23. Ο κ. πρόεδρος επισήμανε πως το κόστος για τον Οργανισμό ανέρχεται περί των εννιάμισι εκατομμύρια ευρώ. Κανείς δεν επισήμανε βέβαια ότι οι μειώσεις στους μισθούς μετά το 2012 και η παγίωση τους στα μισθολόγια των νέων συναδέλφων που εισήλθαν στον Οργανισμό μετά τα χρόνια των μνημονίων παραμένουν άδικες.
Σε εκείνο το σημείο τέθηκε το θέμα της Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Θα συνεχίσουμε τη συζήτηση προ ΕΟΠΑΕ ή μετά ΕΟΠΑΕ ρωτήσαμε. Εμείς ερωτηθήκαμε: θα προτιμούσατε τα εννιάμισι εκατομμύρια ή Συλλογική Σύμβαση; (Σαν να έχει σχέση το ένα με το άλλο. Σαν τα εννιάμισι εκατομμύρια να μας τα έκανε δώρο από την τσέπη του – αντί να μας κάνει το δώρο που έκρυβε στο άλλο χέρι, τη Συλλογική Σύμβαση.)Τα εννιάμισι εκατομμύρια απάντησε ο πρόεδρος του Σωματείου μας, βάζοντας ταφόπλακα στη διεκδίκηση μιας Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας η οποία έχει ανοίξει στον Σύλλογο μας εδώ και πολλούς μήνες. Μιας Συλλογικής Σύμβασης με την οποία θα μπορούσαμε να διασφαλίσουμε τα εργασιακά μας δικαιώματα ενόψει του θαυμαστού καινούριου κόσμου του ΕΟΠΑΕ. Και θα το πουλήσει και για εκδούλευση. (Να δούμε ποιός θ'”αγοράσει”, βέβαια...)
Δεν υφίστανται βλαπτικές μετακινήσεις. ΜΗΝ ΑΝΗΣΥΧΕΙΤΕ! Δεν υπάρχει καμιά καταστρατήγηση των (ατομικών μας) συμβάσεων. Οι μετακινήσεις συμβαίνουν λόγω των αναγκών της Υπηρεσίας, πάντοτε εντός νομού. Και τέλος πάντων, ας μη μειώνουμε τις υπόλοιπες δομές… οι ΜΟΘΕ έχουνε 150, 200 ωφελούμενους. Ξέρετε πόσους μοναδικούς ωφελούμενους έχει ο ΧΕΧ; Δυοχιλιάδεςκάτι. Ο Οργανισμός έχει αλλάξει. Θα πρέπει να πΡοΣαρΜοσΤΟύμΕ με αυτά που γίνονται διεθνώς. Θα πρέπει να μπει η λογική σε όλους μας πως θα χρειαστεί να περάσουμε κι από την άμεση πρόσβαση κάποια χρόνια. Υπάρχει μια κάποια αΝτίΣτΑΣη από τους εργαζομένους.
Προαναγγέλθηκαν κινητές μονάδες στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη, συζήτηση για δεύτερο ΧΕΧ, κινητός ΧΕΧ. Στα πλαίσια της μείωσης της βλάβης όμως, όχι της θεραπείας. Ίσως θα πρέπει και η θεραπεία η ίδια να χωριστεί σε δύο φάσεις. Μια φάση μείωσης βλάβης και μια φάση θεραπείας. Επίσης, συνδυαστικές μονάδες στην επαρχία (οι οποίες θα αποτελούν πολυδύναμα κέντρα) και σε αυτές θα γίνεται αντιμετώπιση των εξαρτήσεων, του αλκοόλ και συμπεριφορών.
Αλλά ΜΗΝ ΑΝΗΣΥΧΕΙΤΕ. Εμείς από 1η Γενάρη σκοπεύουμε να μετονομάσουμε τον Σύλλογο μας σε Σύλλογο Εργαζομένων ΕΟΠΑΕ και θα προσκαλέσουμε τα καημένα τα άστεγα συναδελφάκια από τους υπολοίπους καταργηθέντες Οργανισμούς να συμμετάσχουν. Και θα συνεχίσουμε να έχουμε αγαστές σχέσεις με τη Διοίκηση, οι οποίες όπως έχουμε πολύ καλά διαπιστώσει, μας συμφέρουν όλους και όλες.
2. ΚΙ ΕΜΕΙΣ; ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ;
Οι τελευταίοι αξιοπρεπείς μισθοί “αορίστου χρ'ονου” έπαψαν να είναι αξιοπρεπείς. Η πλειοψηφία του ΔΣ πανηγυρίζει για το ότι χάρις στις άοκνες προσπάθειες της διοίκησης και στην αγαστή συνεργασία της με τους εργαζόμενους (με αυτούς, δηλαδή) οι συνάδελφοι της πρώτης ομάδας δεν θα πρέπει να πουλήσουν σπίρτα τις γιορτές για να ξεχρεώσουν τον ΟΚΑΝΑ.
Τα σημάδια Burn Out κραυγάζουν: πολλές παραιτήσεις, πολλές άδειες άνευ αποδοχών, πολλές σοβαρές αρρώστιες σε ανθρώπους 40-50 ετών. Μονάδες “πρώτης γραμμής” αλλάζουν συνεχώς προσωπικό γιατί οι άνθρωποι ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΟΥΝ. (Όχι – δε “βρίσκουν καλύτερα” όπως, ούτε λίγο ούτε πολύ, ακούστηκε σε συνεδρίαση του ΔΣ. Προτιμούν την ανεργία ή την επισφάλεια από τη δουλειά στον ΟΚΑΝΑ).
Ούτε οι ασθενείς πάνε καλά: πολλοί θάνατοι, πολύ μεγάλη αύξηση της νοσηρότητας, πολλά επεισόδια παραβατικότητας. Όχι, δε φταίει μόνον η “γήρανση του πληθυσμού”. (Μήπως, εδώ που τα λέμε, να πούμε ότι “τα ναρκωτικά σκοτώνουν” και να σταματήσουμε τη γκρίνια μια και καλή;)
Δε χρειάζεται να είναι κανείς “βαρύς” επιστήμονας για να δει πόσο αλληλένδετα είναι αυτά και να ξεχωρίσει κάποιες αιτίες που αφορούν τη λειτουργία του ΟΚΑΝΑ και θα έπρεπε να είναι θέματα συνδικαλιστικής διεκδίκησης: Πέρα από την επισφάλεια και τους κακούς μισθούς, υπάρχει και η έλλειψη ενός επικαιροποιημένου και σεβαστού πλαισίου από τις ΜΟΘΕ, η ανισοβαρής κατανομή (προσωπικού, κονδυλίων, ενδιαφέροντος – που δεν είναι πάντα καλό) προς όφελος των νέων δομών και σε βάρος της υποκατάστασης, οι συνεχείς μετακινήσεις (που, εκτός από “καψώνι” για το προσωπικό, ταλαιπωρούν και τους εξαρτημένους και δεν αφήνουν να γίνει θεραπευτική δουλειά), οι συχνές παρεμβάσεις της διοίκησης σε θεραπευτικά θέματα (με τουλάχιστον ασαφή κριτήρια), η έλλειψη ασφάλειας (όπου εκτός του “πλαισίου” και των εξωγενών “παρεμβάσεων” προστίθεται και η εταιρεία φύλαξης η οποία διώχνει, αμέσως ή σύντομα, μη πληρώνοντας και μη δίνοντας άδειες, όποιον “κανονικό άνθρωπο” έρχεται να εργαστεί – ελπίζουμε να αντέξουν λίγο ακόμα οι λίγοι που δεν το έχουν πάρει απόφαση να φύγουν – μέχρι να πάρει απόφαση ο Σύλλογός μας ότι οφείλει να τους υπερασπιστεί).
Ο νέος Οργανισμός μπορεί όντως να είναι μια ευκαιρία. Δεν τον ψηφίσανε γι'αυτό – αλλά για να μειώσουν το κόστος, να στραγγαλίσουν κάποιες υπηρεσίες και δομές και να αφήσουν κενό χώρο για τους ιδιώτες (μαζί με το κίνητρο, μια που, όποιος μπορεί, θα ψάχνει λύση εκτός του υποβαθμισμένου δημόσιου συστήματος). Όμως, αν πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας, μπορεί να γίνει μια ευκαιρία ανατροπής: με επιτροπές, με ομάδες εργαζομένων, μέσα σ' ένα νέο σωματείο, που θα καταφέρει να εμπνεύσει και να οργανώσει τον αγώνα.
Γιατί αυτά που ζητάμε, δεν πρόκειται να μας τα χαρίσει κανείς.
Και είναι αυτά που κάθε εργαζόμενος δικαιούται: Μια δουλειά αξιοπρεπή, από την οποία να μπορεί να ζει χωρίς δανεικά και εκπτώσεις, από την οποία να φεύγει στο τέλος της βάρδιας ήρεμος γιατί έκανε κάτι χρήσιμο και πήρε ικανοποίηση απ' αυτό.
Δε θα “ρίξουμε τον κλήρο να δούμε ποιός θα φαγωθεί” (η πρώτη ή η δεύτερη ομάδα; η υποκατάσταση ή η άμεση πρόσβαση; ο ΟΚΑΝΑ ή το ΚΕΘΕΑ; οι εργαζόμενοι ή οι εξαρτημένοι;). Το συμφέρον μας είναι κοινό: ένας δημόσιος Οργανισμός που θα παρέχει καλές συνθήκες εργασίας και καλής ποιότητας θεραπευτικές επιλογές για όλους.
Κι όταν το καταλάβουμε, τα πράγματα θ' αρχίσουν ν'αλλάζουν.
Ο αγαπημένος μας Υπουργός Άδωνις απαντά, στις συνεχιζόμενες διαμαρτυρίες των υγειονομικών που έχουν απομείνει να προσπαθούν να σώσουν το ΕΣΥ, “Βαρέθηκα τη γκρίνια. Πέστε και κανένα ευχαριστώ στην Κυβέρνηση αντί να γκρινιάζετε!”
Σε αυτό το πνεύμα θα θέλαμε να κινηθούμε κι εμείς. Αντί να γκρινιάζουμε, θα προσπαθήσουμε να είμαστε γλυκούληδες και χαμηλών τόνων (όπως μας έχει προτρέψει πολλάκις η πλειοψηφία του Συλλόγου μας).
Οι προετοιμασίες για τον ΕΟΠΑΕ έχουν ξεκινήσει (υποθέτουμε – κανείς δε μας έχει ενημερώσει επισήμως). Πολλά ακούγονται για το ποιοί θα αναλάβουν την πρώτη διοίκηση, αλλά παραμένουν ως τώρα στο επίπεδο του “κουτσομπολιού”. Πολύ άγχος επικρατεί στα άλλα προγράμματα – τόσο στο ΚΕΘΕΑ όσο και στις δομές που βρίσκονται ενταγμένες σς νοσοκομεία. Και πολύς αναβρασμός.
Δύο είναι τα βασικότερα ερωτήματα: Ποιοί θα είναι οι εργαζόμενοι του νέου φορέα και ποιές οι θεραπευτικές υπηρεσίες που θα προσφέρονται
Το ερώτημα “ποιοί εργαζόμενοι” δεν αφορά μόνον το πλήθος των εργαζομένων που παραιτείται από τους δύο οργανισμούς (κυρίως ΚΕΘΕΑ αλλά και, λιγότερο, ΟΚΑΝΑ) και τη δυσκολία των εργαζομένων στα ψυχιατρεία να επιλέξει το νέο φορέα – εξ ου και τους δόθηκε παράταση. Αφορά κυρίως τους ελαστικά εργαζόμενους : Τα ΕΣΠΑ λήγουν στα τέλη του 2024. Στη συνέχεια θα τεθεί το ζήτημα για τους ΟΑΕΔίτες, τα μπλοκάκια, τους επικουρικούς – ίσως και για τα συνεργεία. Νέος οργανισμός, νέες ανάγκες(;), νέες ευκαιρίες για να μειωθεί το κόστος ή/και να ξαναμοιραστεί η τράπουλα. Ως γνωστόν, η κρίση είναι ευκαιρία – αλλά μόνον για αυτούς που κάνουν κουμάντο. Για τους υπόλοιπους παραμένει κρίση.
Ήδη έχει ξεκινήσει να διαδίδεται πως “όλα τα προγράμματα ΕΣΠΑ θα συνεχιστούν με πόρους του νέου Οργανισμού”. Μακάρι! Πέρα από τις ευχές, όμως, να θυμίσουμε στους συναδέλφους
ότι προηγούμενα προγράμματα ΕΣΠΑ, παρά τις ανάγκες που κάλυψαν και τους επαίνους που απεκόμισαν, κόπηκαν και το σύνολο των συναδέλφων απολύθηκε (δε λέγεται “απολύθηκε” στη σύγχρονη γλώσσα των επιχειρήσεων, αλλά “έληξε η σύμβασή τους”).
Ότι στο αίτημα των γιατρών για υπαγωγή στο ειδικό ιατρικό μισθολόγιο (αντίστοιχο “έργο”) η απάντηση είναι πάντοτε η ίδια τα τελευταία τουλάχιστον δεκαπέντε χρόνια. Ο εκάστοτε πρόεδρος συμφωνεί για το πόσο δίκαιο είναι αλλά δεν μπορεί να το ικανοποιήσει οπότε το παραπέμπει στον εκάστοτε υφυπουργό υγείας που συμφωνεί αλλά δεν μπορεί να το ικανοποιήσει οπότε το παραπέμπει στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους που το κόβει. “Γάμησέ μας!” που είπε κι ο αγαπημένος μας υφυπουργός.
Άρα, οι συνάδελφοι των ΕΣΠΑ αντί να αρκεστούν στις διαβεβαιώσεις θα πρέπει να οργανωθούν (σε ΟΚΑΝΑ, ΚΕΘΕΑ και 18ΑΝΩ είναι συνολικά αρκετές εκατοντάδες εργαζόμενοι) και να πιέσουν. Και η δουλειά του Συλλόγου, αντί να διαδίδει πως “τα προγράμματα θα συνεχιστούν” είναι να σταθεί στο πλευρό τους.
Στη συνέχεια, τους επόμενους μήνες, θα ξανακριθεί πόσοι και τι εργαζόμενοι από τους “ελαστικούς” χρειάζονται κατά τη διοίκηση – κι εμείς θα πρέπει να διεκδικήσουμε το σύνολο των συναδέλφων με ελαστική σχέση εργασίας να ενταχθεί μόνιμα και σταθερά και καλοπληρωμένα στο δυναμικό του Οργανισμού.
'Αλλωστε, οι τελευταίοι μήνες έδειξαν για μια φορά ακόμα, και στους πιο αισιόδοξους και καλόβουλους, ότι η ελαστική σχέση εργασίας δεν είναι “προνόμιο” που σου επιτρέπει να αλλάζεις δουλειές και ενδιαφέροντα, να αποκτάς εμπειρίες, να πληρώνεσαι καλά και άλλες νεωτερικές βλακείες: είναι καθεστώς ομηρίας, δε σου επιτρέπει να κάνεις ένα σχεδιασμό για τη ζωή σου, να εκπαιδευτείς, ούτε καν ν'αρρωστήσεις, - και σε υποχρεώνει να ακολουθείς τις φαεινές ιδέες του κάθε υπουργού (όπως οι εργαζόμενοι στο ΨΝΑ που δεν μπορούν, σε αντίθεση με τους μόνιμους συναδέλφους τους να επιλέξουν), να βάζεις πλάτη σε κάθε εγχείρημα όχι γιατί συμφωνείς αλλά γιατί πρέπει να δείξεις καλή διαγωγή κοκ
Ποιές θεραπευτικές υπηρεσίες θα προσφέρει ο ΕΟΠΑΕ;
Κανείς δεν ξέρει – και θα μας επιτρέψετε, παρά τις διαβεβαιώσεις ότι “όλα θα συνεχίσουν όπως πριν, αλλά με καλύτερη διασύνδεση” - να διατηρούμε τις επιφυλάξεις μας.
Οι ανάγκες είναι δεδομένες. Από τα στοιχεία που δημοσιεύονται προκύπτουν: μεγαλη μείωση της συγκράτησης στα προγράμματα υποκατάστασης, νέες ουσίες, υψηλά παραμένουν οι θάνατοι εντός κι εκτός μονάδων, υψηλά παραμένουν οι νέες μολύνσεις από HIV ενώ πλήθος εξαρτημένων HIV(+) παραμένουν εκτός προγραμμάτων. Και όχι, δεν φταίνε μόνον οι “περιστρεφόμενες πόρτες” και το ότι “ο πληθυσμός γηράσκει”. Όλο και κάτι θα μπορούσε να κάνει ο ΟΚΑΝΑ – η δουλειά του είναι.
(Να κανουμε και μια επικοδομητική πρόταση; Να πούμε ότι “τα ναρκωτικά σκοτώνουν” και να σταματήσει η γκρίνια;)
Ας μην πούμε για τους άλλους. Ας δούμε όμως την “προίκα” που φέρνει ο ΟΚΑΝΑ στο νέο φορέα, τις μονάδες του (μας): Η κατάσταση στις ΜΟΘΕ επιδεινώνεται περαιτέρω. Πολλοί συνάδελφοι παραιτούνται (πολλοί γιατροί, πολλοί εργαζόμενοι στις “ναυαρχίδες” του Οργανισμού, τους ξενώνες και το ΧΕΧ – οπότε, και πάλι, υπάρχουν μονάδες χωρίς ή με ένα τρίτο ή με μισό γιατρό, ενώ το ΧΕΧ έφτασε να λειτουργεί με το μισό προσωπικό. Κι άλλη μονάδα έκλεισε – και βέβαια, ψιθυρίζεται ότι θα κλείσουν κι άλλες (με ποιά κριτήρια άραγε επιλέγεται ποιά μονάδα θα κλείσει;).
Ειπώθηκε στο ΔΣ τις προάλλες ότι “οι συνάδελφοι παραιτούνται γιατί βρίσκουν καλύτερες, μόνιμες θέσεις” – οπότε φταίει το υπουργείο που δε μας δίνει τις θέσεις ΙΔΑΧ που έχουμε ζητήσει.
Ναι, φταίει κι αυτό. Αλλά η συντριπτική πλειοψηφία δεν φεύγει επειδή “βρήκε καλύτερα” αλλά επειδή δεν μπορεί άλλο. Επειδή οι εργαζόμενοι περιφέρονται από δομή σε δομή για να “βουλώνουν τρύπες”. Επειδή μας δουλεύουν για τις θέσεις ΙΔΑΧ / την υπαγωγή στο ειδικό μισθολόγιο / την επέκταση του ανθυγιεινού κοκ. Επειδή οι εργαζόμενοι υποχρεώνονται να λειτουργούν σαν σάκοι του μποξ κι από τις δύο μεριές (διοίκηση και εξαρτημένους). Επειδή το βρισίδι, οι απειλές και οι φωνές είναι πλέον “ψωμοτύρι”
Αναγκαία παρένθεση: όχι, δε συνέβαιναν πάντα αυτά σε τέτοιο βαθμό, ούτε είναι “η φύση της εξάρτησης”, ούτε λέμε πως “έτσι φέρονται οι εξάρτημένοι”. Έτσι μπορεί να φερθεί ένας άνθρωπος για πολλόυς λόγους: επειδή έχει ψυχιατρικό πρόβλημα και δεν υπάρχει γιατρός να τον παρακολουθεί, επειδή έχει πιεί κάτι καινούργιο και απρόβλεπτο, επειδή το πλαίσιο πολλών δομών είναι το μη-πλαίσιο “Έλα μωρέ! Καμμένος είναι, τι ψάχνεις;” Τα περισσότερα από τα παραπάνω, προλαμβάνονται – με επαρκή στελέχωση, εκπαίδευση, εποπτεία.
Επειδή σε πολλές μονάδες δεν υπάρχει φύλαξη. Η νέα καθόλα νόμιμη εταιρεία φύλαξης δεν αποδείχθηκε καθόλου νόμιμη απέναντι στους εργαζόμενούς της: συστηματικά δεν πληρώνει τα δεδουλευμένα, αργεί μήνες το επίδομα άδειας, δεν δικαιολογεί αναρρωτικές άδειες πχ λόγω μόλυνσης με covid, δεν δίνει ούτε κανονικές άδειες. Το αποτέλεσμα, προφανώς, είναι ότι όποιος μπορεί παραιτείται και πως στις μονάδες κάθε λίγες μέρες έρχονται διαφορετικοί φύλακες, στις καλύτερες περιπτώσεις ανεκπαίδευτοι και ανεπαρκείς.
(Να κι άλλη δουλεια για ένα σωματείο εργαζομένων: Να ασχοληθεί με τις συνθήκες εργασίας των συναδέλφων – κι ας μην είναι μέλη. Αλλιώς, μπορεί πάντα να ασχοληθεί με την ασφάλεια των μελών του – η οποία, όσο να πεις, αν μπει κάποιος οπλοφορώντας στη μονάδα ενώ ο φύλακας ροχαλίζει στην πόρτα, θα τεθεί σε κίνδυνο...)
Επειδή οποιαδήποτε εκφρασμένη ανησυχία, σκέψη, πρόταση αντιμετωπίζεται ως “αντίσταση στην αλλαγή” ή οκνηρία.
Επειδή η απάντηση (αυτή που ακούγεται, τουλάχιστον) της διοίκησης σε όλα αυτά είναι οι έφοδοι για το ωράριο.
Να τελειώνουμε και μ' αυτό κάποτε. Ναι, βέβαια δουλεύουμε οκτάωρο. Ναι, φυσικά η κάθε διοίκηση έχει δικαίωμα να κάνει ελέγχους για το αν τηρείται το ωράριο. Όμως,
όταν οι έλεγχοι και οι μη έλεγχοι όπως και οι κυρώσεις είναι επιλεκτικοί (όλοι, της διοίκησης συμπεριλαμβανομένης, ξέρουν ποιοί είναι “ασυνεπείς” επειδή δουλεύουν 8:45 – 15:00 και ποιοί εμφανίζονται μετά τις 11:00 – ή τις 12:00 ή μία στο τόσο αλλά είναι βολικοί και “φιλικοί”),
όταν γίνονται στη λήξη του ωραρίου, οπότε δίνουν μόνο μία πληροφορία: ποιοί δεν κάθονται ως αργά. Ενώ πχ στις 11:00 θα μπορούσε κανείς να συζητήσει με τους εργαζόμενους, να δει το φύλακα, να δει εάν επαρκεί ο χώρος για την ομαλή λειτουργία, να συζητήσει με τους ασθενείς κοκ
ε, τότε γεννιούνται αμφιβολίες (όχι, ξαναλέμε, για τη νομιμότητα) αλλά για τους σκοπούς των επιτόπιων ελέγχων.
Και η δουλειά ενός σωματείου εργαζομένων δεν είναι να προτείνει μικρές ποινές αντί για μεγαλύτερες (το ακούσαμε κι αυτό, δε θέλουμε να το πιστέψουμε γιατί παραμένουμε καλόβολοι) αλλά να αναδείξει τα παραπάνω.
Εν κατακλείδι:
Θα πρέπει (υποτίθεται ότι το αποφάσισε το ΔΣ) να γίνουν παντού συνελεύσεις για το πώς διεκδικούμε να μη χαθούν θέσεις εργασίας – να δουλεύουμε με όρους αξιοπρεπείς και ασφαλείς – να μπορούμε να κάνουμε τη δουλειά μας , να παρέχουμε καλής ποιότητας θεραπεία στους εξαρτημένους,
Θα πρέπει επίσης να συζητήσουμε με τους συναδέλφους των άλλων φορέων πώς θα προχωρήσουμε σ' ένα νέο σωματείο αγωνιστικό που θα τους περιλαμβάνει όλους (ένα νέο σωματείο που να κρατήσει και να ανανεώσει τα ριζοσπαστικά στοιχεία του καταστατικού μας και να πετάξει την παθογένεια της λειτουργίας μας, θα ευχόμασταν – αν πιστεύαμε στις ευχές. Δεν πιστεύουμε, αλλά είναι στα χέρια μας – εμείς είμαστε ο Σύλλογος, όχι μόνο το νόμιμα εκλεγμένο προεδρείο).
Θα είμαστε εκεί – και θα απαιτήσουμε να κάνει ο σύλλογος (όλοι εμείς και το ΔΣ) τη δουλειά του.
Last but not least: Συνεπείς στην αρχή της εναλλαγής των εκπροσώπων, σας ενημερώνουμε ότι πλέον εκπρόσωπος της ΑΡΣΥ στο ΔΣ θα είναι ο Στέφανος Τσιμπουρλάς (νοσηλευτής στην Αθήνα, ΟΑΕΔ).
1.Το νομοσχέδιο μετά τη λήξη της δημόσιας διαβούλευσης - και παρά τις αντιρρήσεις και αντιδράσεις όλων (σχεδόν) των κομμάτων, θεσμικών φορέων, της τοπικής αυτοδιοίκησης, εργαζομένων, οργανώσεων, πρωτοβουλιών και πάσης φύσεως συλλογικοτήτων τόσο εργαζομένων όσο και ληπτών υπηρεσιών – κατατέθηκε, νύχτα και κατακαλόκαιρο, στη Βουλή για ψήφιση. Θα ψηφιστεί ως έχει. Μας είπε ο υφυπουργός, με την χαρακτηριστική του λεπτότητα, “θα το ψηφίσουμε. Η συζήτηση είναι για να δείξουμε ότι προσπαθούμε να πείσουμε την αντιπολίτευση”.
2. Το νομοσχέδιο είναι κακό. Τόσο για τις ψυχιατρικές κλινικές όσο και για την εξάρτηση δημιουργεί ένα τσουβάλι όπου, με πρόσχημα την «καλύτερη δρομολόγηση» δημιουργεί τη χειρότερη δυνατή εκδοχή του δημοσίου ενώ, ταυτόχρονα, δημιουργεί όχι μόνο το κίνητρο αλλά και τις προϋποθέσεις για το κέρδος των ιδιωτών. Ο υφυπουργός δεν άφησε σκοτεινά σημεία «ανήκουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν μπορούμε να τους κλείσουμε την πόρτα. Έτσι και με την παιδεία – εμείς πήγαμε απλώς να νοικοκυρέψουμε τα Πανεπιστήμια και –τσουπ!- εμφανίστηκαν τα κολλέγια».
Αν τους αφήσουμε να το εφαρμόσουν, θα φανεί. Ίσως πιο σύντομα απ’ ότι υποθέτουν κι οι πιο απαισιόδοξοι.
3. Οι εργαζόμενοι στον ΟΚΑΝΑ ενδιαφέρθηκαν, συζήτησαν, ανησύχησαν. Δεν «χαιρέτησαν με ενθουσιασμό» τον νέο νόμο, όπως η διοίκηση και η πλειοψηφία του ΔΣ ήθελαν να εμφανίσουν. Καθόλου. Ενδεικτικά αναφέρουμε το ψήφισμα που έχει συγκεντρώσει πάνω από 1900 υπογραφές σε μια εβδομάδα. Δεν αντέδρασαν μαζικά και στοχευμένα, ούτε είχαν/ είχαμε τα αντανακλαστικά να αντιδράσουν κατά αυτού που φαινόταν να είναι η θέση του Συλλόγου. Ας μην ξεχνάμε ότι πολύ μεγάλο ποσοστό των συναδέλφων είναι σε καθεστώς εργασιακής ομηρίας (μπλοκάκια, επικουρικοί, ΕΣΠΑ, ΟΑΕΔ, συνεργεία), ότι πολλοί είναι νέοι και χωρίς εμπειρία ούτε στην εξάρτηση ούτε στο συνδικαλισμό, ότι πολλοί πιέστηκαν – παραπλανήθηκαν κοκ.
Χάσαμε την πρώτη μάχη, αλλά θα υπάρξουν πολλές ακόμα ευκαιρίες να γνωριστούμε, να μάθουμε ο ένας από την άλλη, να παλέψουμε μαζί.
4.Ο υφυπουργός, παρουσία του προέδρου του ΟΚΑΝΑ, αποκάλυψε (;) μάλλον ό,τι είχε χρησιμοποιηθεί ως υπόσχεση για να παραπλανηθούν οι εργαζόμενοι: Τη μετατροπή των σχέσεων ορισμένου χρόνου σε αορίστου – «δε γίνεται. Βρήκα τρία εκατομμυριάκια για δύο χρόνια, μετά βάλτε το μυαλό σας να δουλέψει πώς θα κάνετε (;!) τις προσλήψεις», τα αχρεωστήτως καταβληθέντα – «το είχα ετοιμάσει, αλλά μου το κόψανε», την υπαγωγή των γιατρών στο ειδικό ιατρικό μισθολόγιο – «γάμησέ με! Μου το κόψανε».
Εν κατακλείδι «Παιδιά, αν εσάς σας επηρεάζουν αυτά μία φορά, εμένα μ’επηρεάζουν δέκα. Χάνω ψήφους». Εξαιρετικά. Οι ψήφοι του κου υφυπουργού είναι δέκα φορές σημαντικότεροι από τη δουλειά, το μισθό των εργαζομένων, τη θεραπεία των εξαρτημένων. Να τον χαίρονται οι ψηφοφόροι του!
5. Η πλειοψηφία του ΔΣ του Συλλόγου έκλεψε, συνειδητά και μεθοδευμένα, τη συναίνεση όλων μας: αρνήθηκαν να προκηρύξουν συνέλευση για μήνες ενώ το σύμπαν (της εξάρτησης) βοούσε, αρνήθηκαν να προκηρύξουν συνέλευση ακόμα και τώρα με πρόσχημα ότι «δεν ξέρουμε το τελικό κείμενο», βάφτισαν αποφασιστικής σημασίας τη συνέλευση όπου συμμετείχαν 19 τοπικοί σύμβουλοι / μίλησαν ελάχιστοι / κάποιοι (τουλάχιστον οι σύμβουλοι Αθήνας και Θεσσαλονίκης) εκπροσωπούσαν μόνον τους εαυτούς τους και όχι τις συνελεύσεις, δήλωσαν στην Αθήνα πως «η συνέλευση είναι τοπική» και πως «είναι για να συζητήσουμε, έτσι κι αλλιώς υπάρχει ήδη απόφαση του σώματος που στηρίζει την πλειοψηφία» υπονομεύοντας, εξ αρχής, την προσπάθεια να γίνει ουσιαστική συζήτηση και να ληφθούν αποφάσεις. Κρίμα. Η τελευταία δράση ενός συλλόγου που έδωσε και κέρδισε σημαντικές μάχες στην πορεία της ιστορίας του χρωματίστηκε από τη ντροπή του ξεπουλήματος κάποιων.
6. fun fact για όσους είχαν την υπομονή να διαβάσουν ως εδώ. Είπαμε αρχικά να μη σχολιάσουμε την ανακοίνωση του συλλόγου, σεβόμενοι την ιστορία του και μ’ένα αίσθημα ντροπής (όχι για το ότι μας «ξεσκέπασε», φυσικά – αλλά για τους συντάκτες). Αλλά δεν μπορούμε να μη σχολιάσουμε ότι οι συντάκτες της ανακοίνωσης, εκτός από το ότι δεν αντιλαμβάνονται ότι, αφού δεν έπιασε το αφήγημα των ενθουσιασμένων εργαζόμενων, καλύτερα να σιωπήσουν , επιπλέον
- δεν ξέρουν να μετράνε (ούτε οι 19 τοπικοί σύμβουλοι, ούτε οι καμιά 20αριά έναντι 11 ψήφων είναι «συντριπτική πλειοψηφία»)
- ούτε να γράφουν (οπότε χρησιμοποιούν πομπώδεις επιθετικούς προσδιορισμούς που πιθανώς δεν ξέρουν τι σημαίνουν, trendy όρους όπως «τοξικός» που ταιριάζουν σε στήλες για σχέσεις αλλά όχι σε κείμενο που απευθύνεται σε λειτουργούς ψυχικής υγείας και κάνουν κακή χρήση των εισαγωγικών – όταν η θεραπεία ονοματίζεται «θεραπεία», υπάρχει θέμα).
Δεν ξέρουμε τι τους έχουν τάξει (θα φανεί σύντομα) – αλλά ελπίζουμε να μην τους βάλουν να γράψουν έκθεση για να το αποκτήσουν. Γιατί τότε τζάμπα θα μας έχουν πουλήσει.
ΑΥΡΙΟ ΤΕΤΑΡΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ και ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ 7:30μμ
Έστω ότι έχετε αναλάβει (για λόγους που δεν είναι της παρούσης) να δείξετε ότι ένα σωματείο εργαζομένων συμφωνεί με ένα νέο νόμο. Όμως ψυχανεμίζεστε ότι το σωματείο δε συμφωνεί στην πραγματικότητα, διότι
- σε ψήφισμα που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο σε δύο μέρες έχουν μαζευτεί πάνω από 800 υπογραφές
- στις τελευταίες συνελεύσεις που έγιναν στις δύο μεγάλες πόλεις όχι απλώς χάσατε τις συνελεύσεις αλλά ακούσατε και τα "εξ αμαξης"
- ε, δε βοηθάει ούτε η περιρρεουσα ατμόσφαιρα στον Οργανισμό σας όπου τίποτα δεν αλλάζει προς το καλύτερο
- ούτε το νομοσχέδιο είναι εύκολο να το καταπιεί κανείς, μια που - εκτός των υπολοίπων- διαλύει και τον Οργανισμό όπου εργάζεστε
- και δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος/ σχετικός ή άσχετος με το χώρο να πει μία καλή κουβέντα για το νόμο (και πόσους να βγάλεις τρελούς/ άσχετους/ "πληρωμένους";).
Κουράγιο, αγαπητοί. Υπάρχουν λύσεις:
1. Κατ' αρχήν αποφεύγετε να προκυρήξετε συνέλευση, εξηγώντας οτι το νομοσχέδιο δεν είναι στην τελικη του μορφή οπότε πρέπει να περιμένουμε. Όσο χρειαστεί. Εξάλλου και κατά τη διαδικασία της συζήτησης στη Βουλή υπάρχουν τροπολογίες. Μήπως να περιμένουμε την εφαρμογή για να είμαστε σίγουροι;
2. Εαν αυτό δεν πετύχει, περνάτε στο επόμενο βήμα; φροντίζετε να ζητήσετε ραντεβού με τον υφυπουργό γρήγορα. Για τη διαβούλευση, πριν αποφασιστεί από συνελεύσεις ότι συμμετέχουμε στη διαβούλευση.
3. Στη συνέχεια καλείτε σε συνάντηση τους τοπικούς συμβούλους και ανακοινώνετε, στο τέλος της συνάντησης, ότι οι τοπικοί σύμβουλοι μεταφέρουν τις απόψεις όλων και ότι η συνέλευση που θα γίνει στην Αθήνα αργότερα δεν είναι παρά μία ακόμα τοπική συνέλευση που δεν μπορεί να αποφασίζει για όλους. Όπως η συνέλευση σε οποιαδήποτε πόλη με 3- 4 μέλη του συλλόγου.
4. Mission accomplished
Εάν σας ενοχλεί η ελαφρότητα του κειμένου, συγγνώμη. Δεν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε πιο “βαρείς” όρους και να χαρακτηρίσουμε πραξικοπηματικές τις πράξεις της πλειοψηφίας. Ο όρος “πραξικόπημα” ταιριάζει σε τραγωδίες που έχουν στοιχίσει στη χώρα μας πολλές ζωές, τεράστια κοινωνική οπισθοδρομηση, τη διαίρεση της Κύπρου (μέρα που ναι σημερα) - δεν θεωρούμε σωστό να χρησιμοποιήσουμε ένα τόσο φορτισμένο όρο για καραγκιοζιλικια.
Δεν εννοούμε σε καμία περίπτωση πως οι συνάδελφοι τοπικοί σύμβουλοι από την περιφέρεια είναι καραγκιόζηδες. Όμως τους κορόιδεψαν. Τους έβαλαν να παραστούν σε μια σύσκεψη για να συμφωνήσουν, χωρίς να γίνει συζήτηση, χωρίς να έχουν την ευκαιρία να ακούσουν και να καταλάβουν τις άλλες απόψεις. Όσο για τους τοπικούς συμβούλους της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, απορούμε πώς προεξόφλησαν ότι αν γινει συνέλευση θα συμφωνήσουν όλοι με την άποψη τους.
Όσο για τη συνάντηση που ακολούθησε με τον υφυπουργό Υγείας, δεν έχουμε να πούμε και πολλά. ΄Δεν ΄”έβγαλε” καμία είδηση – εκτός από την επισήμανση ότι “είμαστε στην Ευρώπη, οπότε όσο κι αν εμείς δε θέλουμε τους ιδιώτες, δεν μπορούμε να πούμε όχι εάν θέλουν να έρθουν – όπως έγινε στα Πανεπιστήμια με τα κολέγια.”. Ο νόμος περιμένουν να ψηφιστεί άμεσα, πριν κλείσει η Βουλή, και να εφαρμοστεί από 1/1/25. Κατά τα άλλα,. “Είναι στενάχωρα τα σχόλια στη διαβούλευση και το ότι δεν εκτιμώνται τα μεγάλα βήματα που γίνονται, δηλ η Σωματική Αποτοξίνωση και το Επιστημονικό Συμβούλιο”.
Θα σημειώσουμε, για να είμαστε δίκαιοι, ότι ο πρόεδρος του Συλλόγου ήταν εξαιρετικά προσεκτικός στο να μεταφέρει “τις ανησυχίες μας” για το προσωπικό, τη διατήρηση της πολυμορφίας των προγραμμάτων και τη διείσδυση των ιδιωτών στο σύστημα – μικρή σχέση με αυτά που, δύο ώρες πριν, διατυμπάνιζε για τη συμφωνία “μας” με το νόμο. Τέλος, θα επισημάνουμε την - τουλάχιστον πρωτότυπη - παρουσία του Προέδρου του ΟΚΑΝΑ, μαζί με το ΔΣ του Συλλόγου, στη συνάντηση.
Μάλλον δεν εκτιμάται πολύ η συναίνεση “του μεγαλύτερου συλλόγου εργαζομένων στο χώρο”. Λογικό, βέβαια. Η συναίνεση του 6ου στους 10 είναι κομβική – ενώ του μόνου στους 10 φαίνεται λίγο “κάπως”...Κρίμα τη φασαρία και τον κόπο...
Να τους δώσουμε την απάντηση που τους αξίζει την Τετάρτη στη συνέλευση της Αθήνας!
Υποστηρίζουμε τη συλλογή υπογραφών για την απόσυρση του νομοσχεδίου Βαρτζόπουλου, διατηρώντας τις διαφωνίες ως προς ορισμένα σημεία του σκεπτικού. Αυτή τη στιγμή αυτό που προέχει είναι να σταματήσουμε την επίθεση που δέχεται ο χώρος της ψυχικής υγείας στο σύνολο του. Μπορείτε να υπογράψετε στον παρακάτω σύνδεσμο:
Αναδημοσιεύουμε την ανακοίνωση του ΕΝΙΑΙΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ Ψ.Ν.Α, που περιλαμβάνει και τις σχετικές κινητοποιήσεις
Ο Ενιαίος Σύλλογος Εργαζομένων, σε συνέχεια των πολύμορφων δράσεων και κινητοποιήσεων τους προηγούμενους μήνες από κοινού με σωματεία και φορείς στην ψυχική υγεία και την απεξάρτηση, χαιρετίζει τη μεγαλειώδη συμμετοχή, πάνω από 150 ομοσπονδιών, σωματείων και φορέων στην πλατιά πανελλαδική σύσκεψη, που πραγματοποιήθηκε στο Ψ.Ν.Α ΔΑΦΝΙ. Όλοι μαζί ενώσαμε τις φωνές μας σε ένα βασικό αίτημα: την απόσυρση εδώ και τώρα του σχεδίου νόμου «για την ολοκλήρωση της Ψυχιατρικής Μεταρρύθμισης», που έφερε μέσα στο κατακαλόκαιρο η κυβέρνηση και το υπουργείο υγείας και βάζει ταφόπλακα στα θεμέλια των δημόσιων δομών σε ψυχική υγεία και απεξάρτηση.
Στόχος τους η κατάργηση των οργανισμών των Ειδικών Ψυχιατρικών Νοσοκοµείων Ψ.Ν.Α και Ψ.Ν.Θ και η μεταφορά τους σε ένα Εθνικό Δίκτυο Υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας για να δοθεί ακόµα περισσότερος χώρος σε ΜΚΟ, ΑΜΚΕ και στις Ιδιωτικές Κλινικές με χρηματοδότηση απο το ταμείο ανάκαμψης, με τα αποτελέσματα στη λειτουργία τους ήδη να είναι γνωστά, αφού έχουν ημερομηνία λήξης, αλλά και το λουκέτο σε ΚΕΘΕΑ, 18 ΑΝΩ, ΑΡΓΩ, ΙΑΝΟΣ, ΔΙΑΠΛΟΥΣ, δηλαδή σε δηµόσια και δωρεάν «στεγνά» θεραπευτικά προγράµµατα, που έχουν αφήσει, δεκαετίες τώρα, το δικό τους αποτύπωμα στην αποτελεσματική αντιμετώπιση των εξαρτήσεων. Στόχος τους η δημιουργία ενός ΝΠΙΔ, τον ονομαζόμενο ΕΟΠΑΕ (Εθνικός Οργανισμός Πρόληψης και Αντιμετωπίσης Εξαρτήσεων), με ότι αυτό συνεπάγεται για τους εξαρτημένους και τις οικογένειές τους και για τους ίδιους τους εργαζόμενους.
Μέσα απο τη σύσκεψη και μετά από πληθώρα παρεμβάσεων εκπροσώπων φορέων, σωματείων και ομοσπονδιών, καταλήξαμε στα πρώτα βήματα συντονισμού και κοινής πάλης όλων.
Καλούμε τους εργαζόμενους και τους επιστήμονες στον χώρο της ψυχικής υγείας και της απεξάρτησης, τους ψυχικά πάσχοντες, τους θεραπευόμενους στο χώρο των εξαρτήσεων και τις οικογένειές τους, την νεολαία και συνολικά τον λαό να στείλουμε μήνυμα καταδίκης αυτού του σχεδίου νόμου – έκτρωμα, στηρίζοντας τις πρωτοβουλίες όλων των φορέων και των σωματείων:
Ø Παρασκευή 12/7/2024 συμμετοχή στην κινητοποίηση του Ενιαίου Συλλόγου Εργαζομένων ΨΝΑ, στην Πύλη του Νοσοκομείου στις 8.00 π.μ., με στάση εργασίας σε όλη την πρωινή βάρδια 7π.μ – 3μ.μ.
Ø Κυριακή 14/7/2024 7μ.μ συμμετοχή στη Γενική Συνέλευση του ΚΕΘΕΑ, που θα πραγματοποιηθεί στο ΠΑ.ΔΑ.
Ø Δευτέρα 15/7/2024 συμμετέχουμε και στηρίζουμε την καθιστική διαμαρτυρία στο ΣΥΝΤΑΓΜΑ, 7 – 10 μ.μ., πρωτοβουλία του Σωματείου Υποστήριξης του Επιστημονικού και Κοινωνικού Έργου του 18 ΑΝΩ.
Ø Τρίτη 16/7/2024 συμμετοχή στην 24ωρη απεργία, με συγκέντρωση στις 11π.μ μπροστά στο Υπουργείο Υγείας, απεργία που έχουν πάρει αποφάσεις και η ΕΙΝΑΠ και η ΟΕΝΓΕ. Καλούμε την ΠΟΕΔΗΝ να καλύψει με απόφαση για 24ωρη απεργιακή κινητοποίηση, για να διευκολύνει τη συμμετοχή σε όλα τα νοσοκομεία της χώρας και αναμένουμε και απόφαση απο το ΕΚΑ για συμμετοχή στην απεργία. Το σχέδιο νόμου αφορά όλο το λαό!
Ø Τετάρτη 17/7/2024 και ώρα 8μ.μ., συμμετέχουμε και στηρίζουμε την πρωτοβουλία του Σωματείου Υποστήριξης του Επιστημονικού και Κοινωνικού Έργου του 18 ΑΝΩ με συγκέντρωση στην πλατεία Ασωμάτων στο Θησείο, και ΣΥΝΑΥΛΙΑ στις 9μ.μ με αγαπημένους καλλιτέχνες.
Με νέες αποφάσεις τα Δ.Σ. των ομοσπονδιών, σωματείων και φορέων, μέσα από Γενικές Συνελεύσεις, κλιμακώνουμε και συντονίζουμε τα βήματά μας, με νέες απεργιακές κινητοποιήσεις και πολύμορφες δράσεις, με στόχο να μη κατατεθεί και ψηφιστεί το σχέδιο νόμου - έκτρωμα. Απαιτούμε την πλήρη απόσυρσή του, αφού είναι ήδη καταδικαστέο στη διαβούλευση και στη συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας!
ΧΡΕΟΣ ΜΑΣ Η ΖΩΗ ΚΑΙ ΟΧΙ «ΠΑΜΕ ΚΑΙ ΟΠΟΥ ΒΓΕΙ»
ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ!
Τέλος αναδημοσιεύουμε το Κάλεσμα σε Συνέντευξη τύπου για την Πέμπτη 18 Ιουλίου των σωματείων του χώρου (πλην Λακεδαιμονίων)
ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΕ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ
Οι
υπογραφόμενοι Σύλλογοι, Σωματεία και Φορείς, καλούν όλα τα ΜΜΕ να παρευρεθούν
στη Συνέντευξη Τύπου που
διοργανώνουν την Πέμπτη, 18 Ιουλίου στις
12μ. στην αίθουσα «Γεώργιος Καράντζας» του Μεγάρου της ΕΣΗΕΑ, Ακαδημίας 20, Αθήνα,
1ος όροφος,
όπου θα
αναλυθούν οι επιπτώσεις του σχεδίου
νόμου «Ολοκλήρωση της Ψυχιατρικής Μεταρρύθμισης», για τους λήπτες υπηρεσιών, τους εργαζόμενους των δομών και όλη την
κοινωνία.
Με το
παρόν σας ζητάμε επίσης, να μας παραχωρήσετε
τις επόμενες μέρες βήμα για συνεντεύξεις και παρεμβάσεις εκπροσώπων μας στα
μέσα ενημέρωσης όπου εργάζεστε ώστε να ακουστούν οι συλλογικές αποφάσεις όλων
των φορέων που απορρίπτουν το νομοσχέδιο ως απαράδεκτο.
|
Οι Σύλλογοι / Σωματεία / Φορείς : |
Για την επικοινωνία : |
|
1) Ενιαίος Σύλλογος Εργαζομένων ΨΝΑ (Δαφνί) |
|
|
2) Σύλλογος Εργαζομένων ΚΕΘΕΑ |
|
|
3) Ομοσπονδία Συλλόγων Οικογένειας ΚΕΘΕΑ |
|
|
4) Σωματείο Εργαζομένων Κέντρων Πρόληψης |
|
|
5) Σωματείο υποστήριξης του κοινωνικού και
επιστημονικού έργου του 18 Άνω |
|
|
6) Εθνικό Συμβούλιο κατά των Ναρκωτικών |
«ΧΡΕΟΣ ΜΑΣ Η ΖΩΗ ΚΑΙ ΟΧΙ “ΠΑΜΕ ΚΙ ΟΠΟΥ ΒΓΕΙ” – ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ
ΝΟΜΟΥ ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ!
Αθήνα, 11.07.2024
...μέχρι την Τετάρτη που θα κάνουμε συνέλευση, η θέση μας είναι δίπλα στους υπόλοιπους εργαζόμενους. Και μετά, και πάντοτε.
Πολύ μεγάλη μαζικότητα είχε η χθεσινή σύσκεψη σωματείων και πρωτοβουλιών στο ΨΝΑ - παρακάτω η ανακοίνωση του σωματείου (αν αναρωτιέστε γιατί δεν αναφέρεται ο ΟΚΑΝΑ - μα γιατί δεν ήταν εκεί, Παρά τις προσπάθειες μας στο ΔΣ και την παρουσία εργαζομένων από μας, ο Σύλλογος δεν συμμετείχε).
https://sylogosdafni.blogspot.com/2024/07/blog-post.html
Αύριο Παρασκευή προγραμματίστηκαν συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας στο ΨΝΑ και στο Αγία Όλγα
https://www.902.gr/eidisi/ygeia/368893/agonistiki-ypodohi-ston-ypoyrgo-ygeias-tin-paraskeyi-12-ioyli
Εδώ συγκεντρωμένες κάποιες εκδηλώσεις
https://syntonismospsy.blogspot.com/2024/07/blog-post_11.html
Όλοι (πλην ημών) συμμετέχουν στην απεργία που κύρηξαν οι νοσοκομειακοί γιατροί την Τρίτη 16/7. Κατά πάσα πιθανότητα, την απεργία θα καλύψει το ΕΚΑ οπότε θα ισχύσει και για μας.
https://www.facebook.com/photo/?fbid=972116124711883&set=a.552462943343872
https://www.einap.gr/
Και μια ανάλυση που συνδέει τα επιχειρούμενα στην ψυχική υγεία με τα αντίστοιχα στο ΕΣΥ
https://arsigr.blogspot.com/2024/07/blog-post.html?fbclid=IwZXh0bgNhZW0CMTEAAR1D-h2aSZv2g3IKGqIpwqGw7EC4B5UKdHgS7_5g6ab7Z0uOv1H7CsGm3cQ_aem_cRYBX7d1GHNH11aabOmq-A
ΥΓ Χρήσιμη υπενθύμιση προς αυτούς που βαυκαλίζονται ότι "έχουν" το μεγαλύτερο συλλογο εργαζομένων στο χώρο και αναμένουν να κεφαλαιοποιήσουν τη συναίνεση του συλλόγου "τους": Κατά πρώτον, ο μέσος σύλλογος εργαζομένων ενός μέσου νοσοκομείου (από τα δεκάδες που κινητοποιούνται) έχει περισσότερα μέλη από μας - οπότε, μάλλον δεν θα εκτιμηθεί ιδιαίτερα η προσφορά τους.
Κατά δεύτερον και σημαντικότερο - ποιός στην ευχή τους είπε ότι εμείς, οι εργαζόμενοι στον ΟΚΑΝΑ, συμφωνούμε; Τόσο σίγουροι είναι ότι δε μας νοιάζει ή ότι δεν καταλαβαίνουμε;
Όλοι στο δρόμο - Όλοι στην απεργία την Τρίτη 16/7 και στη Συνέλευση στην Αθήνα την Τετάρτη 17/7.
Η μόνη μάχη "από χέρι" χαμένη είναι αυτή που δεν δίνεται.
Γιατί οι ελέφαντες βάφουν κόκκινα τα νύχια τους;
εεεε...
Για να κρύβονται πίσω από τις παπαρούνες
Μα έχεις δει ποτέ ελέφαντα πίσω από παπαρούνα;
Είδες τι καλά που κρύβεται;
Επειδή μάλλον δε θα το θυμάστε, η απόφαση του ΔΣ του Συλλόγου μας για το νόμο της «Ολοκλήρωσης της Ψυχιατρικής Μεταρρύθμισης» (ο Θεός να την κάνει!) ήταν πως είμαστε γενικά σύμφωνοι με το να υπάρξει ενιαίος φορέας αλλά, για να έχουμε σοβαρά άποψη (επειδή είμαστε σοβαροί άνθρωποι) θα πρέπει να περιμένουμε το τελικό κείμενο γιατί «ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες». Μόλις κυκλοφορήσει το τελικό κείμενο, θα γίνουν συνελεύσεις και θα αποφασίσουμε τι στάση θα κρατήσουμε.
Από τότε κύλησε πολύ νερό στ’αυλάκι. Εκτός ΟΚΑΝΑ έγιναν κινητοποιήσεις, εκδηλώσεις, διαμαρτυρίες – από «μη σοβαρούς»(;) που υπέθεσαν ότι πρέπει να τοποθετηθούν πάνω στο αρχικό κείμενο και να μην περιμένουν. Εντός ΟΚΑΝΑ έγιναν σημεία και τέρατα, αποφασίστηκε κινητοποίηση καταγγελίας του εργασιακού εκφοβισμού που δεν έγινε, συνεχίστηκαν τα επεισόδια εργασιακού εκφοβισμού, κόπηκαν κι άλλα εργασιακά κεκτημένα, κάναμε συνελεύσεις για τη Συλλογική Σύμβαση, ξεκίνησε σε κλίμα γενικευμένης ευφορίας (άσχετης από το κλίμα και τις αποφάσεις της συνέλευσης της Αθήνας) η συζήτηση για τη Συλλογική Σύμβαση – όλα αυτά όπως πρέπει, τακτικά και νοικοκυρεμένα, αλλά πάντα υπό την αίρεση του «τι συζητάμε τώρα; Αφού αύριο- μεθαύριο καταργείται ο Οργανισμός και πάμε στον ενιαίο φορέα».
Κι έφτασε το πλήρωμα του χρόνου και βγήκε σε δημόσια διαβούλευση το κείμενο για τον ενιαίο φορέα. Το οποίο – οποία έκπληξις! – είναι ουσιαστικά ίδιο με τα προηγούμενα – εκτός από το ότι δεν καταργεί ρητά τα Κέντρα Πρόληψης (κάτι θα ήξεραν οι «ασόβαροι» που κίνησαν Γη και Ουρανό για να σώσουν τη δουλειά τους) και ότι δεν αναφέρει ρητά ως πρόεδρο του ΕΟΠΑΕ τον τωρινό πρόεδρο του ΟΚΑΝΑ.
Για να δούμε, λοιπόν, κρύβεται ο διάβολος στις λεπτομέρειες; (μάλλον όσο καλά κρύβονται οι ελέφαντες πίσω από τις παπαρούνες ).
Κάποιες επισημάνσεις επί της αρχής:
Ι. Νομοσχέδιο που επηρεάζει σημαντικές πτυχές ενός σύνθετου θέματος, που αφορά τόσο την υγεία χιλιάδων ανθρώπων όσο και τη δημόσια υγεία θα όφειλε η Κυβέρνηση να το συζητήσει με τους αρμόδιους φορείς, να το δημοσιοποιήσει ώστε να γίνει ανοιχτή συζήτηση αντί να διασπείρει σχέδια που “μπορεί να μοιάζουν – μπορεί και όχι” με το τελικό νομοσχέδιο και να μην προσπαθεί να τα ψηφίσει άρον άρον στα θερινά τμήματα της Βουλής.
ΙΙ.Τόσο ο δημόσιος (τηλεοπτικός και ιντερνετικός) λόγος όσο και η αριστερή κριτική ασχολήθηκαν σε μεγάλο βαθμό εδώ και χρόνια με το δίπολο απεξάρτηση vs μείωση βλάβης. Τώρα (θα έπρεπε να) είναι σαφές πως το πραγματικό ερώτημα είναι δημόσια προγράμματα ή ιδιώτες; ή, ακόμα χειρότερα, δράσεις που αποσκοπούν στην προστασία και βελτίωση της υγείας ή στην αύξηση του κέρδους;
ΙΙΙ. Δεν πρέπει να φοβόμαστε να μιλάμε για τον ελέφαντα στο δωμάτιο (δεν κρύβεται ο άτιμος): Ο ΟΚΑΝΑ είναι βαριά άρρωστος. Όχι μόνον η διοίκηση και οι παρατρεχαμενοι της. Και οι εργαζόμενοι (όχι όλοι, όχι στον ίδιο βαθμό) είναι κουρασμένοι, “μισοκαμμένοι” και κάποτε κάποιοι ικανοί να αναπαράγουν τις παθολογικές συμπεριφορές των χρηστών. Και οι εξαρτημένοι (όχι όλοι, όχι στον ίδιο βαθμό) αναπαράγουν μέσα στο πρόγραμμα τις λογικές και τις συμπεριφορές της πιάτσας. Κι έτσι πολλοί εργαζόμενοι (όχι όλοι, όχι εξίσου) δεν ενδιαφέρονται πλέον για το τι θα γίνει. Ή δεν μπορούν να φανταστούν ότι γίνεται και χειρότερα – άρα, γιατί όχι; Όσο για το μέσο ωφελούμενο των προγραμμάτων, δεν αντιλαμβάνεται τη σχέση που έχουν “οι καυγάδες μας” με την ποιότητα της ζωής και την ασφάλειά του. (Βέβαια, για να μην είμαστε άδικοι, εδώ δε διαφέρουν από τους υπόλοιπους “μέσους ψηφοφόρους”)
Τελικά, τι λέει αυτό το νομοσχέδιο; Είναι καλό για μας;
Όπως έχουμε ξαναγράψει
Αν “εμείς” είμαστε η διοίκηση του ΟΚΑΝΑ και οι στενοί της φίλοι, μάλλον είναι μια χαρά (τουλάχιστον για όσο στους στενούς φίλους περιλαμβάνεται και ο υφυπουργός υγείας). Εάν “εμείς” είμαστε οι εργαζόμενοι στον ΟΚΑΝΑ και στους άλλους φορείς ή οι εξαρτημένοι, όχι – δεν είναι καθόλου καλό.
Αν θεωρούμε ότι θα ήταν καλό για τους εξαρτημένους ένα σύστημα διασυνδεδεμένων δομών, με πολλά δημόσια , δωρεάν και καλής ποιότητας προγράμματα μέσα σ' ένα φορέα όπου οι εργαζόμενοι θα συμμετέχουν με τις γνώσεις και την εμπειρία τους στη στρατηγική κι όχι μόνο με την “πλάτη” τους στην υλοποίηση - .τότε είμαστε εκτός θέματος.
Η περίληψη του νομοσχεδίου έχει ως εξής:
1. Τα πάντα όλα – από τον Εθνικό Συντονισμό μέχρι τις μικρές περιφερειακές δομές – εντάσσονται σ' ένα ενιαίο τεράστιο γραφειοκρατικό οργανισμό όπου τα πάντα όλα περνάνε από το χέρι του Προέδρου (διορισμένου, πάντα, από το υπουργείο). Υπάρχουν δύο Αντιπρόεδροι, ένα ΔΣ και ένα Επιστημονικό Συμβούλιο αλλά όλοι αυτοί ορίζονται μετά από εισήγηση του Προέδρου, συζητούν πάνω στα θέματα που εισηγείται ο Πρόεδρος και αποφασίζουν μαζί με τον Πρόεδρο. Γενικός Διευθυντής δεν προβλέπεται καν. Ούτε Εθνικός Συντονιστής υπάρχει. Για να μη μπερδευόμαστε, χρέη Εθνικού Συντονιστή ασκεί ο Πρόεδρος.
Και, προφανώς, το πρόβλημα δεν είναι ποιός θα είναι αυτός ο superman. Το πρόβλημα είναι η συγκέντρωση υπερεξουσιών με “απευθείας ανάθεση” σ'έναν μόνο άνθρωπο – που θ' αλλάζει κιόλας κάθε φορά που αλλάζει η κυβέρνηση. Χωρίς να ελέγχεται από κανέναν, μια που τώρα δεν θα υπάρχει και καμιά άλλη προϊσταμένη αρχή / πρόγραμμα/ κάτι άλλο.
(Να θυμίσουμε εδώ ότι πάγια θέση του συλλόγου δεν είναι το ότι “είμαστε με τον ενιαίο φορέα” όπως διατυμπανίζει ο Πρόεδρός μας αλλά ότι “απαιτούμε να σταματήσει το καθεστώς διορισμού του ΔΣ και του Προέδρου του ΟΚΑΝΑ από το Υπουργείο” ή θα φανούμε πιο γραφικοί κι από τη Σαντορίνη;)
2. Οσον αφορά τις δομές θεραπείας, ο διάβολος δεν κρύβεται καθόλου: Πουθενά δεν γράφεται ότι εξασφαλίζεται η συνέχιση λειτουργίας των διαφορετικών δομών και υπηρεσιών, ο θεραπευτικός πλουραλισμός που αποτελούσε ως τώρα μια χρήσιμη και θεραπευτική “ανορθογραφία” του ελληνικού παραδείγματος, οι ξεχωριστές δράσεις. Ούτε η πολυμορφία των διαφόρων προγραμμάτων, ούτε η ύπαρξη διαφόρων δομών ανά νομό και υγειονομική περιφέρεια, ούτε η επαρκής χρηματοδότηση και στελέχωσή τους. Ποιός θα τα ρυθμίζει αυτά; μα το ΔΣ (δηλαδή ο Πρόεδρος)
χάριν συντομίας, όπου θα έπρεπε να υπάρχει κάποια διαδικασία στρατηγικού σχεδιασμού, αξιολόγησης, δημιουργίας ή κλεισίματος δομών, ελέγχου κοκ δε θα γράφουμε ποιός το κάνει. Θα συμπληρώνετε νοερά “ο Πρόεδρος” -
Οι καλοπροαίρετοι μπορεί να σκεφτούν πως και τώρα το ίδιο γίνεται. Ο ΟΚΑΝΑ έτσι λειτουργεί, όσο για τον Εθνικό Συντονιστή όποιος γνωρίζει (χωρίς να γκουγκλάρει) τα ονόματα των προηγουμένων κερδίζει τον απεριόριστο θαυμασμό μας. Κακώς – και πάντα επιτρέπεται να ζητάμε από ένα νέο νόμο να είναι καλύτερος από ότι συνέβαινε πριν. Επίσης, η απουσία οποιασδήποτε δικλείδας ασφαλείας κι ελέγχου αναμένεται να πολλαπλασιάσει γεωμετρικά τα προβλήματα, την αυθαιρεσία και την “ό,τι του φανεί του Λωλοστεφανή” στρατηγική μας.
Επίσης οι ίδιοι καλοπροαίρετοι θα αντιτάξουν πως ένας νόμος – πλαίσιο δε μπαίνει σε λεπτομέρειες. Τα επί μέρους θέματα θα αναδυθούν και θα επιλυθούν στην πορεία. Όμως εδώ πρόκειται για ένα “νοικοκύρεμα” (ο Θεός να το κάνει!) μετά από τριανταπέντε χρόνια λειτουργίας των πρώτων δομών. Δεν μπορεί να ξεκινά από το μηδέν κάνοντας ότι αγνοεί, με την αλαζονεία του νέου (ή του ηλιθίου), όλη τη συσσωρευμένη εμπειρία. Διότι δεν πρόκειται περί ηλιθίων αλλά περί αδίστακτων που “αμπαλλάρουν” τη δολοφονική τους πολιτική και την παγερή τους αδιαφορία για τις επιπτώσεις της με τη χαριτωμενιά των βίντεο στο τικ τοκ με γατάκια, σκυλάκια και γελοία καπέλα.
3. Για τους ιδιώτες: Το “άνοιγμα” σε “φυσικά ή νομικά πρόσωπα” που θέλουν να παρέμβουν στο χώρο ενισχύεται με την αντικατάσταση του άρθρου 58 του προηγούμενου νόμου από το άρθρο 54 όπου, ενώ προηγουμένως οριζόταν κάπως πιο σαφώς ότι οι ενδιαφερόμενοι θα πρέπει να είναι δήμοι, εκκλησίες, ΑΕΙ τώρα αυτό αφήνεται πιο φιλελεύθερο και χαλαρό – υποθέτουμε σκοπίμως κι όχι εκ παραδρομής. Δεν είναι λεπτομέρεια αλλά ο πυρήνας του σχεδίου: κρατάμε το ελάχιστο δυνατό δημόσιο δίκτυο, το δυσφημούμε και το ωθούμε προς τη - σχεδόν- διάλυση ενώ ταυτόχρονα ανοίγουμε τις πόρτες στους ιδιώτες οπότε, όποιος έχει χρήματα, να κατευθύνεται εκεί για να βρει την υγειά του. Φυσικά, όταν μιλάμε για τη συμπίεση στο “ελάχιστο δυνατό” αναφερόμαστε στις υπηρεσίες – όχι στο γιγαντιαίο γραφειοκρατικό μηχανισμό για ημετέρους, εκκολαπτόμενους πολιτικούς παράγοντες, παρατρεχάμενους κοκ
Οι υπόλοιπο σύλλογοι εργαζομένων στην εξάρτηση, το σωματείο εργαζομένων στο ΨΝΑ, οι νοσοκομειακοί γιατροί ζητούν την απόσυρση του νομοσχεδίου, Τις επόμενες μέρες υπάρχουν συνελεύσεις, συσκέψεις, προτάσεις για στάσεις εργασίας – απεργία – δημόσιες εκδηλώσεις.
Όσο για μας,
Στη συνεδρίαση του ΔΣ το πρωί της Τρίτης η πλειοψηφία πρότεινε αρχικά να καλέσουμε τα μέλη του συλλόγου να καταθέσουν εγγράφως τα σχόλια τους για τη διαβούλευση – να ζητήσουμε συνάντηση με τον Υφυπουργό – και να κάνουμε συνέλευση όταν κατατεθεί το νομοσχέδιο, οπότε θα ξέρουμε το τελικό κείμενο! (πιο άγαρμπη προσπάθεια υφαρπαγής της συναίνεσης δύσκολα φαντάζεται κάποιος) Η επιμονή όλων των υπολοίπων παρατάξεων τους υποχρέωσε να υπαναχωρήσουν στην προκύρηξη συνέλευσης στην Αθήνα την ερχόμενη εβδομάδα ώστε να συζητήσουμε εάν επί της αρχής συμφωνούμε ή διαφωνούμε με το νομοσχέδιο – αντί να κάνουμε μικροδιορθώσεις – αυτό δηλαδή που είχε αποφασίσει η συνέλευση το Νοέμβρη.
Συνάδελφοι
Η περίοδος είναι πραγματικά κρίσιμη. Δεν είναι βέβαιο πως θα ψηφιστεί το νομοσχέδιο – αν ήταν βέβαιο θα είχε ψηφιστεί εδώ κι οκτώ μήνες και δεν θα ερχόταν το κατακαλόκαιρο. Κι αν ψηφιστεί, η επόμενη μέρα της υλοποίησης είναι στα χέρια μας. Όμως, πρέπει ο καθένας να διαλέξει πλευρά - ή στη μεριά της διοίκησης και του υπουργείου ή στο πλάι των εργαζομένων, των εξαρτημένων και των οικογενειών τους. Και κάποια στιγμή όλοι θα κριθούμε για τις επιλογές μας – και θα υποστούμε τις συνέπειές τους.