Κυριακή 7 Φεβρουαρίου 2016

ΔΕΛΤΙΟ ΘΥΕΛΛΗΣ 07.02.16 (part 2)

(Εδώ που τα λέμε μερικές φορές δεν πρόκειται για θύελλα αλλά για τρικυμία σε φλυτζάνι, αλλά ακολουθούμε το παράδειγμα άλλων  - κυβέρνηση, αντιπολίτευση, ΜΜΕ, διοίκηση – και βαφτίζουμε την πραγματικότητα  όπως θέλουμε. Άλλωστε δεν είναι και πολύ τραβηχτικός ένας τίτλος "Δελτίο τρικυμίας σε φλυτζάνι"). 

Στο εσωτερικό μέτωπο:
1. Οικονομικά ΟΚΑΝΑ
Αναμφισβήτητα θετικό το γεγονός της αύξησης του προϋπολογισμού του '16 στα 26 εκατομμύρια. Ωστόσο, η ύπαρξη των χρεών προηγούμενων ετών (παραμένει πάντα ο κίνδυνος εταιρείες στις οποίες οφείλονται μεγάλα ποσά να μπλοκάρουν τους λογαριασμούς!) και οι τεράστιες ελλείψεις του '15 δεν αφήνουν μεγάλα περιθώρια αισιοδοξίας: 21 εκατομμύρια ο περυσινός  προϋπολογισμός + 2.5 εκατομμύρια τα χρέη του '15 (για την εξαιρετικά ελλειπή λειτουργία)= 23.5. Δύο εκατομμύρια  "εξοικονομήθηκαν" επειδή λειτουργούσαμε χωρίς αντιδραστήρια, αλλά  φέτος θα "δαπανηθούν". Φτάνουμε στα 25.5 εκατομμύρια.  Με τις επιπλέον 500 χιλιάδες τι στην ευχή θα πρωτογίνει; (η απάντηση παρακάτω - για να 'χει και σασπένς...)

2. και τα "πιο δικά μας" οικονομικά; 
Μας αφορούν οι αλλαγές στο ενιαίο μισθολόγιο; το καινούργιο ασφαλιστικό; Προφανώς. Πώς ακριβώς; Αναμένονται ερμηνευτικές εγκύκλιοι και νέοι υπολογισμοί για το μισθολόγιο, και η πρόταση νόμου για το ασφαλιστικό. Μετά, οι απόψεις των δανειστών - τοκογλύφων. Ακολουθεί ο Απρίλης, και η αγωνία για το αν η χώρα θα εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της απέναντι στους τοκογλύφους. Εάν ναι, ανακούφιση. Εάν όχι, ως είθισται, αναμένονται νέα μέτρα, ως ξανα-είθισται. Τουλάχιστον, ο υπουργός "πονάει" όταν υπογράφει νέες περικοπές - δεν είναι σαν τους προηγούμενους...

Πέμπτη 4 Φεβρουαρίου 2016

ΔΕΛΤΙΟ ΘΥΕΛΛΗΣ - part 1

(υποβλητική μουσική τίτλων...)


Καλή χρονιά, λοιπόν! 
Οκ, καθυστερημένες οι ευχές αλλά πάντα καλόδεχτες. Να ‘ναι οι επόμενοι 11 μήνες καλύτεροι απ’ αυτούς που πέρασαν και  να ‘μαστε όλοι γεροί και χαρούμενοι! Και τυχεροί!

Δεν μπορέσαμε να φανούμε συνεπείς στην υπόσχεση που δώσαμε στο (...πολυπληθές και ενθουσιώδες!) κοινό μας και να ενημερώνουμε τακτικά το μπλογκ. Όχι, δεν είμασταν διακοπές στη Χαβάη ούτε μεταναστεύσαμε ομαδικώς στη Γη του Πυρός.

 Σοκαρισμένοι είμασταν – και παραμένουμε.

 Κι εμείς, όπως όλη η ελληνική κοινωνία.

 Τι να γράψεις  και τι να κάνεις όταν  η Μεσόγειος κάθε μέρα γεμίζει με πτώματα παιδιών – των παιδιών που δε σκοτώθηκαν στις εχθροπραξίες στη Χομς ούτε έμειναν να πεθάνουν από την πείνα στη Μαντάγια… Όταν παρακολουθείς αποσβολωμένος τη διεθνή σκηνή, όπου οι ισλαμο-φασίστες του  ISIS και οι δυτικές (και  δυτικο-«κινούμενες») ιμπεριαλιστικές δυνάμεις ανταλλάσσουν ντουφεκιές  εξολοθρεύοντας αθώους ανθρώπους και πολιτισμούς  που είχαν την ατυχία να βρεθούν ανάμεσα -  στη Συρία, στο Παρίσι, στο Αφγανιστάν, στην Υεμένη, στο  Μαλί, στην Κωνσταντινούπολη…   Όταν η εθνικά υπερήφανη και πρώτηφοράΑριστερή κυβέρνησή μας γιορτάζει με λαμπρότητα αντίστοιχη του Πατρινού καρναβαλιού τον ένα χρόνο στην εξουσία – ενώ συνεχίζει  την πολιτική των μνημονίων, ξεκίνησε  τους πλειστηριασμούς και ξεθεμελιώνει  τα τελευταία εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα που είχαν απομείνει στους  τελευταίους των εργαζομένων.

 Και τι να γράψεις για τον ΟΚΑΝΑ – όταν συμβαίνουν όλα αυτά;

Ωστόσο, δεν μπορούμε – δε γίνεται να παραμένουμε σε κατάσταση σοκ. Ούτε έχουμε την αυταπάτη πως αυτά που συμβαίνουν δε μας αφορούν – ακόμα κι αν δεν είμαστε πρόσφυγες, δε μένουμε στο Παρίσι ή στη Μαντάγια, δεν έχουμε υποθηκευμένο σπίτι, δεν είμαστε ελευθεροεπαγγελματίες, δεν είμαστε (ακόμα) άνεργοι κοκ.  Όλα μας αφορούν – ή θα μας  αφορούν αύριο – κι εμάς, και τους δικούς μας, και τους φίλους μας.  Πρόκειται για τη ζωή μας -  και για τη ζωή των άλλων ανθρώπων που δεν μπορούν ν’ αντιδράσουν. Δεν μπορούμε να παραμένουμε πάντα θεατές στο έργο της ζωής μας. Κι  είναι και κάτι ακόμα: δεν είναι μόνον η ανάγκη που κινεί τα πράγματα, είναι και η ελπίδα. Μπορούμε ν’ αλλάξουμε τα πράγματα.  Αν είμαστε ενήμεροι, επίμονοι κι αποφασισμένοι, ξεκάθαροι στις συμμαχίες μας κι ανυποχώρητοι στην υπεράσπιση των συμφερόντων της τάξης μας,  μπορούμε να νικήσουμε.
...Να δεις που, τελικά, παραμένουμε αισιόδοξοι!

  Πάμε πάλι από την αρχή, λοιπόν


 ΣΗΜΕΡΑ ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ ΚΑΙ ΔΙΑΔΗΛΩΝΟΥΜΕ!

 Μαζί με τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους συνταξιούχους  - κι ας είναι μαζί και η ΜένουμεΕυρώπη «πουλημένη ΓΣΕΕ», και οι γραβατο-φόροι, και οι «εμάς δε μας έχει αγγίξει η κρίση» αγρότες. Εμείς θα δώσουμε  τον τόνο, εμείς το περιεχόμενο. 
Υπερασπιζόμαστε τις δουλειές μας, το δικαίωμα των νέων ανθρώπων να βρουν δουλειά σ’ αυτή τη χώρα και να μη μεταναστεύσουν, το δικαίωμα των γονιών μας να ζήσουν την υπόλοιπη ζωή τους με αξιοπρέπεια. 




Για να δουλεύει το μυαλό και να μη μας δουλεύουν (όλο και πιο δύσκολο, αδέλφια! ¨Όχι γιατί  είναι αυτοί πειστικοί – μάλλον εμείς  είμαστε πιο ευάλωτοι… (λέτε τελικά να ‘χουνε δίκιο ότι μας ψεκάζουν;)





αλλά και…



Προσπαθούμε να φανταστούμε τον πόνο και τον τρόμο των προσφύγων:







και, βέβαια....

...Γιορτάζουμε τον ένα χρόνο πρώτηφοράΑριστερά κυβέρνηση!





                                                                                                                    
                                                                                       to be continued